Morgunblaðið - 28.12.2011, Blaðsíða 23

MINNINGAR 23
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 28. DESEMBER 2011
eins og er hjá þeim systkinunum
öllum, enda var gott að heim-
sækja hana. Hún hafði unun af
því að segja sögur af ferðalögum
sínum og því sem á dagana hafði
drifið. Það var auðvelt að lifa sig
inn í frásögnina sem var lifandi
og skemmtileg eins og Inga sjálf.
Inga lést í Kína eins og áður
sagði. Þar var hún í langþráðri
heimsókn hjá dóttur sinni, henni
Kristínu. Kannski var í takt við
hennar líf að hún skyldi fara í
miðju ævintýri, þótt okkur sem
eftir sitjum í sárum hafi fundist
það allt of snemmt.
Inga var góður trúnaðarvinur
og skemmtilegur félagi, hvort
sem var í Hesteyrarferðum eða
öðrum sameiginlegum viðburð-
um og uppátækjum fjölskyldunn-
ar. Það er svo margt sem við átt-
um eftir að ræða og upplifa
saman, en minningin um góða
konu stendur eftir. Mig langar
með þessum orðum að þakka fyr-
ir að hafa átt hana fyrir frænku
og vin. Henni tókst á sinni ævi að
gleðja marga og gera líf þeirra
ríkara. Sorgin og söknuðurinn er
mikill og ég bið góðan guð að
blessa minningu yndislegrar
frænku og vinkonu og styrkja
börnin hennar, þau Kristínu,
Birnu og Ívar, og alla ástvini í
þessari miklu sorg.
Guðmundur Einarsson.
Í dag kveðjum við yndislega
frænku okkar, Ingu Vagns. Við
systkinabörnin vorum heppin að
mamma, pabbi, Aggi og Binna
voru svo náin að við ólumst nán-
ast upp sem ein stór fjölskylda.
Samgangur var mikill á milli
heimilinna og flestöllum fríum
eyddum við saman. Allar góðu
samverustundirnar á Hesteyri
eru ógleymanlegar, mikið fjör,
sungið, spilað og leikið. Eins
skemmtilegu ferðalögin sem við
fórum saman í fjölskyldurnar,
sérstaklega á hvítu og rauðu
Cortínunum, Í 401 og Í 483.
Það var svo gaman að hlusta á
Ingu segja frá, sögurnar hennar
voru svo lifandi og skemmtilegar,
sérstaklega ferðasögurnar henn-
ar en hún hafði mikla ánægju af
því að ferðast um heiminn. Við
sátum ósjaldan dolfallin í eldhús-
króknum á Þjóðólfsvegi 5 og
hlustuðum á hana.
Inga var einstaklega smekk-
leg og hafði gott auga fyrir fal-
legum munum enda er heimilið
hennar stórglæsilegt. Hún var
mjög gestrisin og vinmörg og var
heimili hennar ávallt opið.
Stórt skarð er höggvið í okkar
hóp við ótímabært fráfall elsku
Ingu en minningin um yndislega
frænku mun lifa í huga okkar.
Við biðjum góðan Guð að
styrkja elsku Kristínu, Birnu, Ív-
ar, Binnu og aðra ástvini í þess-
ari miklu sorg.
Lýs, milda ljós, í gegnum þennan geim,
mig glepur sýn,
því nú er nótt, og harla langt er heim.
Ó, hjálpin mín,
styð þú minn fót; þótt fetin nái
skammt,
ég feginn verð, ef áfram miðar samt.
Ég spurði fyrr: Hvað hjálpar heilög trú
og hennar ljós?
Mér sýndist bjart, en birtan þvarr, og
nú
er burt mitt hrós.
Ég elti skugga, fann þó sjaldan frið,
uns fáráð öndin sættist Guð sinn við.
Þú ljós, sem ávallt lýsa vildir mér,
þú logar enn,
í gegnum bárur, brim og voðasker.
nú birtir senn.
Og ég finn aftur andans fögru dyr
og engla þá, sem barn ég þekkti fyrr.
(Matthías Jochumsson)
Börn Addýjar og Dengsa,
Guðmundur, Hrólfur,
Daðey, Soffía Þóra, Jón
Þorgeir, Jóhanna og
Hólmfríður.
