Nýtt S.O.S. - 01.04.1957, Blaðsíða 8

S Nýtt S. (). S. —
stjórinu veit að sjálfscigðu, að samkvæmt
si|g'lingrtreglunitm, ber honuuhi að víkja
stjórnborðsiíiegin. En það er ekki unnt
nu, vegna þess, að leiðin er of þröng og
auk þess liggja þar nokkur flutningáskip
fyrir akkéri. Hann ætlar fiskibátnum að
reyna að komast l’yrir stafn. Blásið er tvis-
var í þokulúður „Urugiiay“.
Of seint. Stefni „Uruguay“ mylur hálf-
fúin byrðing bátsins með lnakandi liljóði.
Bátnum livolfir og stefni stcirskipsins þrýst-
ir homtm undir sjtiskorpuna. „Uruguay"
brunar yfir bátsflakið. Tóll katalónskir
sjchnenn bíða skjótan dauða undir heljar-
bákninu.
Hafnsögumaðurinn ætlár að láta vél-
símann standa á „Stojrp".
. En Vega skipstjc>ári neitar því harðlega.
„Bak við okkur fer beitisnekkjan. Við
megum ekki hætta á árekstur. F.ruð þér
brjálaður, maður? Við erum með konung-
inn um borð! og vesalingunum þarna
niðri er hvort sem er ekki hægt að hjálpa."
„Caramba. Hafnarstjórnina. ..."
„Útgerðarstjehnin mun sjá um þetta.
Lope/. framkvæmdastjóri fylgir okkur í
hafnsögubátnum og hefur séð allt sem
skeði. Anijars er það ekki okkar sök. „Uru-
guay“ var í fullum rétti og aðstaðan var
örðug vegna þrengsla."
„Fjórði stýrimaður liefði átt að dlkynna
yður það, sem var að ske.“
„Hann hafði nóg að starla við akkerin.
En jiarna kernur hafnsögubáturinn yðar,
Senor.“
„Uruguay“ snýr nú hægt mót opnu hafi.
Lóðsbáturinn beitir upp í vindinn. Við
greypirána blaktir blátt flagg með bók-
stafnum „P“, lóðsflaggið.
Farþegar á „Uruguay" hafa ekki tekið
eftir slysinu. En Dolorez d‘Arce stendur
við öldustokkinn náföl í andliti og starir
ofan í höliiina örvilnuð á svip, hvort ein-
Iners staðar kunni að skjcíta upp höfði
manns er væri með lífsmarki.
Vélsíminn hringir á stjórnpalli.
Hafnsögumaðurinn fer frá borði.
„Hvað skeður nú?“ spyr Dolorez unga
stýrimanninn, er enn stendur við hlið
hennar.
„F.kkert, Senora. Fjölskyldunum verða
greiddar tjc'mb;etur. I>etta var ekki okkar
scik. Dauðinn spyr einskis."
„I>ér hafið rétt lyrir yður," svarar fal-
lega stúlkan lágum rómi, meira við sjálfa
sig en stýrimanninn. „Dauðinn spyr einsk-
is. . . . “
(irímudansleikur milli Rio de Janeiro
og Buenos Aires. (ilæsilegar, ungar kon-
ur dansa við herrana. Elng og fögur ítölsk
kona er kkedd sem skipsdrengur, hópur
Frakka koma á sjc'marsviðið sem lylgdar-
lið indversks Mahasadscha. Margir eldri
herianna koma í kjc'il með rautt le/ eða
vefjarhött á höfðinu. Þeir, er ekki áttu
sérstakan grímubúning áttu þess kost, að
fá hann keyptan eða lánaðan hjá klæð-
skera skipsins.
Þessa nc'itt er hafið eins og giitrandi
silfur, kjölrákin er eins og blár ljósstraum-
ur.
„Mér líkar ekki loftsútlitið núna,“ sagði
Vega skipstjóri við fyrsta stýrimann. „Haf-
ið þér veitt athygli í kvöld þessum dökku
skýjabólstrum? Ég er hræddur um, að það
sem bíður okkar í Santa Catalína-flóanum
verði ekki sérlega skemmtilegt."