Læknablaðið - 01.10.1970, Blaðsíða 16

144
L.ÆKNABLAÐIÐ
tillit til þeirra stofnana, sem þegar væru fyrir hendi, áður en
lagt væri í byggingu dýrra, nýrra sjúkrahúsa. Eins var lögð
áherzla á samræmingu í starfi og kennslu þessara stofnana á
hverjum stað.
3. Þróun kennslusjúkrahúsa
Rætt var um þróun þeirra sjúkrahúsa, sem taka þátt í kennsl-
unni. Fyrst og fremst verður að miða störf sjúkrahúsanna við
þjónustu við sjúklinga, þegar verið er að skipuleggja stækkun
og fjölgun sjúkrahúsa. Uppbygging klínískrar kennslu við lækna-
skóla verður þó að vera á þann hátt, að stúdentarnir fái aö sjá
allar hliðar sjúkdómsmeðferðar, bæði innan og utan sjúkrahúsa.
Þróun kennslusjúkrahússins var talin eiga mest hehna í hönd-
um eigenda sjúkrahússins í samráði við háskólann. Við b}rgg-
ingu nýx-ra sjúkrahúsa var hent á nauðsyn þess að styðjast við
reynslu arkitekta, sem fengizt hefðu við svipuð verkefni áður.
Einnig var bent á nauðsyn þess, að læknar tækju beinan þátt í
tillögiun mn fyrirkomulag sjúkrahúsanna.
4. Stofnanir í grunngreinum
Stofnanir í gnumgreinum (efnafræði, eðlisfræði, liffærafræði,
lifefnafræði, lífeðlisfræði, lyfjafræði, líffærameinafræði, sýkla- og
ónæmisfræði) eiga að vera í nánd við aðalkennslusjúkrahúsið.
Frá sjónamiiði vísindarannsókna, kennslu og meðferðar sjúkl-
inga var talið mjög mikilsvert að náið samband væri milli lækna
i klínískum greinum og lækna og annarra sérfræðinga í grunn-
greinum. Við grunngreinarnar starfar einnig dýrt starfslið, og
notuð eru dýr tæki, sem hægt er að nýta beint við starfsemi
sjúkrahússins og einnig næst betra samræmi i kennslu með góðu
sambandi milli grunngreinanna og klínísku greinanna. Samstarf
lækna í grunngreinum og klíniskum greinum gæti jafnvel orðið
til þess, að einhverjir þeirra skiptu um störf innan gi’einanna,
annaðhvort um skeið eða til frambúðar. Slílc stöðuskipting mundi
auka mjög víðsýni læknanna og möguleika á útfærslu starfsem-
innar á hlutaðeigandi deildum.
Varðandi staðsetningu stofnana við læknaskóla verður samt
eiimig að taka tillit til nauðsynlegra samskipta milli grunngreina
i læknisfræði og annarra raunvisindagreina utan læknisfræðinnar.
Þegar mörg sjúkrahús taka þátt í klínískri kennslu, er aug-
Ijóst, að þau geta ekki öll haft grunngreina-stofnanir i nánd. Þau
sjúkrahús, sem ekki munu hafa auðveldan samgang við þessar