Morgunblaðið - 19.01.2012, Blaðsíða 26

26 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 19. JANÚAR 2012
✝ Bára Sigrúnfæddist á
Bollastöðum í
Blöndudal 19.
febrúar 1930. Hún
lést á krabba-
meinslækn-
ingadeild Land-
spítalans við
Hringbraut hinn
31. desember
2011.
Foreldrar henn-
ar voru Björn Axfjörð Jóns-
son, f. 30.4. 1906, d. 18.9. 1980,
og Sigurbjörg Tómasdóttir, f.
12.1. 1902, d. 5.6. 1986. Syst-
kini Báru voru Sólveig, f. 9.8.
1932, Anna, f. 8.9. 1934, d.
8.10. 1972, og Pétur Bolli, f.
26.3. 1940, d. 1.4. 1996.
Bára giftist hinn 14.10. 1967
Sigurði Sigfússyni húsasmíða-
meistara, f. 7.8. 1918, d. 8.1.
1997, áttu þau saman þrjú
börn: 1) Pétur Þór, f. 1954,
kvæntur Jónínu Bjartmarz,
Snæland og Ágústu á Túngötu.
Einnig fór hún í húsmæðra-
skólann á Löngumýri í Skaga-
firði. Síðan lá leiðin aftur suð-
ur þar sem hún fékk vinnu við
símsvörun hjá bifreiðastöð
Steindórs. Fljótlega keypti
hún svo rekstur þvottahússins
Líns og rak það í fjölda ára.
Áttu þau hjónin búsetu
lengst af í Hvassaleitinu og
síðar meir í Safamýri. Þá áttu
þau jörð í Gaulverjabæj-
arhreppi, V-Loftstaði, þar sem
þau dvöldu á sumrin. Bára
hélt til á Loftstöðum á sumrin
í rúm 25 ár og sinnti þar
áhugamáli sínu, hesta-
mennsku, af miklum einhug.
Einnig átti gulrótarækt hug
hennar allan en þar var Bára
býsna stórtæk og sá m.a. Hag-
kaupum fyrir gulrótum til
fjölda ára. Síðustu árin bjó
Bára eins og áður sagði í Safa-
mýri þar sem börn hennar og
barnabörn heimsóttu hana
gjarnan og tók hún virkan
þátt í lífi þeirra, passaði börn-
in, bauð í mat og hjálpaði á
annan hátt til eftir bestu getu.
Útför Báru fór fram í kyrrþey
hinn 16. janúar 2012 að henn-
ar ósk.
synir þeirra eru
Birnir Orri og
Ernir Skorri. 2)
Birna, f. 1964,
börn hennar og fv.
sambýlismanns
eru Bára og Anna,
nú í sambúð með
Birni Óla Péturs-
syni og eru þeirra
börn Linda og Pét-
ur. 3) Sigurður
Birkir, f. 1969,
sonur hans af fyrra sambandi
er Ýmir, er nú kvæntur Sig-
rúnu Vésteinsdóttur og eiga
þau dótturina Sunnevu Elínu.
Barnabarnabörnin voru orðin
þrjú.
Bára ólst sín fyrstu ár upp á
Bollastöðum en flutti árið 1938
búferlum að Felli í Sléttuhlíð.
Þar bjó hún þar til hún flutti
til Reykjavíkur ung að aldri.
Vann hún fyrst sem vinnukona
hjá Sigrúnu Konráðsdóttur á
Bárugötu og síðar hjá Pétri
Elsku mamma.
Mig langaði til að skrifa hér
nokkrar línur til að kveðja þig
endanlega og þakka fyrir afar
gott æviskeið með þér. Minning-
arnar óteljandi byrja í Hvassa-
leitinu en þangað var ég fluttur
af fæðingardeildinni. Okkar tími
var þó bestur á Loftsstöðum þar
sem við eyddum saman 12 sumr-
um. Þar fór mitt uppeldi að
stórum hluta fram og einkennd-
ist það af vinnusemi og leik. Við
sinntum gulrótaræktinni öll
þessi sumur ásamt því að ríða út
um Gaulverjabæjarhreppinn.
