Nýtt S.O.S. - 01.01.1960, Síða 11

það, sem hver og einn hafði upplifað áður um borð.
En 16. des. leið — og ekkert skeði. Skipaflotanum hafði miðað vel og
hafði í rökkurbyrjun náð tilskipaðri staðarákvörðun. Fyrst snéru flugvéla-
skipin stefni í vindinn. Enginn lét sér detta í hug, að nærvera ffotans væri
Japönum ókunn, þess vegna áttu þeir þegar í stað að fá fulla kvöfdbfessun.
Vélarnar fóru á loft liver af annarri af öllurn skipunum, sem voru ellefu.
Það var ekki sérlega löng flugleið til Luzon, og sprengjuhleðsla véfana var
einnig í samræmi við það. Fjarlægur dynur heyrðist til amerísku skipanna,
þegar þær vörpuðu hinum banvænu eggjurn sínum. Þegar síðasta dag-
skíman var að hverfa lentu flugvélarnar aftur á þifförum móðurskipanna,
en það var samtímis merkið um það, að nú skyldu beitisnekkjurnar taka
til máls. Eins mikið og fallbyssurnar gátu gleypt var í þær troðið. Breið-
síða eftir breiðsíðu livarf út í nóttina, og stundum lýsti öldur hafsins upp
í eldinum. i Sti
Þið getið nú líklega ímyndað ykkur, að Japanir þökkuðu ekki fyrir slík-
ar kveðjur. Þeir konni með allt, sem þeir gátn náð saman í flýti, til að
gera árás á hinn hættulega ameríska flota. En hann var var um sig. Á sama
hátt og varðhundar umkringja kindur, umkringdu beitisnekkjurnar skipa-
flotann. Sjórinn hvítfreyddi undan stöfnum þeirra, og öðru hverju skáru
keilur leitarkastljósanna nóttina. Herbrögð Japananna komu nú fljótt í
ljós. Ef þeir fundu, að um lífið var að tefla, gripu þeir til allra varnarmeð-
ala, jafnvef hinna vitfirrtustu.
Það leið ekki á löngu, þar til fyrstu japönsku flugvélarnar voru gripnar
af leitartækjunum og miðaðar. Að þessu leyti að minnsta kosti var nóttin
hagstæð flota okkar. Japönsku flugvélarnar urðu fyrst að leita sér marks,
og þar til að þær höfðu fundið það og bjuggu sig undir steyiffugið,
höfðu varnarljóskastararnir venjulega fundið þær, og þá kom skothríðin.
Öll skipin skutu úr loftvarnabyssunum, eins og hlaupin þoldu. Guð má
vita hvernig Japanarnir gátu sent flugvélarnar í þetta þessa nótt. Þeir
höfðu frá upphafi engin tækifæri. Þær, sem ekki voru skotnar niður gerðu
lítið sem ekkert tjón. Til þess var stórskotalið flugvéla þeirra aíft of skipu-
lagslaust. Hættulegri voru kafbátar þeirra. Sennilega höfðu þeir þegar
fyrir löngu lagzt í leyni og beðið komu amerísku skipanna. En 1944 var
ekki lengur 1942. Hver skipsfiðsforingi, hver skipstjóri þekkti nú hina
japönsku bardagaaðferð, og varðbergsmennirnir fylgdust með eins og
11
Nýtt S O S