Morgunblaðið - 15.02.2013, Page 27

MINNINGAR 27
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 15. FEBRÚAR 2013
✝ Jóhanna Guð-jónsdóttir
fæddist í Grindavík
25. ágúst 1932.
Hún lést á Heil-
brigðisstofnun
Suðurnesja 7. febr-
úar 2013.
Foreldrar Jó-
hönnu voru Guðjón
Klemensson, tré-
smiður frá Grinda-
vík, og Sigrún
Kristjánsdóttir, húsmóðir og
saumakona frá Stöðvarfirði.
Systkini Jóhönnu voru Þórhall-
ur, húsa- og skipasmíða-
meistari, og Kristján Karl, flug-
stjóri, en þeir eru báðir látnir.
Jóhanna giftist Hafsteini
B. Magnússon. Börn þeirra eru
Hafsteinn og Sólveig. 4)
Brynja, sjúkraliði, f. 1960, gift
Skúla Jónssyni. Börn þeirra
eru Arnar Guðjón, Andri Þór
og Birkir Örn. 5) Sigrún,
grunnskólakennari, f. 1967, gift
Birni Péturssyni. Börn þeirra
eru Ingvar Þór og Sandra
Dögg. Langömmubörnin eru
fimm.
Jóhanna nam við Héraðs-
skólann í Reykholti og síðan við
Húsmæðraskólann á Laug-
arvatni. Jóhanna og Hafsteinn
hófu búskap í Reykjavík, en
lengst af áttu þau heimili í
Keflavík þar sem Jóhanna var
húsmóðir auk þess sem hún
starfaði um tíma í Sundhöllinni
í Keflavík. Þá var hún virkur
félagi í skátafélaginu Heið-
arbúum.
Útför Jóhönnu fer fram frá
Keflavíkurkirkju í dag, 15.
febrúar 2013, og hefst athöfnin
kl. 14.
Guðmundssyni, f.
1.10. 1923, íþrótta-
kennara og for-
stöðumanni Sund-
miðstöðvarinnar í
Keflavík. Þau
gengu í hjónaband
2. ágúst 1952, en
Hafsteinn lést 29.4.
2012. Börn þeirra
eru: 1) Hafdís,
leikskólastjóri, f.
1953. Börn hennar
eru Ragnheiður Laufdal og
Brynjar Laufdal. 2) Haukur,
framkvæmdastjóri, f. 1954,
kvæntur Þóru G. Gísladóttur.
Börn þeirra eru Sigrún, Vigdís
og Jóhanna. 3) Svala, leikskóla-
kennari, f. 1956, maki Magnús
Hún mamma er búin að kveðja
sagði Brynja mín mér, þegar hún
tilkynnti að móðir hennar væri
látin. Það var stutt á milli þeirra
hjóna en tengdapabbi lést fyrir
rúmum níu mánuðum. Jóhanna
var 80 ára þegar hún lést en ætt-
menni hennar voru hjá henni
þegar hún kvaddi þennan heim.
Þegar ég hugsa um Jóhönnu,
tengdamóður mína kemur upp í
hugann allt þetta góða í lífinu.
Hún var góðmennskan uppmál-
uð, mikill vinur vina sinna, vildi
öllum vel, hallmælti aldrei
nokkrum manni en hafði á stund-
um óþarflega miklar áhyggjur af
hlutunum. Þannig var hún bara.
Jóhanna var af þeirri kynslóð
þar sem móðirin var heimavinn-
andi þar til börnin voru farin að
heiman. Barnabörnin urðu tólf,
en þeim þótti ávallt gott að koma
til ömmu og afa á Brekkubraut
og síðan á Suðurgötuna. Jóhanna
og Hafsteinn aðstoðuðu okkur
Brynju við að koma drengjunum
okkar til manns með því að vera
ávallt til staðar þegar á reyndi.
Jóhanna var trúuð kona, trúði
á upplýsingar að handan og að
allt hefði sinn tilgang í lífinu.
