Morgunblaðið - 06.07.2012, Blaðsíða 27

MINNINGAR 27
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 6. JÚLÍ 2012
✝ JakobTryggvason
fæddist í Kaup-
mannahöfn 10.
mars 1925. Hann
lést á Landakots-
spítala 17. júní
2012.
Foreldrar hans
voru Valgerður
Guðmundsdóttir,
yfirhjúkrunarkona,
f. 24. júní 1898, d.
12. október 1985 og Jakob Ant-
on Jakobsson, skipstjóri, f. 10.
júní 1892, d. 25. desember 1924.
Seinni maður Valgerðar var
Tryggvi Guðmundsson, f. 18.
september 1899, d. 22. febrúar
1964. Eftirlifandi systir Jakobs
er Bjarney V. Tryggvadóttir, f.
28. febrúar 1936, maki Árni
Jónsson, f. 12 maí 1926, d. 29.
júlí 2008. Látin er Jónína Þ.
Tryggvadóttir, f. 24. mars 1938,
d. 31. janúar 2001. Eftirlifandi
maki hennar er Þórður Gunnar
Alice og Eva. c) Arnþór. Synir
hans eru Benjamín og Jósef
Birgir. 3) Valgerður, áður gift
Guðmundi Bjarnasyni. Börn
þeirra eru: a) Hrafn. Sambýlis-
kona hans er Elínborg Harð-
ardóttir. Börn þeirra eru Hildur
Arna og Orri Freyr. b) Ósk.
Sambýlismaður hennar er Guð-
mundur Valdimarsson. Börn
Óskar eru Birgitta Ósk og Daní-
el Bjarki. Núverandi maki Val-
gerðar er Marinó Einarsson.
Dóttir þeirra er Halla. Sam-
býlismaður hennar er Sverrir
Örn Hlöðversson. Eftirlifandi
vinkona Jakobs er Áslaug
Stephensen, f. 22. janúar 1932.
Jakob lærði ungur til-
skeraiðn í Bandaríkjunum og
vann um árabil hjá Klæðaversl-
un Andrésar Andréssonar á
Laugavegi 3. Lungann úr
starfsævinni var hann hjá Pósti
og síma og starfaði þar sem
fulltrúi og síðar skrifstofustjóri
þar til hann fór á eftirlaun sjö-
tugur.
Útför Jakobs verður gerð frá
Dómkirkjunni í dag, 6. júlí
2012, og hefst athöfnin kl. 13.
Valdimarsson.
Jakob kvæntist
19. mars 1945
Ragnheiði Jóns-
dóttur, f. 25. des-
ember 1924, d. 6.
apríl 1998. For-
eldrar hennar voru
Hallfríður Brynj-
ólfsdóttir, f. 29.
febrúar 1892, d. 18.
júní 1963, og Jón
Grímsson, f. 2.
september 1896, d. 2. október
1984. Börn Jakobs og Ragnheið-
ar eru 1) Hallfríður, gift Her-
bert Haraldssyni. Sonur þeirra
er Jón Ingi, kvæntur Laufeyju
Elísabetu Löve. Synir þeirra
eru Þorri Jakob og Haraldur
Karl. 2) Birgir, kvæntur Ástu
Arnþórsdóttur. Börn þeirra
eru: a) Inga María, gift Mattiasi
Svantesson. Synir þeirra eru
Daníel Júlíus og Emil Gústav. b)
Ragnheiður, gift Jean-Manuel
Roubineau. Dætur þeirra eru
Elskulegi faðir minn, ég kveð
þig með þessari ljóðmynd sem ég
kalla Draumur á nýársnótt 2012.
Við erum á þröskuldinum,
klárinn og ég á baki hans.
Ég skynja átakið,
djúpt í sál mér,
þegar við förum yfir og inn
í autt, hvítmálað herbergið.
Í hendi minni glerbikar með krist-
alstæru vatni.
Einhver minnir mig á alpahúfuna og ég
ríð inn í óbyggða vistarveruna með
brúnu leðurhúfuna þína á höfði.
Hallfríður.
