SunnudagsMogginn - 12.02.2012, Page 22

22 12. febrúar 2012
Björn Bjarnason, fyrrverandi dóms-málaráðherra, skrifar eftirtekt-arverðan pistil um nýjustu vendingarí hinu undarlega ESB-ferli núverandi
ríkisstjórnar: „Hið einkennilega við hina „upp-
lýstu umræðu“ aðildarsinna er að þeir vilja
ekki gera neitt með upplýsingar sem blasa við
þeim, stangist þær á við blekkinguna og spun-
ann. Hér á Evrópuvaktinni sagði miðvikudag-
inn 8. febrúar frá ályktun utanríkismála-
nefndar ESB um aðildarviðræðurnar við
Íslendinga. Skal fullyrt að aldrei áður hafi er-
lendir menn seilst eins langt inn í íslenskt
stjórnmálalíf og gert er í þessari ályktun.
ESB-þingmennirnir láta í ljós velþóknun á
því að Jón Bjarnason hafi verið látinn víkja úr
ríkisstjórn Íslands. Þeir binda vonir við að
brottför hans úr stjórninni verði til þess að Ís-
lendingar leggi sig meira fram um að virða
kröfur ESB um aðlögun. Þá hvetja þeir til þess
að látið verði af ágreiningi um ESB-aðild á
pólitískum vettvangi og þess í stað verði mót-
uð heildstæð stefna um aðlögun að ESB.
Ályktunin sýnir að þingmenn ESB telja sig
hafa rétt til að hlutast til um íslensk stjórnmál
og leitast við að beina þeim til þeirrar áttar
sem fellur að hagsmunum Evrópusambandsins.
Þessi íhlutunarréttur er talinn sjálfsagður á
ESB-þinginu áður en aðildarviðræðunum við
Íslendinga lýkur eða þjóðin tekur afstöðu til
aðildar. ESB-þingmennirnir fagna því jafn-
framt að hér á landi starfi nú Evrópustofa til
að upplýsa þjóðina um ágæti ESB að sjálfsögðu
með ESB-aðild að markmiði. Fögnuður ESB-
þingmannanna yfir brottrekstri Jóns Bjarna-
sonar úr ríkisstjórninni stangast á við fullyrð-
ingar arftaka hans á ráðherrastóli, Steingríms
J. Sigfússonar, um að afstaða Jóns til ESB hafi
ekki ráðið neinu um brottreksturinn. Þessar
yfirlýsingar Steingríms J. duga ekki einu sinni
til heimabrúks hvað þá heldur í Brussel þar
sem menn draga ályktanir af upplýsingum frá
sendiboðum Össurar Skarphéðinssonar eða í
skýrslum frá Timo Summa, sendiherra ESB á
Íslandi. Hafi einhverjir viljað sækja um aðild að
ESB til að átta sig á því hvort hið sama kynni
að gerast hér og á Ítalíu eða í Grikklandi þar
sem forsætisráðherrum var gert að víkja fyrir
mönnum hollum Brussel-valdinu, þurfa þeir
ekki að fara lengra.
Fögnuðurinn á ESB-þinginu yfir brottrekstri
Jóns Bjarnasonar sýnir að þrýst er á að halda
þeim utan ríkisstjórnar á Íslandi sem vilja ekki
hlíta aðlögunarskilyrðum ESB á umsóknarferl-
inu. Hvað halda menn að gerist ef svo illa færi
að Íslendingar yrðu aðilar að ESB?