Gott dæmi um þetta var þegar
hana dreymdi föður sinn, Guð-
jón, tveimur dögum fyrir skírn
elsta sonar okkar. Við hjónin
voru búin að gefa honum nafnið
Arnar en það að Jóhönnu skyldi
dreyma föður sinn svona
skömmu fyrir skírnina var merki
um eitthvað. Honum var að sjálf-
sögðu gefið nafnið Arnar Guðjón.
Jóhanna var alla tíð mikill
skáti og virkur meðlimur í St.
Georgs-gildinu en það er fé-
lagsskapur eldri skáta. Skátar,
þið þekkið þetta, einu sinni skáti,
ávallt skáti. Jóhanna lék á gítar
og hafði gaman af sögn og tón-
list.
Jóhanna var afbragðs hand-
verkskona og hafði t.d. mjög
gaman af að vinna með leir með-
an hún hafði heilsu til. Margir
fallegir munir eftir hana prýða
heimili okkar en sérstakan sess
hefur upplýsta keramik jólatréð
sem er svo listilega vel málað.
Jóhanna var vakin og sofin yf-
ir velferð afkomenda sinna.
Kenndi þeim góðu gildin um
kærleika, heiðarleika, von og trú.
Hún hafði það til siðs að skrifa
ljóð í skírnar- og fermingarkort
afkomenda sinna en í einu þeirra
eru eftirfarandi línur sem lýsa
svo vel persónunni sem við
kveðjum í dag.
Ég vona að þig lánið leiði
og lífsins gæfu veiti þér.
Guð faðir ávallt götu þína greiði
og gæti þín um lífsins hála veg.
Ég votta fjölskyldu Jóhönnu
samúð mína. Blessuð sé minning
hennar.
Skúli Jónsson.
Elsku besta amma okkar
Við systur eigum svo ótal
margar fallegar minningar um
þig, alltaf glæsileg og vel til höfð,
alveg fram á þinn síðasta dag. Þú
varst svo góð og umhyggjusöm
og passaðir alltaf að öllum liði
vel, það var þér svo mikilvægt.
Þú áttir mjög góða ævi og skilur
eftir þig svo ótal margt gott. Við
lærðum margt af þér og sá lær-
dómur er og verður okkur vega-
nesti í lífinu. Umhyggja þín fyrir
öðrum og það hvernig þú hélst
utan um fjölskylduna hefur mót-
að börnin þín og okkur barna-
börnin, enda traust vináttubönd
milli allra í fjölskyldunni. Þú
verður alltaf okkar fyrirmynd.
Það var alltaf yndislegt að
koma til ykkar afa á Brekku-
brautina og síðar á Suðurgötuna.
Þið tókuð alltaf svo hlýlega og
fallega á móti okkur. Stuttu
heimsóknirnar til Keflavíkur
urðu að margra klukkutíma
spjalli enda auðvelt að gleyma
sér með ykkur. Við áttum ekki
bara góðar stundir með ykkur
heima í Keflavík, því toppurinn á
hverju sumri var að fá að fara
með ykkur afa í bústaðinn í Mun-
aðarnesi; í sundið, minigolfið,
kvöldvökurnar og gera allt hitt
sem okkur þótti svo skemmti-
legt. Stórfjölskyldan fór nokkr-
um sinnum saman til útlanda og
eigum við skemmtilegar minn-
ingar bæði úr Spánarferðunum
og ferðinni til Þýskalands með
ykkur. Allt þetta hefur nú skap-
að nýjar árlegar hefðir í stórfjöl-
skyldunni; Brekkubrautargolf-
mótið, sumarbústaðaferðir og
jólaboð sem standa frá morgni til
kvölds. Allt ómetanlegar sam-
verustundir.
Amma, þú varst ein allra flott-
asta kona sem við systur höfum
kynnst. Við erum svo þakklátar
fyrir allar stundirnar sem við
höfum átt með þér og þær geym-
um við í hjörtum okkar um
ókomna tíð. Minningin um þig
verður ljós í lífi okkar.
