Vikublaðið Gestur - 18.12.1955, Blaðsíða 5

G E S T U R
5
Gaielludreng^rinn v©o* bSekking
— eiginkona hrekkjalómsins
kemur upp um níu ára gam-
alt leyndarmál.
Allir muna ettir Gazellu-
drengnum, sem íannst á eyði-
mörk í Sýrlandi fyrir níu ár-
um; hlaupandi um með villt-
um gazellum. Flokkur veiði-
manna undir stjórn höfðingj-
ans Al-Sashian fann drenginn
miðja vegu milli Bagdad og
Damascus. Fréttablöð um heim
allan birtu forsíðufyrirsagnir
og langar greinar um dreng-
inn, ásamt risastórum mynd-
um af þessu „undri“l
Frásagnirnar voru líka
næsta spennandi og fróðlegar.
Þar stóð m. a.: — Arabarnir
reyndu að geía drengnum mat,
en hann vildi ekki sjá annað
en gras. Ekkert hljóð gat hann
geiið frá sér nema dýrslegt. —
Hann er þakinn fíngerðu hári,
og getur hlaupið með allt að
80 krn. hraða á klukkustund.
Svo rnagur er hann, að telja
má rifin í honum, en sterkari
en fullvaxinn karlmaður. Það
kostaði mikla erfiðleika að ná
honunr, því að hann hljóp
jafn hratt og gazellurnar!
Svona, svona, það er víst nóg
komið af ævintýralegum frá-
sögnum um dreng þennan, sem
í rauninni var ekkert annað
en vangefinn arabastrákur!
Hann var sæmilega sterkur og
fljótur að hlaupa. En alls ekki
rneira. Þessar staðreyndir hef-
ur kona nokkur í Kent í Eng-
landi, frú Angela Konrad, leitt
í ljós. Eiginmaður hennar, Al-
fred Eric Konrad, hvarf fyrir
-sjö árum, Þá var hann á leið
til fundar við kínverska
konnnúnista. Síðan hefur ekk-
ert til hans spurzt og álítui
Angela hann vera dauðan.
En fyrir níu árum bjó Eric
í Beirut, og hafði ofan af fyrir
sér með þvf að selja ferða-
mönnum allskonar skran. En
honum þótti tilveran harla til-
breytingarlaus, og loks fór svo,
að hann ákvað að gera eitthvað
markvert áður en hann yfir-
gæfi staðinn, eitthvað, sem tek-
ið yrði eftir. Honum heppn-
aðist að hafa upp á arabastrák,
sent vissi hvorki í þennan heint
né annan, svo að það var eng-
in hætta á, að hann færi að
kjafta frá.
Heppnin virtist elta hann í
undirbúningsstarfinu. Næst tók
hann að viða að sér gazellum.
Innan skamms hafði hann
komið höndum yfir sex stykki
og geymdi þær í vögnunt sín-
um. Hann vandi þær við
drenginn, og kom honum til að
líka vel návist þeirra.
Undirbúningurinn tók marg-
ar vikur. Það varð að kenna
drengnum að éta gras, hlaupa
eins og villidýr og veina eins
og gazella. En þetta heppnað-
ist • smám saman. Foreldrum
drengsins mútaði Eric til að
halda sér saman.
Eric setti gazellurnar og
drenginn upp á tvær flutninga-
bifreiðar, og naut við |það að-
bjó uppi á sjöttu hæð. Adam brá í brún,
þegar ljóshærð fegurðargyðja af skrifstof-
unni, Peggy Hamlin, lauk upp fyrir hon-
um.
„Reynið ekki að segja neitt, svona móð-
ur“, sagði hún hlæjandi. „Komið bara
inn fyrir. Við bjóðum aldrei neinum yfir
fertugt til okkar, því að lungun í eldra
fólki (þola ekki fjallgöngur“.
Adam skimaði í kringum sig í dagstoí-
unni. „Það er reglulega fallegt hjá ykkur“,
sagði hann.
„Þér hljótið að vera stálhraustur. Venju-
lega kemur enginn upp orði fyrstu fimm
mínúturnar".
Binnie kom inn, dökk augu hennar
ljómuðu. Adam fylltist taugaóstyrk í nær-
veru svo fallegra stúlkna, svo að hann
bauð þeim vindlinga, og kveikti í, en þeg-
ar# hann bar eldinn að sínum vindling,
blés Binnie á logann.
„Ekki þrjú um sömu eldspýtu!"
„Uss, ekki er ég hjátrúarfull", svaraði
Peggy.
„Ekki það? Þú, sem heldur, að meiri
hamingja fylgi einum kjólnum þínum en
öðrum“.
„Ef nokkur hefur ástæðu til að vera
hjátrúarfullur, þá er það ég“, sagði Adam,
og svo sagði hann þeim alla söguna um
spádóminn. Binnie varð vægast sagt undr-
andi, en Peggy hló. "
„Já, þér er víst óhætt að fara að búa
þig undir brúðkaupið, Binnie", sagði hún
og fór í kápuna sína. „Skemmtið ykkur
stoðar vinar síns, Mike. Flutn-
ingabifreiðunum óku þeir inn
í eyðimörkina á þær slóðir, þar
sem þeir vissu, að Al-Sashian
prins og menn hans myndu
verða að veiðum.
Þar biðu þeir, þangað til
þeir sáu leiðangurinn í fjarska.
Þá slepptu þeir gazellunum og
drengnum og ráku hópinn í
áttina til veiðimannanna.
Eltingarleikurinn hófst. Það
leið ekki á löngu áður en
drengurinn náðist. Hann var
bundinn á höndum og fótum
til þess að koma í veg fyrir
flótta hans. Síðan sneri prins-
inn ásamt mönnum sínum til
tjaldbúða.
Eric og Mike biðu ofsa-
spenntir eftir að sjá, hvernig
færi. En þeir þurftu ekki að
brða fréttanna lengi, og jafn-
vel Eric brá.
Farið var með „Gazellu-
drenginn" á sjúkrahús og þar
athuguðu læknar hann. Vís-
indamenn brutu heilann um,
hvernig hann hefði lifað nak-
inn á eyðimörkinni, þar sem
bedúinarnir eyða aðeins nokkr-
um mánuðum á ári.
Já, allir létu blekkjast.
Þó henti þá Eric og Mike
ein skyssa, sem hefði komið
öllu upp, hefðu menn verið •
nógu nákvæmir.
Eimistoppur drengsins
var klipptur!
nú vel í kvöld, en gætið þess, að kveikja
ekki hvort í öðru“.
Svo fór hún, en Adam fannst stofan
tómlegri á eftir. Þau áttu saman reglulega
skemmtilega kvöldstund, hann og Binnie,
og áður en þau skildu, ákváðu þau að
hittast aftur næsta laugardagskvöld. Adam
var innilega þakklátur spákonunni fyrir
að hafa látið hann hitta .Binnie — og
Peggy Hamlin ...
SPÁDÓMURINN HAFÐI gjörbreytt
tilveru hans. Hann kom nú varla svo inn
á aðalskrifstofuna, að ungu stúlkurnar
stingju ekki saman nefjum og flissuðu.
Honum varð h'ka tíðförulla [þangað en
áður, og skrifstofumýsnar ræddu sín á
milli, hvort spákonan hefði nokkuð