Flóra: tímarit um íslenzka grasafræði - 01.06.1968, Side 81

2. hluti (7): Johs. Boye Petersen: The Fresh-Water Cyanophyceae of Iceland.
Blágrænuþörungar í fersku vatni á Islandi) — 1923.
2. hluti (8): Johs. Boye Petersen: The Aerial Algae of Iceland. (Loftþörungar á
íslandi) - 1928.
3. hluti (9): Poul Larsen: Fungi of Iceland. (íslenzkir sveppir) — 1932.
III. bindi. 1. hluti (10): H. Mölholm Hansen: Studies on the Vegetation of Iceland.
(Rannsóknir á gróðri á íslandi) — 1930.
2. hluti (11): M. P. Christiansen: Studies in the Larger Fungi of Iceland. (Rann-
sóknir á íslenzkum stórsveppum) — 1941.
3. hluti (12): M. P. Christiansen: The Taraxacum Flora of Iceland. (Fíflaflóra
íslands) — 1942.
4. hluti (13): Steindór Steindórsson: Studies on the Vegetation of the Central
Highland of Iceland. (Rannsóknir á gróðri á miðhálendi íslands) — 1945.
IV. bindi. 1. hluti (14): Johs. Gröntved: The Pteridophyta and Spermatophyta of
Iceland. (Byrkningar og fræplöntur ísl.) — 1942.
V. bindi. 1. hluti (15): Emil Hadac: The Flora of Reykjanes Peninsula, SW-Ice-
land. (Flóra Reykjanesskaga) — 1949.
H.Hg.
EVRÓPUFLÓRAN KORTLÖGÐ.
í sambandi við útgáfu Evrópuflórunnar (Flora Europaea, sjá ritfregnir í Flóru
1964), kom fljótlega fram áhugi fyrir því, að kortleggja útbreiðslu tegundanna, sem
þar eru nefndar. Á ráðstefnu Evrópuflórunnar í Árósum 1965 var kosin nefnd
(Committée for Mapping the Flora of Europe) til að hrinda þessu máli af stað.
Síðar var komið á fót skrifstofu fyrir þessa framkvæmd, og er hún í Finnlandi, en
fulltrúa hefur nefndin í hverju ríki, og er Eyþór Einarsson fulltrúi hennar hér-
lendis. Fyrst um sinn hafa aðeins verið teknir fyrir byrkningar og berfrævingar.
Iíortlagningin fer þannig fram, að gerð eru eyðukort fyrir alla álfuna, þar sem
teiknaðir eru inn reitir 50x50 km, eða öllu heldur hringir, sem samsvara þessari
reitastærð. Finnist viðkomandi plöntutegund innan einhverra þessara reita, er út-
breiðsla hennar merkt með því að fylla út viðkomandi hringi. Þetta kerfi gefur að
vísu ekki mikla nákvæmni, þegar um lítil svæði er að ræða, en hins vegar gefur það
allgóða hugmynd um útbreiðsluna á svo stóru svæði sem Evrópa er.
Auk þess munu rannsóknir það skammt á veg komnar í ýmsum löndum álf-
unnar, að ekki mun þykja fært að hafa netið þéttara. Þess má geta að á íslandi
verða reitirnir um 55 en í allri Evrópu eru þeir um 4400. Ætlunin mun vera, að
gefa þessi kort út sérstaklega, en ekki í sjálfri Evrópuflórunni, enda er fjárhagur
fyrirtækjanna algerlega aðskilinn.
Aðferð þessi við kortlagningu á útbreiðslu plantnanna, hefur þann kost, að
fljótlega sést hvaða svæði eru tiltölulega vel rannsökuð, og hver lítið eða ekki. Það
hefur t. d. komið í ljós við útfyllingu reitanna á íslandi, að nokkur svæði landsins
eru áberandi lítið könnuð. Má þar til nefna t. d. Langanes og Strandirnar þar suð-
ur frá, svo og Skaga og hálendið upp af honum. Væri því æskilegt, að einhverjir
grasafræðingar gætu sem fyrst komið því við, að ferðast um þessar lendur. H. Hg.
TÍMARIT UM ÍSLENZKA GRASAFRÆÐI - FlÓra 79