Há og brött eru fjöllin sem
umkringja Bolungarvík. Ógn-
vekjandi fyrir suma en öðrum
þykja þau veita vernd og skjól.
Efst hamrar og skriðurunnar
hlíðar en grænt og gróið hið
neðra. Það er sem bærinn liggi í
lófa risastórrar handar. Úti fyrir
er sjórinn í sínu stórbrotna veldi
og fjölbreytni. Allt frá fegurstu
sumarkvöldum þegar miðnætur-
sólin gyllir hvern bárufald til
hamfara brimsins er brotnar á
Bolungarvíkurmölunum. Enn
lengra sést inn í töfraheima Jök-
ulfjarða.
Þetta var sjónarsvið og vett-
vangur Ingu frá barnæsku. Hún
ólst þar upp í stórum og glöðum
systkinahópi sjómannsfjölskyldu
er lifði og hrærðist í þeirri veröld
sem átti allt sitt undir sjónum og
duttlungum hans. Því lífi fylgja
bæði gleði og sorgir. Vagn
Hrólfsson faðir Ingu fórst ásamt
tengdasyni sínum, það var þungt
högg og mikil sorg en fjölskyldan
stóð saman og hélst í hendur á
erfiðum tímum. Og enn er þung-
ur harmur kveðinn að fjölskyld-
unni við fráfall Ingu, þótt sjórinn
eigi þar ekki hlut að máli í þetta
sinn. Inga var vel af guði gerð
eins og hún átti ættir til. Létt í
skapi með fallega söngrödd,
atorkusöm og óvílin, lagði gjörva
hönd á hvað sem var og einstak-
lega ljúf og elskuleg, trygg og
traust.
Hún var í sambúð með syst-
ursyni mínum Katli Helgasyni.
Þau eignuðust þrjú elskuleg börn
og bjuggu í Bolungarvík. Þangað
kom ég í heimsókn og naut gest-
risni þeirra og hlýju sem báðum
var í blóð borin. Eins og oft ger-
ist skildi leiðir þeirra Ingu og
Ketils en það breytti engu um af-
stöðu fjölskyldu hans; hún var
áfram Inga okkar, öllum kær og
hugþekk og samskipti góð eftir
sem áður. Því var mikið áfall að
heyra fréttina af andláti hennar.
Glöð og eftirvæntingarfull fór
hún til Kína í heimsókn til Krist-
ínar eldri dóttur sinnar sem þar
er búsett, engum gat til hugar
komið að hennar stund væri svo
nálæg.
Sorg barna hennar, móður og
systkina er mikil og sár svo og
ættingja og vina. Sannarlega
máttum við ekki missa hana en
að því er ekki spurt. Í dag er hún
kvödd í Bolungarvík, þeim stað
sem hún unni og vann af heilum
hug. Dýrmætar minningar fylla
huga og vitund þeirra sem eftir
eru. Við frændsystkini mín lang-
ar mig að segja: Minningar um
elskulega og umhyggjusama
móður er fjársjóður ykkar inn í
framtíðina.
Eins og sjónhringur tær
var þinn svipur skær
þegar sólskinið flæðir inn
eins og háfjallasnær og heiðarblær
var höndin og rómur þinn.
(K.I.)
Ég sendi fjölskyldunni innileg-
ar samúðarkveðjur.
Ása Ketilsdóttir.
Dýpsta sæla og sorgin þunga,
svífa hljóðlaust yfir storð.
Þeirra mál ei talar tunga,
tárin eru beggja orð.
(Ólöf Sigurðardóttir frá Hlöðum)
Það er með sorg í hjarta sem
við minnumst Ingu Vagns æsku-
vinkonu okkar og bekkjarsystur.
Hljóðar stöndum við frammi fyr-
ir lífinu og hverfulleika þess, að
kraftmikil kona á besta aldri
skuli vera hrifin brott frá börn-
um sínum og fjölskyldu er
þyngra en tárum taki.
