Byggingarlistin - 01.01.1960, Qupperneq 19

notið sín. Alt sem snertir guðsþjónust-
ur fer fram í kórnum. Hið haekkandi
loft gerir það að verkum, að það, sem
gerist í kórnum, ræða, tón og söngur,
heyrist jafn vel hvar sem er í salnum.
Jafnframt hefi jeg gefið veggjum salar-
ins þá lögun, að hljóð frá kirkjugest-
um berist tæplega inn í kórinn. Hið sí-
hækkandi loft og hið mikla ljóshaf,
sem leikur um kórinn, gefa honum
svip og draga athygli að því, sem þar
fer fram. Ný vísindi skapa ný efni, en
þetta hlýtur aftur að leiða til þess, að
ný form verða til. Því fyr sem við lær-
um að þekkja og viðurkenna þann
sannleika, þeim mun örari er einn
hinn mikilsverðasti þáttur í framþróun
menningarinnar."
I aðra röndina hlýtur maður að undr-
ast, að kirkjan skyldi nokkurn tíma
rísa af grunni, þegar alls er gætt: ekki
sizt hinna sífelldu árása sem dunið
hafa á höfundi og verki hans alla tíð
frá því er hugmyndin að Neskirkju
fyrst kom fram. Er skylt að þakka
þeim, sem að kirkjusmíðinni stuðluðu
og létu hvorki andóf, skilningsleysi né
árásir aftra sér.
Eins og mörg brautryðjendaverk er
kirkjan fjarri því að vera gallalaus. Þó
ber eins að geta, þegar verk þetta er
gagnrýnt: að höfundur Neskirkju var
neyddur til að minnka húsið frá upp-
runalegri gerð í verðlaunauppdrætti.
Við samanburð kemur einmitt í ljós,
að þessi röskun á húsinu veldur höf-
uðgalla þess: hve ruglingsleg norður-
hliðin kubbar sundur hina uppruna-
legu einingu, en svo virðist sem út-
byggingar norðanmegin hafi verið
settar eftir aðalskípi kirkjunnar og
ekki allar á sama tíma.
Agallar kirkjunnar innanverðrar eru
annars eðlis og að því er bezt verður
séð sök arkitektsins eins: ég á við efn-
ismeðferð í aðalkirkju. Heildarrúm-
áhrif eru gcð, þegar inn er komið:
hvert rúmformið tekur við af öðru í sí-
vaxandi stærð. En strax þegar litið er
inn í kór, hlýtur maður að spyrja:
ÍRP
■MH
r Hp ■■ ^

Séð úr forkirkju inn að söngpalli
17