Morgunblaðið - 19.12.2011, Síða 29

MINNINGAR 29
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 19. DESEMBER 2011
Atvinnuauglýsingar 569 1100
Hlutverk Norrænu nýsköpunarmiðstöðvarinnar er að auka nýsköpun‚



    
 
  
 
 
       
     
     

!


  
 

     


   

  

    
   
!    !   "
 
#

 
 

  $  %
 $
   ! !&



    !    !

 

%  $ 


  & '()

  !
 
 ! 

 * '+ 


,
   
  !
   

 
 

 


 * -
   .
/ 0 
 
  
  
! 
 1 ! 


 / 0  *%
! 2 3 % * ! !
 
/ 0
 
 ! 
 
!   * 
 
 / 0 3 ! 


  
 !  
  !
1
 
     4 !    !   "5 !  
4    4
!   !

 6
     *

 2 &$ %    !

3 
 ! 
 
     ! %
 3
  
% / 7
 *   % 
& ! 
 
 
/ 8%
 $    !  
    


 
  / 8%
  !  


 !   
/ 8%
 9  !&




/ 
* !
 
:
   (  %
 

 
 2 *
 *

! 
! 
 
 &   *  ! 

* !

    !    ;
 
 ,

 &$
        
 
    !
  

   % 8    &  
     *  *   Norræna nýsköpunarmiðstöðin styrkir norrænt
samstarf sem eflir nýsköpun og auðveldar
verslun og viðskipti yfir landamæri. Stofnunin
heyrir undir Norrænu ráðherranefndina og
gegnir mikilvægu hlutverki í norrænu samstarfi
um atvinnuþróun sem og starfi ráðherranna
um grænan hagvöxt á Norðurlöndum. Norræna
nýsköpunarmiðstöðin er undir sama þaki
og NordForsk og Norrænar orkurannsóknir í
miðborg Óslóar. Nánari upplýsingar er að finna
á vefslóðinni:
www.nordicinnovation.org
" 

#   $ #
  $ %    
  - -< * =>  6

 ?@ABC DB( (D )'+  5 8<4 ?@ABC DB( (D )D)
 !  
  
 =>  6 ?EEE  ! C %  ' $ ,
  
 !
  
  !  
 
 


