Morgunblaðið - 21.01.2014, Blaðsíða 31

MINNINGAR 31
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 21. JANÚAR 2014
Það var glaðbeittur hópur ung-
menna, sem settist í 1. bekk
Barnaskólans á Ísafirði haustið
1958, púkar úr neðribæ, Krókn-
um og efribæ. Að vísu höfðum við
aðeins kynnst í þriggja vikna vor-
skóla fyrr á árinu. Þarna um
haustið mynduðust ný vinabönd
og eldri styrktust. Í dag getum
við sagt já lengi býr að fyrstu
gerð. Það er með ólíkindum hvað
Kristján Bjarni
Guðmundsson
✝ Kristján BjarniGuðmundsson
fæddist á Ísafirði 6.
september 1951.
Hann lést á krabba-
meinslækn-
ingadeild Landspít-
alans 16. desember
2013.
Útför Kristjáns
fór fram frá Bessa-
staðakirkju 23. des-
ember 2013.
þessi hópur, árgang-
ur 1951, hefur verið
samstilltur í gegn-
um tíðina. Við hitt-
umst reglulega, rifj-
um upp gömul
bernskubrek, en
fyrst og síðast end-
urnýjum við gömul
kynni og treystum
vináttuböndin. Mað-
urinn með ljáinn
hefur ekki hlíft okk-
ar hópi, nú síðast kvaddi hann
burt kæran félaga, Kristján B.
Guðmundsson, sem eftir baráttu
við illvígan sjúkdóm varð undan
að láta. Á slíkum tímamótum leit-
ar hugurinn til baka, til áhyggju-
lausu æskuáranna, til kennar-
anna, sem lögðu sig í framkróka
við að gera okkur að nýtum sam-
félagsþegnum. Kitti Bjarni, eins
og Kristján var venjulega kallað-
ur, naut þeirrar sérstöðu fram yf-
ir flest okkar hinna skólasystkin-
anna að eiga afa og ömmu, sem
voru bændur og bjuggu meira að
segja á Kirkjubæ í Skutulsfirði.
Þar kynntist hann ungur að árum
umgengni við ferfætlinga og
umönnun þeirra. Kannski hefði
Kitti Bjarni viljað verða bóndi, en
löngun hans og þrá eftir nýrri
vitneskju og reynslu komið í veg
fyrir það. Í skóla var Kitti Bjarni
eins og við hin, lærði það sem fyr-
ir var sett og skilaði þeim verk-
efnum sem til var ætlast.
Snemma bar á því að hann hafði
góða stærðfræðigáfu og velti hlut-
unum fyrir sér, oft frá öðru sjón-
arhorni en okkur hafði verið
kennt. Hann sat við sinn keip og
oftar en ekki þurftu kennarar að
láta undan þrákelkni hans, Kitti
Bjarni hafði nefnilega oftar en
ekki rétt fyrir sér. Kannski voru
það þessi eigindi í fari Kitta
Bjarna sem réðu því að hann
lærði rafvirkjun og vann við þá
iðn alla tíð. Máltækið segir
snemma beygist krókurinn. Kitti
Bjarni gerðist ungur skáti og varð
síðar einn af öflugustu mönnum í
Hjálparsveit skáta á Ísafirði.
Hann var frumkvöðull í að þjálfa
hunda til að leita að fólki í fönn og
lagði á sig og fjölskylduna
ómælda vinnu við þjálfun þeirra. Í
fyrstu hafði fólk ekki mikla trú á
þessu, en sem fyrr fylgdi Kitti
Bjarni sannfæringu sinni. Við hin
hræðilegu snjóflóð hér á svæðinu
sönnuðu hundarnir gildi sitt og
fólki varð ljóst mikilvægi þeirra
við slíkar aðstæður. Öll tilheyrum
við einhverjum hópi og finnst það
sjálfsagt, hvað alls ekki er, nema
við leggjum okkur fram til þess að
styrkja hópinn. Kitti Bjarni var
ekki þeirrar gerðar að vera bara
þiggjandi. Nei hann lagði ætíð sitt
af mörkum, hvað hann sýndi svo
glögglega er hann kom á árgangs-
hitting okkar í lok ágúst sl., þá
með langt genginn sjúkdóm.
