Morgunblaðið - 25.02.2014, Qupperneq 30

30 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 25. FEBRÚAR 2014
Það voru viss for-
réttindi fyrir okkur
bræður, sem fæddir
voru um og eftir
miðja síðustu öld, að
fá að alast upp í ömmu- og afahúsi
í faðmi stórfjölskyldunnar, þar
sem alltaf var einhver til staðar
fyrir okkur á Brennulóð, Berg-
staðastræti 12 í Reykjavík.
Í gömlu Brennu, sem enn
stendur, bjó náið skyldfólk, Sigga
afasystir og Gvendur frændi. Í
húsinu við götuna bjó Ásta föð-
ursystir og hennar fjölskylda á
efstu hæðinni, amma og afi á mið-
hæðinni, og fjölskylda okkar,
fyrst í bakhúsinu og síðar á
neðstu hæðinni. Allt var við hönd-
ina í hverfum bæjarins, mjólkur-
búðir, nýlenduvöruverslanir,
bakaríin og fiskbúðir, nánast allt
á næsta horni. Leiksvæði okkar
krakkanna voru portin við húsin
og göturnar, því ekki var umferð
bíla að trufla okkur, enda fáir
slíkir í umferð.
Frá þessum tíma hafa orðið
gífurlegar breytingar á byggð-
inni, úr bæ í borg og lífsháttum
fólks. Þessi tími er horfinn og við
sem upplifðum þennan tíma erum
að hverfa einn af öðrum og heyra
sögunni til.
Ragnar Gíslason annar yngri
bræðra minna, sem báðir eru nú
fallnir frá, var frábær einstak-
lingur, góðum gáfum gæddur, at-
hugull, úrræðagóður, skipulagð-
ur, fjölhæfur, áhugasamur um
menn og málefni og sannur vinur
vina sinna. Með þessa kosti hélt
Ragnar út á lífsins braut.
Ungur að árum kynntist
Ragnar sinni æskuást, Ingi-
björgu Gunnarsdóttur. Þau
reistu sér bú í heimabæ hennar,
Hafnarfirði, og hófu þar sín störf
og síðar í Garðabæ. Uppeldi
þriggja barna þeirra Ragnars og
Ingibjargar hafði alla tíð forgang.
Umhyggja og samheldni í fyrir-
rúmi. Í Efstalundi 4 sló hjarta
fjölskyldunnar. Þar var miðstöð
barna þeirra hjóna, barnabarna
og tengdasona.
Fyrir þremur árum greindist
Ragnar með alvarlegan blóðsjúk-
dóm. Hörð barátta var háð við vá-
gestinn og allan þennan tíma var
Ragnar vel studdur af eiginkonu
og fjölskyldu. Aðdáunarvert var
hvernig Ragnar tókst á við sjúk-
dóminn af einstakri hugprýði og
æðruleysi, allt þar til yfir lauk.
Ragnar var ekki einungis ást-
kær bróðir, heldur minn allra
besti vinur í leik og starfi. Til
Ragnars var gott að leita. Úr-
lausnir mála flæktust ekki fyrir.
Öll mál voru leyst á einfaldan og
fagmannlega hátt.
Ég kveð minn kæra bróður
með miklum söknuði. Ég og fjöl-
skylda mín vottum fjölskyldu
Ragnars, eiginkonu og börnum
samúð á sorgarstundu. Minning
um einstakan mann mun lifa.
Einar bróðir.
Í dag kveð ég Ragga föður-
bróður minn. Raggi háði baráttu
við hvítblæði í hátt á þriðja ár en
Ragnar Gíslason
✝ Ragnar Gísla-son fæddist 24.
október 1951. Hann
lést 14. febrúar
2014. Útför Ragn-
ars fór fram 24.
febrúar 2014.
vágesturinn hafði
því miður betur í
þessari baráttu.
