Morgunblaðið - 12.11.2011, Qupperneq 46

46 DAGBÓK
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 12. NÓVEMBER 2011
Grettir
Smáfólk
Hrólfur hræðilegi
Gæsamamma og Grímur
Úthverfið
Kóngulóarmaðurinn
Ferdinand
HALLÓ? NEI HERRA MINN, ÉG ER EKKI
MEÐ ÓVENJU STÓRAN HAUS
ERT ÞETTA
ÞÚ BRÓSI?
BRÓÐUR
HANS LEIÐIST
STUNDUM
HVAÐ STENDUR Á SKILTINU?
HJÓLREIÐAR
BANNAÐAR
GÓÐA
NÓTT
SNOOPY
GÓÐA NÓTT SNOOPY ÞÆR ERU DUGLEGAR VIÐ ÞAÐ
AÐ BJÓÐA MÉR GÓÐA NÓTT
Á HVERJU KVÖLDI
EN ÞÆR KYSSA MIG
ALDREI Á NEFIÐ
HEYRÐU MAGGA, ÞÚ ERT
PERSNENSKUR KÖTTUR, HVAÐ
FINNST ÞÉR UM ÁSTANDIÐ Í
MIÐ AUSTURLÖNDUM?
ÉG ER BÚINN AÐ FINNA
LEIÐ TIL ÞESS AÐ LOSNA
VIÐ ÞESSA ÍKORNA Í EITT
SKIPTI FYRIR ÖLL!
SJÁÐU
ÞESSA
BYSSA!
KEYPTIRÐU BYSSU!?
ÞETTA
ER BARA
LOFTBYSSA
SVONA HÆTTIÐ ÞESSU, ÞETTA ER TILGANGSLAUST!
ALLS
EKKI LÁTTUOKKUR
VERA
ÞÚ RÆÐUR
EKKI VIÐ MIG
LITLI BRÓÐIR
ERTU VIÐ ÞAÐ AÐ
GEFAST UPP?
Ég tel nú
Ein spurning. Nennir
enginn lengur að
segja ungu fólki til? Í
lífinu almennt, það er
að segja. Dæmigert
yngra fólk virðist ým-
ist fá litlar leiðbein-
ingar frá sér reynd-
ara eða gera ekkert
með þær. Af hverju
streymir ungt fólk til
dæmis á húðflúr-
stofur og lætur þar
krota á sig til lífs-
tíðar? Getur verið að
enginn hafi útskýrt
fyrir því hvaða áhrif
sjáanleg hlúðflúr geta haft á þá
mynd sem það gefur af sér? Eða þá
klæðaburðurinn. Innri sem ytri
snyrtimennska er hverjum manni
prýði og þá ekki aðeins átt við að föt
séu hrein og sálin einfeldningsleg.
Góð jakkaföt og vel snyrt yfirskegg
eru náttúrulega tilvalinn búningur
hvers manns sem ber virðingu fyrir
sér og umhverfi sínu. Algert skilyrði
auðvitað að karlmenn beri hálstau
hvenær sem þeir eru ekki að moka
skurð. Sérstaklega áríðandi þegar
farið er á mannamót, jafnt í heima-
húsi sem annars staðar. Undarlegt
er að sjá menn komna í sjónvarp eða
í ræðustól, bindislausa og á galla-
buxum, og halda að
nokkur taki mark á
þeim. Mætti ég upp-
lýsa þessa tegund
herramanna um það,
að þó kunningjar
þeirra sjái auðvitað
ekkert athugavert við
slíkar mannfélags-
skreytingar, þá sannar
það ekki að smekkvísi
sé útdauð á Íslandi.
Inniskór á almanna-
færi og sandalar nokk-
ursstaðar eru heldur
ekki sönnun, þótt þeir
séu reyndar vísbend-
ing. Reyndar er margt
fleira en klæðnaður og
húðflúr ungra Íslendinga sem bend-
ir til að þeir eigri leiðbeiningalaust
um heiminn. Allt í einu virðast flest-
ir telja engu skipta að tala rétt mál.
Fjölmiðlamenn eru þar afleitir og
verstir hjá Ríkisútvarpinu. Málvillur
þar í næstum hverri frétt. Æringj-
arnir á fríblöðunum þykja mér litlu
betri. Læt þetta nægja að sinni því
klukkan er margt. Innsigli engir
fengu upp á lífsstunda bið, segir
séra Hallgrímur.
