Nýtt S.O.S. - 01.01.1959, Blaðsíða 25

Nýtt S. O. S. 25
Árekstur á Atlantshafi
Það var niðadimm þoka, þegar e. s. Re-
public lagði af stað frá New York 22. jan.
1909. Ferðinni var lieitið til Gíbraltar og
Miðjarðarhafsins. Skipið var 15000 rúm-
lestir að stærð, og voru með því að þessu
sinni 440 farþegar.
í loftskeytaklefanum vann loftskeyta-
maðurinn, Jack Binns, langt fram yfir
miðnætti sleitulaust að því að senda hin
venjulegu kveðju- og heillaóskaskeyti fyrir
farþegana. Að því loknu lagðist hann til
hvíldar. Hann var eini loftskeytamaður-
inn um borð og varð að vera við því bú-
inn að fara snemma á fætur morguninn
eftir.
í samtali, sem síðar fór fram í skrifstofu
hans í New York, skýrir hann svo frá, að
laust fyrir klukkan 6 hafi hann vaknað við
það, að hin reglubundnu þokumerki skips-
ins, sem gefin voru með eimpípu þess,
tóku skyndilega að aukast. Þeirri hugsun
skaut upp í huga hans með leifturhraða,
að ef til vill væri í nánd við þá annað
skip, er hætta kynni að stafa af vegna á-
rekstrar.
Skyndilega kvað við ægilegur brestur.
Binns þaut í dauðans ofboði fram úr rúm-
inu og inn í loftskeytaklefann, sem áfast-
ur var við herbergið. Og það, sem þar
bátar eru í daglegu tali kallaðir tollskút-
ur, eftir fyrstu tollgæzluskipunum, sem
hófu gæzlustörf úti fyrir ströndum Banda-
ríkjanna að frumkvæði Alexanders Ham-
ilton.
ENDIR.
blasti við honum, var allt annað en glæsi-
legt. Stjórnborðsveggur klefans var tætt-
ur í sundur, og þakið hékk yfir höfði
hans eins og geigvænlegur hellisskúti. Hér
Iiafði verið skammt milli heims og heljar.
Egghvasst framstefnið á eimskipinu Florida
— en það var skipið, sem siglt hafði á
REPUBLIC — hafði brotið inn herberg-
isvegginn aðeins nokkrum fetum frá svefn
stað hans.
Úti í þokunni blasti við hrikalegt fer-
líki upp úr sjónum. Fyrst í stað hélt Binns
því, að um strand væri að ræða, en ekki
árekstur við annað skip.
Til allrar hamingju hafði loftskeytatæk-
in ekki sakað. Straumurinn var órofinn
frá ljósavélum skipsins, og áhöldin unnu
eðlilega, jafnskjótt og hann setti þau af
stað. En um leið og fyrstu hljómarnir,
grófir og snarkandi, sveifluðust út í ljós-
vakann frá sendistöðinni, þvarr raforkan
frá ljósvélunum, og tækin stöðvuðust. Sjór-
inn var þegar orðinn svo mikill í vélarúm-
inu, að vélarnar stöðvuðust og fóru ekki
í gang framar.
Vélstjóranum tókst á síðustu stundu að
skara eldana undan kötlunum og gera
nauðsynlegar ráðstafanir til að draga úr
eimþrýstingnum, svo að síður yrði hætt
við sprengingu.
Eftir að ljósvélar stöðvuðust voru það
rafgeymar varatækjanna, sem nota varð
sem orkugjafa, en við það dró úr afli
stöðvarinnar að verulegum mun.
Það var helkalt í klefanum. Önnur hlið
hans var þannig útleikin eftir áreksturinn,
að ekkert skjól var að henni framar, og