Nýtt S.O.S. - 01.01.1959, Blaðsíða 8

8 Nýtt S. O. S.
starfi við strendurnar, menn, sem liata
þrælasöluna og þá, sem standa að henni.
Ray Rosen, skipstjóri, er Norðurríkja-
maður, borinn og barnfæddur í New York.
Hann hefur þegar getið sér frægðarorð
á sjónum. Fyrir tíu árum var hann vel
þekktur meðal útgerðarstjóra og skipa-
miðlara. Ray Rosen þótti fljótur í ferð-
um og allir þekktu þennan efnilega skip-
stjóra.
Það var því glæsileg framtíð, sem beið
j^essa glæsilega skipstjórnarmanns, er svo
vel var þekktur að dugnaði og dirfsku.
í höfn fæðingarborgar hans, Boston, var
úr nægum farkosti og vel búnum að velja.
Þar voru kanadískir hraðsiglarar og alveg
ný gerð skipa. Þar voru seglskip, miklu
hraðskreiðari en áður hafði þekkzt og
rnenn höfðu yfirleitt þorað, að láta sig
dreyma um, að gætu komið til sögunnar.
Þessi nýju skip, svokallaðir klipperar,
ruddust fram úr fyrstu gufuskipunum,
sem voru í þann veginn að leggja undir
sig heimshöfin.
Á gömlu flutningaskipunum þótti gott
að sigla fimrn mílur á klukkustund við
sæmilegar aðstæður. Yfirburðir gufuskip-
anna voru því í fyrstu ekki miklir, því
þau gerðu ekki nema sjö mílur ' eða í
mesta lagi átta. En þessir nýju klipperar
gerðu oft tólf mílur, já, jafnvel fimmtán
til sextán mílur!
Það var á þessum árum að Ray Rosen
skipstjóri var kallaður til Washington. í
„Hvíta húsinu“ beið hans maður, hvers
nafn er nefnt með virðingu í Banda-
ríkjunum enn þann dag í dag, en á þeim
tíma hljómaði nafn hans næstum eins og
helgisögn, hvort sem var í munni vina
eða óvina. Þessi maður var Alexander
Hamilton, raunverulega fyrsti fjármálaráð-
herra Bandaríkjanna og upphafsmaður
þess, að dollaramyntin var upp tekin. Þeg-
ar hér var komið sögu var Alexander
Hamilton 82 ára að aldri, maður beygður
af elli, lotinn í herðum. En andlitssvip-
urinn var enn mikilúðlegur og augu
hans skutu gneistum. Hann var ungur
í anda.
Það var árið 1*790, er Alexander Hamil-
ton barði í gegn í þinginu, að tíu fyrstu
tollgæzluskúturnar skyldu smíðaðar. Með
hörku tókst honum að kría út fé í tíu
einsigldar skútur, undan blóðugum nögl-
um ráðherranna, sem veltu milli handa
sér hverjum peningi, sem fór úr ríkisfjár-
hirzlunni.
Gæzluskipin voru búin sexpunda fall-
stykkjum, sem þó var ekki hægt að nota
nema sjór væri kyrr. Tíu litlar og gang-
litlar skútur áttu að gæta allrar austur-
strandar Norður-Ameríku. í hlut livers
hinna átta ríkja kom þá ein skúta. Raun-
ar voru tvær þeirra að jafnaði í skipa-
smíðastöð til viðgerðar og eftirlits. Tíu
skútur með tíu skipstjórum. þrjátíu stýri-
mönnum, fjörutíu hásetum og tuttugu
skipsdrengjum! Og gæzlusvæði hvers skips
meira en 300 sjómílur!
I átta ár voru þessar litlu skútur einu
vopnuðu skipin, er sigldu undir stjömu-
fána Bandaríkjanna. Þau ein voru viðbú-
in að ráðast gegn hverju því aðvífandi
skipi, er vildi virða að vettugi lög og
reglur Bandaríkjanna. Það var ekki fyrr
en árið 1797, að þjóðþingið samþykkti
að láta smíða fyrstu freigátuna, og það
eftir langt þóf.
Það var árið 1848, er hinn mjög svo
aldurhnigni þjóðhöfðingi Alexander
Hamilton kallaði Ray Rosen, skipstjóra,
á sinn fund. Og er hann hvarf af fundi
hans, var hann ekki lengur skipstjóri
venjulegs flutningaskips. FTpp frá þeirri