Morgunblaðið - 19.01.2012, Blaðsíða 25

MINNINGAR 25
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 19. JANÚAR 2012
hann oft á Leifsgötuna og svo í
Barmahlíðina. Það var alltaf
gaman að koma í heimsókn og
oft gaukaði Þóra einhverju að
okkur. Minnisstætt frá Barma-
hlíðinni er, að í kjallaranum var
heil verksmiðja. Þar voru marg-
ar konur að sauma lífstykki, eða
eins og við strákarnir kölluðum
það magabelti og brjóstahald-
ara. Ég vissi alltaf að Þóra var
dugleg og mikil bissnesskona,
en ekki vissi ég hvað hún byrj-
aði ung fyrr en ég las andlát-
stilkynninguna. Þar kemur fram
að hún hafi stofnað saumaverk-
smiðjuna Lady 1937 og hafið
sjálfstæðan atvinnurekstur að-
eins 21 árs gömul og það í
heimskreppunni miklu. Það lýsir
vel hversu kjörkuð og mikill
dugnaðarforkur hún var. Það
sem nú er kallað frumkvöðull.
Vonandi á þjóðin nokkrar Þórur
í þeirri kreppu sem nú gengur
yfir. Það fer ekki hjá því að
maður sé stoltur af að hafa átt
hana fyrir frænku.
Ég hafði svo ekki mikið sam-
band við Þóru fyrr en eftir að
hún hélt upp á 90 ára afmælið á
Hrafnistu í Hafnarfirði. Hún var
þá komin í hjólastól. Nokkrum
sinnum eftir afmælið heimsótti
ég hana á Hrafnistu. Það var
mjög gefandi fyrir mig. Hún
sagði mér svo margar sögur af
Laugavegi 30 og lífsbaráttu
Herdísar ömmu, sem ekki var
beint velkomin í þennan heim.
Þóra var svo minnug og sagði
svo vel frá að alltaf var jafn-
gaman að koma og hlusta á
hana. Hún var ekki mikið fyrir
að kvarta.
Einhverju sinni ætlaði ég að
vorkenna henni að vera komin í
hjólastól og þurfa hjálp til að
komast í hann. Hún var skjót til
svars. Sagði að það væri ekkert
að missa fæturna miðað við að
missa heilann, eins og svo marg-
ir aðrir. Þóru heimsótti ég rétt
fyrir jól. Við áttum ágætt sam-
tal, en nú heyrði hún ekki eins
vel og sagðist vera orðin frekar
léleg. Held við bæði höfum haft
á tilfinningunni að þetta yrði lík-
legast okkar síðasta samtal
hérna megin.
Við Erla vottum öllum ætt-
ingjum Þóru okkar innilegustu
samúð.
Sigurður Oddsson.
„Jú, jú, það var mikið gengið í
stórborgunum í verslunarferð-
unum hér áður fyrr,“ svaraði
hún Þóra aðspurð í áttræðisaf-
mælinu um hreyfingu á yngri
árum. Athafnakonunni Þóru
varð ekki hugsað til fjalla heldur
til praktískra hluta. Hún sór sig
að öllu leyti í „Laugavegs 30“-
ættina, framtakssöm, athafna-
söm, vinnusöm, áræðin og ef-
laust aðhaldssöm. Enda gerðu
þau það gott Laugavegssystk-
inin í steypunni, plastinu, blóm-
unum, fisknum, lífstykkjunum
og eflaust fleiru sem ég veit
ekki um. Þóra var í lífsstykkjum
og puntkrögum, hannaði, sneið
og saumaði þessi fínheit fyrir
konur og seldi vel á stríðsárun-
um. Hef ég heyrt.