      
 $ 
✝ Ágústa R. Júl-íusdóttir
fæddist á Eyrar-
bakka 1.sept-
ember 1922. Hún
lést á hjúkr-
unarheimilinu Sól-
túni í Reykjavík 6.
desember 2011.
Foreldrar henn-
ar voru Júlíus
Ingvarsson, tré-
smiður, f. 31. okt.
1891, d. 22. des. 1967 og Sig-
ríður Loftsdóttir, húsfreyja, f.
Pétur, Elínu, Sólveigu, Árna
Jón og Helgu.
Ágústa ólst upp á Eyr-
arbakka. Að námi loknu, við
Verzlunarskóla Íslands, hóf
Ágústa störf hjá Við-
tækjaverslun ríkisins og vann
þar þangað til fyrirtækið
hætti starfsemi. Þar næst
vann Ágústa við símavörslu
o.fl. á Borgarspítala, þar til
starfsævi lauk. Listir og þjóð-
félagsumræða voru Ágústu
hugleikin mál, ásamt ferðalög-
um og útivist. Síðustu 10 ár
ævinnar dvaldi Ágústa í góðu
yfirlæti á hjúkrunarheimilinu
Sóltúni í Reykjavík.
Útför Ágústu verður gerð
frá Neskirkju í dag, 19. des-
ember 2011, og hefst athöfnin
kl. 15.
12. júlí 1895, d. 8.
ág. 1958. Systkini
Ágústu voru Sig-
urður, f. 5. ág.
1932 og Hólm-
fríður, f. 5. sept.
1926.
Ágústa giftist
1961, Pálma Jóns-
syni, f. 10. okt.
1902, d. 3. okt.
1992, frá Nautabúi
í Skagafirði.
Ágústa var seinni kona Pálma,
en hann átti fyrir átti börnin
Hún amma mín Pá er látin.
Það var víst ég sem gaf henni
þetta nafn. Amma kom inn í
fjölskyldu mína fyrir 50 árum
þegar hún giftist afa mínum
Pálma. Þetta var fimm árum
áður en ég fæddist. Þegar afi
Pálmi stakk upp á því við barn-
ið mig að stytta nafn sitt í afi
Pá á ég að hafa svarað því til
að þá yrði amma að heita amma
Pá. Síðan hefur hún verið
amma Pá, ég varð ömmustelp-
an hennar og hún reyndist mér
alla tíð sem dásamleg amma.
Amma Pá var glæsileg kona,
hafði gaman af tísku, átti fal-
leg, vönduð föt og klæddi sig
alltaf smekklega. Þau afi
bjuggu lengst af á Fornhaga
17. Íbúðin var ekki stór en
þeim mun fallegri. Þykk teppi á
gólfum, málverk um alla veggi
og listmunir skreyttu borð og
gluggakistur. Í boðum var lagt
á borð með silfri og skornum
kristal. Eins og sjá má af þess-
ari lýsingu var amma ákaflega
listhneigð, hafði gaman af
myndlist og höggmyndum. Dáði
hún mjög gömlu meistarana en
kunni einnig að meta yngri
listamenn. Sótti hún allar
helstu listsýningar sem settar
voru upp í mörg ár.
Síðasta sýningin sem við fór-
um á saman var í vetur. Þá
keyrði ég hana í hjólastólnum
um Þjóðminjasafnið þar sem
við skoðuðum vatnslitamyndir
Collingwoods og ljósmyndir
Einars Fals. Þrátt fyrir að ellin
hafi þá sett sín spor á hana
naut hún enn myndanna.
Amma Pá fylgdist vel með
þjóðfélagsumræðunni og póli-
tíkinni. Hafði hún þar mjög
ákveðnar skoðanir bæði á
mönnum og málefnum. Hún las
mikið, dagblöð, skáldverk og
ævisögur en mest hlustaði hún
þó á útvarpið og þá bara Rás 1.
Passaði vel upp á að missa ekki
af fróðlegum þáttum og lét
kvöldgesti Jónasar Jónassonar
aldrei framhjá sér fara. Í mörg
ár sótti hún hina ýmsu fyr-
irlestra sér til ánægju, einkum
hjá endurmenntun Háskóla Ís-
lands.
Amma Pá hafði mjög gaman
af ferðalögum. Ferðaðist til út-
landa á sínum yngri árum, var
m.a. heilan mánuð í París upp
úr tvítugu. Þar hefur smekk-
konan notið sín innan um föt og
listir. Seinni árin voru ferðalög-
in innanlands, fór hún oft í
ferðir með Nessókn og var haft
á orði hve veðurheppin hún
væri. Sólin skein alltaf er hún
var á ferðinni.
Í minni tíð vann amma Pá á
Borgarspítalanum. Starfaði hún
þar við móttöku og símavörslu.
Naut hún starfsins og sam-
starfsfólksins. Hún tók strætó
til og frá vinnu en oftar en ekki
lét hún sig ekki muna um að
ganga úr Vesturbænum í vinn-
una og jafnvel til baka. Fannst
það hressandi líkamsrækt.
Ég bjó á Ægisíðunni á mín-
um háskólaárum og vorum við
amma þá í hvað mestum sam-
skiptum. Hún labbaði við hjá
mér og fjölskyldunni og ég
