Morgunblaðið - Sunnudagur - 29.12.2013, Blaðsíða 8

8 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 29.12. 2013
Slysavarnafélagið Landsbjörg styður sam-félagið. Og samfélagið styður Slysavarna-félagið Landsbjörg. Þetta verður að vera
jafna til að dæmið gangi upp.
Öll viljum við að jafnan gangi upp. Ég þekki ekki
þann Íslending sem ekki kann að meta að verð-
leikum afreksverk Slysavarnafélagsins Lands-
bjargar. Alltaf þegar slys henda eða náttúru-
hamfarir eða hvers kyns vá ber að höndum, þá má
alltaf reikna með björgunarsveitum Slysavarna-
félagsins Landsbjargar á vettvangi – opinberum
viðbragðsaðilum, lögreglu og slökkviliði til að-
stoðar. Stundum eru það slysavarnasveitirnar sem
bera björgunarstarfið uppi. Ef þeirra nyti ekki við –
og hefði ekki notið við – hefði margt farið á annan
og verri veg á hættustundu.
Aldrei hefur verið beðið um endurgjald. Þegar
kaldir og þreyttir björgunarsveitarmenn hafa dög-
um og sólarhringum saman leitað að týndu fólki eða
þegar unnin hafa verið önnur björgunarstörf minn-
ist ég þess ekki að fram hafi verið reiddur reikn-
ingur. Slíkt hefur aldrei verið orðað að því er ég
best veit. Enda allt unnið í sjálfboðastarfi. Ef meta
ætti sjálft björgunarstarfið til fjár söfnuðust glatt
upp himinháir reikningar. Eða þegar unnið er að
því í hverri frístund sem gefst að aðlaga tækjakost
íslenskum aðstæðum. Þar eru ófá dagsverkin – að
ekki sé minnst á þrotlausar æfingar. Enginn geng-
ur á fjöll við erfiðustu aðstæður án þjálfunar.
En þótt allt sé gefið er starfsemin ekki útgjalda-
laus. Tækjakosturinn er dýr. Húsnæði þarf að vera
til ráðstöfunar – skýli yfir tækin og þak yfir starf-
semina. Þetta kostar peninga.
Þessir fjármunir safnast með ýmsum hætti. Eitt-
hvað kemur úr sjóðum samfélagsins. Ekki er það
þó mikið. Talsvert fé safnast til starfsins í gegnum
happdrætti og spilakassa. Slysavarnafélagið
Landsbjörg er undir regnhlíf Íslandsspila. Ekki
telst ég til áhugamanna um spilavélar. Hef reyndar
beitt mér fyrir því sem kalla má ábyrga spilastefnu
en talsvert er í land að þannig verði búið um spila-
markaðinn hér á landi að hann falli undir slíka skil-
greiningu. En það er önnur saga – en þó ekki alveg.
Allra fjármuna þarf að afla á ábyrgan hátt.
En ef við erum á þeirri skoðun að setja beri þess-
ari fjármögnunarleið skorður hljótum við þeim mun
heldur að leggja áherslu á aðrar leiðir til að styrkja
fjárhaginn. Ein slík leið býðst okkur þessa dagana,
nefnilega að kaupa flugeldana okkar hjá Slysa-
varnafélaginu Landsbjörg.
Með fullri virðingu fyrir öllum þeim ágætu sam-
tökum sem nú selja flugelda í fjáröflunarskyni
finnst mér að áramótasalan eigi að heyra Slysa-
varnafélaginu Landsbjörg til. Mér finnst þetta nán-
ast vera eins og að greiða iðgjald til þessa félags
sem við öll viljum hafa til staðar, sterkt og kröftugt.
Slysavarnafélagið Landsbjörg er nefnilega félag-
ið okkar allra og það er með mikilli ánægju að ég
banka þar upp á hvern einasta gamlársdag að
kaupa stjörnuljós og blys að ógleymdum flugeld-
unum til að lýsa upp himininn í kveðjuskyni við liðið
ár og til að fagna nýju ári – að þessu sinni árinu
2014, sem ég óska okkur öllum til hamingju með um
leið og ég minni okkur öll á að greiða iðgjöldin! Það
gerum við með því að kaupa stjörnuljósin hjá Slysa-
varnafélaginu Landsbjörg.