Þóra var móðursystir mín en
við kynntumst þó ekki að ráði
fyrr en hún mælti með því að ég
gengi í Soroptimistaklúbb
Reykjavíkur árið 1994. Hún var
stofnfélagi klúbbsins en þær
voru 18 konurnar sem stofnuðu
þetta starfsgreinasamband
kvenna árið 1959. Markmiðið
var og er að stuðla að jafnrétti
og jafnræði, skapa öruggt og
heilsusamlegt umhverfi, í stuttu
máli að bæta þennan heim sem
við öll búum í. Með Þóru er
genginn síðasti stofnfélagi
klúbbsins en stofnfélagarnir
átján voru allt virkar konur
hver á sínu sviði. Starf sorop-
timista felst í því að styðja ýmis
verkefni sem þörf er fyrir á
hverjum tíma. Fyrsta verkefnið
sem Þóra og félagar (soroptim-
istasystur) hennar tóku fyrir
var að heimsækja og gefa
drengjunum á Breiðavíkurheim-
ilinu gjafir. Það var þeim er enn
lifðu því sérlega sorglegt að
heyra fréttir af því hversu bág-
indi drengjanna reyndust mikil
og falin.
Helsta verkefni Soroptimista-
klúbbs Reykjavíkur undanfarin
ár hefur verið að styrkja sum-
arbúðir einhverfra barna í
Reykjavík. Fjáröflun til þess
verkefnis hefur verið stórtæk og
að mestu falist í kvennagolfmót-
um og „Góðgerði“ sem er
skemmtikvöld ætlað konum.
Þóra lét þessa viðburði ekki
fram hjá sér fara, fylgdist vel
með mótunum og mætti á Góð-
gerði í mars sl. á 95. aldursári.
Hún vissi sem er að ein leið til
að bæta heiminn er að njóta
hans og lífsins. Elsti meðlimur
(elsta systir) klúbbsins er nú
rúmlega níræð og sú yngsta
rúmlega þrítug. Sú eldri sinnti
og sú yngri sinnir ábyrgðar-
miklu starfi í okkar íslenska
samfélagi. Þær hittast reglulega
á mánaðarlegum fundum okkar
og segja má að á fundunum
blandist saman veröld sem var
og veröld sem er. Ég þakka
Þóru fyrir að hafa boðið mér
þátttöku í þessum samtökum.
Ég var nú ekkert upprifin í
fyrstu en hef svo sannarlega
lært að meta soroptimista og
Þóru frænku mína. Það hefur
verið missir að henni á fundum
undanfarin ár.
Við í Soroptimistaklúbbi
Reykjavíkur minnumst Þóru af
virðingu og með hlýhug. Jóni,
Gunnari, Sigurði og fjölskyldum
sendum við samúðarkveðjur.
Herdís Sveinsdóttir,
formaður Soroptimista-
klúbbs Reykjavíkur.
Þórleif Sigurðardóttir, eða
Þóra hans Hjartar eins og hún
var ávallt kölluð í minni fjöl-
skyldu, fæddist 8. ágúst 1916 í
Reykjavík. Hún lést föstudaginn
6. janúar síðastliðinn, 95 ára að
aldri.
Þóra og Hjörtur voru miklir
vinir foreldra minna Báru Sig-
urjónsdóttur og Péturs Guð-
jónssonar og kynntist ég þeim
því strax á unga aldri. Milli mín
og Þóru hans Hjartar var alltaf
sérstakt samband. Svo sérstakt
að hún tók af mér loforð fyrir
mörgum árum að ég myndi rita
minningargrein um hana þegar
hún færi yfir móðuna miklu. Það
loforð er mér ljúft að efna.
Mörg minningabrot koma
upp í hugann. Þóra var mikil
lady og svo rak hún saumstofu
sem bar það nafn. Fyrstu minn-
ingar mínar og þær sem hún
ávallt stóð svo vel fyrir eru að
hún var mikil húsfreyja, móðir
og matmóðir. Heimili þeirra
Hjartar voru glæsileg. Minnis-
stætt er mér þegar ég kom inn á
baðherbergið á Laugaveginum í
fyrsta sinn. Í mínum augum
risastórt baðherbergi og tveir
vaskar. Tveir vaskar. Og þeir
voru ekki hvítir eins og öll tæki
á baði á Íslandi á þeim tíma
heldur í gulum lit. Þetta hafði
ég aldrei séð áður og þótti stór-
glæsilegt. Já, það var mikill
myndarskapur í kringum Þóru
og hún var sönn lady.