Þínar,
Sigrún, Vigdís og Jóhanna.
Ég vil minnast yndislegu
ömmu minnar með nokkrum orð-
um. Amma var svona ekta
amma. Alltaf þótti mér gott að
vera í návist hennar enda sótti ég
mikið í að vera hjá ömmu og afa á
yngri árum. Það var gott að
koma á Brekkubrautina því
amma var alltaf svo glöð og með
góða nærveru. Hún var svo barn-
góð, söng og spilaði stundum á
gítarinn fyrir okkur barnabörn-
in. Þegar við komum til Keflavík-
ur í heimsókn var hún búin að
baka góðar kökur og síðustu árin
voru það vöfflur.
Þegar ég var yngri sótti ég
mikið í að fá að vera hjá ömmu og
afa í Keflavík og ekki var ég
gömul þegar ég byrjaði að taka
rútuna svo ég gæti eytt helgun-
um þar. Hvert einasta sumar var
farið í Munaðarnes í bústað og
var það í raun sveitin okkar. Þar
héldum við barnabörnin alltaf
kvöldvökur með heimatilbúnum
skemmtiatriðum fyrir ömmu og
afa.
Fyrir nokkrum mánuðum
sagði amma við mig að við vær-
um svo miklar vinkonur sem var
alveg satt. Við gátum talað enda-
laust saman og bestu stundirnar
voru þegar við vorum tvær sam-
an. Ég átti eina svoleiðis stund
með henni rétt fyrir jólin þegar
ég fór til hennar á spítalann og
tók hana í snyrtingu. Amma vildi
alltaf líta vel út og var stórglæsi-
leg kona í alla staði. Síðustu árin
hrakaði heilsunni hjá henni mik-
ið og sérstaklega síðastliðið ár og
var erfitt að horfa upp á það því
hún var oft mjög slöpp.
Síðasta stundin okkar saman
var á gamlárskvöld þegar amma
kom í bæinn. Hún var svo fín og
nutum við þess öll að hafa hana
með okkur þetta kvöld og ég veit
að hún naut sín líka vel innan um
barnabörnin og barnabarna-
börnin. Þegar hún kvaddi mig
þetta kvöld tók hún utan um mig
og sagði „takk fyrir öll góðu árin
sem við höfum átt saman“. Ekki
óraði mig fyrir því þá að við vær-
um að kveðjast í síðasta sinn.
Alltaf er erfitt að kveðja þá
sem maður elskar og söknuður-
inn er mikill en ég veit að afi hef-
ur tekið vel á móti henni enda
voru þau einstaklega samrýmd
og áttu gott og fallegt hjóna-
band.
Ég kveð mína yndislegu
ömmu í dag og er þakklát fyrir
öll góðu árin sem við höfum átt
saman og allar þær góðu minn-
ingar sem hún skilur eftir hjá
mér.
Þín
Ragnheiður.
Orðtak allra skáta
vertu viðbúinn
sé greypt í huga þinn
og greypt í huga minn.
Það varðar okkar leið,
á lífsins gönguför,
til lokadags, er þrýtur fjör.
(T.Þ.)
Jóhanna Guðjónsdóttir, skáta-
systir okkar, er „farin heim“,
eins og við skátar segjum þegar
jarðnesku lífi lýkur.
Jóhanna var lánsöm í einkalíf-
inu. Hún giftist Hafsteini Guð-
mundssyni, sem lést í apríl 2012.
Þau hjónin áttu fallegt heimili
þar sem snyrtimennskan réð
ríkjum. Þau hjónin eignuðust
fimm fyrirmyndarbörn og marga
afkomendur. Fjölskyldan var
henni allt og þau hafa staðið vel
saman undanfarin ár þegar veik-
indi urðu henni erfið.