Það eru margar
minningar sem
koma upp í hugann
á þessari stundu,
minningar úr æsku
minni en um tíma
bjuggu Raggi og
Ingibjörg kona
hans ásamt börnum
í sama hverfi og við
í Hafnarfirðinum. Það var oft
kátt á hjalla og hljóp ég oft yfir á
Flókagötuna til að fá félagsskap
enda frænkur mínar á svipuðum
aldri og ég. Oftar en ekki var
Raggi að spila á gítarinn eða á
orgelið og hafði ég unun af því að
hlusta á enda var hann afar mús-
íkalskur. Á þessum árum var
mikill samgangur á milli heimila
og þótti mér toppurinn á tilver-
unni að vera boðin í mat á Flóka-
götuna því Raggi borðaði á þeim
árum nánast alltaf franskar með
mat og var mikill sælkeri, en það
var nýmæli á þessum árum.
Raggi var góður og traustur
maður, glaðlyndur og mikill
húmoristi. Umfram allt lét hann
sig sitt nánasta umhverfi miklu
varða. Hann fylgdist til dæmis
alltaf með því sem ég, litla
frænka, var að gera og þegar
fram liðu stundir hvað börnin
mín voru að sýsla. Þegar Einar
Orri, elsti sonur minn, fermdist
bjuggum við fjölskyldan í Dan-
mörku, Raggi tók sig þá til og
kom í ferminguna með pabba, og
þótti okkur í fjölskyldunni mjög
vænt um heimsóknina. Við átt-
um góðar stundir með bræðrun-
um sem heilluðu danskar vin-
konur mínar með „einstakri“
dönskukunnáttu sinni.
Raggi var mjög barnelskur
enda tileinkaði hann ævistarf sitt
umönnun og menntun barna, en
hann var einnig mikill afi og á
heimili þeirra Ingibjargar var
alltaf tekið á móti barnabörnun-
um með mikilli gleði, ást og
væntumþykju og er missir
þeirra því mikill. Eftir stendur
stórkostleg og sterk amma sem
verður áfram til staðar fyrir
barnabörnin.
Elsku Ingibjörg, Gunnar
Bjarni, Sigga Lísa, Jonni, Ragga
Dís, Úlfar og fjölskyldur, megi
góður Guð styrkja ykkur í sorg-
inni.
Munið að þegar þið eruð döp-
ur þá skuluð þið skoða hjarta
ykkar og þá munuð þið sjá að það
sem grætir ykkur er það sem
gladdi ykkur áður.
Þóra Einarsdóttir.
Góður drengur er fallinn frá
friður Guðs honum veri hjá,
– söknuður ríkir sár.
Minning hans lifir ljúf og skær
lýsir og vermir nær og fjær,
– glitra á hvörmum tár.
Á því augnabliki sem einhver
okkur kær kveður þetta líf finn-
um við að myndir og minningar
frá langri samferð hrannast upp
í huganum og verða aflvaki þess
sem ber að þakka og sem gott er
að njóta um ókomin ár. Tærar og
ljóslifandi minningar vekja
sterkar tilfinningar, sára eftirsjá
og sorg og þakklæti fyrir að hafa
átt langa samfylgd með þeim
sem horfinn er.
Ragnar Gíslaon, hann Raggi
Gísla, var ekki einungis sam-
ferðamaður. Hann var um langt
árabil náinn samverkamaður og
þar varð til vina- og trúnaðar-
samband sem aldrei bar skugga
á.
Úr leiftri minninga: kennara-
árin í Öldutúnsskóla; Söngsveitin
Randver, skipuð vinum úr kenn-
araliði Öldutúnsskóla; Randvers-
ferðalög um landið; hljómplötuút-
gáfa; blaðaútgáfa;
skólastjórafélagar; skólastjóra-
ferðir; traust fjölskyldu- og vina-
tengsl.
Raggi var mikill skólamaður.
Faglegur metnaður hans og
glögg sýn á skólastarf einkenndi
allt hans starf á þeim vettvangi
og bar árangur sem eftir er tekið.
Strax í Öldutúnsskóla komu þess-
ir eiginleikar hans í ljós og fengu
síðan farsælan framgang í skóla-
stjóratíð hans bæði í Foldaskóla
og síðar í Garðaskóla. Honum var
lagið að laða fólk til jákvæðs sam-
starfs og samskipti hans við nem-
endur einkenndust af skilningi,
umhyggju og virðingu. Þessa
mikilvægu þætti í fari stjórnand-
ans Ragnars Gíslasonar fékk
hann að verðleikum oftsinnis
endurgoldna.