Sagt er að leiðin að hjarta
mannsins liggi í gegnum mag-
ann og þannig er mín fyrsta
minning af Þóru. Ég var 11 ára
þegar Þóra tók mig með upp í
sumarbústað þeirra hjóna við
Hólmsá. Þar fékk ég að gróð-
ursetja með henni tré og upplifa
sumarbústaðalíf. Þegar vinnunni
var lokið var síðan sest að snæð-
ingi og Þóra bar fram svið sem
mér þóttu lostæti. En hún bar
þau ekki fram upp á hefðbund-
inn máta heldur hafði hún
skrælt kjötið utan af hauskúp-
unni. Sagði að þannig ætti að
bera fram svið. Þessi sviðaveisla
stendur upp úr í minningunni.
Við Þóra Hrönn sendum Jóni,
Sigurði, Gunnari og fjölskyldum
þeirra innilegar samúðarkveðj-
ur.
Sigurjón Pétursson.
✝ GuðmundurGíslason fædd-
ist í Reykjavík 1.
janúar 1920. Hann
lést á hjúkr-
unarheimilinu Sól-
túni 7. janúar 2012.
Foreldrar Guð-
mundar voru hjón-
in Sigríður Jó-
hannsdóttir
húsfreyja, f. 1891,
og Gísli Guðmunds-
son, f. 1888, skipstjóri og síðar
hafnsögumaður í Reykjavík.
Guðmundur kvæntist 1946
Ernu Adolphsdóttur, f. 1923.
Guðmundur og Erna eignuðust
þrjú börn, Gísla, f. 1947, Ingi-
gerði Ágústu, f. 1951, og Garð-
ar, f. 1953. Barnabörnin eru sex
talsins, Erna, Guðmundur og Jó-
hanna Margrét Gíslabörn, Helga
Ingvarsdóttir, dótt-
ir Ingigerðar, og
Sigrún Inga og
Gunnhildur Garð-
arsdætur. Barna-
barnabörn þeirra
hjóna eru fjögur.
Guðmundur lauk
prófi frá Versl-
unarskóla Íslands
1938 og starfaði um
13 ára skeið hjá
Gísla Jónssyni út-
gerðarmanni og alþingismanni.
Guðmundur stofnaði, ásamt
fleirum, Bifreiðar & landbún-
aðarvélar hf. árið 1954 og
stjórnaði fyrirtækinu frá upp-
hafi og til loka starfsævi sinnar.
Guðmundur verður jarðsung-
inn frá Dómkirkjunni í dag, 19.
janúar 2012, og hefst athöfnin
klukkan 13.
Elsku afi, margs er að minnast
á löngum tíma með ykkur, ömmu
og afa á Rönd. Afi var stór og
hlýr. Alltaf var hægt að leita til
hans og hann gerði allt sem hann
gat til að hjálpa.
Ég man þegar við fórum sam-
an á hvítu löngu Volgunni með
rauðu plusssætin norður á Rönd,
ég hef verið sjö eða átta ára. Við
fórum fyrst í Austurver og þú
keyptir mikið af gotteríi sem við
fengum okkur svo saman á þess-
ari löngu leið en í þá daga gat tek-
ið 10 tíma að keyra norður.
Það var spennandi að heyra
þegar þú kallaðir upp „Gufunes
radío“ til að láta ömmu vita
hvernig okkur gengi ferðin en þá
voru ekki til gsm-símar. Þetta
voru góðir tímar sem ég átti með
ykkur ömmu á Rönd, farið var í
Gjána á hverjum degi og þar fékk
ég fyrst að keyra bíl. Allir bílarnir
hétu skemmtilegum nöfnum og
enn í dag þegar ég sé bíl sem svip-
ar til Orra verður mér hugsað til
allra samverustundanna fyrir
norðan.
