Læknablaðið - 15.01.1984, Blaðsíða 66

48
LÆKNABLADID
Félag íslenskra lækna í Svípjóð (FÍLÍS)
hefur tvívegis áður gert könnun á námi og
störfum félagsmanna sinna og er umrædd
könnun pví sú priðja. Náðst hefur til yfir 90 %
af starfandi íslenskum læknum í Svípjóð og er
pað svipað hlutfall og í fyrri könnunum.
Þegar niðurstöður eru bornar saman kemur
í ljós, að fjöldi lækna hefur minnkað nokkuð
miðað við 1981, jafnframt pví sem sérfræð-
ingum hefur fjölgað að mun (tafla I). Af dval-
artíma í Svípjóð má ráða, að flutningur ís-
lenskra Iækna til landsins hefur minnkað tals-
vert. Þannig fluttust 25-30 læknar árlega til Sví-
pjóðar á árunum 1976-79, en 15-20 læknar á
árunum 1980-82. Þegar nánar er að gætt má
sjá, að fækkun lækna í námi í heimilislækning-
um hefur orðið langmest eða 18, en samanlögð
fækkun í öllum öðrum sérgreinum nemur
fimm læknum. Ýmsar ástæður geta komið til
greina. Eitthvað hefur prengst á markaðnum í
Svípjóð, en ósennilegt er, að pað hafi veruleg
áhrif, pví flestir byrja í afleysingastöðum og
pær er hægt að fá á flestum stöðum. Eitthvað
mun sótt til annarra landa, en samkvæmt
upplýsingum (3) vart fleiri en 2- 3 á ári.
Fimm læknar hafa síðustu tvö ár fengið
skipun í stöður heilsugæslulækna án pess að
hafa sérfræðiréttindi í greininni (3), en pað er
samkvæmt íslenskri reglugerð ekki enn orðið
skilyrði.
Síðast en ekki síst hefur svokölluðum
námsstöðum við sjúkrahús hérlendis fjölgað
mjög á síðastliðnum áratug og hefur aukn-
ingin orðið einna mest hér á íslandi af Norð-
urlöndunum (3). Líklegt er, að umtalsverður
fjöldi lækna taki nú fyrri hluta sérnáms í
stöðum af pessu tagi hér á landi, og í sumum
tilfellum allt sérnámið, er pá um að ræða
heimilislækningar.
Nokkrir einstaklingar fá væntanlega viður-
kenningu næstu ár á grundvelli framhalds-
náms á íslandi, en geta verður pess, að peir
verða samkvæmt núgildandi reglum að hafa
skrifað viðurkennda ritgerð, en sem kunnugt
er á petta ekki við um pá lækna sem fengið
hafa sérfræðiviðurkenningu á hinum Norð-
urlöndunum.
Fjölgun íslenskra sérfræðinga í Svípjóð má
skýra fyrst og fremst með harðnandi markaði
á íslandi. Átta læknar segjast væru fluttir, ef
staða hefði fengist, og meiri svartsýni gætir
meðal svarenda á atvinnuhorfum. Þannig telja
aðeins 7 % horfur góðar á íslandi miðað við
24 % árið 1981 og 36 % töldu horfur slæmar
miðað við 29 % árið 1981.
Þeir læknar sem setjast að í Svípjóð taka pá
ákvörðun seint, langflestir hafa verið yfir 15 ár
í landinu og fjöldi peirra hefur ekki aukist að
marki frá 1981. Þó ber pess að geta, að peir
sem ekki svara í könnuninni hafa dvalið mun
lengur en hinir.
Eins og fyrr segir eru til áætlanir um
læknafjölda og læknapörf í nágrannalöndum
okkar og taka pær til allt að 20 ára fram í
tímann. Af pessari könnun má ráða, að ekki sé
vanpörf á slíkum áætlunum á íslandi. Benda
má á, að enginn er í námi í geðlækningum,
atvinnusjúkdómum, félagslækningum, húð- og
kynsjúkdómum, líffærameinafræði eða smit-
sjúkdómum, en hins vegar margir í greinum
sem að flestra mati eru núna nánast fullsetnar,
að minnsta kosti sé gert ráð fyrir, að sérfræð-
ingar I viðkomandi greinum komi heim á
næstu árum. Má par helst nefna kvensjúk-
dóma, bæklunarlækningar og geislagreiningu.
Vonandi eru opinberar áætlanir um pörf á
læknismenntuðum mönnum ekki langt undan.
HEIMILDIR
1) Handbók lækna 1983. Læknablaðið mars 1983.
2) Sveinn Magnússon: íslenskir læknar í Svípjóð
1981, Læknablaðið 9. tbl. 1981.
3) Skrifstofa landlæknis, upplýsingar júní 1983.