Nýtt S.O.S. - 01.04.1957, Blaðsíða 29

------Nýt.t S. (). S. s()
Nóttin nálgast. Til vonar o« vara cr
fallbyssum koniið fyrir á stjórnpalli. Menn
vona, að allt gangi að óskum. Fyrstu Ijós-
in á strönd Af. íku koma í sjónmál.
l*á kveður við skothvellur, l'yrst aðeins
eitt skot, svo látlaus skothríð úr ýmsum
áttum. Aftur á skipinu heyrist neyðaróp.
Lautinant hleypur upp á stjórnpall:
„Skothríð er hafin á yfirmennina! Ein-
um höfuðsmanni og tveim fyrirliðum hef-
ur vei ið varpað fyrir borð. Allir gangar
eru lokaðir og þvergirtir. Við erum ein-
angraðir frá þeim hermönnum okkar, er
við getum treyst."
„Hvert í heitasta!" mælti skipstjórinn
reiður. „Tuttugu skip fara á hverjum sól-
arhring yfir sundið og fiytja úrvalsher-
sveitir. En einmitt „Uruguay" verður að
liytja skrílinn! Eg mun tafarlaust senda
loftskeyti til Cartagena og krefjast hjálp-
ar."
Hann gefur skipun um að breyta um
stefnu og halda til Cartagena. Um. þús-
und hermanna, sem óhætt var að treysta,
voru lokaðir niðri í skipinu eins og mel-
rakkar í greni.
„Báðar vélar fyllstu ferð!“ skipar skip-
stjórinn.
„Kyndararnir eru á bandi uppreisnar-
manna!" er nú tilkynnt úr vélasal. Skip-
stjórinn ætlar þá að spyrja einhvers frek-
ara, en fær ekkert svar. En loftskeytamað-
urinn flytur lionum svohljóðandi tilkynn-
ingu frá flotastjórninni:
„Uruguay“ er lýst sjótfieningja-
skij)! Vér sendum tvö herskip til
að bjarga ykkur; haldið stefnu
ói Cartagena eins lengi og unnt
er!“
Nú lilaupa tuttugu til þrjátíu menn upp
í brúna. Þeir beina byssum sínum að höfði
skipstjórans: „Taktu stefnu á frönsku
ströndina, jjorparinn þinn! Vei þér, el
þú reynir að svíkja okkur —“
„Stefnu á Alsír!" skipar hinn ungi ó-
reyndi skipstjóri stillilega. Móti ofurefl-
inti fær liann ekkert að gert.
Nú hefst darraðardansinn í vélasalnum.
Skot, \illt öskur, hvæsandi gufa, er brýst
tit.
„Skipstjéirinn stelnir ekki til Alsír, lield
ur til Cartagena!"
Kyndarar og uppreisnatmenn ráðast á
vélstjórana með skúffur og skörunga að
vopni, þá slökkva þeir rafljósin. Kolaglæð-
urnar einar varpa daufu skini, en loftið
er mettað af gufu og kolareyk.
„Til baka!" lirópar fyrsti vélstjóri. Að
baki lians standa nokkrir spánskir liðsfor-
ingjar, en Hurtado við lilið lians; |)eir eru
yopnaðir byssum. Hálfnaktir kyndararnir
opna eldstæðin, jjar sem logarnir hreyfast
upp og niður. Þeir taka glóandi kolastykk
in út með töngum og kasta að liðsforingj-
ununi.
Liðsforingjarnir flýta sér upp stigann,
en að baki jieim dynur haglhríð of gló-
andi kolamolum.
Tveir uppreisnarmenn jijtita á eftir yfir-
vélstjóranum. l.ostinn þungum högguni
fellur hann á géilfið.
Ein kyndaranna slé> Hurtado niður.
Höfuðsmáður reynir að draga hann upp
stigann. Honum tekst J>að með miklu erf-
iði. Þegar liann veitir því athygli, að hinn
særði maður ber ekki fyrir sig fæturna,
lieldur fellur máttlaus niður, gefur hann
frekari gætur að náfölu andliti hans. Hur-
tado er látinn! Þá lætur höfuðsmaðurinn
hann liggja þar sem hann er kominn.
Miklum hávaða veldur gufan, sem
streymir út. Fyrsti vélstjóri er sigraður og
dreginn að kolageymslu.
Uppi á þilfari hafa uppreisnarmenn nti