Elskulegur faðir minn er lát-
inn. Ekkert er eðlilegra en að fólk
kveðji þegar háum aldri er náð,
en söknuðurinn er engu síður
mikill. Ég var svo lánsöm að geta
setið hjá honum síðustu dagana
sem hann lifði. Ég veit að hann
var sáttur, stoltur af afkomend-
um sínum og tilbúinn til farar.
Síðustu orð hans sem hægt var að
nema voru: „Mér líður svo vel, ég
elska ykkur öll.“
Vertu ekki grátinn við gröfina mína
góði, ég sef ekki þar.
Ég er í leikandi ljúfum vindum,
ég leiftra sem snjórinn á tindum.
Ég er haustsins regn sem fellur á fold
og fræið í hlýrri mold.
Í morgunsins kyrrð er vakna þú vilt,
ég er vængjatak fuglanna hljótt og
stillt.
Ég er árblik dags um óttubil
og alstirndur himinn að nóttu til.
Gráttu ekki við gröfina hér –
gáðu – ég dó ei – ég lifi í þér.
(Þýð. Ásgerður Ingimarsdóttir, höf.
ókunnur)
Hvíldu í friði, elsku pabbi.
Þín
Valgerður.
Jakob tengdafaðir minn hefur
kvatt okkar heim. Með nokkrum
orðum vil ég kveðja dýrmætan
vin minn til meira en 40 ára.
Ég var ung sveitastúlka að
norðan, þegar ég kom í fyrsta
skipti í Sæviðarsund 6 í Reykja-
vík til verðandi tengdaforeldra
minna, Döddu og Jakobs. Hann
tók á móti mér glaðbrosandi og
lék á als oddi. Slík móttaka hjálp-
aði mér að finna mig velkomna frá
fyrstu stund. Ég hafði séð hann
áður, því ég var búin að vera skot-
in í syni hans um hríð. Ég var þá
hjúkrunarnemi á Kleppsspítala
nálægt heimili þeirra. Í hverju
hádegi fór hann í göngutúr um
Kleppsholtið með hundinn sinn,
Bangsa. Þessi hávaxni og glæsi-
legi maður gekk í lakkskóm og
skóhlífum, í frakka og með hatt.
Seinna lærði ég að þekkja hann
og með okkur tókst vinátta, sem
hefur verið mér ómetanleg. Í mín-
um huga var hann alltaf glaður.
Við bjuggum í byrjun skammt frá
þeim og komum í mat á sunnu-
dögum. Jakob grillaði og Dadda
sá um allt hitt, en einmitt sjálfa
athöfnin að grilla setti hann í
heiðursæti í mínum huga, en ég
hafði aldrei séð karlmann við
matseld.
Á vissum tímum í lífi mínu bjó
ég á heimili þeirra. Morgnarnir
eru mér minnisstæðastir. Það var
glaðværðin í fasi hans frá því
hann vaknaði, sem vakti hjá mér
sömu tilhlökkun fyrir komandi
degi og hann hafði.
Jakob var einkar vel klæddur
og átti fjölmörg jakkaföt af öllum
gerðum. Ég hafði ekki áður þekkt
karlmann, sem átti meira en ein
jakkaföt til að vera í á jólum og
við útfarir.
Ég hef fáum kynnst, sem eru
jafn fljótir að hugsa og tala sem
hann og hann gat gert marga
hluti samtímis. Hann las bók á
meðan hann horfði á sjónvarp og
með heyrnartól á höfðinu hlustaði
hann á hljómplötu og hafði út-
varpið á. Hann las stöðugt og náði
að fara í gegnum fjöldann allan af
bókum, sem menntaði hann í hví-
vetna, enda var hann sem upp-
sláttarbók fyrir heimilið.
Hans mikli tónlistaráhugi var
hans sterkasta einkenni. Hann
hlustaði stöðugt á klassíska tón-
list, en söngur var það tónlistar-
form, sem hann naut best. Í minni
sveit voru sífellt sungin ættjarð-
arlög og sálmar, en tengdafaðir
minn valdi heldur að hlýða á ein-
söng stórsöngvara, kóra og óper-
ur. Ég, sem var poppdýrkandi,
hef lært mikið af Jakobi hvað
klassíska tónlist varðar, þar sem
hann var viljugur að miðla af
kunnáttu sinni.