skaust til hennar. Hún lék við
litla Tómas minn og ég skutlaði
henni á gamla Fíatinum hans
afa. Þarna áttum við óskaplega
góðar stundir saman. Ég flutti
svo til Noregs þar sem ég bjó í
12 ár en amma fór á Hjúkr-
unarheimilið Sóltún en þar bjó
hún í tæp 10 ár. Áfram áttum
við góðar stundir í fallega her-
berginu hennar með útsýni til
norðurs. Í Sóltúni leið henni vel
og naut faglegrar og hlýlegrar
umönnunar þar. Með þessum
orðum kveð ég ömmu mína Pá
og þakka henni samfylgdina.
Elísabet Arna
Helgadóttir.
Ágústa R.
Júlíusdóttir
✝ Karl fæddist áBlálandi í
Hallárdal 10. maí
1933. Hann lést á
sjúkrahúsinu á
Blönduósi 11.
desmber 2011.
Karl var sonur
Guðmundar Júl-
íussonar, f. 19. júlí
1885, d. 1. janúar
1961 og Elísabetar
Kristjánsdóttur, f.
8. nóvember 1912, d. 6. mars
1991. Karl ólst upp á Sæunn-
arstöðum og síðar á Vindhæli
hjá Magnúsi Steingrímssyni, f.
3. apríl 1881, d. 25. júlí 1951
og konu hans Guðrúnu Ein-
arsdóttur, f. 10. ágúst 1879, d.
17. október 1971. Karl var
næstelstur 4 systkina og eru
eftirlifandi systur hans; Ásdís,
f. 22. nóvember 1930, Engil-
ráð, f. 17. nóvember 1936, Sól-
veig, f. 6. mars 1939.
Eftirlifandi eiginkona Karls
er Dagný Björk
Hannesdóttir, f.
15. nóvember
1946.
Börn þeirra eru
1) Einar Ólafur, f.
24. september
1964, sambýlis-
kona Hrefna
Kristjánsdóttir. 2)
Kristján, f. 8.
ágúst 1966, sam-
býliskona Björk
Angantýsdóttir. 3) Kristín
Björk, f. 20. september 1968,
gift Aroni Karli Bergþórssyni.
Jóhanna Guðrún, f. 28. maí
1974, sambýlismaður Þráinn
Bessi Gunnarsson. 4) Berglind,
f. 6. október 1975, gift Jóni
Brynjari Sigmundssyni. Karl
átti 14 barnabörn og eitt
barnabarn.
Útför Karls verður gerð frá
Hólaneskirkju á Skagaströnd í
dag, 19. desember 2011, og
hefst athöfnin kl. 14.
Ég var svo heppin að fá að
hafa pabba minn í 36 ár og þó að
síðustu 4 árin hafi hann ekki
verið beinn þáttur í lífi okkar þá
var hann til staðar og alltaf
hægt að kíkja til hans í kaffi og
knús á Sjúkrahúsinu á Blönduósi
þar sem hann, vegna veikinda
sinna, dvaldi síðustu árin sín.
Auðvitað skiptast á skin á skúrir
í lífi manns en ég ylja mér við
allar góðu minningarnar sem ég
á með pabba.
Lífshlaupið var nú ekki alltaf
auðvelt fyrir verkamann með 7
manna fjölskyldu en einhvern
veginn reddaðist alltaf allt og
okkur skorti ekkert.
Ég var ekki gömul þegar
hann gat sig hreinlega ekki
hreyft nema að stíga á mig þar
sem ég var eins og skugginn af
honum, honum ýmist til gleði
eða skapraunar, og þá aðallega í
bílskúrnum þar sem við dvöldum
löngum stundum við allskonar
bras og vesen, oftast í kulda og
trekk, þá var gott að stinga litlu
höndunum sínum í stóru hend-
urnar hans pabba og fá ylinn.
Sunnudagsbíltúrinn var fastur
liður og þá var glatt á hjalla og
mikið sungið eða eiginlega var
þetta meira svona keppni um
hver gæti haft hæst og er ég
voðalega fegin í dag að það voru
nú ekki margir sem þurftu að
heyra í okkur. Eitt er þó lag sem
svona síðustu árin var í miklu
uppáhaldi hjá okkur pabba og
sungum við það oft saman og
það er:
Hoppa kátur út um dyrnar,
við blasir himinninn,
himinblár er bláminn,
himneskur jökullinn.
Óbyggðirnar kalla
og ég verð að gegna þeim,
ég veit ekki hvort eða hvernig
eða hvenær ég kem heim.
Bergmál óbyggðanna,
svo bjart í huga mér,
leiður á öllu og öllum,
hundleiður á sjálfum mér.
Óbyggðirnar kalla
og ég verð að gegna þeim,
ég veit ekki hvort eða hvernig
eða hvenær ég kemst heim.
(Magnús Eiríksson)
Elsku pabbi minn, loksins
fékkstu langþráðu hvíldina þína.
Ég kveð þig með tár á hvarmi
og söknuð í hjarta en jafnframt
svo glöð fyrir að hafa fengið
þennan tíma með þér.
Takk fyrir allt.
Þín
Berglind.
Elsku pabbi.
Þá er komið að okkar síðustu