Hann kom þar miklu fremur af
vilja en mætti, hann kom til þess
að styrkja hópinn. Með brott-
hvarfi Kitta Bjarna er skarð fyrir
skildi. Við þökkum honum sam-
fylgdina. Helgu eiginkonu, börn-
um, tengdabörnum og ættingjum
öllum sendum við okkar hjartan-
legustu samúðarkveðjur. Minn-
ing góðs manns lifir.
F.h. árgangs 1951 á Ísafirði,
Guðríður, Smári og Þorsteinn.
Horfin er á
braut mín elskulega systir og
vinkona. Brynhildur var einstök
kona, sjálfri sér samkvæm og
fórnfús. Hún hafði einstaka lífs-
sýn og voru ráðleggingar henn-
ar sjaldan af verri endanum.
Margar minningar koma upp
í huga mér þegar ég hugsa til
systur minnar hennar Brynhild-
ar. Ég var svo lánsöm að fá
tækifæri til að ferðast með
henni til Ítalíu sumarið 2001.
Brynhildur Maack
Pétursdóttir
✝ Brynhildur Ma-ack Péturs-
dóttir fæddist í
Reykjavík 18. sept-
ember 1945. Hún
lést 7. desember
2013.
Útför hennar fór
fram frá Fossvogs-
kirkju 20. desem-
ber 2013.
Einn daginn fórum
við í verslunarferð
og keyptum okkur
hnífapör, en þegar
við komum á hót-
elið sem við dvöld-
um á kom í ljós að
ekki höfðu allir
hlutir skilað sér
sem við höfðum
keypt. Brynhildur
vildi strax fara til
baka og gera kröfu
um að fá þá hluti sem við höfð-
um keypt, sem og við gerðum,
og sá hún um að fá hlutina til
baka. Brynhildur hafði árin áð-
ur stundað enskunám og nýtti
hún kunnáttu sína vel í þessari
ferð.
Brynhildur var mér góð syst-
ir. Hún kenndi mér margt og
hlustaði alltaf á það sem ég
hafði að segja. Ég er afar þakk-
lát fyrir þau fjölmörgu ár sem
ég átti í samvistum við hana og
mun ég hafa lífssýn hennar mér
að leiðarljósi.
María systir.
Hinn 7. desember síðastliðinn
lést Brynhildur Maack Péturs-
dóttir, kær frænka mín. Bryn-
hildur var öðru fremur góð-
hjörtuð og full kærleiks; hún
var ávallt tilbúin til að aðstoða
og styðja aðra. Brynhildur var
ekki eingöngu góðhjörtuð
manneskja heldur jafnframt
skynsöm, vitur og dugleg, enda
leituðu margir ráða hennar þeg-
ar á þurfti.
Fljótlega eftir að ég fór að
velta fyrir mér minningum mín-
um um Brynhildi varð mér ljóst
að ég ætti eingöngu góðar og
jákvæðar minningar um hana.
Aldrei minnist ég þess að Bryn-
hildur hafi hallmælt öðrum eða
sýnt af sér fjandskap í garð
annarra. Úr mörgum minning-
um er að taka og á ég margt
Brynhildi að þakka. Sú minning
sem mig langar að rifja upp lýs-
ir henni ekki endilega sem best
en hún hefur þó ákveðna þýð-
ingu fyrir mig. Minningin snert-
ir ekki gjörðir eða visku Bryn-
hildar heldur hennar eigin
drauma. Mér er ómögulegt að
muna í hvaða tilefni eða sam-
hengi hún tjáði mér þessa
drauma en eflaust var það í
tengslum við það þegar ég hóf
störf sem afleysingamaður í
lögreglunni á Suðurnesjum.
