Læknablaðið - 01.12.1976, Qupperneq 6

166
LÆKNABLAÐIÐ
FRÁ RITSTJÓRN:
LANGDREGIN DÓMSRANNSÓKN
f leiðara formanns L.í. er vísað til þess,
að læknasamtökin hafi óskað opinberrar
rannsóknar vegna ávana- og fíknilyfja-
mála og verður hér stuttlega gerð grein
fyrir því.
Beiðni um opinbera rannsókn vegna
meints misferlis í sambandi við útgáfu
ávísana á fíkni- og ávanaefni var sett fram
í sameiginlegu bréfi formanna L.R. og L.f.
til Saksóknara ríkisins í janúarlok 1972.
Tilefniðvoru fullyrðingar opinbers starfs-
manns í blaðaviðtali og í sjónvarpi og
hljóðvarpi, að „ákveðnir læknar hafi sýnt
vítavert gáleysi við ávísun á lyf, sem hafa
ávanahættu í för með sér.“
9. maí 1972 krafðist Saksóknari ríkisins
þess, „að mál þetta sætti dómsrannsókn
við Sakadóm Reykjavíkur.“
12. janúar 1973 innti stjórn L.í. sak-
sóknara eftir framvindu rannsóknarinnar.
í svari 24. janúar 1973 segir, að málið sé
enn í rannsókn hjá Sakadómi Reykjavíkur.
f fjölmiðlum höfðu komið fram full-
yrðingar um, að læknar stæðu í vegi fyrir
rannsókn málsins og í bréfi saksóknara
segir hann aðspurður: ,,Þá skal það tekið
fram, að embætti saksóknara veit eigi til
þess að nokkur hafi á einn eða annan
hátt reynt að tefja eða torvelda þessa
rannsókn.“
Læknasamtökin hreyfðu þessu máli ekki
um sinn, enda var árið 1973 settur á lagg-
irnar sérstakur dómstóll, Sakadómur í
ávana- og fííkniefnamálum, og einnig var
eftirritunarskyldum lyfjum fjölgað.
Talið var, að með þessu hefði eftirlit
verið aukið og eflt, og vitað var, að náið
samband komst á milli fíkniefnadómstóls-
ins og þeirra aðila, sem með lyfjaeftirlit
fjalla og ennfremur er vitað, að dóm-
stólum hafa verið látnar í té allar þær
upplýsingar, sem óskað hafði verið eftir
frá landlækni og Lyfjaeftirliti ríkisins.
Læknum brá því mjög i brún, þegar
dagblaðið Timinn birti frétt 20. nóvember
1976 þar sem fulltrúa ríkissaksóknara eru
eignuð þau ummæli, að það sé „ákaflega
erfitt að láta lækna sæta ábyrgð fyrir það
misferli, sem kann að eiga sér stað í sam-
bandi við útgáfu þeirra á lyfseðlum.“ Aðal-
orsök þessa er sögð sú, „hversu vel lækn-
arnir standa saman cg gefa lítið upp.“
28. nóvember 1976 ritaði framkvæmda-
stjóri læknafé'aganna ríkissaksóknara bréf,
þar sem áréttaðar eru eindregið „fyrri
kröfur um að afgreiðslu slíkra mála, sem
hér um ræðir, verði hraðað . . . “, auk
þess, sem vikið er að ummælum þeim,
sem Tíminn eignar fulltrúa hans.
Með yfirlýsingu, dagsettri 7. desember
1976, neitaði fulltrúi sakadómara að fyrr-
greind ummæli væru eftir sér höfð og
með bréfi 9. desember 1976 staðfestir ríkis-
saksóknari, að hann „viti eigi til þess að
læknar hafi reynt að tefja eða torvelda
rannsóknir mála“, og að málið sé enn í
sakadóminum og virðist ríkissaksóknari
jafn langeygður eftir lokum dómsrann-
sóknarinnar og forystumenn læknasamtak-
anna. öb