Eitt fyrsta embættisverk Steingríms J. Sig-
fússonar var að bukka sig fyrir Štefan Füle,
stækkunarstjóra ESB, í Brussel-ferð sem ráð-
herranum er óljúft að ræða á Alþingi en leiddi
til stuðnings við hann á ESB-þinginu.“
Hottað á aðlögun sem á sér ekki stað
Því má bæta við að ESB-þingmennirnir töldu
nauðsynlegt að hotta á íslensk stjórnvöld og
Alþingi Íslendinga og hvetja þá til að hraða
„aðlögun“ landsins reglum ESB. Þetta var
meira en lítið vandræðalegt vegna þess að rík-
isstjórnin og raunar samninganefndarmenn
Össurar Skarphéðinssonar, sem vænst var að
hægt væri að umgangast af meiri alvöru en
ráðherrann sjálfan, hafa þverneitað því að
nokkur aðlögun fari fram. Fróðlegt væri að
vita hvort þeir gerðu það líka á svokölluðum
„samningafundum“ sem felast þó eingöngu í
því að fara yfir verkefnaskrá frá sendimönnum
og merkja við hvað sé búið að aðlaga. Hvað
sem mönnum þykir um ákvörðun Alþingis um
að óska aðildar að ESB og hvernig sú ákvörðun
var fengin fram hljóta allir að vera sammála
um málið er eitt hið stærsta sem rekið hefur á
íslenskar fjörur. Lágmarksskilyrði hlýtur að
vera að þeir, sem að slíku máli koma og jafnvel
gegna ábyrgðarhlutverki, geri það ærlega, og
án undirhyggju, svika og spuna, sem hefur
einkennt málsmeðferðina til þessa. Ofsa-
trúarhópurinn í kringum ESB-umsóknina
hlýtur að vita í hjarta sínu að þeir munu ekki
komast upp með að þvinga Ísland inn í sam-
bandið, (fljótlega sambandsríkið, ef vilji björg-
unarmanna evrunnar verður ofan á) á full-
komlega fölskum forsendum. Það var rokið af
stað með þetta stóra mál þegar þjóðin lá eins
og barinn boxari í böndunum, vönkuð með
svima og pólitískir tækifærissinnar töldu að
láta mætti hana halda að stjörnurnar sem hún
sá eftir höggin væru í evrópska fánanum. Með-
an svo aumlega var komið fyrir þjóðinni var
jafnvel hægt að gera kannanir sem sýndu að
rúmur helmingur hennar væri við þær að-
stæður veikur fyrir gylliboðum um ESB-aðild.
En það bráði smám saman af þjóðinni. Og hún
komst á fætur aftur. Og væri langt komin með
að hrista af sér farg bankahruns og afleiðingar
snúninga svikahrappa, sem fóru ránshendi um
eignir banka og lífeyrissjóða þjóðarinnar, ef
hún sæti ekki uppi með núverandi ríkisstjórn.
Nú hefur hún alla burði til að fylgjast með
fréttum af evrulöndunum og ógöngum þeirra.
Á Spáni er nú 23% – tuttugu og þriggja pró-
senta atvinnuleysi – (nærri 50% hjá ungu
fólki) án þess að þar hafi bankar enn farið á
höfuðið. Forseti ASÍ telur að þau efnahagsskil-
yrði sem Spánn hefur búið við henti Íslend-
ingum betur en sjálfstæð mynt og segir það
framan í umbjóðendur sína um leið og hann
segist stoltur af störfum sínum og sinna manna
í lífeyrissjóðunum. Og ekki þarf að nefna
Grikkland. Brussel setti forsætisráðherrann þar
af og sendi þeim einn af sínum til að stjórna
landinu. Sama gerðu þeir á Ítalíu. Og eins og
sést af pistlinum fremst í bréfinu þá telja þeir
rétt að sömu aðferðum sé beitt á Íslandi, þótt
landið sé enn þá utan við ESB og embætt-
ismenn íslenskir ættu ekki að þurfa að vera
með kjaftamél frá kommisserum – uppi í sér
eða óttast pískinn þeirra.
„Minn maður kominn,“
segir stækkunarstjórinn
Hefði einhverjum kosningabærum manni dott-
ið í hug í aðdraganda kosninga vorið 2009, að
Reykjavíkurbréf 10.02.12
Stækkunarstjórinn fagnar Steingrími