Kjarninn - 05.06.2014, Side 83

02/03 kjaFtæði
ohh! ég vil ekki vera svona hress!
Ég greip það sem hendi var næst, sem vildi svo til að var pakki
af skonsum, uppáhaldsmatnum mínum (ég er nautnaseggur,
ég veit það!) og fór í röðina hennar, sem var langsamlega
lengsta röðin í búðinni. Á undan mér voru tveir viðskiptavinir
sem litu út fyrir að vera að reka veitingahús ef marka má það
magn af vörum sem þeir voru að kaupa. Með því held ég að
lágpunkti dagsins hafi verið náð því fljótlega buðu þeir mér
að fara á undan þeim í röðina. Francisca
var að klára að afgreiða eldri mann sem var
lagður af stað úr versluninni. Hún tók eftir
því að eldri maðurinn gleymdi blómvendi
sem hann hafði keypt þannig að hún hljóp á
eftir honum með blómvöndinn. Er það ekki
draumur sérhvers manns að Francisca hlaupi
á eftir manni skælbrosandi með blómvönd
á lofti? Þarna uppfyllti hún englaímyndina
fullkomlega. Svo afgreiddi hún mig með sitt
sólskinsbros, þakkaði mér kærlega fyrir viðskiptin, sagði að
það hefði verið gaman að sjá mig og vonaðist til að sjá mig
bráðlega aftur. Og auðvitað fór ég út í daginn, líðandi rosalega
furðulega, því hluta af mér langaði til að vera pirraður áfram
en hinn hlutinn var kominn í sólskinsskap.
Francisca gerði ekki mikið meira en að brosa vingjarnlega
og gefa mér góða kveðju, en hún bjargaði deginum. Hún er
með hæfileika sem ég bý ekki yfir, sem er að geta sýnt gleði
án áreynslu. Ég hef oftar en ekki lent í því að vera spurður að
því hvort ég sé í fýlu þegar ég er nú bara nokkuð hress. Ég er
að hugsa um eitthvað skemmtilegt og held að ég sé brosandi.
Þá lít ég í spegil og sé að ég er með skeifu! Tökum myndina
fyrir ofan þennan pistil sem dæmi. Þarna er ég í Vínberinu,
haldandi á risastórum sleikjó. Það er kannski ofsögum sagt
að mér hafi liðið eins og ég væri skælbrosandi, en ég var þó
bara nokkuð hress, hugsandi um bleik ský og smáhesta. Svo
birtist þessi mynd af mér, og þá sé ég þennan stórglæsilega
fýlusvip sem gæti drepið lítið til meðalstórt skordýr. Þetta
eru mín örlög.
„Ég hef oftar en
ekki lent í því að
vera spurður að því
hvort ég sé í fýlu
þegar ég er nú bara
nokkuð hress.“