Morgunblaðið - 20.03.2012, Blaðsíða 23

aðra alveg út og inn. Víðivang-
urinn var mitt annað heimili því
ég vissi að ég gat alltaf komið
þangað og haft það gott. Stund-
um þarfnaðist ég þín mjög mikið
og stundum þú mín. Það skipti
ekki máli á hvorn veginn það var
því við áttum hvor aðra alltaf að
og vorum ótrúlega góðar vinkon-
ur, enda ekki nema 60 ár á milli
okkar. Góðu minningarnar eru
svo margar að það er ógjörn-
ingur að telja þær upp, en þeim
mun ég aldrei gleyma. Það sem
mér fannst gaman að fara með
þér í ferðalög, „hjálpa“ þér að
baka kleinur og pönnukökur og
skreyta hjá þér fyrir jólin. Ég
held reyndar svona eftir á að
hyggja að þú hafir látið allt of
mikið eftir mér, en það verður
bara okkar leyndarmál. Núna
ertu farin frá mér elsku amma
og mikið óskaplega er það erfitt.
Þú skilur svo sannarlega eftir
stórt skarð í lífi mínu. Ég veit
hins vegar alveg upp á hár að
þér líður vel núna í faðmi allra
sem tóku á móti þér hinum meg-
in, enda ertu umvafin ástvinum
þar rétt eins og þú varst hér.
Það er líka engin tilviljun, þú
varst bara svo ótrúlega góð kona
í alla staði.
Elsku amma, það er svo erfitt
að kveðja og ég mun sakna þín
svo sárt, en við munum komast í
gegnum það saman eins og allt
annað.
Þín
Magnhildur.
„Þegar ég verð stór, ætla ég
að verða alveg eins og Stebba
frænka, bara ekki með rassinn
inn.“
Þessi setning lýsir tilfinning-
um mínum til Stebbu frænku
minnar líklega best. Þegar ég
var að alast upp austur á Egils-
stöðum var alltaf einhver æv-
intýraljómi í kringum þessa
frænku mína sem bjó í höfuð-
borginni. Stundum sat ég og
horfði á myndina af henni hjá
afa og ömmu í Grófarseli og þá
minnti Stebba mig helst á kvik-
myndastjörnu. Hún var hávaxin
og sérlega glæsileg kona, alltaf
svo vel til höfð og smart. Með
varalit á vörunum.
Fyrir jólin kom pakki frá
Reykjavík. Fullur af eldrauðum,
stórum jólaeplum. Með þeim
kom ilmurinn af öðrum og stærri
heimi, annarri veröld þar sem
Stebba var alltaf boðin og búin
til að taka á móti ættingjum sín-
um og aðstoða þá á alla lund.
Engar heimsóknir voru
skemmtilegri en heimsóknir
Stebbu austur. Hún settist í eld-
húsið, kveikti sér í sígarettu og
fljótlega ómaði eldhúsið af sög-
um og hlátri, þessum dillandi
hlátri. Allra skemmtilegast var
þó þegar systkinin komu öll
saman. Þá naut elsta systirin
sín, umkringd fólkinu sínu. Þeg-
ar brostið var í söng, sem var
nánast óumflýjanlegt, var stund-
in fullkomnuð.
Stebba var sérlega ættrækin,
hún fylgdist vel með fjölskyld-
unni og enginn kom að tómum
kofunum hjá henni. Hún skamm-
aði mig margsinnis fyrir að
koma ekki oftar að heimsækja
sig og auðvitað hafði hún rétt
fyrir sér. Tímaleysi hversdags-
ins er engin afsökun.
Síðustu árin voru Stebbu erf-
ið. Þessi harðduglega kona, sem
þótti ekkert skemmtilegra en
bregða undir sig betri fætinum,
var skyndilega neydd til að
halda kyrru fyrir. Þá kom sér
vel að eiga góða að. Agnes,
Bjössi, Maggi, tengdabörnin,
barnabörnin og barnabarna-
börnin hafa verið vakin og sofin
yfir velferð Stebbu. Það veit ég
að Stefán Ómar hefur líka gert.
En nú hefur þessi fallegasta
frænka mín rétt úr sér og geng-
ur tindilfætt um aðra heima,
með blik í auga og raulandi lag-
stúf. Með varalit á vörunum.