Bjartsýnn borgari.
Ást er…
… að halda á vit
ævintýranna í
húsbílnum ykkar.
HÚBBÍ
Velvakandi
Svarað í síma 5691100 frá 10–12
velvakandi@mbl.is
Stundum er eins og menn fái ekkiflúið meinleg örlög, sem þeim
eru búin og þeir hafa jafnvel sjálfir
grun um. Eru mörg dæmi þess í Ís-
lendinga sögum. En þetta gerist
líka á okkar dögum.
Umberto I., konungi Ítalíu, var
sýnt banatilræði í nágrenni Rómar
22. apríl 1897. Hann mælti þá af
karlmannlegu æðruleysi: „È un
incidente del mestiere.“ Þetta
fylgir starfsgreininni. En þremur
árum síðar, 29. júlí 1900, vó banda-
rísk-ítalski stjórnleysinginn Gaet-
ano Bresci konung. Þetta fylgdi
vissulega starfsgreininni.
Víkur þá sögunni til Íslands. Eitt
kunnasta kvæði Sigurðar Sigurðs-
sonar frá Arnarholti heitir „Í dag“.
Það var ort árið 1912 og er um
gamalkunnugt stef, fallvaltan auð-
inn. Eitt erindið hefst á þessum orð-
um:
Í dag er ég ríkur — í dag vil ég gefa
demanta, perlur og skínandi gull.
Upphaf annars erindis hljóðar
svo:
Í dag er ég snauður og á ekki eyri,
ölmusumaður á beiningaferð.
Þetta kvæði lýsir einkennilega
óliðinni ævi skáldsins sjálfs. Hann
var næsta áratug efnaður lyfsali í
Vestmannaeyjum, en síðar fátækur
drykkjumaður í Reykjavík.
Ekki verður heldur annað sagt
en Lev Trotskíj hafi reynst sorg-
lega sannspár, þegar hann sagði
1936 beisklega um Josíf Stalín:
„Hann reyndi ekki að ráðast á hug-
myndir andstæðinga sinna, heldur
hauskúpur.“ Stalín sendi flugu-
mann að nafni Ramon Mercador á
heimili Trotskíjs í Mexíkó, þar sem
hann hafði leitað hælis, og hjó
Mercador í höfuð honum með exi,
svo að hann hlaut bana af.
Athugasemdir og leiðréttingar vel þegnar
Hannes H. Gissurarson
hannesgi@hi.is
Fróðleiksmolar úr sögu og samtíð
Sorglega sannspáir
Karlinn á Laugaveginum var ísólskinsskapi í gær. Hann var
að koma ofan af Skólavörðuholtinu
og hafði hitt kerlinguna, sem hann
sagði að hefði í mörgu að snúast,
þótt haustverkunum væri lokið:
Mér er hún mikil hrelling
en matarleg er kerling.
Ég borðaði heilan helling
af hennar grjónavelling.
Við tölum um skammdegið frá
miðjum nóvember og fram í lok jan-
úar, sem olli því, að ég rifjaði upp
Skammdegis vísur Þorsteins Erl-
ingssonar:
Alltaf fækka aumra skjól,
alltaf lengjast nætur;
kvöl er hvað þú, kæra sól,
kemur seint á fætur.
Þessi tíð er þung og löng
þeim, sem inni kúra
og í myrkri sultarsöng
söngla milli dúra.
Yfir skóg og akurrein
ólmur vetur ríður;
órótt hjarta á hverri grein
hjálpar þinnar bíður.
Og þannig lýkur Þorsteinn
Skammdegis vísum sínum með
stöku sem flestir kunna:
Einhver rödd að innan þá
út í geiminn sagði:
„Hverjum skemmtir harmur sá?“
Himinninn svarti þagði.
Í slagviðrinu núna í vikunni kom
þetta erindi Guðmundar skóla-
skálds úr Haustskýjum upp í hug-
ann:
Hrynja haustskúrir
af himinvanga,
svartur er svipur á fjöllum.
Sofa laufvana
ins ljósa hafs
skógar í djúpum dali.
Í lokin er staka eftir Grím Thom-
sen:
Ljáið byrði lífs mér alla,
létt skal bera meir en það,
megi ég þreyttur höfði halla
hálsi björtum meyjar að.
Halldór Blöndal
halldorblondal@simnet.is
Vísnahorn
Skammdegis vísur