Hann var stór og kraftmikill
árgangurinn fæddur 1957 sem
ólst upp í Bolungarvík. Á þeim
tíma var mikill uppgangstími í
plássinu, frjálsræði mikið og for-
réttindi að fá að alast þar upp. Í
bekknum okkar voru strákarnir
fleiri og fyrirferðarmeiri með öll-
um sínum uppátækjum. Stelp-
urnar færri og prúðari en höfðu
lúmskt gaman af prakkarastrik-
um strákanna. Inga var ótrúlega
þroskuð í okkar hópi, heilsteypt
og prúð. Hún var elst í stórum
systkinahópi og ólst upp í sterkri
og samheldinni fjölskyldu.
Ábyrgðartilfinningin var rík sem
elsta systirin og það skilaði sér
inn í bekkinn okkar. Hún var ró-
leg og yfirveguð, viðkvæm en þó
svo sterk, sem kom síðar sann-
arlega í ljós. Inga var mjög lagin
í öllu sem hún tók sér fyrir hend-
ur, allt lék í höndunum á henni og
varð svo fallegt og smekklegt.
Hún var alin upp við mikla iðju-
semi og byrjaði t.d. snemma að
vinna í Holtakjöri, búð mömmu
sinnar, og að aðstoða hana við
heimilishaldið. Við fengum að
vera þátttakendur í hennar lífi,
og þar var nú aldrei lognmolla.
Hún var svo heppin að eiga Ingu
ömmu, Sossu ömmu og Tóta afa
sem hún var mjög hænd að og
dvaldi oft hjá.
Við vorum samtaka í öllu sem
við tókum okkur fyrir hendur,
vorum saman í saumaklúbb þar
sem hæfileikar Ingu nutu sín vel.
Eins fórum við saman í skátana
og því fylgdu margar skátaútil-
egur og skátamót, bæði innan-
lands og erlendis. Sérstaklega
minnumst við ævintýranna þegar
við fórum 14 ára gamlar á skáta-
mót til Noregs en þar kynntumst
við krökkum alls staðar að úr
heiminum. Var það mikil upplif-
un fyrir okkur sem flest vorum
að fara í fyrsta sinn til útlanda og
kannski var það kveikjan að
ferðaáhuga Ingu um heiminn síð-
ar meir.
Það er sárt og ótímabært að
kveðja okkar kæru æskuvinkonu
sem átti svo mörgu ólokið í þessu
lífi. Við hugsum til barnanna
hennar, Binnu og systkinanna
allra og biðjum góðan Guð að
styrkja þau á þessum erfiðu tím-
um.
Margrét og Ragna.
Nú stillt og rótt ein stjarna á himni
skín
sú stjarna leiðir huga minn til þín.
(Ól. Jóh. Sigurðsson)
Þetta vísubrot kemur upp í
hugann þegar ég sest niður til að
skrifa nokkur minningarorð um
æskuvinkonu mína Ingibjörgu
Vagnsdóttur, eða Ingu Vagns,
eins og hún var ævinlega kölluð.
Amma Ingu, og nafna, var
ömmusystir mín og því lágu leið-
ir okkar saman strax á unga aldri
þegar Inga heimsótti ömmu sína
sem bjó við hliðina á æskuheimili
mínu.
Uppvaxtarárin okkar í Bol-
ungarvík voru góð og mikið um
að vera, leikir af ýmsu tagi allan
ársins hring. Þetta var lífið í litlu
sjávarplássi þar sem allir þekktu
alla. Bolvískt atvinnu- og bæjarlíf
mótaði Ingu eins og aðra krakka
þar og hún tók þátt í því bæði í
leik og starfi.
Leiðir okkar lágu saman nær
alla tíð í skólagöngu sem endaði
með samveru okkar í tækniteikn-
aranámi við Iðnskólann á Ísa-
firði.
Eftirminnilegast frá unglings-
árum okkar er ferð með Sossu
systur hennar til nokkurra landa
Evrópu. Þessi ferð var eitt æv-
intýri frá upphafi til enda og góð-
ar minningar um hana hafa oft
verið rifjaðar upp. Inga átti hug-
myndina að ferðinni og var
sennilega fæddur heimsborgari
með ríka útrásarþörf og þarna
held ég að áhugi hennar á að
ferðast og skoða ókunn lönd hafi
fyrir alvöru vaknað.
