Nýtt S.O.S. - 01.07.1960, Qupperneq 23

máls á því, sem frá var horfið. „Warms hafði talið honum trú um, að
Alagna hefði í hyggju að vinna skemmdarverk á skipinu og nota til þess
brennisteinssýru
„Bölvað slúður er þetta! Reyndar er mér ekki um manninn gefið, en
ég held, að hann sé ekki illa innrættur. Hann hefur auðvitað þurft að
nota brennisteinssýruna vegna íafgeymanna. En hversvegna gengur sá
gamli ekki á hann sjálfan?“
„Þú veizt nú, að sá gamli reynir að forðast árekstra í lengstu lög.
Hann tekur Warms ekki mjög alvarlega. Hvað er nú á seiði?“
Báðir stýrimennirnir snéru sér að stiganum. Frá bátaþilfarinu lieyrð-
ist glymjandi blístur.
„Kallið á skipslækninn tafarlaust!" kallaði fyrsti stýrimaður af báta-
þilfarinu upp í brúna.
„Já, Mr. Warms," svaraði Hansen stýrimaður.
„Hann á að koma í káetu skipstjórans tafarlaust!“
,Já.“
Fáeinum mínútum síðar var skipslæknirinn kominn til íbúðar skip-
stjóra, þar sem fyrsti stýrimaður beið fyrir framan dyrnar.
„Þér hafið óskað þess að ég kæmi hingað, Mr. Wanns?“
Fyrsti stýrimaður benti á dyrnar þegjandi. Wilmott skipstjóri lá í hvílu
sinni, liann var náfölur og varirnar bláar.
„Eg fann skipstjórann í baðklefanum hans. Hann lá meðvitundarlaus
á gólfinu."
Skipslæknirinn beygði sig yfir skipstjórann, hlustaði hann og hóf svo
nákvæma rannsókn. Eftir stundarkorn rétti læknirinn úr sér alvarlegur
á svip:
„Hann er látinn! Þér segið, að Wilmott skipstjóri hafi legið á gólf-
inu?“
„Milli þvottaborðsins og baðkersins. Hann hefur sennilega ætlað að
þvo sér um hendurnar, en hefur allt í einu hnigið niður.1'
Læknirinn hristi höfuðið og benti á vínglas, sem stóð á borðinu.
„Skipstjórinn virðist hafa tekið inn töflu, kannski við magaveikinni,
sem hefur þjáð hann.“
„Haldið þér, að hann hafi fengið hjartaslag?" Fyrsti stýrimaður var
óvenju fölur í andliti og hann virtist vera þreyttur og miður sín.
Skipslæknirinn opnaði augnalok hins látna. Svo leit hann alvarlega á
stýrimanninn.
Nýtt S O S
23