Læknablaðið - 15.02.1985, Blaðsíða 20

14
LÆKNABLADID
arþjóðar og gengu margir úr, einnig Banda-
ríkjamenn. Kínverjar settu upp steinandlit.
Allir skildu þó sáttir að kalla og héldu sumir
beint heim, en aðrir tókust ferðir á hendur til
að skoða spítala og sækja heim merka staði.
FERÐAST UM KÍNA
Að rástefnu lokinni lentum við fjórir íslend-
ingar í ágætis 18 manna hópi, er hélt flugleiðis
til Nanjing og síðan Xian. Þaðan var farið
með járnbraut til Cheng-Du og síðan með
flugvél til Guanzhou. Þaðan var loks farið
með lest til Hong Kong, alls um 4200 km.
Borgir þessar hafa allar nokkuð til síns
ágætis. Beijing (Norðurborg), Nanjing
(Suðurborg) og Xian, hafa allar verið aðsetur
keisara og annarra stjórnenda Kínaveldis, en
Cheng-Du er höfuðborg Szehuanfylkis, en
það er þéttbýlasti hluti Kína með 300 milljónir
íbúa. Szehuan er dalverpi upp með Yangze-
ánni, mjög gróðursælt. Liggur bærinn um 40
m. yfir sjó, en áin rennur þaðan um 3000 km
áður en hún nær hafi. Er hún mesta sam-
gönguæð landsins, skipgeng a.m.k. 5000 km
og með hliðarám samtals skipgeng um 60 þús-
und km. Hún er ekki einasta mikil smagöngu-
æð, heldur framleiða vatnsaflsstöðvar Yang-
ze um 2/5 hluta alls vatnsafls Kínaveldis. Það
er því ekki að ófyrirsynju, að Yangze er kölluð
fljótið góða.
Heimsóknir á spítala voru á dagskrá.
í Beijing sáum við Ba-Da-Chu-spítala Ruy-
ao-Songs, en sú stofnun er eini hreinræktaði
lýtalækningaspítalinn í Kína. Rúm voru fyrir
300 sjúklinga og hvergi sá ég stærri stofur en
tveggja manna. Skurðstofur voru sex og
fastráðnir Iæknar níu, en lækningar um
tuttugu talsins. Spítalinn var til húsa í tveggja
til þriggja hæða lengjum með fögrum görðum
og gosbrunnum í milli. Mjög var þarna
hlýlegt. Margir athyglisverðir sjúklingar voru
sýndir, svo og aðgerðir, en þeim var varpað
gegnum sjónvarp í fyrirlestrasal, enda þarna
um að ræða meginkennslustofnun Kínverja í
lýtalækningum.
í Nanjing og Cheng-Du voru okkur sýndar
stofnanir fyrir sigilda kínverska læknisfræði.
Læknisfræði er þar í landi skipt í tvennt,
annars vegar vestræna Iæknisfræði og hins
vegar sígilda kínverska. Eru þessar fræðigrein-
ar reknar hvor við hlið annarrar og byggja á
gagnkvæmu trausti og virðingu. Sú sígilda
skiptist í tvennt, annars vegar grasalækningar
og hins vegar akúpúnktúr og moxíbústíón.
Maó formaður sagði: »Kínversk læknis- og
lyfjafræði eru mikil auðlegð. Lögð skal
áherzla á að kanna þær og hefja á æðra stig«.
Svo hefur verið gert.
í sambandi við sígildar sjúkrastofnanir
þær, er við sáum, voru lyfjabúr mikil og
kenndi þar margs, ekki einungis úr plöntu-
ríkinu, heldur og úr dýraríkinu. Þurrkaðar
lirfur og skorpíónar voru þarna í stórum
stömpum, auk grasaí kössum og handröðum.
Fólk stóð í biðröðum með lyfjaseðla frá
læknum og var afgreitt út um litla lúgu. Á
spítölum þessum fór jafnhliða fram meðferð
sjúklinga, á göngu- sem og legudeildum.
Akúpúnktúr er ekki einasta notaður til að
deyfa sársauka, heldur og til að lækna
sjúkdóma og þá gjarnan í sambandi við
moxíbústíón.
Moxíbústíón er hitameðferð og hefur verið
notuð jafnlengi og akúpúnktúr. Moxan er
gerð úr þurrkuðu laufi móberjatrésins og
brennur með hægri glóð og gefur frá sér hita
og heilnæma angan. Moxan er sett á skaft, líkt
og kyndill og látin hnita hringa yfir hinu sjúka
svæði í vissri fjarlægð frá húðinni. Fyrir
kemur, að moxan er sett á enda akúpúnktúr-
nálarinnar og látin brenna þar.
Sjúklingar koma á þessar stofnanir annað
hvort af eigin hvötum eða að tilvísun Iækna.
Læknar þessara stöðva hafa að baki fimm ára
nám, en Iyfjafræðingar fjögurraára nám. Oft
taka Iæknar í vestrænni læknisfræði hina
sígildu sem aukagrein og þá á nokkurra
mánaða námskeiði. Þriggja mánaða
námskeið eru haldin öðru hverju fyrir útlend-
inga.
Sjúklingar þeir, er við sáum til meðferðar,
virtust á öllum aldri og bar mest á meðferð við
liðverkjum. Sumir höfðu verið myndaðir,
aðrir ekki. Ungan sjúkling, á að gizka 5 ára,
sáum við til akúpúnktúrmeðferðar við »para-
lysis«. Kvað hann hafa verið al-lamaður fyrir
fimm mánuðum, en var nú farinn að ganga.
Okkur vestrænum hættir til að vantreysta
því, er við ekki skiljum, en varðandi
akúpúnktúr er þó staðreyndin sú, að hin
deyfandi áhrif verða ekki lengur véfengd, þótt
okkur skorti enn skilning á verkunarmát-
anum. Fáir vestrænir munu þó trúðir á lækn-
ingamátt akúpúnktúr.