Nýtt S.O.S. - 01.01.1959, Blaðsíða 12

12 Nýtt S. O. S.
skipinu merki þegar það á að nálgast
ströndina.
Þann stað verðum við að finna, án þess
að við sjáumst jDaðan. En við Joessa bölv-
aða strönd eru hundruð slíkra staða. En
Jiað verða að vera há tré nálægt strönd-
inni, til J:>ess að þeir liafi gott útsýni. Við
þurfum heldur ekki að leita í rnjög mik-
illi fjarlægð.“
Skipstjórinn grípur sirkilinn, dregur
liring um þann stað, sem skipin eru nú á.
„Hérna eða hér nálægt mun lendingar-
staðurinn vera, ef ókunna skipið hefur
haldið rétta stefnu. Og því skyldi það ekki
hafa verið ,á réttri leið? Þeir höfðu lands-
'sýn löngu fyrir sólsetur og gátu markað
stefnuna eftir því.“
„Fyrirtak!" mælti annar stýrimaður
glaður á svip, „þá vitum við alveg ná-
kvæmlega, hvar við geturn átt von á að
hitta þá. Við leggjumst í leyni og veiðum
þá. Upp við ströndina, þar sem þér hafið
bent á, Sir!“
„Þú mundir verða lieldur fljótráður til
Jjess að komast í tölu góðra þrælaskip-
stjóra, Cliff,“ mælti fyrsti stýrimaður. „Eg
Jjori að veðja, að Jiessi helvítis dallur kem-
ur ekki í ameríska landhelgi næstu þrjá
sólarhringa."
Skipstjórinn kinkar kolli íhugandi á
svipinn.
„Þér getið sem bezt haft rétt að mæla,
Mr. Ladd. Þeir hljóta að vita, hverskon-
ar skip Jrað er, sem við siglurn. Og ef Jreir
eru ekki hreinir óvaningar, og það eru
engir, sem starfa að þrælasölu, því þeir
vita, að gálginn bíður að lokum ef út af
ber. Þeir munu gera ráð fyrir, að við
liggjum í leyni og þeir haga sér samkvæmt
því. Það er ekki óhugsandi, að þeir fari
á allt annan stað, ef þeir vita af kaupend-
úm {Dar, Miami eða ef til vill í Texas.
Ef þetta verður upp á teningnum, þái
sjáum við Jrá aldrei framar. En ég trúi
því ekki fyrr en ég tek á, að svo fari.
Herrar rnínir, nú líður að vaktaskipt-
um. En þið vitið, hvað ég legg til mál-
anna. Við höldum Jaessari stefnu um sinn.
Eftir fjórar stundir breytum við stefn-
unni og höldum til strandarinnar. Farið
Jrað langt frá landi, Mr. Ladd, að við
sjáumst ekki þaðan, og hafið fleiri menn
á varðbergi. Þeir mega ekki fá vitneskju
um hvað við höfum í hyggju. Skilið?“
„Já, Sir!“
Fundi yfirmannanna er lokið. Ladd og
Wilkins ganga út á Jjilíarið, en stórskota-
liðsforinginn gengur til káetu sinnar, sem
er fyrir framan stýrishúsið. Hann segir
jafnan, að hann Jmrfi að hvílast vel, því
svo mikið velti á, að hann liafi styrkar
hendur.
En skipstjórinn situr enn fyrir framan
sjókortið, kveikir í pípunni sinni og star-
ir hugsandi á dökka strikið við strönd
Louisiana.
„Einhvers staðar þarna,“ hugsar hann,
„bíður Jjrísiglt skip frá Gullströndinni
með nokkur hundruð manna, sem þeir
hafa hneppt í ánauð. Maður verður að
vita um staðinn með öruggri vissu og
taka skipið þegar það er innan þriggja
mílna markanna, en hefur þó ekki komið
þrælunum í land. Því landslýður Suður-
ríkjanna hefur ekkert á móti þrælasölunni,
Jrvert á móti. Það er heppilegast að gera
sér engar tálvonir."
„Þeir sigla áreiðanlega langt út á haf,“
hugsar skipstjórinn, „og einhvers staðar
reyna Jieir að ná landi að nýju. Líklega
taka þeir allt aðra stefnu og nota annan
tíma.
Nú er bara að vita, hvenær þetta skeð-
ur.“