Fyrir hönd systkinanna Lauf-
ási 11,
Björg Björnsdóttir.
MINNINGAR 23
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 20. MARS 2012
✝ Gunnar PállJóhannesson
fæddist á Húsavík
28. júlí 1936. Hann
lést á Heilbrigð-
isstofnun Þing-
eyinga á Húsavík
13. mars 2012.
Foreldrar hans
voru hjónin Sigríð-
ur Sigurjónsdóttir
og Jóhannes Guð-
mundsson kennari.
Gunnar Páll lauk prófi frá
Gagnfræðaskóla Húsavíkur
1952 og síðar lauk hann kjötiðn-
aðarnámi. Hann starfaði um
árabil hjá Kaupfélagi Þing-
eyinga við verslunar- og þjón-
ustustörf og einnig var hann af-
greiðslumaður hjá Flugfélagi
Íslands mörg ár. Systkini Gunn-
ars Páls: Sjöfn, Sigurjón og Ás-
geir.
Maki Gunnars Páls var Arn-
björg Sigurðar-
dóttir frá Rauðu-
skriðu, f. 28. sept.
1934, d. 27. jan.
1991. Síðar stofnaði
Gunnar Páll til
sambands við Ás-
dísi Kristjánsdóttur
og héldu þau heim-
ili saman þar til
Gunnar Páll lést.
Börn Gunnars Páls
og Arnbjargar: 1)
Sigurður, f. 1959, búsettur í Sví-
þjóð. Maki: Annelie Källqvist.
Dætur þeirra: Linnea Sigrún og
María Björg. 2) Guðrún Sigríð-
ur, f. 1962. Maki: Sigurður Ill-
ugason. Synir þeirra: Gunnar
Illugi, Arnar Þór og Sigurður
Már.
Útför Gunnars Páls verður
gerð frá Húsavíkurkirkju
þriðjudaginn 20. mars 2012 kl.
14.
Gunnar Páll Jóhannesson föð-
urbróðir minn, Gunni Palli, eins
og hann var alltaf kallaður er nú
allur 75 ára að aldri. Okkur sem
nú syrgjum góðan frænda og vin
finnst hann hafi farið allt of
fljótt. Hann var hress og kátur
þegar ég kvaddi hann tveimur
dögum eftir jarðarför móður
minnar þann 12. febrúar sl.
Hann ætlaði að vera föður mín-
um áfram sá góði bróðir sem
hann hafði alltaf verið. Kvöldið
eftir var allt breytt, heilsan farin
og skömmu síðar lífið sjálft.
Afi og amma bjuggu við ána á
Húsavík. Af fjórum börnum
þeirra bjuggu tveir synir á
Húsavík ásamt fjölskyldum sín-
um, pabbi minn Sigurjón og
Gunni Palli. Alla tíð var mikill
samgangur milli heimilanna.
Þegar Gunni og Adda voru að
byggja húsið sitt við Skólagarð
bjuggu þau um tíma heima hjá
okkur á Ketilsbraut 19 ásamt
Sigga syni sínum. Eftir að þau
fluttu á Skólagarðinn stóð heim-
ili þeirra okkur systkinum opið,
ekki þurfti að banka, heldur
gengum við beint inn og alltaf
vorum við velkomin.
Einhvern veginn var það
þannig að maður nefndi þau hjón
oftast í sömu andrá, Gunni Palli
og Adda, óaðskiljanleg orð og
óaðskiljanlegt fólk. En ekki fer
allt sem ætlað er. Adda fékk
krabbamein sem dró hana til
dauða langt fyrir aldur fram.
Eftir þann mikla missi var
Gunni Palli svo lánssamur að
kynnast annarri góðri konu, Ás-
dísi, og saman héldu þau áfram
að sýna okkur sömu gestrisnina,
áhuga og alúð.
Þegar ég hugsa um Gunna
Palla kemur fyrst í hugann hlát-
ur hans og hve léttur og fjað-
urmagnaður hann var í spori,
líka daginn áður en hann veikt-
ist. Hann gat verið snöggur upp
á lagið, var alltaf tilbúinn að
rétta hjálparhönd, svo ólatur,
svo glettinn við okkur krakkana.