Jóhanna tileinkaði sér lífsgildi
sem hún lærði ung í skátaheitinu
og skátalögunum og var „ávallt
viðbúin“. Hún var ljósálfaforingi
hjá yngstu stúlkunum í Heiðabú-
um á árunum 1965-1975. Þar
naut hún sín vel í leik og starfi og
fylgdist ávallt með af áhuga á
skátastarfinu. Þrjár dætur henn-
ar urðu einnig foringjar hjá Hei-
ðabúum.
Fyrir 50 árum var St.
Georgsgildi (félag eldri skáta)
stofnað í Keflavík. Jóhanna var
ein af stofnendunum og var
ávallt mjög virk í starfinu. Hún
var í ferðanefnd 1986-1997 var í
stjórn 1989-1997 og aftur árin
2000-2006. Hún sá einnig lengi
um frímerkjabankann. Frímerk-
in voru svo send til norskrar
gildissystur sem stofnaði og rak
skóla fyrir börn í Tíbet fyrir
ágóðann af frímerkjunum.
Jóhanna mætti á alla fundi,
ferðalög, leikhúsferðir og annað
sem var á vegum gildisins. Hún
var heiðruð á Landsgildisþingi í
maí 2011. Þar hlaut hún heiðurs-
merki St. Georgsgildanna á Ís-
landi fyrir vel unnin störf, því allt
hið liðna er ljúft að þakka.
Innilegar samúðarkveðjur
sendum við til barna og aðstand-
enda.
Við kveðjum þig með þakklæti
og virðingu og þökkum þér sam-
fylgdina.
Lokaorðin eru þau sem við
sungum alltaf í lok hvers fundar:
Sofnar drótt, nálgast nótt
sveipast kvöldroða himinn og sær.
Allt er hljótt, hvíldu rótt.
Guð er nær.
(Höf. óþekktur.)
Fyrir hönd Skátafélagsins
Heiðabúa og St. Georgsgildisins
í Keflavík,
Eydís B. Eyjólfsdóttir.
Jóhanna
Guðjónsdóttir
✝ Þórdís fæddistí Reykjavík
hinn 21. september
1929. Hún lést 7.
febrúar 2013 á
Garðvangi, Garði.
Foreldrar hennar
voru Kristjana
Jónsdóttir og Guð-
jón Einarsson.
Fósturfaðir var
Stefán Karlsson
sem gekk henni í
föðurstað. Bræður: Jón Ellert
Stefánsson, Karl Júlíus Stef-
ánsson og Stefán Már Stef-
ánsson.
og að hluta til á Laugarvatni. Á
sínum yngri árum starfaði hún
lengst af sem ráðskona vítt og
breitt um landið. Þá var mikill
uppgangur og hún kom víða
við. Þar varð hún vitni að upp-
hafi fólksflutninga þegar hún
eldaði ofan í rútubílstjórana
sem oftast áðu í Gröf á Snæ-
fellsnesi, hún kynntist fyrstu
sporum ferðaiðnaðar sem
starfsstúlka á Hótel Hellu í
Rangárþingi og varð tíðrætt um
dvöl sína sem vinnukona hjá
nóbelsskáldi þjóðarinnar á
Gljúfrasteini. Á fullorðinsárum
nam hún hjúkrun á Bretlandi og
sérhæfði sig í öldrunarhjúkrun.
Hún unni því starfi og átti með-
al annars þátt í því að stofnsett
var dvalarheimili fyrir aldraða
á Djúpavogi.
Útför Þórdísar fór fram í
kyrrþey 14. febrúar 2013.
Börn Þórdísar
eru Rafn Sævar
Heiðmundsson, f.
1946, Sigurjón
Börkur Ólafsson, f.
1949, óskírð stúlka,
f. 1950, d. 1950,
Guðlaug Sjöfn
Jónsdóttir f. 1953,
Friðrik Dónaldsson
Walker, f. 1958, d.
1962, Jón Róbert
Dónaldsson Walk-
er, f. 1959, Stefán Þór Dónalds-
son Walker, f. 1962, og Friðrik
Dónaldsson Walker, f. 1963.
