Kjarninn - 26.12.2013, Blaðsíða 57

03/04 kjarninn KViKMYNDiR
Ófeigur gengur aftur kom út mitt á milli síðastnefndu
tveggja myndanna og braut því upp þetta óháða íslenska
„kvikmynda vor“. Undirritaður sá hana reyndar ekki sökum
þess að stiklan fyrir hana vakti risastóran kjánahroll, en
miðað við hana var þetta gamaldags íslensk kómedía með
Ladda í aðalhlutverki og líklega óþarfi að segja meira um
hana.
Kvikmyndaárinu lauk síðan um haustið með stór-
myndunum Hross í oss og Málmhaus. Segja má að Hross í oss
sé sigurvegari ársins, en fyrir utan að vera aðsóknarmesta
íslenska mynd ársins hefur hún þegar fengið þó nokkur
verðlaun á hátíðum erlendis, svo sem á Spáni og í Japan,
og virðast útlendingar almennt vera hrifnari af henni en
Íslendingar (fyrir utan alla hestamennina auðvitað). Myndin
er frumraun leikarans Benedikts Erlingssonar (hann hafði
áður leikstýrt tveimur stuttmyndum) og þó að sumt megi
finna að henni (myndin segir nokkrar sögur sem ná ekki
alveg að mynda nógu sterka heild) verð,ur að segjast að
Benedikt hefur tekist að gera eitthvað alveg nýtt og ferskt,
eins konar listræna hestablætismynd „a la Benni Erlings“ og
greinilegt er að hann kann að nota kvikmyndaformið sem
sjónrænan miðil. Það er lítið talað í myndinni og hún er full
af ljóðrænum skotum af hestum við alls konar athafnir, og
nærmyndum af ýmsum líkamshlutum þeirra. Maður mun
ekki líta hestsauga sömu augum eftir að hafa séð Hross í oss.
Benedikt á vonandi eftir að þróast meira sem leikstjóri og
verður spennandi að sjá hvað hann gerir næst.
Síðasta mynd ársins, Málmhaus eftir Ragnar Bragason,
var að mörgu leyti frekar hefðbundin, og mjög íslensk, mynd
um utanveltu einstakling í einangruðu samfélagi og líka
mynd um fjölskyldu að eigast við missi, tvö mjög algeng
minni í íslenskum myndum. En myndin náði að greina sig
frá öllum hinum myndunum með því að hafa black metal-
tónlist í forgrunni og vann með það á skemmtilegan hátt.
Hún verður líka betri eftir því sem á líður, virkar mjög klisju-
kennd í upphafi en nær smám saman að snerta mann, og
að hluta til er það út af því hvernig Ragnari tekst að tvinna