Ég færi öllum óskir um gleðilegt ár með þökk
fyrir það sem liðið er.
Munum að greiða
iðgjöldin!
ÚR ÓLÍKUM ÁTTUM
Ögmundur Jónasson
ogmundur@althingi.is
Vettvangur
Íslenska ríkið hefur gengist inn á alþjóð-legar skuldbindingar um að veita til-tekið hlutfall af þjóðartekjum í aðstoð
við þróunarríkin. Slíkar skuldbindingar
eru umhugsunarverðar en ekki til umræðu
hér að sinni. Með fjárlögum fyrir komandi
ár samþykkti Alþingi að lækka framlög Ís-
lendinga til þróunarmála. Enginn þurfti að
velkjast í vafa um hver ástæðan var.
Skuldir ríkisins og tilheyrandi vaxtakostn-
aður býður ekki upp á mikla gjafmildi.
Þrátt fyrir þessa augljósu staðreynd lét
stjórnarandstaðan kinnroðalaust í veðri
vaka að hér lægju aðrar og andstyggilegri
ástæður að baki. Mátti skilja málflutning
stjórnarandstöðunnar þannig að ríkis-
stjórnin væri með þessu í skipulagðri að-
för að þróunarstarfi í þágu þeirra sem
minna mega sín.
Í stað þeirrar geðshræringar sem
nokkrir fjölmiðlar og þingmenn stjórnar-
andstöðunnar leyfðu sér að fyllast hefði
gjarnan mátt ræða efnislega um aðstoðina
og með hvaða hætti hún ætti að vera. Það
er til að mynda alveg gild spurning hvort
ríkið eigi að hafa milligöngu í þessum efn-
um. Ef Íslendingar vilja gefa fé til mann-
úðarmála – og það hafa þeir oft sýnt að
þeir vilja og gera – geta þeir auðvitað gert
það án þess að ríkið hafi um það milli-
göngu. Hér eru ýmis önnur félög sem
koma slíkum framlögum í gagnleg verk-
efni í fátækum löndum og margir telja þau
betri farveg fyrir framlög til þróunarmála
en ríkið með alla sína yfirbyggingu og
skriffinnskukostnað.
Það jafngildir ekki endilega andstöðu
við þróunaraðstoð að telja hana ekki eitt
af skylduverkum ríkisins. Við sjáum hins
vegar þetta mynstur í umræðunni alltof
oft. Reynt er að stilla þeim sem telja ekki
að ríkið eigi að sinna ákveðnum verk-
efnum upp sem andstæðingum viðkom-
andi málefna.
Franski rithöfundurinn Frédéric Basti-
at andmælti þessu áróðursbragði jafn-
aðarmana fyrir hálfri annarri öld í riti
sínu Lögunum:
„Jafnaðarstefnan ruglar saman stjórn-
völdum og samfélagi, rétt eins og þær
gömlu stjórnmálahugmyndir sem hún er
sprottin af. Því er það að í hvert sinn sem
við viljum ekki að stjórnvöld geri eitt-
hvað, ályktar jafnaðarstefnan að við vilj-
um ekki að það sé gert yfir höfuð. Við
viljum ekki að ríkið sjái um menntun; þar
með viljum við ekki neina menntun. Við
viljum ekki hafa ríkistrú; þar með viljum
við ekki hafa neina trú. Við viljum ekki
að ríkið sjái um kjarajöfnun; þar með vilj-
um við ekki hafa neinn jöfnuð, og þar
fram eftir götum. – Það mætti eins segja
að við vildum ekki að fólk borðaði, af því
við viljum ekki að ríkið rækti korn.“
Að svo mæltu liggur beint við að heim-
sækja flugeldasölu björgunarsveitanna
sem reiða sig einmitt milliliðalaust á
framlög frá almenningi.
Einstaklingar hafa
hlutverki að gegna
ÚR ÓLÍKUM ÁTTUM
Sigríður Ásthildur
Andersen
sigga@andriki.is