Margar stundir heima hjá for-
eldrum Ingu, Binnu og Agga, á
Þjóðólfsveginum eru einnig eft-
irminnilegar og meðal þeirra eru
stundir þegar Aggi spilaði á
harmonikkuna og allir sungu
með. Uppvaxtarár Ingu voru
söngur og gleði sem mótaði létt-
leika hennar og húmor enda var
hún spaugsöm og hrókur alls
fagnaðar, eins og hún á ættir til.
Inga var fjölhæf kona og mik-
ill Bolvíkingur. Hún var áhuga-
söm um eflingu byggðarlagsins
og tók virkan þátt í atvinnulífi
bæjarins með rekstri ferðaþjón-
ustu í samvinnu við Sossu systur
sína. Missir Bolungarvíkur er því
mikill. Inga var samt fyrst og
fremst góð húsmóðir og um-
hyggjusöm móðir barnanna
sinna sem hún hafði mikinn
metnað fyrir. Þeirra er missirinn
mestur.
Nú fljúga mínir fuglar, góða dís.
Nú fagna englar guðs í Paradís.
(Davíð Stefánsson)
Elsku fjölskylda. Við Kristján
sendum ykkur okkar innilegustu
samúðarkveðjur og megi Guð
vera með ykkur á erfiðum stund-
um.
Blessuð sé minning Ingu
æskuvinkonu minnar. Ég minn-
ist hennar með hlýhug og hafi
hún þökk fyrir allt.
Oddný H. Jóhannsdóttir.
Elsku, yndislega Inga okkar,
það er sárt að kveðja þig á þenn-
an hátt. Við kynntumst þér árið
1998 þegar þú hjálpaðir okkur að
koma til Íslands. Hjálpsemi þín
gerði dvölina í Bolungarvík auð-
veldari og við fundum enn á ný
fyrir öryggi og ást. Fjölskylda
þín tók okkur með opnu hjarta og
okkur fannst við strax vera hluti
af fjölskyldu þinni, skyldmenni
og kærir vinir. Við kölluðum þig
systur og yndislegu systkini þín
urðu systkini okkar, mamma
Birna varð okkar íslenska
mamma.
Í hjarta þínu var nóg af ást,
umburðarlyndi og skilningi og
þið fjölskyldan voruð okkur sem
akkeri og bjarghringur í nýju
umhverfi. Þú tókst á öllu með
jafnaðargeði og bros á vör, sama
hvaða erfiðleikar steðjuðu að, ár-
angur okkar allra var líka þinn
árangur. Þú varst ljós í myrkrinu
sem sýndir okkur aftur rétta
veginn og þú gafst okkur nýtt líf.
Við höfum aldrei kynnst
manneskju sem var eins full góð-
mennsku og þú elsku systir. Það
er ótalmargt sem við getum sagt
um þig, það var heiður að vera í
kringum þig og hafa kynnst þér.
Það er ósanngjarnt, elsku besta
Inga, að þú sért farin alltof
snemma.
Með andláti þínu missti heim-
urinn engil en við erum viss um
að þú verður fallegasti engillinn
hjá Guði. Yndislega Inga, þú
munt lifa í hjörtum okkar það
sem við eigum ólifað.
Megi góður Guð gefa fjöl-
skyldu þinni styrk í sorginni.
Þín serbnesku systkini,
Ranka Inga, Zdravko,
Branka, Milan, Bosko,
Krystyna og börn.
Það er mér mjög þungbært að
þurfa að skrifa þessi orð, að
þurfa að horfa upp á vini mína
kveðja móður sína. Það var svo
margt eftir. Kristín, Birna og Ív-
ar eru ekki bara að kveðja
mömmu heldur líka vinkonu og
fyrirmynd. Þegar ég kynntist
Kristínu í menntaskóla kynntist
ég Ingu um leið. Aldrei hafði ég
hitt neinn sem talaði jafnmikið
um mömmu sína og Kristín. Þeg-
ar ég kom í fyrsta skiptið í Holta-
stíginn leið mér eins og ég væri
komin heim. Slíkar voru móttök-
urnar. Engin formlegheit bara:
„Hææ eeelskan!“ Þetta var frá-
bær mamma, eins og Kristín
hafði svo oft sagt mér. Oft fór ég
vestur og alltaf tók Inga jafnvel á
móti mér. Ómetanlegt var það
svo fyrir okkur vinkonurnar þeg-
ar vinátta tókst með Ingu og for-
eldrum mínum.
