Kjarninn - 05.06.2014, Side 60

51/51 áLit
stefnunni. Það sem gleymist hins vegar er að verst staddi
hópurinn á Íslandi hlýtur enga aðstoð með því að eiturlyfja-
neysla verði afglæpavædd. Eins og fjallað hefur verið um
undanfarið er hér stór hópur einstaklinga sem glímir við
sprautufíkn og geðræn vandamál. Neikvætt viðhorf er
ríkjandi í garð fólks með fíknivanda. Einstaklingar í þessum
hópi geta engin úrræði fengið nema verða edrú í vissan
tíma fyrst og ef það gengur ekki búa þeir á götunni. Ofan
á allt saman hafa tölur SÁÁ sýnt að það eru helst lyfseðils-
skyld lyf sem verið er að misnota innan þessa verst stadda
hóps. Þessar staðreyndir eru ekki kveikjan að umræðu um
afglæpun og að stefnan virki ekki hér á landi. Hér fór um-
ræðan almennilega í gang eftir að Kristján Þór Júlíusson lét
þau ummæli falla á fundi með Heimdalli að hann væri opinn
fyrir endurskoðun á fíkniefnastefnu Íslands. Heimdallur er
frjálshyggjuafl og því virðist uppsprettan vera frelsi einstak-
linga til að gera það sem þá langar til án afskipta yfirvalda.
hvað þarf?
Hér þarf fleiri skaðaminnkandi úrræði, hér þarf hugarfars-
breytingu og hér þarf búsetuúrræði fyrir þann hóp sem verst
er staddur. Hér þarf á að halda að fólk með tvígreiningar,
þ.e fíknivanda og geðsjúkdóm, búi ekki á götunni eða sé fast
inni á geðdeildum. Hér þarf að takast á við þann vanda að
fólk misnoti lyfseðilsskyld lyf og selji þau á svörtum markaði.
Hér þarf endurhæfingu fyrir einstaklinga með fíknivanda
til að geta orðið virkir í samfélaginu. Leysum þessi alvarlegu
vandamál og lögum til í velferðarkerfinu áður en við kom-
um til móts við einstaklinga sem vilja geta tekið eiturlyf án
afskipta yfirvalda.
Á meðan umræðan er á þá leið að fólk með fíknivanda sé
dópistar eða aumingjar sem búi í dópgrenum, þá erum við
ekki komin á stað afglæpunarstefnunnar sem samfélag. Fyrst
og fremst þarf að breyta viðhorfi í garð einstaklinga sem
glíma við fíknivanda. Mannúðarsjónarmiðin í forgang og svo
getum við talað saman.