Flóra: tímarit um íslenzka grasafræði - 01.06.1968, Qupperneq 86

7. Loiseleuria procumbens, sauSamcrgur. — S;í þcssa tcgund hvorki í Dalasýslu né á Snæ-
fellsnesi, en Hörður taldi sig hafa séð hana í sunnanverðum Svínadal (Dalasýslu). Hún
getur því varla verið algeng á þessu svæði, eins og talið er í Flóru íslands, 3. útg.
8. Calluna vulgaris, beitilyng. — Fann þessa tegund ekki í Dalasýslu, enda hefur Ingólfur
Davíðsson sömu sögu að segja í Náttúrufræðingnum 1917. I>ó er tegundin talin algeng
á Vesturlandi í 3. útg. Fl. ísi. (1948).
9. Juniperus communis, einir. — Á einum stað við Glerá, víða í skóginum við Hvamm.
Þar sá ég einn runna, sem var um 2—3 fet á hæð, en lengd sumra greinanna um 2—3
m, og sverleiki stofnanna ncðst allt að 5 sm. Runninn þakti um 10 ferm. svæði.
10. Arctostaphylos uva ursi, sortulyng. — Mikið í Hvammsskógi, við Harastaði (hamars-
krókurinn) og í Ytra-Fellsskógi.
11. Papaver radicatum, melasól. — Skerðingsstaðir, skammt fyrir ofan Krosshólaborg, um
100 m h.
Sncejellsnes.
1. Athyrium Jilix fernina, fjöllaufungur. — Mjósyndi, Hraunsfirði.
2. Dryopteris dilatata, dílaburkni. — Mjósyndi.
3. Sorbus aucuparia, reynir. — Mjósyndi.
4. Juniperus communis. — Mjósyndi (Berserkjahraun), Neshraun.
5. Carex pilulifera. — Undir Botnsfjalli í Breiðuvík.
6. Lycopodium annotinum, lyngjafni. — Drápuhlíðarfjall (300—350 m).
7. Woodsia ilvensis, Iiðfætla. — í Botnsfjalli, Neshraun.
8. Bryoxipium norvegicum. — Botnsfjall og Fróðárheiði (skammt sunnan við Þverfell).
Loks fór ég, ásamt fleiri grasafræðingum inn á Sprengisand og í Nýjadal (Jökul-
dal) við Tungnafellsjökul. Þar fannst m. a.:
1. Draba alpina, fjallavorblóm. — Víða í suðurhlíðum Tungnafellsjökuls, 1250—1300 m h.
2. Cochlearia officinalis var. — Fann þetta sjaldgæfa háfjallaafbrigði skarfakálsins, á ein-
um stað SV. í jöklinum (1250—1300 m h.).
Ýmsar tegundir uxu þarna mjög hátt yfir sjó, og verður þeirra getið annars
staðar.
H.Hg.
Nýjar lueðartölur plöntufunda.
í Flóru 3. árg. 1965 var birt skrá yfir hæstu fundarstaði þeirra plantna, sem
fara yfir 500 m h. á Eyjafjarðarsvæðinu. Þar sem þessar rannsóknir voru gerðar á
skiimmum tíma og náðu aðeins yfir takmarkað svæði, er við því að búast að smám
saman komi frarn ýtarlegri heimildir um hæðarmörk tegundanna. Öllum slíkum
heimildum er vert að halda til haga, og birta þær jafnóðum og þær fást. Má þá
gjarnan miða við áðurnefnda skrá (Hallgrímsson & Kristinsson 1965).
A síðastliðnu sumri (1967) tók égþátt í ferð nokkurra grasafræðinga til Tnngna-
fellsjökuls og Laugafells á Miðhálendinu.
í Nýjadal, sunnan undir Tungnafellsjökli, er talsverður gróður og nær víða
allhátt uppeftir lilíðum. Fann ég þar ýmsar tegundir allmiklu hærra yfir sjó, en
þær höfðu áður fundizt við Eyjafjörð. Því miður hafði ég ekki hæðarmæli í ferð-
inni og varð því að láta mér nægja, að miða við herforingjaráðskortið, og verða
84 Flóra - tímarit um íslenzka grasafræði