Morgunblaðið - 03.01.2014, Side 10

S
aga Vilhjálms Þórs Davíðssonar
ætti að geta orðið mörgum inn-
blástur. Eins og myndirnar með
greininni bera með sér er þessi 26
ára flugþjónn í dag bæði manna
spengilegastur og fríðastur, ánægður með
lífið og tilveruna. En ekki er langt síðan Vil-
hjálmur var bæði þunglyndur, með lágt
sjálfsmat, og í mikilli yfirþyngd. Hann tók
sig rækilega á og er núna um 40 kg léttari
en þegar hann var feitastur.
„Þegar ég hugsa til baka þá var þetta
dimmur og drungalegur tími. Ég var skápa-
hommi, greinilega þunglyndur og orðinn allt
of þungur, og var einhvern veginn ekki að
höndla lífið. Í langan tíma hafði mér fundist
að ég ætti engan tilverurétt, og allt væri
rangt við mig. Ég var minnimáttar í vina-
hópnum, í þjóðfélaginu og allt við mig var
rangt, frá vaxtarlaginu yfir í kynhneigðina.“
„Gat ekki haldið svona áfram“
Svo gerðist það einfaldlega einn daginn að
Vilhjálmur sneri blaðinu við. Hann getur
ekki komið auga á neinn einstakan atburð
sem ýtt við honum að breyta um lífsstíl.
„Einn daginn vakna ég einfaldlega og átta
mig á að svona get ég ekki haldið áfram og
ég varð að breyta hjá mér lífsstílnum. Ég
leitaði ráða hjá vinkonu minni sem lengi hef-
ur starfað við líkamsrækt og hún aðstoðaði
mig við að útbúa æfingaplan. Bæði tók ég
mataræðið í gegn og fór smám saman að
hreyfa mig meira. Ég byrjaði á því að fara í
göngutúra bara til þess að koma mér af stað,
jók svo smám saman álagið, fór að skokka
og hlaupa, og fyrr en varði fóru kílóin að
hrynja af mér. Bara fyrsta hálfa árið fóru 20
kíló og í dag eru þetta ein 40 kíló sem eru
farin og mér tekst nokkuð vel að halda mér
stöðugum í þeirri kjörþyngd sem ég er í nú.“
Oft er talað um að fólk lendi í vandræðum
með þyngdartapið þegar komið er að
ákveðnum þröskuldi. Þá er eins og líkaminn
ríghaldi í fituna og sama hvað tekið er á því
í ræktinni eða varlega farið í mataræðinu
bifast kílóin ekki. Vilhjálmur segist ekki hafa
rekist á slíkan vegg, og hans „náttúrulega“
fituhlutfall virðist vera þar sem hann er nú.
Hins vegar hafi hann fallið í andlega gildru
og á endanum gengið svo langt að hann hafi
í reynd fengið átröskunarsjúkdóm. „Ég
hugsa að ég hafi ánetjast skjalli. Það var svo
gefandi þegar kílóin voru að fjúka hvað
hraðast að fá allt hrósið frá fólkinu í kring-
um mig sem var stöðugt að segja mér hvað
ég hefði grennst og fríkkað frá því þau sáu
mig síðast. En smám saman fer að hægja á
þyngdartapinu, fólk fer að venjast breyttu
útliti mínu og um leið fer hrósið að heyrast
sjaldnar. Í mínu tilviki var ég orðinn svo
háður hrósinu að þegar ég var kominn í
kjörþyngd og var heilbrigður á alla vegu þá
fór ég að leita leiða til að grenna mig enn
meira. Ég áttaði mig ekki til fulls á þessum
nýja vanda fyrr en ég rankaði við mér á
sjúkrahúsi en þá hafði liðið yfir mig í líkams-
ræktinni enda var ég að hreyfa mig miklu
meira en ég ætti og borða mun minna en ég
ætti.“
Árangurinn er hvetjandi
Vilhjálmur segir aftur á móti að hann hafi
ekki þurft á mikilli hvatningu að halda þegar
hann byrjaði átakið. „Árangurinn er svo
mikill og greinilegur þegar maður er í svona
mikilli yfirþyngd. Að sjá kílóin bráðna burt
er fyrir marga allur sá hvati sem þarf til að
halda sig við hreyfinguna og gæta að mat-
aræðinu.“
Í dag segir Vilhjálmur að vellíðanin og
orkan sem fæst með skynsamlegu mataræði
og hreyfingu sé það sem haldi honum gang-
andi. „Ef ég læt eftir mér langt kyrrsetu-
tímabil eða borða of mikið af ruslfæði þá
finn ég um leið að fötin taka að þrengjast og
líðanin fer að versna.“
Vilhjálmur gætir þess líka að ganga ekki
of langt í hollustumataræðinu og hreyfing-
unni. Hann segir að allar öfgar í mataræði
og hreyfingu auki hættuna á að fólk gefist
upp eða falli í freistni og lendi þá aftur í
sama farinu og áður. „Ef mig langar virki-
lega í skyndibita þá læt ég það eftir mér en
reyni þá á móti að taka ögn meira á því við
æfingarnar. Ég fann líka hreyfingu, skokkið,
sem ég hef gaman af og hentar vel óreglu-
legum vinnudegi flugþjónsins. Ég hef
ánægju af að hreinsa hugann og gefa lík-
amanum orkuskot með því að hlaupa í nokk-
ur korter fjóra eða fimm daga vikunnar.“
ai@mbl.is
Vaknaði einn daginn og
ákvað að snúa við blaðinu
Vilhjálmur var bæði þungur og
þunglyndur en tók sig á og
missti 40 kg. Segir vini og ætt-
ingja fólks með þyngdarvanda-
mál eiga að beita mjúkum þrýst-
ingi og sýna nærgætni.
Morgunblaðið/Ómar
Átök „Þegar ég hugsa til baka þá var þetta dimmur
og drungalegur tími. Ég var skápahommi, greinilega
þunglyndur og orðinn allt of þungur, og var einhvern
veginn ekki að höndla lífið. Í langan tíma hafði mér
fundist að ég ætti engan tilverurétt, og allt væri
rangt við mig,“ segir Vilhjálmur Þór Davíðsson.
Þungur Þessi mynd er tekin árið
2005, um það leyti sem Vilhjálmur
ákveður að taka sig á.
10 | MORGUNBLAÐIÐ
Fæst í apótekum, heilsubúðum, Hagkaupsverslunum
(Smáralind og Spönginni) og Fjarðarkaupum.
Er á Facebook
Bjúgur eða
liðverkir?
www.annarosa.is
Tinktúran Fíflablöð og birki þykir draga úr bjúg
og liðverkjum vegna mikillar vökvasöfnunar.
Ég er 47 ára og hef verið með gigtarverki og stirðleika í liðum,
stundum það mikið að ég á erfitt með að klæða mig í sokka á
morgnana. Ég er að bíða eftir tíma hjá gigtarlækni en í millitíðinni
ákvað ég að prófa Fíflablöð og birki. Nú er ég búin með tvær flöskur
og finn mikinn mun á mér og það er mikill léttir að vera ekki stirð
og kvalin. Tinktúran hefur líka haft vatnslosandi áhrif sem dregur úr
liðverkjum. Ég mun halda áfram að taka þessa tinktúru því ég hef
fulla trú á henni og því sem kemur úr náttúrunni.
– Hrönn Traustadóttir