Læknablaðið : fylgirit - 01.07.1997, Qupperneq 21

LÆKNABLAÐIÐ 1997; 83/FYLGIRIT 35
21
og fremst gagnast þessi greiningaraðferð til þess
að bera saman tvær aðferðir að sama marki og
með samfélög í heild sinni í huga. Fullkomins
jafnræðis er ekki gætt í kostnaðar-nytja greining-
araðferðinni því hún hefur ekki innbyggt gildis-
mat fólks.
Rannsóknir hafa sýnt að fólk telur mikilvægara
að réttlætissjónarmið ráði þjónustu við sjúklinga
fremur en beinharðar niðurstöður kostnaðar-
nytja greiningarinnar (25). Ýmsar aðferðir hafa
verið reyndar til að komast framhjá þessum
vanda, til dæmis með því að meta lífsgæði um leið,
svo sem QALY’s (Quality Adjusted Life Years)
(26). Mjög mikilvægt er, að ákvarðanir, sem
byggjast á kostnaðar-nytja greiningu, séu teknar
með tilliti til allra tengdra þátta.
Pað er því augljóst, að heilsuhagfræðilegar
greiningaraðferðir geta ekki leyst forgangsröðun-
arvanda í heilbrigðiskerfinu, þær gefa vissa leið-
beiningu en eru engan veginn nothæfar í einstök-
um sjúklingatilvikum. Slíkar ákvarðanir verða
endanlega alltaf í höndum viðkomandi lækna.