Nýtt S.O.S. - 01.07.1960, Qupperneq 37

Ward-línunnar í New York. Nú hugsuðu skipstjórar björgunarskipanna
um það eitt að komast sem fyrst að hinu nauðstadda skipi.
Eftirfarandi skeyti til „Paramouth" vakti feikna spenning: „Bjóðum
tvær milljónir í björgunarlaun!" Og auðvitað hélt skipið áleiðis til
Morro Castle með eins miklum hraða og vélarnar leyfðu.
Sá, sem fyrstur festi dráttartrossurnar í Morro Castle mundi hljóta hin
háu björgunarlaun. Þeir, sem kepptu um björgunarlaunin máttu ekki
senda loftskeyti, því á þau mundi vera hlustað, og keppinautarnir mundu
líka hafa hug á feitum bita.
Á dráttarskipinu „Tampa" var þegar farið að undirbúa það, að skjóta
kastlínu um borð í Morro Castle.
Kaupskip stefnu líka með fullri ferð á Morro Castle. En vonin um
ríkuleg björgunarlaun réði ekki ferð þeirra. Þeim mundi seinka um
marga klukkutíma, kannski heila daga, aðeins af því að menn voru í
nauðum staddir á hafinu. Þeirra takmark var það, að reyna að bjarga
farþegum og áhöfn.
Á stjórnpöllum skipanna stóðu yfirmenn og leituðu með sjónaukum
sínum að hinu nauðstadda skipi.
Hvenær skyldi eldhafið á Morro Castle koma í sjónmál?
„Monarch of Bermuda", „Andrea Luckenback" og „City of Savannah"
sigldu sem ákafast á þann stað, sem Rogers loftskeytamaður hafði til-
kynnt í síðasta loftskeyti sínu.
f framstafni Morro Castle stóð Warms fyrsti stýrimaður, sem nú var
æðsti stjórnandi skipsins og einræðisherra.
Vitlaus maður?
„Við þiggjum enga aðstoð dráttarskipa!" sagði hann við annan stýri-
mann og yfirvélstjórann.
„Þá förumst við í eldinum!" sagði Abott yfirvélstjóri.
„Þegið þér!“ öskraði Warms. „Voruð þér niðri meðan hinir vélstjór-
arnir unnu í þessu brennandi helvíti? Eg hef vissu fyrir, að það voru
ekki aðrir en vélstjóramir Buije og Trip að starfi. Hvar voruð þér, rag-
geitin yðar?“
Abott starði á Warms, hann var fölur í framan, hárið límt við sót-
ugt ennið.
„Þér eruð innblásinn af djöflinum!" hrópaði hann. „Ætlið þér ekki
enn að fyrirskipa að stöðva vélarnar? Það verður ekki hægt að setja út
■Nýtt S O S
37