Þú hafðir svo góða frásagnar-
gáfu og gast sagt svo skemmti-
lega og myndrænt frá, minnis-
stætt er þegar við Jón komum að
heimsækja ykkur ömmu í brúð-
kaupsferðinni okkar. Sögurnar
sem þú sagðir af ykkur vinunum
Reinhard, Nonna pabba og fleir-
um voru svo skemmtilegar, ég
vildi að ég ætti þær teknar upp á
band en þær eru fastar í minning-
unni. Þið vinirnir hafið margt gert
saman sem hægt var að rifja upp.
Bessí Þóra og Einar Örn minnast
þess þegar þú talaðir um að
„skola rörið“ og að það yrði alltaf
að passa Vindbelg.
Afi naut mikillar velgengni í
viðskiptum og kenndi mér margt
á því sviði, það var gaman að
fylgjast með honum og pabba
þegar við vorum að semja um
kaup á BMW og Renault fyrir jól-
in 1994. Hann var vel liðinn af
starfsfólkinu, hagsæll og úrræða-
góður. Hann kom oft við í fyrir-
tækinu löngu eftir að hann var
hættur, en hann hætti í raun aldr-
ei því alltaf þegar hann kom eða ef
ég hitti hann spurði hann hvernig
gengi og hvað væri að seljast.
Elsku amma, pabbi, Inga,
Garðar og aðrir aðstandendur,
megi Guð umvefja og gefa okkur
styrk á þessari erfiðu stundu.
Hvíl í friði elsku afi.
Erna.
Guðmundur
Gíslason
Við kveðjum nú bróður pabba.
Minningar okkar um Gústa eins og
hann var kallaður eru ljúfar og
góðar.
Þau skipti sem við hittum Gústa
gat hann sagt okkur frá skemmti-
legum ferðum sem hann fór með
pabba og mömmu, laxveiðiferðum
foreldra sinna í Sogið ásamt
sveitaferðum um landið. Var hann
mikill veiðimaður sjálfur og veiddi
hann í flestum ám landsins. Það
var mjög gaman að fá að veiða með
honum í Soginu, þar gat hann sagt
manni frá öllum veiðistöðum og
veiðisögum foreldra sinna.
Seinni árin var það golfið sem
átti hug þeirra hjóna og var Gústi
búin að spila flesta velli landsins
ásamt nokkrum völlum erlendis.
Grafarholtið var eini alvöru völl-
urinn hér innanlands í hans huga.
Fyrir þremur árum síðan var
ákveðið að halda golfmót í ættinni
og var mótið nefnt eftir æskuslóð-
um þeirra systkina, Víðimelur 52.
Og var Gústi gerður að forseta
Ágúst Einarsson
✝ Ágúst Ein-arsson, við-
skiptafræðingur
og fyrrv. forstjóri,
fæddist í Reykjavík
18. ágúst 1948.
Hann lést á Land-
spítalanum við
Hringbraut að
morgni að-
fangadags 2011.
Útför Ágústs fór
fram frá Dómkirkj-
unni í Reykjavík 5. janúar 2012.
mótsins þar sem hann
var reyndastur okkar
en ekki mátti spyrja
um golfforgjöfina hjá
honum. Hann sagði
alltaf við okkur „Mað-
ur á að njóta þess að
spila vellina“ og þetta
munum við hafa að
leiðarljósi í komandi
framtíð. Ekki náði
hann að spila með
okkur síðasta sumar
vegna veikinda.
Alltaf var vel tekið á móti okkur
þegar við mættum í Rituhólana að
heimsækja fjölskylduna. Verða
þær minningar vel varðveittar hjá
okkur öllum. Gústi var yndislegur
frændi og þökkum við fyrir þær
ánægjulegu stundir sem við áttum
með honum og minnumst hans um
ókomna framtíð.
Við sendum Raggý, Jóhannesi,
Andreu, Hreini og barnabörnum
okkar samúðarkveðjur og megi
Guð vera með ykkur á erfiðum
tímum.
Sigurður, Einar Gunnar
og Margrét Björg.
Hinsta kveðja til fósturafa.