Með bros á vör og af mikilli ein-
lægni tjáði hún mér lágum
rómi, inni á skrifstofu sinni í
Rauðahjallanum, að oft hefði
hana dreymt um að fást við
lausn ráðgátna og dularfullra
morðmála. Eflaust hefur áhugi
hennar á spennusögum haft
áhrif á þessa drauma hennar.
Þótt hún hafi ekki fengist við
slík störf má vafalaust segja að
Brynhildur hafi leyst margar
ráðgáturnar og lyft hulunni af
mörgum vandamálum sinna
nánustu í gegnum tíðina.
Er það ósk mín og von að ég
geti lifað lífi mínu af eins mikl-
um kærleik og góðvild og Bryn-
hildur. Líf, heilræði og viska
Brynhildar mun án efa verða
afkomendum hennar og öðrum
sem hana þekktu leiðarvísir um
gott og kærleiksríkt líf. Mun
Brynhildur þannig lifa með af-
komendum sínum og ættingjum
um ókomin ár; þar sem við sem
eftir erum hljótum lærdóm af
visku, heilráðum og lífi hennar
sem áhrif hefur á hugsun okkar
og gjörðir.
Daði Heiðar.
Brynhildur frænka mín sýndi
mér ætíð hlýju, góðsemi og
virðingu, sama hvernig aðstæð-
ur mínar voru. Á ákveðnu tíma-
bili í æsku minni eyddum við
systkinin sérstaklega tíma með
Brynhildi og Ægi, og gerðu þau
með okkur ýmsa skemmtilega
hluti. Þau fóru með okkur í
sumarbústaðinn sinn, í bíó og
fleira. Einna helst man ég eftir
því að þegar ég var á tólfta ald-
ursári fórum við Brynhildur
saman í Kringluna að versla. Í
einni verslun langaði mig í
ákveðinn bol en hún lét mig
velja annan þar sem hinn var of
fleginn. Hún var fáguð og virðu-
leg í klæðnaði og tel ég það
hafa haft áhrif á orð hennar.
Ég hitti Brynhildi í síðasta
skiptið rúmlega viku fyrir and-
lát hennar. Hún var bjartari yf-
irlits en hún hafði verið und-
anfarin ár og ég fann fyrir von í
orðum hennar. Ég sagði við
hana að ég myndi hugsa til
hennar, hún svaraði og sagðist
einnig hugsa til mín. Þetta voru
síðustu orðin sem við skiptumst
á og veit ég að þau munu alltaf
gilda.
Brynhildur mun ávallt eiga
sérstakan stað í hjarta mínu og
mun ég aldrei gleyma öllu því
sem hún kenndi mér.
Aðalheiður Helga
Kristinsdóttir.
HINSTA KVEÐJA
Brynhildur frænka
reyndist mér einstaklega
góð þegar ég veiktist fyrir
nokkrum árum. Hún og
Ægir hugsuðu vel um mig á
meðan mamma var í út-
löndum og er ég sérstak-
lega þakklátur henni fyrir
það sem og hlýjuna sem
hún sýndi mér.
Bryngeir Ari
Elskuleg systur-
dóttir okkar, sem lést
af slysförum, var bor-
in til grafar föstudag-
inn 10. janúar.
Á augabragði er lífið breytt,
Dagný Ösp farin.
Það geislaði af henni Dagnýju
okkar frá fyrstu tíð. Hún hafði svo
lifandi og einlæga framkomu.
Hlúði alltaf að öllum, mönnum og
málleysingjum. Hún vildi alltaf
hafa fullt af fólki í kringum sig,
ekki síst fjölskylduna. Hún var
alltaf alsæl í faðmi fjölskyldunnar,
með foreldrum sínum og systkin-
um, skemmti sér svo vel með þeim
og var svo innilega stolt af þeim
öllum. Það hefur verið yndislegt
frá fyrstu tíð að fylgjast með
systrakærleikanum hjá Dagnýju
og Thelmu Rún, einstakt og
ógleymanlegt.
Litlu munaði að hún Dagný
væri frá okkur tekin þegar hún
var sex ára, er hún fékk bráða
heilahimnubólgu og var hætt
komin.