Pabbi kom svo keyrandi austur
um helgar, nutum við þá nálægð-
ar hans. Þú áttir einstaklega gott
með að umgangast og hæna að
þér dýr. Þú naust þess að um-
gangast hrossin þín og varðir
miklum tíma upp í hólfi eða í
réttinni, eitthvað að stússast með
þeim. Það að fara ríðandi á hest-
um á hestamannamótin á Mur-
neyrum, þar sem riðið var á
bökkum Þjórsár í góðum fé-
lagsskap, er eitthvað sem gleym-
ist ekki. Ótrúlega margt lærði ég
á þessum tímum af þér og bý enn
að mörgu. Það að hjálpa 12 ára
gömlum syni sínum að rafsjóða
saman heytinda er sennilega
ekki mjög algengt, en það voru
yfirleitt engin vandamál, alla-
vega voru þau leyst.
Mér verður hugsað til dugn-
aðar þíns og ósérhlífni þegar þú
hugsaðir um pabba heima árum
saman í veikindum hans, þar
hefðu fáir komist í skóna þína.
Eftir að ég flutti norður yfir
heiðar héldum við áfram að ræða
alla skapaða hluti í síma og plana
ýmislegt sem átti að gera. Enn
vorum við að plana ýmislegt í
desember. Þú ætlaðir að koma
norður og vera hjá okkur Sig-
rúnu um jólin. Björn frá Hesju-
völlum var á leiðinni með nýjan
skáp í gamla herbergið mitt, taka
átti bílskúrshurðina í gegn og ut-
anlandsferð var komin á blað. Þú
varst byrjuð að pakka í töskur
fyrir norðurferðina til okkar þeg-
ar fréttin kom 16. desember að
þú værir orðin veik, með krabba.
Fórst á sjúkrahús 27. desember
og kvaddir okkur þann 31. des-
ember. Það er því með trega sem
ég kveð þig, að hafa haft þig svo
hressa fyrri partinn í þessum
sama mánuði, með öll þessi plön,
gerir þetta enn erfiðara. Ég er
þakklátur að hafa fengið að vera
með þér síðustu dagana.
Elsku mamma, Guð geymi
þig.
Þinn sonur,
Birkir.
Elsku hjartans amma mín.
Þú varst mér svo mikið og það
er mjög erfitt að þurfa að kveðja
þig . Þótt þú hefðir verið tilbúin
til að fara á seinni stigum veik-
inda þinna var ég alls ekki tilbúin
að missa þig. Þú varst ætíð svo
skörp og upplýst um alla þá um-
ræðu sem átti sér stað í sam-
félaginu. Þú varst alltaf svo hisp-
urslaus og hreinskilin enda
skilur þú eftir mikið af skemmti-
legum tilsvörum fyrir okkur. Ég
og fjölskyldan mín áttum alltaf
greiðan aðgang að þér, þú varst
yndisleg amma og alltaf tilbúin
með kaffi og brauð þegar við
kíktum í heimsókn.
Ég man svo vel þegar ég var
hjá þér og afa í sveitinni, þar gát-
um við Bára systir leikið okkur
og eigum við ótal minningar frá
þeim tíma . En að koma í sveitina
var ekki bara leikur heldur voru
þið afi stórtæk í gulróta- og kart-
öflurækt. Þið voruð með stóra
ræktunargarða og þar skriðum
við á milli beða og reyttum arfa
og aðstoðuðum ykkur afa. Þó ég,
litla mömmustelpan, kynni ekki
alltaf að meta dvölina í sveitinni
minnist ég þess tíma með þakk-
læti og hlýju í hjarta.
Það var ómetanlegt að hafa
þig í hverfinu þegar við systurn-
ar vorum að alast upp. Við löbb-
uðum ósjaldan til þín eftir skóla
og þú tókst alltaf á móti okkur og
varst tilbúin með mat. Við gátum
alltaf gengið að þér vísri við eld-
húsborðið, annað hvort að hlusta
á útvarpið eða ráða krossgátur.
Ekki má heldur gleyma þeim
tíma sem við mæðgur fengum að
búa hjá þér. Einhvern veginn
þegar kom að okkur varstu alltaf
boðin og búin að aðstoða okkur.
Þú hefur reynst okkur ómetan-
lega vel og fyrir það er ég þér
ævinlega þakklát.
Ég elska þig, amma mín.
Þín
Anna og fjölskylda.
Amma Bára var besta amma í
öllum heiminum og var mjög góð
og skemmtileg. Hún átti sveit
rétt hjá Stokkseyri, það var mjög
gaman að koma þangað. Hún bjó
rétt hjá okkur þannig að við gát-
um heimsótt hana þegar við vild-
um. Það var mjög gaman að
heimsækja hana og koma í mat
til hennar, sérstaklega þegar það
var grjónagrautur, hún gerði
besta grjónagraut í öllum heim-
inum.
Það var mjög gaman að vera
með henni á jólunum, við vorum
með henni mörg jól, það var
mjög gaman.