Þórdís ólst upp í Reykjavík
Þórdís ólst upp í Reykjavík og
að hluta til á Laugarvatni. Á sín-
um yngri árum starfaði hún
lengst af sem ráðskona vítt og
breitt um landið. Þá var mikill
uppgangur og hún kom víða við.
Þar varð hún vitni að upphafi
fólksflutninga þegar hún eldaði
ofan í rútubílstjórana sem oftast
áðu í Gröf á Snæfellsnesi, hún
kynntist fyrstu sporum ferðaiðn-
aðar sem starfsstúlka á Hótel
Hellu í Rangárþingi og varð tíð-
rætt um dvöl sína sem vinnukona
hjá nóbelsskáldi þjóðarinnar á
Gljúfrasteini. Á fullorðinsárum
nam hún hjúkrun á Bretlandi og
sérhæfði sig í öldrunarhjúkrun.
Hún unni því starfi og átti meðal
annars þátt í því að stofnsett yrði
dvalarheimili fyrir aldraða á
Djúpavogi.
Elsku mamma, nú ert þú farin
frá okkur og komin til ástvina sem
ég veit að þú hefur saknað í gegn-
um árin. Þú áttir viðburðaríka ævi
og upplifðir miklar sorgir en líka
gleðistundir. Á kveðjustund er
gott að taka saman og gera upp
við sig áhrif og arfleifð þess sem
kveðja skal. Í mínum huga stend-
ur upp úr sá feiknamikli innri
styrkur sem þú bjóst yfir. Þrátt
fyrir áföll og heilsubrest sem
gerði vart við sig snemma á æv-
inni kepptist þú ávallt við að finna
lausnir og komast á einhvern hátt
út úr vandanum.
Þorið, dugnaðurinn og eljan
sem þú ætíð sýndir er sú arfleifð
sem börnin þín búa að og muna
þig fyrir. Þú varst vingjarnleg og
félagslynd kona og hvar sem þú
komst við á ferð þinni í gegnum
lífið eignaðist þú trausta vini sem
bera til þín mikinn hlýhug og er
það fjölskyldu þinni huggun nú
þegar við kveðjum þig í hinsta
sinn.
Guð blessi þig og varðveiti.
Guðlaug Sjöfn.
Ég þekkti ekkert til þessarar
ágætu konu fyrr en hún flutti til
Gunnars bróður míns á Lindar-
brekku við Berufjörð. Gunnar
byggði nýbýlið Lindarbrekku
laust fyrir 1950 og eignaðist á
næsta áratug sex mannvænleg
börn með konu sinni, Sigrúnu Er-
lingsdóttur. Sigrún lést 1983.
Það var Gunnari og heimili
hans mikið lán, þegar Þórdís, þá
átta barna móðir, hugrökk og
traust þrátt fyrir mikla og stund-
um erfiða lífsreynslu að baki,
flutti að Lindarbrekku árið 1989.
Þá birti í ranni. Börn Gunnars
voru þá flogin úr hreiðri, en Gunn-
ar, sem unni jörð sinni, vildi vera
sem allra minnst upp á aðra kom-
inn.
Ég kom alloft að Lindarbrekku
eftir að Þórdís kom þangað. Mér
eru minnisstæðir þeir hlýju
straumar sem mættu manni. Þór-
dís átti stóran þátt í að móta það
andrúmsloft.
Það má segja að þau hjónin,
Þórdís og Gunnar, hafi annast
hvort annað af næmleika, alúð,
virðingu og hjartahlýju.
Blessuð sé minning góðrar
konu.
Aðstandendum Þórdísar votta
ég samúð mína og minna.
Hermann Guðmundsson.
Elsku Þórdís mín, það er tóma-
rúm í hjarta mínu eftir að þú
kvaddir þennan heim og ég sakna
þín svo afar sárt. Ég er þó þakklát
fyrir að hafa verið hjá þér að leið-
arlokum og haldið í höndina þína.