Síðan þá höfum við fengið að
Dagný Ösp
Runólfsdóttir
✝ Dagný Ösp Run-ólfsdóttir fædd-
ist 20. janúar 1992.
Hún lést 30. desem-
ber 2013. Útför Dag-
nýjar Aspar fór fram
10. janúar 2014.
njóta hennar í ynd-
isleg 15 ár.
En lífið var rétt
að byrja hjá þessari
elsku. Vorið 2012
lauk hún stúdents-
prófi frá Mennta-
skólanum á Laug-
arvatni, þar sem
hún var fjóra vetur
og eignaðist mikið
af góðum vinum. Að
því loknu ákvað hún
að vinna í eitt ár og íhuga hvert
halda skyldi. Nú í haust var svo
ákvörðun tekin og hóf hún nám í
lyfjafræði við Háskóla Íslands.
Haustönnina keyrði hún á milli
Hveragerðis og Reykjavíkur
flesta daga, en nú skyldi verða
breyting á, því hún fékk óvænt
íbúð á stúdentagörðum. Nýir og
spennandi tímar blöstu við henni.
Ferðin, eða flutningurinn til
Reykjavíkur hinn 29. desember
sl., fór öðruvísi en til stóð. Hún
flutti annað og lengra.
Megi gæfan þig geyma,
megi Guð þér færa sigurlag.
Megi sól lýsa þína leið,
megi ljós þitt skína sérhvern dag.
Og bænar bið ég þér
að ávallt geymi
þig Guð í hendi sér
(Írsk blessun. Þýð.
Bjarni Stefán Konráðsson)
Við kveðjum elsku Dagnýju
með söknuði og biðjum góðan guð
að styrkja Guðrúnu Hönnu systur
okkar, Runólf mág okkar, systkini
Dagnýjar og ömmur og afa í þess-
ari miklu sorg.
Hvíli hún í friði.
Hafdís Ósk og Halla.
Yndisleg stúlka og vinkona
mín, Dagný Ösp, er farin frá okk-
ur. Langar mig að kveðja hana
með fáeinum orðum í þakklætis-
og minningarskyni.
Við Dagný hittumst fyrst að-
eins nokkurra vikna gamlar, árið
1992, en við erum báðar fæddar í
janúar það ár, með tíu daga milli-
bili.
Mínar fyrstu minningar um
Dagnýju eru í kringum fimm til
sex ára aldurinn, Dagný með stutt
og hrokkið hárið. Við bjuggum
báðar í Heiðarbrúninni á þessum
tíma. Ég man þegar fjölskylda
hennar var að flytja úr Heiðar-
brún 9 í annað hús í Heiðarbrún-
inni, rétt um 100 metra frá. Við
stöllur vorum að leik og var okkur
treyst til að flytja ýmislegt smádót
í poka yfir í nýja húsið, auk heima-
símans. Eitthvað var þó dótið
lengi á leiðinni því við tylltum okk-
ur á gangstéttina á miðri leið og
lékum okkur með heimasímann
(sem þá voru yfirleitt stórir og
miklir, með tóli á snúru).
Það var svo ekki fyrr en síðustu
árin í grunnskóla, eftir að Dagný
flutti aftur heim frá Reykjavík,
sem við urðum nánar vinkonur.
Við vorum saman í körfuboltanum
og áttum við svo ótrúlegan einka-
húmor saman. Mér eru minnis-
stæðar morgunæfingarnar hjá
Daða Steini, það sem við gátum
hlegið saman, bara við tvær,
klukkan sjö að morgni. Allar
keppnisferðirnar, skólaferðalögin,
utanlandsferðirnar til Danmerkur
og Serbíu, skólaböllin, vinkon-
uhittingar og fleira; minnist ég
alls sem hlæjandi með Dagnýju
mér við hlið. Hún var með svo
smitandi hlátur, og sá alltaf það
fyndna út úr öllu. Fjórtán ára
héldum við einnig sameiginlegt af-
mælispartí á Pizza, enda bara
nokkrir dagar á milli afmælanna
okkar. Fyrir skólaböllin, árshátíð-
arnar og útskriftina hittumst við
vinkonurnar, fimm talsins, alltaf
heima hjá Dagnýju til að mála
okkur og gera okkur til. Ó, hvað
þetta var skemmtilegur tími.