Sín fyrstu æviár bjó Jakob í
Kaupmannahöfn og flutti sem
strákur til Íslands, mállaus á ís-
lensku. Hann hefur oft rifjað upp
það ferðalag og lifði lífinu í þeirri
trú, að hann myndi flytja þangað
seinna, til draumalandsins.
Jakob gat notið augnabliksins.
Eftir andlát Döddu hélt hann
áfram að koma í heimsóknir til
okkar. Ein af ánægjulegustu
heimsóknum hans var með vin-
konunni góðu Áslaugu, sem færði
okkur aftur hvert nær öðru og
þau vöktu skilning okkar á mik-
ilvægi þess að vera tvö í lífsins
ólgusjó.
Ég vil þakka Jakobi fyrir sam-
fylgdina, tryggðina við mig og
ómetanlegar stundir af hlátra-
sköllum og sögum, skemmtileg-
um bridgekvöldum fyrir utan golf
og golfferðir í seinni tíð.
Hann mun ávallt fylgja mér
sem einhver sú hlýjasta, viljug-
asta og næmasta manneskja, sem
ég hef kynnst, ávallt tilbúinn að
hvetja, hrósa og gleðja mig á
hverju sem gekk.
Blessuð sé minning Jakobs
Tryggvasonar.
Ásta Arnþórsdóttir.
Allt frá því við munum fyrst
eftir okkur hefur Jakob frændi
verið hluti af okkar tilveru. Í upp-
vextinum var miðpunktur stór-
fjölskyldunnar amma Valgerður
og fjölskylduboðin í Bogahlíð 17.
Þar komu allir saman á hátíða- og
gleðistundum. Systkinin voru
þrjú, Jakob, mamma og Unna.
Jakob var elstur, ellefu árum
eldri en mamma og þrettán árum
eldri en Unna. Það verður ekki
sagt að systkinin hafi verið mjög
lík í sér, en sterkur þráður batt
þau saman og þegar hópurinn
kom saman, ásamt mökum og af-
komendum, var alltaf glatt á
hjalla. Samræðurnar voru hressi-
legar og sjaldan voru allir sam-
mála, en það var alltaf gaman.
Minningarnar um þessar sam-
verustundir stórfjölskyldunnar
eru okkur mjög kærar og minna
okkur á að góð og sterk fjöl-
skyldutengsl eru ómetanleg.
Jakob frændi var skemmtileg-
ur, hreinskilinn og hláturmildur.
Hann var glæsilegur á velli, alltaf
smekklegur til fara og aðsóps-
mikill. Hann hafði oft á orði
hversu mikilvægt væri að vera
forvitinn og sjálfur lét hann sitt
ekki eftir liggja í þeim efnum,
spurði margs og fátt fór framhjá
honum sem máli skipti. Hann var
stoltur af börnum sínum og
barnabörnum og talaði alltaf svo
fallega um þau. Hann og Ragn-
heiður Jónsdóttir, eða Dadda eins
og hún var alltaf kölluð, voru fal-
leg hjón. Heimili fjölskyldunnar í
Sæviðarsundi var einstaklega
smekklegt og garðstofan með
suðrænu yfirbragði. Óhætt er að
segja að Dadda og Jakob hafi
ræktað garðinn sinn í þess orðs-
ins fyllstu merkingu. Þar sem
börnin hafa öll búið erlendis um
lengri eða skemmri tíma ferðuð-
ust þau mikið, höfðu mikinn
áhuga á menningu og listum og
gerðu helst alla hluti saman. Frá-
fall Döddu fyrir 14 árum varð
skiljanlega Jakobi mjög erfitt, en
hann tókst á við tilveruna án
Döddu með miklum dugnaði, með
aðstoð fjölskyldunnar og vina.
Síðar eignaðist Jakob góða vin-
konu, Áslaugu Stephensen, sem
veitti honum mikinn stuðning og
var honum einstaklega góð.
