Innsýn - 01.12.1978, Blaðsíða 7
7
Þegar ég vaknaði mundi ég
hlutina eins og þeir hefðu
raunverulega gerst - um-
hverfið, fólkið, allt var
þetta eins og í veruleikan-
vun. Og hugsanirnar komu
hver af annarri, ávísun,
banki, kærleikur, engin
innistæða - hvað þýddi
þetta eiginlega,gat ég eitt-
hvað lært af þessu? Var
það ekki næsta undarlegt að
stofnun, sem leysir vanda í
milljónum og aftur milljón-
xm í krónutali gat ekki
staðið skil á einni lítilli
ávísun, sem hljóðaði upp á
KÆRLEIKA.
Var hugsanlegt að þetta
sýndi mér hve vonlaust er
að leita á náðir heimsins
í leit að því sem virkilega
gefur lífinu gildi? Vill-
umst við e.t.v. stundum í
leit okkar að kærleikanum.
Fram undan er hátíð,
hátíð ljóssins og kærleikans.
Til barnsins í jötunni megirni
við koma og þiggja ókeypis
allt það besta, sem mannleg-
ur hugur skynjar, ást -frið
- kærleika.Enginn þarf þaðan
að komá tómhentur, þar þrýt-
ur innistæðan aldrei. Barnið
í jötunni endurspeglaði í
lífi sínu hér á jörðu þau
undursamlegu sannindi, sem
aldrei mega gleymast, að
GUÐ ER KÆRLEIKUR.
A.M.