Læknablaðið - 15.11.1996, Síða 35

LÆKNABLAÐIÐ 1996; 82
783
thrombocytopenia in patients treated with low-molec-
ular-weight heparin or unfractionated heparin. N Engl J
Med 1995; 335: 1330-5.
8. Önundarson PT. Blóðflögufæð og segamyndun vegna
heparíns. Yfirlitsgrein. Læknablaðið 1991; 77: 277-84.
9. Hull RD. Raskob GE, Hirsh J, Jay RM, Leclerc JR,
Geerts WH, et al. Continuous intravenous heparin com-
pared with intermittent subcutaneous heparin in the ini-
tial treatment of proximal-vein thrombosis. N Engl J
Med 1986; 315: 1109-14.
10. Raschke RA. Reilly BM, Guidry JR, Fontana JR, Srini-
vas S. The weight-based heparin dosing nomogram com-
pared with a "standard care” nomogram. Ann Intern
Med 1993; 119: 874-81.
11. Raschke R, Guidry J, Laufer N. Heparin-nitroglycerin
interaction (letter). Am Heart J 1991; 121: 1849.
12. Sérlyfjaskráin 1996. Reykjavík: Heilbrigðis- og trygg-
ingamálaráðuneytið, 1996.
13. Hirsh J. Levine MN. Low molecular weight heparin.
Review article. Blood 1992; 79: 1-17.
14. Bendetowicz AV, Béguin S, Caplain H, Hemker C.
Pharmacokinetics and pharmacodynamics of a low mo-
lecular weight heparin (enoxaparin) after subcutaneous
injection, comparison with unfractionated heparin - A
three way cross over study in human volunteers.
Thromb Haemostas 1994; 71: 305-13.
15. Lensing AWA, Prins MH, DavidsonBL, Hirsh J. Treat-
ment of deep venous thrombosis with low-molecular-
weight heparins. A meta-analysis. Arch Intern Med
1995; 155: 601-7.
16. Levine M, Gent M, Hirsh J, Leclerc J, Anderson D,
Weitz J, et al. A comparison of low-molecular weight
heparin administered primarily at home with unfraction-
ated heparin administered in the hospital for proximal
deep-vein thrombosis. N Engl J Med 1996; 334: 677-81.
17. Koopman MMW, Prandoni P, Piovella F, Ockelford
PA, Brandjes DPM, van der Meer J, et al. Treatment of
venous thrombosis with intravenous unfractionated he-
parin administered in the hospital as compared with
subcutaneous low-molecular-weight heparin adminis-
tered at home. N Engl J Med 1996; 334: 682-7.
Viðauki, framhald
Lcidbciningar um hcparínmcðferð fyrir lækna Landspítalans.
1. Þær ábcndingar scm liér er átt við, em bráðir blóðsegar í djúpbláæðum, cða slagæðum mcð
:ða án cmbolus.
2. Frábcndingar frá hcparínmcðferð cru hclstar:
a) blæðingar eða blæðingahætta, t.d. ógróið sár, skurðaðgcrð, blæðingahneigð af
öðrum orsökum, mikill háþrýstingur o.fl.
b) fyrri ofnæmissvörun við hcparíni (sbr. 6).
3. Áður en heparínmeðfcrð hefst skal mæla APTT, PT og tclja blóðflögur.
4. Frábendingar vcrður að meta á móti ábcndinguin í hvcrju tilviki fyrir sig.
5. Mælt er mcð órofinni hcparínmcðfcrð í æð með sprautudælu eða dropatcljara þcgar gcfið cr
óbiotið heparín. Unnt er að ná fullri blóðþynningu mcð gjöf smáhcparíns (LMWH) undir luíð
og cr þá skainmlað cftir líkamsþunga og fylgt upplýsinguni framleiðanda um hvcrt lyf um sig.
Ekki cr þörf á mælingum á storkutíma sc bcilt smáheparíni. Árangur cr góður og blæðingatíðni
ckki aukin miðað við óbrotið heparín. Verkunartími cr liins vcgar langur eftir gjöf undir Iníð og
prótamín hcfur minni hamlandi áhrif á smáhcparín.
6. Helsiu aukaverkanir af skammtíma heparínincðfcrð cru:
a) blæðingar.
b) ofnæmissvaranir, þar á meðal alvarlcg blóðflögufækkun og scgamyndun, hiti o.fl.
7. Reikna má mcð heparínmeðfcrð í u.þ.b. I viku. Ef dikútnaról cða warfarin-meðfcrð á að
laka við, er rétt að biðja um "blóðþynningarmeðfcrð" strax þcgar heparínmeðferð hcfst, en
stöðva þó ckki heparínmeðferð fyrr en PP/INR gildið hcfur vcrið viðunandi í 2-3 daga.
8. Komi fram alvarlcg blæðing eða þörf á bráðaskurðaðgcrð mcðan á'hcparínmeðfcrð stcndur
skal fyrst og fremst stöðva meðferð. Einnig má gcfa prótamínsúlfat til að upphefja hcparínáhrif
ef þörf er á. Hafi heparínmeðferðin vcrið órofin er talið hæfilcgt að gcfa 25mg prótamínsúlfat.
Hafi verið gefin rofin heparínmeðferð fcr skammturinn cftir því hvc langt er frá sfðustu
heparíngjöf og hve stór sá skammtur var:
Eftir 0-1/2 klst. frá heparíngjöf -> 7,5-10 mg prótamínsúlfat/1000 ein. hcparín
1/2-1 " " ->5-7,5
1-2 " " ->2,5-5
" > 2 -> sjaldan þörf á prótamínsúlfati.
9. Sé heparín gefið í lágum skömmtum undir húð til að koma í veg fyrir blóðlappamyndum hjá
áhættuhópum, t.d. cldri sjúklingum við kviðarholsaðgerðir cr notuð stcrk hcparínlausn, 25
þús. ciningar/ml, og t.d. gcfnar 5000 einingar mcð grannri nál (t.d. á kvið á 8-12 tíma frcsti).
Óþarft er að mæla APTT til að velja skaminta sé þcssari mcðfcrð bcitt, eða sé bcitt smáhcparíni í
fyrirbyggjandi skömmtum. Ávinningur við notkun smáhcparína í fyrirbyggjandi tilgangi er að
einungis er þörf á einni daglegri gjöf.