Jakob og mamma hafa alla tíð
verið mjög náin. Það var yndis-
legt að heyra þau tala saman og
augljóst hversu kært var á milli
þeirra.
Á kveðjustund færum við fjöl-
skyldunni allri okkar innilegustu
samúðarkveðjur og varðveitum
með okkur minningu um yndis-
legan frænda.
Tryggvi, Jón, Valur og
Ragnar Árnasynir.
Jakob Tryggvasonstundirnar sem við áttum samanog ráðleggingar sem þú hefur
gefið mér í gegnum sameiginlegt
félagsstarf.
Fjölskyldunni allri sendi ég
mínar innilegustu samúðar-
kveðjur, og enda þetta á stöku
eftir ömmu þína sem þú hélst
mikið uppá.
Hvíl þú í friði.
Sárt er við sorg að búa,
og sjá ei yndi neitt,
gott er á Guð að trúa,
gleður það hjarta þreytt.
(Herdís Andrésdóttir)
Kristjana Sigurðardóttir.
Sigurður Jónsson eða Búbbi
eins og hann var ávallt kallaður
lést 23. júní sl. Mikill ágætismað-
ur hefur nú kvatt þetta líf eftir
langa ævi.
Búbbi fæddist 29.12. 1919 og
var því á 93. aldursári. Skíða-
ganga var eitt af áhugamálum
Búbba sem hann stundaði af
miklum áhuga. Um 15 manna
hópur sem samfellt um 30 ára
skeið fór í 3-4 daga skíðagöngu-
ferðir norður á Hornstrandir og
kallaði sig Norðurfara, hafði
Búbba sem læriföður og fyrir-
mynd í íþróttinni. Ferðirnar
voru farnar síðla vetrar og um
svæðið frá Ófeigsfirði í austri og
norður úr. Óborganlegt var að
hafa svo dagfarsprúðan og rétt-
sýnan mann sem Búbba með í
för en hann var aðalkjölfestan í
hópnum. Ekki skipti minna máli
hve glaðlyndur hann var, húm-
orinn var aldrei langt undan.
Norðurfarar stunduðu skíða-
göngur reglulega og fóru saman
í skíðaferðir um Tungudal og
Seljalandsdal. Þegar kom að
skíðagöngukeppnum var það
Búbbi, ásamt félaga sínum
Arnóri Stígssyni, sem sá um að
leggja skíðagöngubrautirnar um
langt árabil. Veturinn 1973-́74
starfaði ég í prentsmiðjunni Ísr-
ún. Fyrsta morguninn kynnti
Búbbi mig fyrir starfsmönnum
sínum og störfum þeirra, en um
sjálfan sig sagðist hann vera í
þremur störfum, forstjóri, send-
ill og sópari. Þessi starfslýsing
hans lýsir vel viðhorfi hans til
margra starfa sem hann tók að
sér ólaunað. Ósérhlífni og óbil-
andi áhugi einkenndu störf hans.
Ómetanlegt starf hefur Búbbi
unnið fyrir skíðahreyfinguna,
hann kom að byggingu a.m.k.
tveggja skíðaskála og tveggja
skíðalyfta á Seljalandsdal. Þá
var hann um árabil í lyftunefnd
sem rak skíðasvæði Ísfirðinga
áður en sveitarfélagið tók við
því. Veturinn sem ég starfaði hjá
Búbba kom hann ávallt við á
laugardags- og sunnudags-
morgnum kl: 10 og tók mig með
er þeir félagarnir Arnór og Ás-
geir Sigurðsson fóru á SAAB
bílnum hans Búbba á skíði. Af
Búbba lærði ég að renna mér og
minnist ég skíðaferða er þeir fé-
lagar æfðu rennsli á Seljalands-
dal og renndu sér þá iðulega á
öðrum fæti í ótroðnu. Vinirnir
kölluðu þá Arnór, Búbba og Ás-
geir postulana, því þeir sungu
allir í kirkjukórnum enda sungu
þeir stundum brot úr sálmi í
skíðaferðunum. Í Norðurfara-
hópnum var Búbbi elstur en ég
yngstur, þar þekktist ekki kyn-
slóðabil þó 35 ára munur væri.