kveðjustund. Oft var erfitt að
kveðjast hérna áður fyrr, þó að
ég væri bara að fara í annan
landshluta. Margs er að minn-
ast. Ég var á átjánda ári þegar
ég flutti að heiman og var pabbi
minn ekki alveg sáttur við að
elsta dóttirin væri að fara svona
langt í burtu. Pabbi var mjög
söngelskur maður og var alltaf
sungið í öllum bíltúrum hvort
sem við vorum með honum á
einkabílnum eða olíubílnum, en
við fengum oft að koma með
þegar hann var að fara með olíu
í sveitirnar í kringum Skaga-
strönd. Við mamma tókum
stundum aríur saman og var þá
pabbi vanur að kalla okkur
Bjarkirnar sínar því við heitum
báðar Björk að seinna nafni. Líf-
ið var nú ekki alltaf dans á rós-
um fyrir verkamann sem þurfti
að sjá um sjö manna fjölskyldu
en allt gekk þetta nú samt og
skorti okkur aldrei neitt.
Elsku pabbi minn, hvíl í friði.
Kristín Björk.
Þann 11. desember síðastlið-
inn fékk ég þær fregnir að Karl
Guðmundsson tengdafaðir minn
hefði kvatt þennan heim eftir
langvarandi veikindi, eflaust
hvíldinni feginn. Kalli eins og
hann var jafnan kallaður í dag-
legu tali var fæddur á Blálandi í
Hallárdal, en sá dalur er í fyrr-
verandi Vindhælishrepp, þann
10. maí árið 1933. Hann vann
ýmis störf sem til féllu, t.d. hjá
Skipasmíðastöð Guðmundar
Lárussonar á Skagaströnd, þar
sem suðuhæfileikar hans fengu
heldur betur að njóta sín. Hann
starfaði einnig hjá Vélaverk-
stæði Karls Berndsen á Skaga-
strönd, einnig var hann olíubíl-
stjóri um tíma en var
starfsmaður Höfðahrepps síð-
ustu árin og sá þar um viðhald á
tækjum og sinnti einnig öðrum
verkefnum þar.
Ég gleymi því aldrei þegar ég
sá Kalla í fyrsta skipti. Ég og
Berglind, yngsta dóttir hans og
Dagnýjar tengdamóður minnar
byrjuðum að vera saman í febr-
úar árið 2000 þegar ég vann við
að keyra flutningabíl á milli
Skagastrandar og Reykjavíkur.
Kalli fékk veður af því að dótt-
irin væri að sniglast með flutn-
ingabílstjóranum og sá einn
morguninn bílinn fyrir utan hjá
Hönnu systur hennar Berg-
lindar þar sem þær systur
drukku kaffi. Hann kom inn,
spjallaði við dætur sínar en yrti
ekki á mig. Hann var samt sem
áður að taka mig út og fljótlega
urðum við góðir vinir og hélst sú
vinátta alla tíð á milli okkar.
Hann hafði verið bílstjóri eins og
ég er núna og höfðum við því
margt að tala um. Þær voru góð-
ar stundirnar sem við áttum í
Reykholti en það var reykher-
bergið heima hjá Kalla og Dag-
nýju. Einnig kom ég oft í „fyrra
og seinna“ kaffinu í áhaldahúsið
þar sem hann vann en saltfisk-
vinnslan þar sem ég vann var
þar beint á móti. Þar voru málin
rædd ásamt fleiri merkum
mönnum til hlítar og eru það
ógleymanlegar stundir. Seinna
fór ég að starfa hjá Aalborg-
Portland en þar starfa ég í dag.
Ég og Berglind vorum búsett á
Skagaströnd fyrsta tæpa árið
sem ég keyrði hjá Aalborg og
kom ég yfirleitt heim á bílnum á
föstudögum og hélt svo áfram á
Akureyri með sement á mánu-
dögum. Stundum fór ég til Ak-
ureyrar á laugardögum og þá
kom Kalli oft með mér og man
ég eftir hvað hann ljómaði allur í
þessum ferðum okkar og rifjaði
hann upp ýmislegt síðan hann
var sjálfur bílstjóri.
Síðustu fjögur árin dvaldi
Kalli á heilbrigðisstofnuninni á
Blönduósi og fékk þar frábæra
umönnun. Það var alltaf gaman
að hitta hann þar og var ým-
islegt rifjað upp í þessum heim-
sóknum. En kallið er komið og
núna standa góðar minningar
eftir. Hann er án efa kominn á
góðan stað þar sem hann hittir
foreldra sína og alla gömlu góðu
vinina sem farnir eru yfir móð-
una miklu og alveg örugglega er
mikið reykt af Prince Albert
núna. Ég vill þakka Kalla
tengdapabba mínum fyrir allar
góðu stundirnar undanfarin tæp
tólf ár.
Takk fyrir mig.
Þinn tengdasonur,
Jón Brynjar Sigmundsson.
Karl
Guðmundsson