Elsku afi Ágúst, takk fyrir sam-
verustundirnar með þér og öll
skemmtilegu gamlárskvöldin í
Rituhólunum. Við viljum líka
þakka þér fyrir að hafa verið til
staðar fyrir okkur. Við munum
sakna þín.
Eva Lena Brabin Ágústsdóttir
og Dagur Brabin Hrannarsson.
✝
Við þökkum auðsýnda samúð og hlýhug við
andlát og útför elskulegrar móður okkar,
tengdamóður, ömmu, langömmu og systur,
ERNU ÞORSTEINSDÓTTUR,
Hásteinsvegi 62,
Vestmannaeyjum.
Gunnar Ólafur Eiríksson, Guðríður Hilmarsdóttir,
Gísli Guðni Sveinsson,
Guðmundur Þórarinn Tómasson, Sigurveig Birgisdóttir,
Lilja Þorsteina Tómasdóttir, Jón I. Guðbrandsson,
Ásdís Steinunn Tómasdóttir, Sigfús Gunnar Guðmundsson,
barnabörn, barnabarnabörn og systkini.
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu
okkur hlýju, samúð og fallegar kveðjur við
andlát og útför okkar ástkæra eiginmanns,
föður, tengdaföður, afa og langafa,
INGÓLFS BÁRÐARSONAR,
Kjarrmóa 15,
Njarðvík.
Þakkir til Frímúrarabræðra í Sindra, séra Baldurs R. Sigurðs-
sonar, Gunnars B. Ragnarssonar krabbameinslæknis, Sonju S.
Guðjónsdóttur á deild 11B og alls hjúkrunarfólks á 11E.
Guð blessi ykkar störf.
Halldóra Jóna Guðmundsdóttir
og fjölskylda.
✝
Alúðarþakkir færum við þeim fjölmörgu vinum
og ættingjum sem sýndu okkur samúð og
vinarhug við andlát og útför
BJARNEYJAR BJARNADÓTTUR,
Ólafsfirði.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki dvalar-
heimilisins Hornbrekku fyrir góða umönnun
og hlýju sl. ár.
Guð blessi ykkur öll.
Kristjana Sigurjónsdóttir, Magnús Sigursteinsson,
Bjarni Sigurjónsson, Sigríður M. Jóhannsdóttir,
Jónas Sigurjónsson, Hallfríður Einarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Innilegar þakkir til þeirra sem sýndu okkur
samúð og hlýju við andlát og útför elsku-
legrar móður okkar, tengdamóður, ömmu
og langömmu,
KRISTÍNAR STEINDÓRSDÓTTUR
frá Skyggni.
Guðrún Stefánsdóttir, Þorleifur Guðmundsson,
Steindór Stefánsson, Sigurbjörg Grétarsdóttir,
Jónína Stefánsdóttir,
Guðmundur Stefánsson, Ingveldur D. Halldórsdóttir.
✝
Ástkær móðir mín, tengdamóðir og amma,
ÓLÖF HALLDÓRA PÉTURSDÓTTIR
kennari,
Lóa frá Bergsstöðum,
lést á hjúkrunarheimilinu Sóltúni þriðjudaginn
10. janúar.
Útför hennar fer fram frá Neskirkju föstu-
daginn 20. janúar kl. 15.00.
Magnea Gunnarsdóttir, Arnar Þorri Arnljótsson,
Eyþór Arnarsson,
Lóa Bryndís Arnarsdóttir.
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla
útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Neðst á forsíðu mbl.is má finna
upplýsingar um innsendingarmáta og skilafrest. Einnig má smella á
Morgunblaðslógóið efst í hægra horninu og velja viðeigandi lið.
Skilafrestur | Sé óskað eftir birtingu á útfarardegi þarf greinin að
hafa borist á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á föstudegi ef útför
er á mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist, jafnvel þótt grein
hafi borist innan skilafrests.
Lengd | Hámarkslengd minningargreina er 3.000 slög. Lengri greinar
eru eingöngu birtar á vefnum. Hægt er að senda stutta kveðju, Hinstu
kveðju, 5-15 línur.
Minningargreinar