Eitt sinn unnum við saman að
því að koma skíðagöngubraut
upp og niður Kvennabrekkuna á
Seljalandsdal, þá kom þessi óbil-
andi áhugi fyrir íþróttinni enn og
aftur í ljós. Að lokum varð okkur
ljóst að brautirnar yrðu aldrei
fyrir byrjendur. Fyrir rúmum
mánuði síðan hitti ég þennan
aldna vin í síðasta sinn, ég gekk
framhjá Hlíf og sé þá Búbba
sitja á göngugrind sem hann
hafði til stuðnings. Er ég nálg-
aðist breiddi hann út faðminn á
móti mér. Við fórum að spjalla,
að sjálfsögðu um nýafstaðna
Fossavatnsgöngu. Enginn hefur
gengið þá göngu jafn oft og
Búbbi.
Norðurfarar þakka ógleyman-
leg kynni af góðum félaga og
dáðadreng. Minning þín lifir í
hugum okkar og hjörtum að
ógleymdum ferðasögunum úr
norðurferðum. Aðstandendum
sendum við okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Þröstur Jóhannesson –
Norðurfarar.
Hann Búbbi prentari er lát-
inn, en hann hét fullu nafni Sig-
urður Jónsson. Með honum er
fallinn frá maður sem við Ísfirð-
ingar stöndum í þakkarskuld við
fyrir mikið og fjölbreytt félags-
málastarf, m.a. á sviði söngs,
leiklistar og íþróttamála.
Ég vil sérstaklega minnast
framlags hans til skíðaíþróttar-
innar á Ísafirði. Hann vann að
uppbyggingu skíðaíþróttarinnar
hér frá fyrstu tíð. Hann var í
skíðalyftunefndinni sem byggði
fyrstu lyfturnar að mestu í sjálf-
boðavinnu og með frjálsum
framlögum fyrirtækja og kom að
rekstri þeirra fyrstu árin. Einnig
vann hann ötullega að byggingu
tveggja skíðaskála á Seljalands-
dal.
Búbbi var í fremstu röð ís-
firskra skíðaíþróttamanna í ára-
raðir og kom að undirbúningi og
framkvæmd fjölmargra skíða-
móta.
Ég er þakklátur fyrir að hafa
átt þess kost að vera með þér í
leik og starfi sem samherji og
keppinautur heima og að heim-
an. Ég er þakklátur fyrir allt þitt
starf við undirbúning skíðamóta,
fyrir allar göngubrautirnar sem
þú lagðir um áratugaskeið. Þú
varst til fyrirmyndar hvað skíða-
tækni varðaði með þinn létta
göngustíl.
Í rennsli stakkst þú alla af og
oft fórst þú beint niður brattar
brekkur sem aðrir lögðu ekki í
að fara á eftir þér. Þegar að því
vandasama verki kom að prófa
skíðafærið fyrir keppni varst þú
oft með besta rennslið.
Ógleymanlegar eru skíðaferð-
ir um Hornstrandir um 30 ára
skeið þar sem þú varst ómiss-
andi félagi. Síðast en ekki síst er
Fossavatnsgangan þar sem við
háðum marga skemmtilega
keppnina um 60 ára skeið.
Þín verður lengi minnst fyrir
sérstaka prúðmennsku og
drengskap í leik og starfi.
Blessuð sé minning þín.
Með innilegri samúðarkveðju
til aðstandenda frá fjölskyldu
minni.
Oddur Pétursson
frá Grænagarði.
Þá hefur kvatt þennan heim
mikið valmenni til orðs og æðis,
Sigurður Jónsson eða „Búbbi
prentari“ eins og hann var kall-
aður, eftir farsæla göngu meðal
okkar Ísfirðinga og langar mig
að kveðja hann með nokkrum
orðum. Ég vissi hver Búbbi var
þegar ég var níu ára gamall því
hann var ekki bara prentari,
hann var líka skíðamaður sem
bar orðstír okkar Ísfirðinga bæði
innanlands og utan með sóma
fram á síðustu ár. Hann var fyr-
irmynd okkar sem yngri vorum
og umgekkst okkur sem jafn-
ingja þrátt fyrir nokkurn aldurs-
mun.