Mér fannst hann alltaf kátur
nema helst rétt á meðan hann
lýsti með vel völdum orðum áliti
sínu á gerðum misviturra stjórn-
málamanna og yfirvalda „fyrir
sunnan“, sem fengu ekki alltaf
háa einkunn. Þegar lýsingum
lauk hristi hann hausinn, málið
afgreitt - og aftur stutt í hlát-
urinn.
Gunni hafði mikinn metnað
fyrir hönd Húsavíkur og Húsvík-
inga. Því miður gekk ekki alltaf
nógu vel í fótboltanum hjá Völ-
sungi en veðrið hefur hins vegar
alltaf verið best á Húsavík.
Hann skildi þess vegna ekkert í
okkur sem kusum að búa við
hina eilífu rigningu sem hann
vissi að var fyrir sunnan. Þegar
við komum norður heilsaði hann
strax upp á okkur og bauð til
veislu hinum hröktu höfuðborg-
arbúum.
Gunni Palli var ætið duglegur
að líta við á Ketilsbrautinni og
alltaf fylgdi honum hressandi
blær. Meðan á veikindum
mömmu stóð kom hann alla
daga, oft var Ásdís með í för.
Eftir andlát mömmu hafði hann
sama háttinn á, fyrir hádegi var
hann búinn að líta inn, rétt til að
fullvissa sig um að allt væri í lagi
hjá stóra bróður. Hann bauð
góðan dag hárri raust, eins og
venjulega, um leið og hann gekk
í bæinn, sami hressandi blærinn
barst inn, þessi andblær sem
fylgdi honum allt lífið.
Að leiðarlokum er þökkuð ljúf
samfylgd.
Við systkinin sendum að-
standendum innilegar samúðar-
kveðjur.
Guðrún Sigurjónsdóttir.
Glaðværðin, smitandi hlátur-
inn og græskulausa gamanið var
eitt af því sem einkenndi föð-
urbróður minn.
Við sáumst víst fyrst í Ólafs-
vík þegar ég var tveggja daga
gömul er hann var kominn á ver-
tíð fyrir vestan. Foreldrar
Gunna Palla voru nokkuð við
aldur þegar hann fæddist, yngst-
ur fjögurra systkina. Jóhannes
afi taldi rétt að Gunni Palli
hleypti heimdraganum og
forframaðist og þroskaðist undir
handarjaðri eldri bræðra. Hann
fór því 16 ára gamall til Kefla-
víkur en þar var bróðir hans orð-
inn kennari. Það gleymdist hins
vegar að taka tillit til þess að
Dísa var komin inn í líf Sig-
urjóns bróður og því gafst ekki
mikill tími til að líta eftir
drengnum, sem upplifði her-
mangið hjá Kananum á Keflavík-
urflugvelli. Þegar Gunni sneri
aftur til Húsavíkur úr sollinum í
Keflavík taldi faðir hans rétt að
koma honum til föður míns á
Snæfellsnesið til að kynnast þar
lífi til sjávar og sveita. Gunni
hélt alltaf tryggð við Ólafsvík en
bjó eftir þetta á Norðurlandi.
Gunni var með afbrigðum
mannblendinn og félagslyndur
og störfin sem hann gegndi um
ævina gerðu honum kleift að
njóta sín. Fyrst var það Gunni
brosandi í Kaupfélaginu að til-
reiða kjötið fyrir svanga Húsvík-
inga. Þá var það Flugfélag Ís-
lands og flugfarþegarnir í
Aðaldal, sem hittu fyrir þennan
glaðbeitta mann. Síðasta starfið
hans var svo hjá „ríkinu“ þar
sem hægt var að kaupa áfenga
drykki innan um nýhreinsaðar
flíkur í efnalauginni á Húsavík.
Gunni er órjúfanlega tengdur
bernsku minni hjá föðurfjöl-
skyldunni á Húsavík og með
börnum mínum hef ég notið
gestrisni hans um áratugaskeið.
Gunni var einstaklega ræktar-
samur og hjálpsamur. Ávallt
mættur fyrstur manna til að
bjóða fram aðstoð. Hann leit við
hjá foreldrum sínum daglega, og
færði nýjustu og skemmtileg-
ustu fréttirnar af því sem gerst
hafði á Húsavík og nærsveitum.
