Læknablaðið - 15.11.1996, Qupperneq 43

LÆKNABLAÐIÐ 1996; 82
789
Table III. Median motornerve conduction velocity in forearm compared with otherparameters of median nerve electrodiagnost-
ic studies.
Median motor nerve conduction velocity between elbow and wrist
> 50 M/sec < 50 M/sec
Motor distal latency
Mean ± SD 4.2± 1.2 msec 5.6± 1.9 msec P< 0.0001
(429 hands) (101 hands)
Compound motor action potential
Mean ± SD 7.5± 4.4 mV 5.5± 4.4 mV P= 0.0045
(429 hands) (101 hands)
EMG on APBa|
Normal 236 29
Acute and acute/chronic denervation 84 51 P< 0.0001
Acute denervation 22 2
Abnormal voluntary activityb) 86 25
Sensory distal latency
Mean± SD 3.2± 0.7 msec 3.8± 0.7 msec P= 0.00034
(404 hands) (66 hands)
Compound sensory nerve action potential
Mean± SD (microV) 25.1 ± 17.0 12.5± 10.2) P= 0.0006
(404 hands) (66 hands)
a): Electromyography on abductor pollicis brevis muscle. b): Abnormal recruitment with or wihtout abnormal motor units potentials. Statistical analyses
were performed by chi-squared test for comparison of propotions and t- test for comparison of means.
sókn sýndi taugarfergi í átta höndum og
„óhefðbundin“ rannsókn í fjórum höndum hjá
þessum 12 einstaklingum.
Samband einstakra þátta rannsóknarniður-
staðna: I höndum með svörun reyndist mjög
góð fylgni á milli hreyfi- og skyntaugatafar
(r=0,73), góð fylgni á milli fjærtafar hreyfi-
tauga og hæðar hreyfitaugasvara (r=-0,46)
annars vegar og skyntaugatafar og hæðar skyn-
taugasvara (r=-0,55) hins vegar. í öllum til-
fellum var tölfræðileg prófun marktæk
(P<0,0001).
í höndum með óeðlilegt vöðvarafrit á stutta
þumalsfráfæri voru niðurstöður annarra athug-
aðra þátta rannsóknanna marktækt óeðlilegri
nema í höndum með eðlilega hreyfitaugaleið-
ingu miðtaugar um framhandlegg (tafla II). í
höndum þar sem vöðvarafrit var eðlilegt
reyndist hreyfitaugafjærtöf einnig eðlileg í
51,8% handa og skyntaugatöf eðlileg í 39,7%
borið saman við hendur þar sem vöðvarafrit
var óeðlilegt, en þar reyndist eðlilega hreyfi-
taugafjærtöf í 12,4% handa (P<0,0001) og eðli-
leg skyntaugatöf í 6,3% (P<0,0001).
I höndum með seinkaðan hreyfitaugaleið-
ingarhraða miðtaugar um framhandlegg
reyndist oftar lengd hreyfitaugafjærtöf
(P<0,0001) og lengd skyntaugatöf (P<0,0001)
auk óeðlilegra niðurstaðna varðandi alla aðra
þætti rannsóknanna, bæði þeirra sem endur-
spegla að mestu afmýlingu og hinna sem end-
urspegla að mestu öxulhrörnun (tafla III). Þó
reyndist eðlileg hreyfitaugafjærtöf í 9,5%
handa og eðlilegt vöðvarafrit á stutta þumals-
fráfæri í27,6% handa, þótt hreyfitaugaleiðing-
arhraði um framhandlegg væri seinkaður. í
töflu III eru niðurstöður vöðvarafrits flokkað-
ar til þess að fá fjölda handa með aftauga-
merki. Bráð aftaugamerki ein sér (acute de-
nervation) eru tákn um skammt komna öxul-
hrörnun en séu bráða aftaugamerki samfara
óeðlilegu álagsriti (acute/chronic denervation)
er slíkt merki um langvarandi öxulhrörnun.
Samband einkenna og rannsóknarniður-
staðna: Hendur með miðtaugarþvingun í úln-
liðsgöngum voru flokkaðar rneð tilliti til hinna
ýmsu einkenna og hendur með og án þessara
einkenna voru bornar saman við niðurstöður
mælinga í rannsókninni.
I töflu IV sést að eftir því sem einkenni hafa