Ég minnist allra ferðanna sem
við Norðurfararnir fórum á
Hornstrandir. Þá var hann í hópi
nokkurra Ísfirðinga sem fóru í
Vasagönguna sem er 90 km löng
árin 1983 og 1994 þá 73 ára gam-
all.
Við áttum samleið í Oddfellow
frá árinu 1983, þar var hann
mjög virkur félagi og var í for-
svari til margra ára og var gott
til hans að leita í því sambandi.
Fyrir alla þessa samfylgd vil
ég þakka af alhug og ég veit að
Búbbi fær góða heimkomu. Við
Valgerður sendum hugheilar
samúðarkveðjur til barna Búbba
og Mörtu og ég veit að sá sem
öllu ræður mun vera með þeim
nú um stundir.
Gunnar Pétursson.
✝
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur
hlýhug, samúð og vináttu við andlát ástkærs
eiginmanns, föður okkar, tengdaföður, afa og
langafa,
SNORRA JÓNSSONAR,
kennara, Skógaskóla,
síðast til heimilis að Herjólfsgötu 38,
Hafnarfirði,
sem andaðist á Sólvangi í Hafnarfirði miðvikudaginn 20. júní
og jarðsunginn var föstudaginn 29. júní.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk á Sólvangi í Hafnarfirði fyrir
einstakan hlýhug og frábæra umönnun.
Olga Hafberg,
Olga Guðrún Snorradóttir, Rúnar Ástvaldsson,
Engilbert Ó. H. Snorrason, Sigrún Tómasdóttir,
Jón Helgi B. Snorrason, Þóra Björnsdóttir,
Hlynur H. Snorrason, Alma Björk Sigurðardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Frá eldri borgurum
í Hafnarfirði
Þriðjudaginn 3. júlí var
spilað á 14 borðum.
Úrslit urðu þessi í N/S:
Jóhann Benediktsson –
Erla Sigurjónsd. 395
Björn Pétursson –
Ólafur B. Theodors 344
Örn Einarsson –
Auðunn Guðmss. 343
Örn Isebarn –
Örn Ingólfsson 332
A/V
Sigurður Herlufsen –
Stígur Herlufsen 390
Tómas Sigurjss. –
Jóhannes Guðmannss. 355
Bergljót Gunnarsd. –
Jón H. Jónsson 343
Ólafur Ólafsson –
Anton Jónsson 342
Þriðjudaginn 26. júní var
spilað á 14 borðum. Meðal-
skor var 312.
Úrslit urðu þessi í N/S:
Örn Isebarn –
Örn Ingólfsson 374
Erla Sigurjónsd. –
Jóhann Benediktsson 371
Ásgr. Aðalsteinss. –
Magnús Halldórss. 366
Björn Péturss. –
Ólafur B. Theodors 339
A/V
Jóhannes Guðmannss –
Tómas Sigurjss. 383
Knútur Björnss. –
Sæmundur Björnss. 363
Örn Einarsson –
Jens Karlsson 362
Skarphéðinn Lýðss. –
Stefán Ólafsson 344
Föstudaginn 29. júní var
spilað á 14 borðum.
Úrslit urðu þessi í N/S:
Jóhann Aðalsteinss. –
Magnús Halldórss. 361
Sigtryggur Sigurðss. –
Auðunn Guðmss. 357
Ásgeir Sölvason –
Friðrik Hermannss. 354
A/V
Óskar Ólafsson –
Magnús Jónsson 378
Jón H. Jónsson –
Bergljót Gunnarsd. 345
Kristján Þorlákss. –
Haukur Guðmss. 341
Björgvin Kjartanss. –
Jón Þór Karlss. 333
BRIDS
Umsjón Arnór G.
Ragnarsson| norir@mbl.is