Við vorum svo góðar vinkonur,
gátum spjallað um allt milli him-
ins og jarðar, allt frá daglegu lífs-
ins amstri til vangaveltna um
trúarbrögð. Við gátum alveg
gleymt okkur við að tala um ljóða-
bækur sem við höfðum lesið eða
langaði til að lesa. Þú hafðir svo
mikla hæfileika til að skrifa eins
og fallegu ljóðin þín og sögurnar
sýna svo vel. Skrif þín eru tilfinn-
ingarík og gefa mynd af lífs-
reyndri konu sem gengið hefur í
gegnum margt. Ástríða þín fyrir
lífinu var svo áþreifanleg, þú elsk-
aðir og varst elskuð. Þó var húm-
orinn aldrei langt undan og gastu
auðveldlega séð spaugilegar hlið-
ar á lífinu.
Mér fannst svo gaman að
hlusta á þig segja frá liðnum at-
burðum. Þú sagðir svo skemmti-
lega frá, jafnvel hið hversdags-
lega fékk á sig ævintýralegan blæ.
Hvort sem þú sagðir frá æskuár-
um þínum í Reykjavík, árinu í
húsi skáldsins, lífinu á Englandi
eða á Seyðisfirði þá lifnuðu liðnir
atburðir við í frásögn þinni.
Þú varst alltaf svo ung í anda
og huga, þú skildir ungt fólk svo
vel. Og við skildum hvor aðra. Ég
er heppin að hafa fengið að vera
hluti af þínu lífi og mun aldrei
gleyma fallega brosinu þínu og
augunum sem ætíð geisluðu af
lífsgleði.
Það síðasta sem ég las fyrir þig
var ferðalýsing sem þú skrifaðir
um ferð til Kanarí sem þú fórst
með honum Gunnari þínum. Þar
lýstir þú hversu vel ykkur leið þar
og hvað þú hlakkaðir til að fá vini
og ættingja þangað í heimsókn.
Ég veit að þú ert komin aftur til
Gunnars og fólksins þíns sem þú
hefur misst og saknað. Ég sé ykk-
ur fyrir mér á göngu á eilífðar-
strönd, umvafin endalausu sól-
skini.
Eitt af ljóðunum sem þú samd-
ir þótti þér sérstaklega vænt um
og þú vitnaðir stundum í. Mig
langar að láta það fylgja hér með:
Nú fer ég í burtu og kem aldrei meir
hverf eins og blómið sem fölnar og
deyr.
Sálin af fögnuði syngur og hlær
saknaðartárunum grét ég í gær.
Kannski á ég hamingju dýrðar í dal
auðlegð, þótt beri ég léttan minn mal.
Kannski er sólskinið glaðara þar?
Kannski ég gleymi því liðna sem var?
En hvort sem að frægð eða fátækt mín
bíður
ég fölna og dey, því tíminn hann líður.
Í faðmi þér dalur í friði ég ligg
því fjöllin þín svíkja ekki, fjöll eru
trygg.
Þú verður að eilífu í huga mér
og hjarta. Hvíldu í friði.
Þín
Helga.
Þórdís S.
Guðjónsdóttir
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla
útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Neðst á forsíðu mbl.is má finna
upplýsingar um innsendingarmáta og skilafrest. Einnig má smella á
Morgunblaðslógóið efst í hægra horninu og velja viðeigandi lið.
Skilafrestur | Sé óskað eftir birtingu á útfarardegi þarf greinin að
hafa borist á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á föstudegi ef útför
er á mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist, jafnvel þótt grein
hafi borist innan skilafrests.
Lengd | Hámarkslengd minningargreina er 3.000 slög. Lengri grein-
ar eru eingöngu birtar á vefnum. Hægt er að senda stutta kveðju,
Hinstu kveðju, 5-15 línur.
Formáli | Minningargreinum fylgir formáli sem aðstandendur senda
inn. Þar kemur fram hvar og hvenær sá sem fjallað er um fæddist,
hvar og hvenær hann lést og loks hvaðan og hvenær útförin fer fram.
Minningargreinar