Eftir að afi lést var Gunni stoð
og stytta ömmu og síðar Sjafnar
systur sinnar. Þegar Dísa mág-
kona hans lést fyrir fáeinum vik-
um var hann strax farinn að
undirbúa sig fyrir að styðja
bróður sinn. Gunni var örgeðja
og mjög tilfinningaríkur. Hann
sá hins vegar yfirleitt alltaf
spaugilegu hliðarnar á málunum
og það var ógleymanlegt að
hlusta á sögur hans af mönnum
og málefnum þar sem hann
sprakk gjarnan sjálfur úr hlátri,
í miðjum sögum.
Gunni var mikill Þingeyingur
og hans stóra áhugamál var allt
sem tengdist mannlífinu. Hann
naut sín vel í Skriðu í Aðaldal á
ættaróðali Öddu, en þangað fékk
ég að fara með honum. Öddu
sína missti Gunni þegar hún var
aðeins 56 ára gömul og hélt ég
að hann myndi ekki líta aftur
glaðan dag, en hann var svo lán-
samur að kynnast Ásdísi og eiga
með henni tuttugu góð ár.
Fáa hef ég þekkt sem höfðu
meiri áhuga á framhaldslífi og
Gunni sökkti sér bæði í bækur
og sótti fundi. Nú er frændi
minn búinn að fá svarið við lífs-
gátunni miklu.
Við eigum minningar um
dreng góðan sem öllum vildi gott
gera og færði með sér gleði hvar
sem hann fór.
Ég sendi aðstandendum hans
mínar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Berglind Ásgeirsdóttir.
Við vorum ekki háir í loftinu
þegar við kynntumst og urðum
vinir, stuttbuxnastrákar við Ás-
garðsveginn, Gunni Palli í Fram-
nesi, ég í Múla. Það leið varla sá
dagur að ég tæki ekki strikið
upp Ásgarðsveginn, beygði til
hægri að stíflunni, hlypi upp
tröppurnar á Framnesi og labb-
aði inn um lágar eldhúsdyrnar.
Að fólkið skyldi ekki hafa verið
búið að fá nóg af mínum heim-
sóknum og hent mér út er mér
eiginlega óskiljanlegt. Ónei, mér
var ekki hent út. Alltaf sama vin-
áttan og hlýjan sem mætti
manni hjá foreldrum Gunna
Palla, Sigríði Sigurjónsdóttur og
Jóhannesi Guðmundssyni.
Við vorum saman í barna-
skóla, Gunni Palli og ég, árin sjö
og okkar kennari var Jóhannes,
faðir Gunna Palla. Það var mikið
lán að vera nemandi hjá Jóhann-
esi kennara, en hann gekk ætíð
undir því nafni, en hann er einn
af mætustu mönnum sem ég hef
kynnst á langri ævi. Þá vorum
við Gunni Palli og saman í gagn-
fræðaskóla. Okkar leikvangur
var Ásgarðsvegurinn, Búðaráin
og bakkar hennar, Stíflan og
ekki síst Framnes. Einnig var ég
oft með Gunna Palla við skepnu-
hirðingu við Grafir, en þar var
túnblettur og fjárhús sem Jó-
hannes átti. Það var skemmtileg
tilbreyting frá trésmíðaverk-
stæði föður míns. Þess má geta
að Jóhannes kennari og faðir
minn, Kristinn Bjarnason, voru
samtímis vinnumenn á Presthól-
um í Núpasveit. Voru því góð-
kunningjar, ef ekki vinir.
Gunni Palli bjó yfir mörgum
góðum og skemmtilegum ein-
kennum frænda sinna í Keldu-
hverfi, rammheiðarlegur, ein-
lægur, hress og gleðimaður. Þá
var honum gestrisnin í blóð bor-
in. Hann varð fyrir þeirri þungu
sorg að missa eiginkonu sína
Arnbjörgu eftir rúmlega 30 ára
hjónaband, en með henni eign-
aðist hann tvö börn, Sigurð og
Guðrúnu Sigríði.