Heimsóknir Ingu í Þingholts-
strætið til Birnu voru alltaf jafn-
skemmtilegar. Það var lítið mál
fyrir hana að gista uppi í hjá mér
þegar Dóri var hjá Birnu, og hún
blandaði sér óhikað í öll okkar
umræðuefni, hvort sem þau
sneru að mömmulegum hlutum
eða bara strákum. Við vorum yf-
irleitt með sterkar skoðanir en
með einlægni var Inga fljót að
snúa okkar skoðunum á hvolf.
Lífrænu vörurnar sem við Birna
keyptum dýrum dómum fannst
Ingu mjög ómerkilegar og hún
SJÁ SÍÐU 24
✝
Okkar ástkæri
SIGMUNDUR JÓNSSON
bóndi
frá Vestari-Hól í Fljótum,
lést mánudaginn 12. desember.
Útför hans fer fram frá Barðskirkju í Fljótum
föstudaginn 30. desember kl. 14.00.
Ólína Guðmundsdóttir og aðstandendur.
✝
Hjartkær faðir minn, tengdafaðir, afi og
föðurbróðir,
SIGURÐUR R. ÓLAFSSON
frá Ísafirði,
Ásgarði 18,
Reykjavík,
lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
fimmtudaginn 22. desember.
Útför hans mun fara fram í kyrrþey.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á Slysavarnafélag Íslands.
Kristrún Arnardóttir, Ævar Einarsson,
María Ævarsdóttir, Sigríður Freyja Ævarsdóttir,
Einar Árni Ævarsson,
Garðar Hilmarsson, Ragnar Hilmarsson,
Sigurlaug Hilmarsdóttir, Freyja Hilmarsdóttir,
Ólafur Hilmarsson.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, tengda-
faðir, afi, langafi og bróðir,
EINAR OLGEIRSSON,
Sóltúni 11,
Reykjavík,
lést á sjúkrahúsinu í Volda, Noregi miðviku-
daginn 21. desember.
Útför hans fer fram frá Bústaðakirkju þriðjudaginn 3. janúar
kl. 13.00.
Emilía Sigurjónsdóttir,
Septína Selma Einarsdóttir, Arne Lothe,
Rannveig Eir Einarsdóttir, Hilmar Þór Kristinsson,
Óskar Einarsson, Nina Skjong,
Sveinn Geir Einarsson, Guðlaug Björnsdóttir,
Kristinn Maríus Einarsson,
Hólmfríður Guðrún Einarsdóttir, Sævar Hafsteinsson,
Olgeir Einarsson, Unnur Skúladóttir,
Gunnar Olgeirsson,
Rafnkell Olgeirsson,
afa- og langafabörn.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
GEIRLAUG GRÓA GEIRSDÓTTIR,
Gógó,
frá Ólafsvík,
lést á Hrafnistu, Hafnarfirði, laugardaginn
24. desember.
Hún verður jarðsungin frá Áskirkju þriðjudaginn 3. janúar
kl. 13.00.
Alda Jóhannesdóttir, Magnús Þórðarson,
Fanney Jóhannesdóttir,
Guðrún Jóhannesdóttir, Vigfús Vigfússon,
Jóhannes Jóhannesson, Björg Guðlaugsdóttir,
Margeir Jóhannesson, Gunnþórunn Gunnarsdóttir,
Aðalheiður Jóhannesdóttir, Heimir Einarsson,
Edda Pálsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma,
systir og mágkona,
RANNVEIG MARÍA GARÐARS,
lést á dvalarheimilinu Hlíð, Akureyri,
laugardaginn 24. desember.
Jarðarförin fer fram frá Dómkirkjunni í
Reykjavík mánudaginn 2. janúar kl. 13.00.
Blóm og kransar vinsamlega afþakkaðir en þeim sem vilja
minnast hennar er bent á Félag nýrnasjúkra.
Maríanna Alexandersdóttir,
Garðar Þór Middleton, Guðrún Stefánsdóttir,
Sigríður Emilía Bjarnadóttir, Bragi Sigurðsson
og barnabörn,
Anna Garðarsdóttir, Marinó Þorsteinsson.