Við elskuðum hana mjög heitt.
Þín
Pétur og Linda.
Elsku amma, ég sakna þín svo
sárt, þú fórst svo snöggt og ég
var ekki tilbúin. Ekki það, ég
hefði örugglega aldrei orðið
tilbúin fyrir líf án þín. Síðan ég
man hefur þú verið svo stór hluti
af lífi mínu, ég veit varla hvað ég
á af mér að gera núna.
Öll sumrin sem ég var hjá þér
í sveitinni, ég fékk aldrei
heimþrá því hjá þér var mitt ann-
að heimili og ég grét þegar ég
þurfti að fara. Ég get lokað aug-
unum og séð okkur saman í garð-
inum að reyta arfa, sinna hest-
unum eða í eldhúsinu og þú
hossandi mér á hnjánum þínum
syngjandi barnavísu. Eftir að við
fluttum til Reykjavíkur fór ég í
skóla í þínu hverfi, þótt við
byggjum ekki þar. Við Anna
löbbuðum heim til þín á hverjum
degi eftir skóla, fengum góðgæti,
hjálp með heimalærdóm og
ömmuknús. Þú varst alltaf til
staðar, sitjandi á sama stað við
eldhúsborðið að bíða eftir okkur.
Eftir að ég fermdist og fór að
halda hesta í Víðidal þá stóð ekki
á þér að skutla mér á hverjum
degi í hesthúsið og sækja mig
aftur. Þetta gerðir þú fyrir mig
þar til ég fékk bílpróf sjálf. Eitt
árið datt mér í hug að æfa dans í
Hafnafirði tvisvar í viku, ekki
stóð á þér að keyra mig og bíða
eftir mér meðan æfingin varði.
Þú varst mér alltaf svo góð og
gerðir allt fyrir mig.
Með árunum varstu orðin mín
besta vinkona, við töluðum sam-
an eða hittumst á hverjum degi.
Ég gat leitað til þín með öll mín
vandræði og þú hlustaðir alltaf,
tilbúin með ráð. Það var oft svo
gaman hjá okkur og ég er þakk-
lát fyrir allar minningarnar um
það sem við gerðum saman.
Það var erfiður dagur þegar
læknirinn sagði okkur hvers
kyns var. Ég lagðist upp í rúm til
þín og gróf andlitið í hárinu á þér
og grét. Þú, elsku amma, hugg-
aðir mig eins og alltaf, þú varst
svo sterk og tókst þessu af svo
mikilli ró og æðruleysi.
En nú er komið að kveðju-
stund og ég er svo þakklát fyrir
að hafa fengið þig sem ömmu í
lífinu. Takk fyrir allt sem þú
gerðir fyrir mig og allt sem þú
kenndir mér.
Þar til við sjáumst aftur.
Þín elskandi dótturdóttir,
Bára.
Bára Sigrún
Björnsdóttir
HINSTA KVEÐJA
Elsku amma mín.
Ég sakna þín rosa mikið.
Mig langar svo að vita hvað
þú ert að gera uppi hjá
guði. Veit að þú saknar mín
líka. Mér þykir rosalega
vænt um þig. Vonandi líður
þér vel hjá guði.
Þín
Helga Birna.
Fyrir ári kvöddum við Boggu
ömmu. Hennar er og verður ætíð
saknað en minningarnar eru
margar og góðar. Í æskuminning-
unum er amma með svuntu í eld-
húsinu í Hamrahlíð að baka og
alltaf var jafngaman að fá að
hjálpa henni við að snúa kleinum
og rúlla upp pönnukökum. Til
ömmu var alltaf gott að koma, til
að spjalla og spila, en oftast var
spilaður kappkapall með tilheyr-
andi fjöri. Hlé var síðan gert á
spilamennskunni til að smakka á
ýmiskonar góðgæti, en amma sá
alltaf til þess að nóg væri til af
Guðrún Björg Jónsdóttir
✝ Guðrún BjörgJónsdóttir
fæddist á Vopna-
firði 9. janúar 1933.
Hún lést á Fjórð-
ungssjúkrahúsinu á
Akureyri 28. des-
ember 2010.
Jarðarför Guð-
rúnar Bjargar var
gerð frá Vopna-
fjarðarkirkju 5.
janúar 2011.
kökum og kræsing-
um, harðfiskurinn
var heldur aldrei
langt undan.