Síðar eignaðist hann afbragðs
félaga og vin, Ásdísi Kristjáns-
dóttur. Langa kafla í ævi okkar
sáumst við sjaldan, þar sem ég
var erlendis og hef dvalið þar
mestallt mitt líf. Þó hittumst við
alltaf þegar ég heimsótti gamlar
slóðir. Ég fékk þó að verða
þeirrar ánægju aðnjótandi að
taka á móti Gunna Palla og Ás-
dísi í Sviss fyrir nokkrum árum
og fara með þeim upp í Alpana,
t.d. með járnbrautinni Jungfrau-
bahn frá Klein Scheidegg í gegn-
um Eiger og Mönch upp á Jung-
fraujoch í 3500 m hæð.
Eftir að ég var svo kominn á
nýjan leik í Ásgarðsveginn var
aftur strikið tekið upp götuna,
en nú var tekin vinstribeygja,
þar sem gamla góða Framnes
blasti við sjónum manns. En
heimili Gunna Palla við Skóla-
garðinn var örstutt frá því sem
Grafir stóðu og mörg sporin
okkar lágu. Við hittumst oft,
minntust gamalla daga, en minn-
ingarnar sem við áttum saman
voru margar og góðar. Nú er
þessi góði vinur allur, en ég
geymi fagra mynd af honum í
huga mínum og hjarta svo lengi
ég lifi.
Ég votta Ásdísi, Sigurði og
Guðrúnu, Sjöfn, Sigurjóni og Ás-
geiri og fjölskyldum þeirra sam-
úð mína.
Blessuð sé minning Gunnars
Páls Jóhannessonar.
Haukur Kristinsson.
Gunnar Páll
Jóhannesson
✝
Elskulegur bróðir okkar,
KJARTAN MAGNÚSSON,
andaðist á hjúkrunarheimilinu Skógarbæ
fimmtudaginn 15. mars.
Útför hans fer fram frá Fossvogskirkju
miðvikudaginn 21. mars kl. 15.00.
Jón Andrés Jónsson,
Stefanía Ólöf Jónsdóttir.
✝
Elsku sonur minn, bróðir, barnabarn og
frændi,
SKARPHÉÐINN ÖRN ÁRSÆLSSON,
Skipholti 50,
sem lést miðvikudaginn 14. mars, verður
jarðsunginn frá Háteigskirkju miðvikudaginn
21. mars kl. 13.00.
Blóm og kransar afþakkaðir, en þeim sem vilja minnast hans er
bent á Barnaspítala Hringsins.
Erla Inga Skarphéðinsdóttir, Helgi Valur Helgason,
Sara Ósk Ársælsdóttir, Magnús Ómarsson,
Helga Vala Helgadóttir,
Helma Ýr Helgadóttir, Ólafur Erling Ólafsson,
Skarphéðinn Guðmundsson, Guðbjörg Axelsdóttir,
Erla Ársælsdóttir,
Salka Dögg Magnúsdóttir.
✝
Kær bróðir okkar og frændi,
HAUKUR INGVARSSON
frá Hvítárbakka,
lést á Heilbrigðisstofnun Suðurlands laugar-
daginn 17. mars.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Guðrún Steinunn Hárlaugsdóttir.
✝
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
HULDA INGIBJÖRG BIERING,
Bláhömrum 2,
lést á hjúkrunarheimilinu Eir þriðjudaginn
6. mars.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey.
Fyrir hönd aðstandenda,
Börn hinnar látnu.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og bróðir,
GUNNAR ÓLAFSSON,
Keilufelli 28,
andaðist á Landspítalanum aðfaranótt
föstudagsins 16. mars í faðmi ættingja.
Útförin fer fram frá Grafarvogskirkju
miðvikudaginn 21. mars kl. 13.00.
Sólveig Gyða Guðmundsdóttir,
Guðmundur Freyr Magnús, Camila Abad Magnús,
Leona Abad Magnús,
Lionel Týr Abad Magnús,
Inga María Gunnarsdóttir, Heiðar Birnir Torleifsson,
Thelma María Heiðarsdóttir,
Sara Katrín Heiðarsdóttir,
Birnir Snær Heiðarsson,
Gunnar Óli Gunnarsson,
Gísli Torfi Gunnarsson,
Sesselja Ólafsdóttir.