Raggi var listamaður í eðli
sínu. Hann var góður hljóðfæra-
leikari. Gítar, mandólín og munn-
harpa voru hans hljóðfæri. Þá
skrifaði hann bækur, samdi texta
og lög og hafði gott auga fyrir
myndlist.
Hetjuleg barátta Ragga gegn
miskunnarlausum sjúkdómi sem
fyrir þremur árum hreif þennan
góða dreng með sér út í óvissuna
var einstök. Hann hefði verð-
skuldað annan endi en varð. Hver
dagur var dagur hetjudáða. Lífs-
þránni og lífsgleði var stillt í fyr-
irrúm og gengið til hverrar orr-
ustu með ríka sigurvon. Þótt oft
væri erfitt að kveldi átakadags
var löngunin eftir nýrri dagrenn-
ingu með nýjum tækifærum og
greiðari leiðum öllu öðru yfir-
sterkari. Bjartsýni hans og trú á
sigur lífsins var aðdáunarverð.
Fjölskylda Ragga hlúði að
honum og styrkti æðruleysi hans
og baráttuþrek. Eiginkona hans,
Ingibjörg, börn þeirra og fjöl-
skyldur voru ekki síst vermandi
og umvefjandi sólargeislar hverr-
ar dagrenningar.
Raggi hefur verið leystur und-
an þjáningu og raun. Kærleikur
Guðs tekur nú við þessum góða
dreng, leiðir hann um grænar
grundir og að vötnum þar sem
hann mun hvílast og næðis njóta.
Við söknum sárt, en þakklætið
fyrir góðan vin lifir.
Elsku Ingibjörg, Gunnar
Bjarni, Sigga Lísa og Ragga Dís
og fjölskyldur ykkar.
Guð veri með ykkur, styðji og
styrki í sárum söknuði.
Megi dýrmætar minningar um
ástríkan eiginmann, föður, afa og
tengdaföður verða ykkur til
huggunar.
Ellert Borgar og Erna.
Það fyrsta sem kemur upp í
hugann eru öll áramótin sem við
áttum saman með Ragga, Ingi-
björgu og krökkunum. Þau voru
okkur og börnunum okkar dýr-
mæt og enn er verið að tala um
það sem fram fór á þakinu á mið-
nætti.
Minningar okkar um Ragga
frá því við vorum börn snúast
fyrst og fremst um það hversu
gott okkur þótti að koma heim til
þeirra Ingibjargar frænku og oft
fengum við að gista, sem var allt-
af sérstakt tilhlökkunarefni.
Raggi gaf sér alltaf góðan tíma til
að veltast um með okkur krökk-
unum og sá hlutina oftar en ekki
með augum húmoristans, popp-
aði heimsins besta popp og í
meira magni en flestir aðrir.
Hann sýndi okkur krökkunum
athygli og bjó almennt yfir þeim
góða eiginleika að hafa áhuga á
fólki og því sem aðrir voru að
gera. Í minningunni var hann líka
alltaf með myndavélin eða upp-
tökutækið á lofti og skráði þannig
uppvaxtarár krakkanna sinna og
barnabarna, sem og auðvitað há-
punkta fjölskylduboðanna í
Efstalundi á spjöld sögunnar.
Hann var líka sá sem kunni á öll
hljóðfærin og spilaði jafnvel
stundum á þau mörg í einu. En
við minnumst Ragga líka fyrir
það að hann var alltaf sá sem var
boðinn og búinn ef einhvern vant-
aði aðstoð, var mættur fyrstur ef
eitthvað þurfti að framkvæma, í
málningargallanum og til í slag-
inn.
En fyrst og fremst var Raggi
pabbi þeirra Gunnars Bjarna,
Siggu Lísu og Röggu Dísar,
pabbi sem var stoltur af krökk-
unum sínum og lagði sig fram um
að vernda þau og styðja.
Elsku Ingibjörg, Gunnar
Bjarni, Sigga Lísa og Ragga Dís,
megi Guð styrkja ykkur kæra
fjölskylda á þessum erfiðu tím-
um.