Við amma bröll-
uðum margt
skemmtilegt saman
og minningar um
leiki, grín, gistinæt-
ur, sögur, jólaboð og
ferðalög eru ótelj-
andi. Ferðalag sem
ég fór í með ömmu
og afa á Vestfirðina þegar ég var
níu ára er mér sérstaklega minn-
isstætt. Amma var mjög loft-
hrædd og helsta afþreying mín í
bílnum var að reyna að fá hana til
að horfa niður brattar fjallshlíð-
arnar þar sem mér þóttu viðbrögð
hennar með eindæmum skemmti-
leg.
Amma var alltaf til staðar og
tilbúin að gefa af sér, hún vildi allt
fyrir alla gera. Hún gaf sér tíma
fyrir barnabörnin og seinna meir
barnabarnabörnin, hafði unun af
að fá þau í heimsókn og sýndi
þeim einlægan áhuga. Hún hafði
það fyrir venju að steikja pönnu-
kökur fyrir afmæli yngstu barna-
og barnabarnanna og þrátt fyrir
veikindi var pönnukökudiskur frá
Boggu ömmu á afmælisborði eins
árs langömmudrengsins stuttu
áður en hún kvaddi. Við eigum öll
yndislegar minningar um Boggu
ömmu og hennar verður minnst
með gleði og þakklæti.
Sólrún Dögg og fjölskylda.
Elsku Bogga langamma.
Þú varst mjög góð við mig. Við
spiluðum saman, þú gafst mér oft
kex, kökur og pönnukökur. Alltaf
þegar ég fæ pönnukökur minnir
það mig á þig af því að þú gerðir
svo góðar pönnukökur. Við fórum
stundum saman í boccia í Sunda-
búð og það var mjög gaman. Það
var svo gaman og gott að koma í
heimsókn til þín.
Ég man líka að ég kom oft við
hjá eldhúsglugganum þínum til að
heilsa upp á þig þegar ég átti leið
um, þá gafstu mér líka oft súkku-
laði eða pening til að kaupa nammi
eða setja í baukinn. Þú varst svo
blíð, góð og skemmtileg og ég
sakna þín sárt. Ég vona að þér líði
vel á himninum hjá Guði.
Kær kveðja.
Þinn langömmustrákur,
Aron Logi.
Elsku Bogga langamma.
Þú varst besta amma í heimi.
Mér fannst alltaf svo gaman að
koma í heimsókn til þín. Mér
fannst mjög gaman að fara með
þér í boltaleikinn (boccia) í Sunda-
búð og ég fékk alltaf að kasta fyrir
þig. Þú varst svo skemmtileg og
góð, þú gafst okkur Smarties-ís og
fleira sem okkur þótti gott. Þú
bakaðir kökur handa okkur og
gafst okkur þegar við komum í
heimsókn, mér fannst brúna og
hvíta kakan best. Ég sakna þín
mjög mikið, ég veit að Guð passar
þig og þú fylgist með okkur.
Þín langömmustelpa,
Íris Hrönn.
Raðauglýsingar
Nauðungarsala
Uppboð
Einnig birt á www.naudungarsolur.is.
Framhald uppboðs á eftirfarandi eignum verður háð á þeim
sjálfum, sem hér segir:
Barðavogur 21, 202-2850, Reykjvík, þingl. eig. Malgorzata Musiato-
wicz, gerðarbeiðandi Íbúðalánasjóður, mánudaginn 23. janúar 2012
kl. 11:00.
Barmahlíð 9, 203-0014, Reykjavík, þingl. eig. Jónína Ragnh. Kristjáns-
dóttir, gerðarbeiðandi Íslandsbanki hf., mánudaginn 23. janúar 2012
kl. 11:30.
Laugarásvegur 1, 201-9577, Reykjavík, þingl. eig. Halldóra Jónmunds-
dóttir, gerðarbeiðendur Lífeyrissjóður bænda, Söfnunarsjóður líf-
eyrisréttinda ogTollstjóri, mánudaginn 23. janúar 2012 kl. 10:30.
Sýslumaðurinn í Reykjavík,
18. janúar 2012.
Það eru sannkölluð forréttindi
að alast upp í friðsælli sveit, um-
kringdur fjöllum í ytri hring og
sveitabæjum í innri hring.
Íbúar þessara sveitabæja áttu
eitt sameiginlegt, samvinnu, allt
gekk smurt fyrir sig og börn skip-
uðu stóran sess og kynntust
snemma íbúum þessa litla sam-
félags við hin ýmsu verkefni sem
til féllu.
