Læknablaðið - 15.02.1985, Síða 1

THE ICELANDIC MEDICAL JOURNAL
Læknafélag íslands og Læknafélag Reykjavíkur
71. ÁRG.
15. FEBRUAR 1985
1. TBL.
LEIIHBLIflll
5. árgangur. Janúar 1919. x. blaC.
Aramótin.
Þau eru áreiðanlega einstæð þessi áramót, hvernig sem á þau er litið.
Heimsskepnan hefir blátt áfram velt sér uni hrygg, og enn þá standa fæt-
umir spriklandi upp i háa loft. Það er rneira að segja óvíst, hvenaer hún
staulast aftur á lappirnar.
Þaö fer nú heill fellibvlur og brotsjóir yfir löndin, sem sópa burtu eign-
um manna og óðulunt. skipulagi rjkja og mannfélaga. Nýjar hugsjónir
þjóta upp eins og gorkúlur á haugi i vætutið.
\'ér höfum aö visu lifað fyrir utan mesta umrótið. cn það er engin hætta
á |tvi. að þessi bvltinga- og breytinga-alda berist ekki til okkar óðar en
varir, likt og inflúensan. Andlegar farsóttir eru engu síður næmar en þær
rem stafa af sýklununt. Það er engu minni nauðsyn, aö reyna til aB gera
sér alt eðli þeirra ljóst og hefja skynsamlega sóttvöm gegn þeim, heldur
cn influensu, að minsta kosti búa sig undir að geta tekið mannlega i
móti öllu farganinu.
Og hvað er svo l»að, sem i loftinu liggur og er að brjótast fram? Al-
heimsfriður, segja sumir, og fult réttlæti í viöskiftum þjóðanna. ÞaB er
gott að taka þessu ef til kemur. en ekki er nýtt að heyra slíkt, eftir
stórar styrjaldir. Sigurvegararnir vilja þá auðvitað komast hjá þvi, aB
veltast aftur úr völdunum. Kn — þvi miður. hefir til þessa gengiB trcg-
lega aB stofna verulegt guðsriki hér á jörðinni. og sumum sýnist nú mest
bera á hefndarhug og ójafnaði, þó kallaður sé hann að sjálfsögðu réttvisi.
En hvað sem heimsfriönum og guösrikinu ameriska líður, þá er þaB
vist, aö megin kjami byltingarinnar er að kveða niður einveldi einstakra
n>anna, þjóðhöfðingjanna, fsem hvergi var i raun og veru til), og setja
nnnað einveldi i staöinn: e i n v e 1 d i m ú g s i n s.
A tveimur traustum hornsteinum á að reisa mannfélagshöli framtiBar-
ínnar: að allir menn séu jafnir, Jesús og Júdas. og hafi því jafnan at-
kvæðisrétt, og aB meiri hlutinn, hve smávaxinn sem hann er, hafi ætið
rétt fyrir sér, og skuli þvi öllu ráða.
Nú er þaB ekkert leyndarmál, að flónir eru langflest en fáir vitrir. „Einn
mann af þúsundi hefi eg fundiö" segir Prédikarinn. Nú stcfnir heimurinn
nB einveldi flónanna, sem aftur endar á einveldi "þeirra sem tala eins og
flónin vilja heyra, eBa á annnan hátt vefja þeirn um fingur sér.
HvaB kemur þetta þér viB, góBur stéttarbróðir ? ÞaB er þó tæpast