Eftir grunnskóla dvínaði aðeins
okkar samband, þar sem við fór-
um hvor í sinn framhaldsskólann.
Dagný fór á Laugavatn og eign-
aðist þar fullt af vinum. Alltaf hitti
maður hana samt annað slagið úti
á lífinu eða á körfuboltaleikjum.
Auk þess hittumst við mikið á
sumrin, þá var hún í Hveragerði.
Ég var líka svo heppin að vinna
með Dagnýju á Hótel Örk núna í
seinni tíð. Þá einkenndust vaktirn-
ar yfirleitt af hlátri, djóki og
slúðri, þegar tími gafst.
Elsku Dagný mín, ég kveð þig
nú í hinsta sinn á afmælisdaginn
minn. Ég vil þakka þér fyrir allar
stundirnar í gegnum árin. Minn-
ingarnar frá grunnskólaárunum
geymi ég vel. Ég man þinn hlátur,
ég man þitt bros.
Jenný Harðardóttir.
✝
Okkar innilegustu þakkir fyrir auðsýnda
samúð, hlýhug og vináttu við fráfall og útför
hjartkærrar eiginkonu minnar, móður, tengda-
móður, stjúpmóður, ömmu, systur og
mágkonu,
HALLDÓRU BERGÞÓRSDÓTTUR,
Litlahjalla 1.
Andrés Andrésson,
Andrés Andrésson,
Íris Andrésdóttir, Anna Rut Guðmundsdóttir,
Bergþór Andrésson, Erla Björk Tryggvadóttir,
Jón Þór Andrésson, Erla Erlendsdóttir,
Eyjólfur Bergþórsson,
Nanna Bergþórsdóttir, Ólafur Kjartansson
og barnabörn.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, afi og
bróðir,
GUNNAR R. JÓSEFSSON FELZMANN,
lést miðvikudaginn 15. janúar á líknardeild
Landspítala, Kópavogi.
Útför hans fer fram frá Seltjarnarneskirkju
miðvikudaginn 22. janúar kl. 13.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir, en þeim sem vilja
minnast hans er bent á Parkinsonsamtökin.
Hrafnhildur B. Sigurðardóttir,
Anna María F. Gunnarsdóttir, Friðrik G. Friðriksson,
Styrmir Friðriksson,
Hilda Björk Friðriksdóttir,
Sigrid Anna Jósefsdóttir, Yngvi Örn Guðmundsson.
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu
okkur samúð og hlýju við andlát og útför
okkar ástkæru
JÓHÖNNU SIGRÚNAR
ARNBJARNARDÓTTUR
frá Selfossi.
Arna Viktoría Kristjánsdóttir, Ingvar Berg Steinarsson,
Ásgeir Ísak Kristjánsson,
Kristján Bjarni Jóhannsson,
Hrafnkell Flóki Kristjánsson.
✝
Hjartans þakkir fyrir auðsýnda samúð, hlýhug
og vináttu vegna andláts og útfarar ástkærs
eiginmanns, föður, tengdaföður, afa og lang-
afa,
ÞORSTEINS JÓHANNESSONAR
verkfræðings,
Hverfisgötu 27,
Siglufirði.
Sérstakar þakkir til Friðbjörns Sigurðssonar læknis, Ingu
Margrétar Skúladóttur hjúkrunarfræðings á FSA og starfsfólks
Heilbrigðisstofnunar Fjallabyggðar á Siglufirði fyrir hlýju og góða
umönnun.
Helga Ingibjörg Þorvaldsdóttir,
Þorvaldur Þorsteinsson,
Elín Þorsteinsdóttir, Frosti Halldórsson,
barnabörn og barnabarnabörn.