Pálína Þórólfsdóttir var ein
þessara íbúa og við systkinin í
skólanum fórum ófáar ferðirnar
yfir að Finnbogastöðum með bréf í
pósthúsið, að sækja garn eða selja
merki til styrktar Rauða krossin-
um og oftast kom Pálína til dyra og
hafði hún einstaklega skemmtilegt
fas og tyllti sér gjarnan í tröpp-
urnar og spurði frétta.
Einn var sá siður hjá skólabörn-
um í Finnbogastaðaskóla að vakna
eldsnemma að morgni bolludags
og vekja húsráðendur á næstu
bæjum upp með vænum vöndum
og var mikil spenna að læðast inn í
húsin og upp í herbergin og flengja
hjónin Pálínu og Þorstein og ann-
að heimilisfólk.
Þessi smáu atriði sem fólust í
samskiptum barna og fullorðna í
þessu litla samfélagi sýna okkur
nú að í raun var uppeldi barna ekki
Pálína Þórólfsdóttir
✝ Pálína Þórólfs-dóttir frá Finn-
bogastöðum í Ár-
neshreppi á
Ströndum fæddist
21. febrúar 1921.
Hún lést 6. janúar
2012.
Útför Pálínu fór
fram frá Árnes-
kirkju hinni eldri
13. janúar 2012.
bara verk foreldr-
anna, allir létu sér
velferð þeirra sig
varða og Pálínu verð-
ur minnst fyrir ein-
lægan stuðning við
æsku þessa lands.
Guðmundur, Guð-
björg og fjölskyldur,
Guð blessi minningu
um einstaka konu.
Guðbrandur
Torfason.
14. janúar sl. var til moldar bor-
in Pálína Jenný Þórólfsdóttir eða
Palla eins og hún var alltaf kölluð.
Fyrstu kynni mín af Pöllu voru
sumarið 1976 þegar ég unglings-
stúlka ákvað að ráða mig sem
kaupakonu til þeirra hjóna Pöllu
og Steina, Ég hafði aldrei séð þau
hjón og aldrei komið svona langt
norður á Strandir. Það var ekki
hátt á mér risið þar sem stóð á
flugvellinum á Gjögri og vissi ekk-
ert hvað ég var að koma mér út í.
En sá ótti hvarf fljótlega þegar
Steini kom og sótti mig á sínum
flotta hvíta og græna rússajeppa
og þegar komið var heim að Finn-
bogastöðum tók Palla á móti mér
og umvafði mig ást og hlýju eins
og við hefðum þekkst alla tíð. Þá
vissi ég að þarna myndi mér líða
vel.
Palla mín var alveg sérstaklega
lundgóð og gekk til allra verka
með bros á vör og var alla tíð jafn
góð við þá sem minna máttu sín og
þá sem hærra voru settir.
Á Finnbogastöðum var margt
fólk þetta sumar, bæði heimilis-
fólk, skyldmenni þeirra hjóna sem
dvöldu þar mestallt sumarið sem
og kaupafólk. Það tók mig þó
nokkurn tíma að átta mig á því
hver átti heima þarna og hver
ekki.
Símstöð var á bænum og því
komu margir að bænum að ræða
það sem öll sveitin mátti ekki
heyra, því að sveitasíminn var þá
og gátu allir hlustað og var það
óspart gert þarna sem í öðrum
sveitum.
Öllu þessu fólki var auðvitað
boðið í kaffi og með því ásamt öllu
því fólki sem þar bar að garði og
því má segja að það hafi alltaf ver-
ið fullt hús af gestum.
Palla og Steini voru höfðingjar
heim að sækja. Steini var þeim eig-
inleikum gæddur að segja
skemmtilega frá og Palla þessi
ljúfa og káta kona. Þetta sumar
var alveg yndislegt í alla staði og
einkenndist af glaðværð og góð-
vild.
Palla var alla tíð mjög kvikk í
hreyfingum og snögg til allra
verka og allt lék í höndunum á
henni.
Eftir að Steini dó flutti Palla á
Akureyri, keypti sér litla og vina-
lega íbúð og var þar á veturna en
heima á Ströndum á sumrin.
Síðastliðin ár hafði Palla dvalið
á Dvalar- og hjúkrunarheimilinu
Hlíð á Akureyri.
Ég kveð þig, elsku Palla mín,
með þessum fátæklegu orðum og
bið algóðan guð að styðja og
styrkja afkomendur þína .
Hafðu þökk fyrir allt og allt
Sorgin hún svíður og tærir
söknuður er í hjarta.
En ljósið í myrkrinu færir
ástkæra minningu bjarta.
(S.Ó.I.)
Þín kaupakona,
Katrín.