Læknablaðið - 15.01.1984, Blaðsíða 39

LÆKNABLAÐID
27
höfðu fyrri sögu um hjartakveisu eða hjarta-
drep (tafla V). Tólf af 24 með jákvæðar ST-
breytingar höfðu fyrri sögu og fjórir af sex
þeirra, sem eingöngu höfðu hjartakveisu á
prófinu höfðu fyrri sögu. Ellefu þeirra 14, sem
höfðu hjartakveisu á prófinu, burtséð frá ST-
breytingum, höfðu fyrri sögu um hjartakveisu
eða hjartadrep.
ST-breytingar spáðu ekki fyrir um nýja
hjartakveisu á árinu eftir útskrift, þar sem
fimm af þeim, sem fengu nýja hjartakveisu,
höfðu neikvætt próf, einungis þrír með já-
kvætt próf. Hins vegar spáði hjartakveisa á
prófinu alloft fyrir um versnun á árinu. Atta
þeirra 14 versnaði hjartakveisa á árinu, einn
fékk hjartadrep, og einn dó. Hjartakveisa á
þrekprófi spáði betur fyrir um versnun á árinu
en ST-breytingar og greindi í raun alla nema
einn af þeim, sem voru með jákvætt próf og
versnaði á árinu. Fimmtán einstaklingar úr
hópnum fóru í hjartaþræðingu (33 %) tafla VI.
Áreynsluprófið hafði ekki áhrif á þetta val,
sem var ákvarðað af hjartasérfræðingi við-
komandi sjúklings. ST-breytingar á prófi
spáðu ekki fyrir um útbreiðslu kransæðasjúk-
dómsins. Hins vegar kom í Ijós, að af þeim sex
sem höfðu hjartakveisu á prófinu reyndust
fimm hafa þriggja æða sjúkdóm, einn hafði
tveggja æða sjúkdóm, en enginn einnar æðar
sjúkdóm. Tveir þeirra fóru í aðgerð, tveir voru
óskurðtækir, en tveir voru ekki taldir þurfa á
aðgerð að halda. Hins vegar snérist dæmið við
hjá þeim, sem ekki höfðu hjartakveisu á
prófinu. Af þeim níu höfðu sjö einnar æðar
sjúkdóm, einn með tveggja æða og einn með
þriggja æða sjúkdóm. Aðgerð var óþörf hjá
hinum sjö fyrrnefndu, en af þeim tveimur
síðarnefndu var einn sendur í aðgerð, en sá
sem hafði þriggja æða sjúkdóm, var óskurð-
tækur. Þeir tveir, sem höfðu útbreiddan æða-
sjúkdóm, en ekki hjartakveisu á prófinu, voru
báðir með ST-hækkun. Þessi munur á út-
breiðslu kransæðasjúkdóms eftir niðurstöðu
áreynsluprófs er marktækur (p<0.01). Eng-
inn sjúklingur hafði meginstofnssjúkdóm í
þessum hópi.
UMRÆÐA
Talsvert hefur verið ritað urn létt áreynslupróf
snemma eftir hjartadrep, og er ljóst af þeim
skrifum, að um hættulítið próf er að ræða (5, 6,
7), en þó ekki hættulaust. í einni rannsókn (8)
fengu tveir sjúklingar af 236 endurtekið hjarta-
dreþ innan 24 klukkustunda frá áreynsluþrófi.
Table IV. Results of exercise test compared to state
of employmertt.
Neg. test Pos. test
n = 14 n = 29
Cannot work 1 (7 %) 6 (21 %)
Half time 3(19%) 5(17 %)
Full time 10(72%) 18(62 %)
Patients without ST-changes and without AP on exercise
had a negative test, the other had a positive test.
Table V. Results of exercise test compared to pro-
gress of heart disease.
Results of exercise test
Without
ST- ST-
changes or depression AP AP-irre-
<0.1 mV or without spective
ST-depr. elevation ST- of ST-
No angina >0.1 mV changes changes
n= 15 n = 24 n = 6 n = 14
HistoryofAP 5 12 4 11
HistoryofMI 1 4 0 3
No new events 8 14 2 4
New AP.... 5 3 0 0
Worse AP ... 1 5 4 8
New MI ..... 0 1 0 1
Mors ....... 1 1 0 1
Those who had a history of myocardial infarction (MI) also
had a history of angina pectoris (AP). Nine of those 14
patients with AP on exercise test also had ST-changes. Ten
of those with AP on exercise test became worse the
following year. ST-changes did not predict new AP the
following year.
Table VI. Results of exercise test compared to
extent of coronary artery disease on angiography
and surgery.
Angina pectoris on exercise test Extent of disease Surgery
1 vessel 2 vessels 3 vessels Op. Inop. Unnec.
Yes n = 6 0 1 5 2 2 2
No n = 9 7 1 1 1 1 7
AII those who had angina pectoris (AP) on exercise test had
either two or three-vessel disease. Seven pts. out of nine
without AP on test had one-vessel disease and none of
them had indication for surgery (p < 0.01).
Af þeim hópi höfðu 102 fengið hjartabilun í
legunni og 20 þeirra höfðu merki hjartabilunar
við áreynslupróf. Þrettán af þessum 102 sýndu
merki hjartabilunar strax eftir prófið. Þessi
hópur er hins vegar öllu veikari sjúklingahóp-
ur en alla jafna er sendur í prófið. Hjartabilun
er hjá flestum frábending frá áreynsluprófi.
Petersen og félagar (9) greindu frá tveimur
sjúklingum, sem fengu sleglaflökt í 1500 manna