Flóra: tímarit um íslenzka grasafræði - 01.06.1968, Blaðsíða 13

bróðir þinn sagði okkur nöfnin á þeira flestum í Ásbyrgi fyrir meira
en fimmtíu árum. Þeim degi gleymi ég aldrei.“----
Um svipað leyti og ferðin var farin í Ásbyrgi, safnaði Mundi bróðir
plöntum, þurrkaði þær og límdi á falleg blöð, sem hann fékk í þeim
tilgangi. Efst á hvert blað skrifaði hann með skáletri — stórum stöf-
um — nafn plöntunnar á latnesku. Þetta safn notaði hann svo við
kennsluna á vetrum. Börnin voru furðu fljót að nema ísl. nöfnin og
ýmiss einkenni plantnanna. En eitt sinn kom það fyrir, er hann brá
upp blaðinu, sem túnvorblómið var efst á, og spurði um nafn þess, að
enginn rétti upp liönd, enda þau börn þá sjaldan séð það. Kvað þá allt
í einu við karlmannleg rödd úr hópnum: „Draba hirta.“ Hana átti
einn drengurinn, sem var mjög vel gefinn og sýndi þarna bæði áræði
og hyggindi. Þetta vakti mikinn hlátur og mundu öll börnin latneska
nafnið ávallt síðan.
Eitt af því, sem hjálpaði til að þessar hugljúfu myndir eru birtar
hér, er önnur vísa, sem Mundi bróðir sendi mér um svipað leyti, og
skrifaði á afmæliskort til mín. Hún er svona:
„Vinur blóma! Vermi þig
vor í ljóma sínum.
Álfta-rómur ókunn stig
eyrum hljómi þínum.“
Ekki veit ég til þess, að nokkur annar muni nú þessar vísur hans
báðar. Og því set ég þær hér, að ég er þess fullviss, að engan stað hefði
bróðir minn kosið fremur — til að geyma þær — en þessa bók, sem
heldur vörð um minningu þess manns, er hann dáði svo mjög, og í
samfélagi íslenzkra blóma. Þessi kveðja til mín hefur líka sama gildi til
allra, sem þeim unna.
Að lokum set ég sjálfur lítinn óð — á máli barnsins —, sem fyrr en
varir hefur nú gengið á vegarenda. Hann þarf ekki skýringar við, og
engan stað kýs ég heldur fremur en þessa sömu bók — til að geyma
hann:
Birtist enn þá blíð og kær
bernskuminning fögur,
þegar sól og sunnanblær
saman kváðu bögur.
TÍMARIT UM ÍSLENZKA GRASAFRÆÐI - FlÓra 11