Morgunblaðið - 07.05.2012, Blaðsíða 11

finnst skipta miklu máli að aðlagast
nýju samfélagi með því að tileinka
mér tungumálið og reglurnar sem
þar gilda, enda hef ég aldrei mætt
neinum fordómum hér á Íslandi,“
segir Tri sem hefur komið víða við frá
því hann flutti hingað í norðrið, hann
hefur unnið í málningaverksmiðju,
hjá veitingastaðnum Burger King og
Serranó sem og við ýmislegt fleira.
Undanfarin tvö ár hefur hann unnið
hjá Kópavogsbæ og unir hag sínum
vel þar.
Átta ára þurfti hann að bera
vatn langa leið heim í hús
Lífið í heimahögum Tri á Balí er
fjarska ólíkt því sem við þekkjum hér
á landi. „Balí er paradís fyrir fólk
sem kemur þangað í heimókn sem
ferðamenn. En við fjölskylda mín
bjuggum uppi í fjöllunum, þar sem er
fátækt og lífið allt öðruvísi en niðri
við ströndina þar sem ferðamenn-
irnir eru. Aðstæður okkar voru frek-
ar erfiðar, við vorum sjö systkini og
við bjuggum níu manns saman í einu
herbergi. Við sváfum á mottum á
gólfinu og oftast voru bara hrísgrjón
í matinn. Það var ekki rennandi vatn
og því þurftum við að byrja daginn á
því að fara gangandi langan veg nið-
ur að á til að sækja vatn sem við svo
bárum heim í brúsum. Ég var átta
ára þegar ég byrjaði að bera vatn
heim. Við þurftum líka að fara með
þvottinn gangandi alla þessa leið að
ánni til að þvo hann. Á Balí byrja
börnin að vinna um leið og þau eru
orðin sjö ára, þau skera líka hluti út í
tré til að selja. Allir þurftu að leggja
sitt af mörkum.“
Hætti í skóla þegar pabbi dó
Pabbi hans Tri var rafvirki og
hann kom að því að leggja rafmagn í
stærstu hótelin á Balí. „Hann lenti í
mótorhjólaslysi þegar hann var ung-
ur og æð við hjartað fór illa. Þess
vegna dó hann ungur. En bernskuár-
in á Balí voru samt góð ár og margt
skemmtilegt, við krakkarnir vorum
alla vegana ekkert að kvarta,“ segir
hinn glaðværi Tri sem fór að heiman
14 ára til að vinna og hann hefur aldr-
ei flutt aftur heim síðan. „Þegar pabbi
dó þá varð ég að hætta í skóla til að
vinna fyrir fjölskyldunni, því mamma
gat ekki séð ein fyrir þessum stóra
hópi. Ég þurfti að fórna mér svo
yngri systkini mín gætu farið í skóla.
Fyrst fékk ég vinnu sem aðstoðar-
kokkur á bát sem sigldi til Ástralíu og
milli eyja í Indónesíu, upp til Malasíu,
Singapúr og fleiri staða. Ég bjó í
bátnum í tvö ár og sendi peninga
heim til mömmu.“ Tri hefur ekki
sleppt hendinni af fjölskyldu sinni á
Balí, því hann leggur enn sitt af
mörkum. „Mamma dó árið 2007 og ef
systkini mín vanhagar um eitthvað þá
geng ég í málið, til dæmis vantar
bróður minn núna tölvu og ég ætla að
redda því. Systur mína vantar líka
mótorhjól, sem er nauðsynlegt til að
hún komist til og frá vinnu.“
Sjö barna faðir á Íslandi
Tri á samtals sjö börn, þrjú með
íslenskri konu sem hann bjó með og
hann á einn dreng með núverandi
konu sinni, en hún átti auk þess þrjú
börn fyrir. „Yngsti sonur minn hann
Tómas, sem er tveggja ára, kemur
stundum með mér hingað í vinnuna og
hjálpar mér,“ segir Tri og tekur fram
að uppeldisaðferðir séu aðrar heima á
Balí en á Íslandi. „Þar er ekkert
óvenjulegt að börn á Balí séu tuskuð
til af foreldrum til að aga þau. Og þau
þurfa að sýna þeim sem eldri eru
mikla virðingu. Ef við gengum
framhjá einhverjum sem var eldri en
við, kannski afi og amma, þá þurftum
við alltaf að beygja okkur. Ef við gerð-
um það ekki þá urðu foreldrar okkar
brjálaðir. Kærustupör gátu heldur
ekki verið að kyssast á almannafæri
eða neitt slíkt. Það tók þó nokkurn
tíma fyrir mig að læra inn á ólíka
menningu í þessum málum hér á Ís-
landi. En til að verða hluti af samfélagi
þá þarf maður að opna hugann fyrir
öllu þessu nýja og gera sitt til að aðlag-
ast,“ segir Tri sem heldur mikið upp á
Þingvelli og fer oft þangað. Ásbyrgi
finnst honum líka æðislegur staður.
Hann hefur ekki farið til Balí frá því
árið 2007 en þá fór hann til að fylgja
móður sinni síðasta spölinn. Þá voru
sex ár frá því hann hafði farið síðast.
Með ömmu Alexander, elsti sonur Tri, með ömmu sinni á
Balí árið 2001, Ni Wayan Sukerti, en hún lést árið 2007.
Afmælisboð Tri (í efra horni hægra megin) í stórri af-
mælisveislu á Balí en þá sitja allir á gólfinu.
DAGLEGT LÍF 11
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 7. MAÍ 2012
Hestar í náttúru Íslands kallast sýn-
ing myndlistarmannsins Hermanns
Árnasonar sem nú stendur yfir í
kjallara L51 Art Center, Laugavegi
51 í Reykjavík. Verkin sem Hermann
sýnir eru aðallega unnin í akrýl með
blandaðri tækni þar sem múrvið-
gerðarefnum er blandað saman við
akrýl og striginn grunnaður með.
Þannig nær Hermann að skapa gróf-
leika og dulúð í verkin enda leitar
hann eftir að skila krafti og mýkt
hestanna ásamt hráleika íslensku
náttúrunnar til áhorfandans.
Hermann er lærður rafvirki og
starfar sem slíkur. Hann er sjálf-
menntaður í list sinni og vinnur
hann mikið með blandaða tækni og
hefur leiðbeint nemendum á nám-
skeiðum hjá Félagi myndlistarmanna
í Reykjanesbæ sem honum finnst
gefa listagyðju sinni gildi. Galleríið
er opið frá kl. 9.00 til 18.00 alla
virka daga og frá kl. 10.00 til 16.00
á laugardögum, sýningin stendur til
31. maí
Sýning Hermanns Árnasonar
Hestar Innblástur úr náttúrunni.
Blönduð tækni
Nú geta ALLIR keypt sér gleraugu
Þar sem gæðagleraugu kosta minna
ReykjavíkuRveguR 22 • S. 565 5970 • SjonaRholl.iS
SJÓNARHÓLL
4 VERÐ Á
UMGJÖRÐUM
19.900
14.900
9.900
4.900