Læknablaðið - 15.02.1985, Qupperneq 45

LÆK.NABLAÐIÐ
29
UMRÆÐA
Rannsókn pessi leiðir í ljós, að allt að tífaldur
munur er á fylgni einkunnagjafar í einstökum
námsgreinum við aðaleinkunn. Þótt tekið sé
tillit til peirra varnagla, sem slegnir voru í
inngangi um gildi aðaleinkunnar, hlýtur pessi
mikli munur að vekja spurningar um prófform
og -innihald í peim greinum, par sem fylgnin er
minnst. Ekki voru tök á pví að meta innihald
prófverkefna, en vitað er að pað er mismun-
andi. Pannig er t.d. í heimilislæknisfræði ekki
um eiginlegt próf að ræða, heldur er einkunn
gefin eftir mætingu og annarri frammistöðu
meðan á námskeiðinu stendur (1). Á hinn
bóginn bendir pessi rannsókn til pess, að
ófullkomin beiting einkunnastigans skýri að
nokkru hina lélegu fylgni. í ljós kemur, að
mjög hárri einkunnagjöf fylgir lítið forspár-
gildi um aðaleinkunn, sömuleiðis mjög
pröngu einkunnasviði. Engin skynsamleg skýr-
ing er á mjög mishárri meðaleinkunn í náms-
greinum deildarinnar eða pví, að einkunnir
verða skyndilega 1,5 til 2,0 hærri á 4. námsári
en fyrr í námi. Þannig virðist ólíklegt, að hand-
læknisfræði eða lyflæknisfræði séu í eðli sínu
miklu léttari greinar en lífefnafræði eða líffæra-
fræði. Hitt mun sönnu nær, að munurinn skýr-
ist af mismunandi beitingu einkunnastigans.
Hefur slíkt verið nánast geðpóttaákvörðun
kennara og ætti ekki að koma að sök í sjálfu
sér, ef ekki fylgdi fyrrgreind ónákvæmni í pekk-
ingarmælingu.
Niðurstöður rannsóknar pessarar styðja pví
pær hugmyndir, sem settar voru fram í inn-
gangi um æskilegt form einkunnagjafar eftir
fyrsta ár, p.e. mikil fylgni við aðaleinkunn,
meðaleinkunn 7,0 til 8,0 og staðalfrávik a.m.k.
0,8. Nokkrar námsgreinar uppfylla pessi skil-
yrði með ágætum, einkum meiri háttar greinar
á fyrstu premur námsárum, t.d. lífefnafræði,
lyfja- og eiturefnafræði, líffærameinafræði,
líffærafræði, sýkla- og ónæmisfræði, en einnig
skrifleg lyflæknisfræði. Hugsanlegt er, að
ástæða sé til að breyta prófformi eða leggja
niður próf í sumum peim námsgreinum, sem
uppfylla skilyrðin miður. Þannig mætti e.t.v. í
sumum tilvikum taka upp vottorð um fullnægj-
andi ástundun í stað prófs. Einkunnirnar sjö,
sem í sameiningu eru grundvöllur mats á pví,
hvort frekara nám er heimilað í læknadeild,
hafa góða fylgni við aðaleinkunn. Til saman-
burðar má taka inntökupróf, Medical College
Admission Test, sem flestir bandarískir nem-
endur purfa að preyta, áður en peir eru teknir í
læknadeildir háskólanna (2).
Fylgni einkunna á pessu prófi við einkunnir í
læknadeild (National Board of Medical Exa-
miners) er r: 0,54. Þetta forspárgildi telja
Bandaríkjamenn mjög viðunandi, en pað er
samt um priðjungi lakara en aðferð okkar. í
pessu felst að sjálfsögðu allgóður stuðningur
við núverandi kerfi í vali stúdenta til lækna-
náms. Á hitt má pó benda, að æskilegast væri
að læknadeild gæti valið stúdenta með inn-
tökupófi, áður en eiginlegt nám hefst. Með á
pví myndi sparast mikið fé og tími nemenda
og kennara.
HEIMILDIR
1) Jón G. Stefánsson. Nokkur orð um próf í
Læknadeild. Læknablaðið 1984; 70: 132-5.
2) Erdmann JB. The medical school admission test
and the selection of medical students. N Engl J
Med 1984; 310: 386-9.