Gunna Dóra, Helga Björg,
Kristján og Gunnar Axel.
Góður félagi og vinur, Ragnar
Gíslason skólastjóri, er fallinn frá
á besta aldri eftir tvísýnt veik-
indastríð í rúm tvö ár. Þessa hæfa
og farsæla skólamanns verður
sárt saknað af þeim sem hann
þekktu og var svo mörgum okkar
góð fyrirmynd og leiðtogi. Þegar
ég hóf störf við Rimaskóla fyrir
tveimur áratugum hafði Ragnar
stýrt Foldaskóla í eitt ár og hafði
þá þegar komið á fyrirmyndar
skólastarfi á svo mörgum sviðum.
Á þessum árum áttum við Ragn-
ar mjög gott og ánægjulegt sam-
starf og á milli okkar myndaðist
traust vinátta. Metnaður okkar
og væntingar tengdust velferð
nemenda og skoðanir okkar í for-
varnarmálum fóru saman. Hinn
mikli árangur sem niðurstöður
kannana á stórminnkandi neyslu
vímuefna nemenda á grunnskóla-
aldri sýna er mikið að þakka hug-
myndum og verkefnum Ragnars í
félagsstarfi meðal nemenda.
Samstarfsár okkar í Reykjavík
voru ár mikilla breytinga, krefj-
andi en spennandi verkefna. Ein-
setning grunnskóla, tilfærsla
skólanna yfir til sveitarfélaga og
ráðning viðbótarstjórnenda í fjöl-
mennustu skólunum voru á verk-
efnaskrá okkar. Ragnar var
frumkvöðull í hópi skólastjóra og
hugsjónir hans í skólastarfi voru
ferskar og árangursríkar. Oft
sátum við Ragnar saman á fund-
um og ráðstefnum. Bárum við
saman bækur okkar, bæði í
gamni og alvöru, og þar þurfti
engar málalengingar því að skoð-
anir okkar og viðhorf voru eins.
Ragnar var spaugsamur og
skemmtilegur félagi sem á góðri
stundu tók upp mandólín eða
harmónikku og leiddi söng skóla-
stjórahópsins, ásamt sínum besta
vini og félaga, Ellerti Borgari
Þorvaldssyni. Að fá að kynnast
honum og eiga að vini var mann-
bætandi. Ég sakna sárt góðs vin-
ar og votta konu hans og börnum
mína dýpstu samúð.
Helgi Árnason.
Mikill skólamaður og góður
drengur, Ragnar Gíslason, er lát-
inn fyrir aldur fram. Orrustu sína
við heilsuleysið og dauðann háði
Ragnar af miklum hetjuskap,
neitaði að láta undan, vildi eðli-
lega sinna skyldum sínum áfram
gagnvart fjölskyldu og skólasam-
félaginu. Á stundum vonlaus,
ringlaður og hræddur, en líka
sterkur, raunsær og vongóður í
sinni baráttu. Skiljanlegar til-
finningar manns sem heyr bar-
áttu upp á líf og dauða fyrir fjöl-
skyldu sína sem hann ann svo
óskaplega mikið.
„Mig langar til að halda áfram
að leggja mitt af mörkum til
skólastarfs í Garðabæ“ sagði
hann við mig fyrir nokkrum vik-
um þegar ég heimsótti hann á
heimili hans, glaðan í bragði en
máttfarinn. Við Ragnar sátum
lengi og spjölluðum saman m.a.
um skólastarf og um Öldutúns-
skóla þar sem Ragnar steig sín
fyrstu spor sem kennari og ég
sem nemandi. Hann sagði mér
líka frá því þegar hann kynntist
Ingibjörgu sinni á unglingsaldri,
„það var mín mesta gæfa“, sagði
hann. Við töluðum um handbolta
og FH, um samferðamenn, minn-
isstæða persónuleika frá Hafnar-
firði og samkennara úr Öldu-
túnsskóla sem hann bar ómælda
virðingu fyrir. Einnig bar blokk-
artímabilið á góma, en báðir átt-
um við á tímabili heima á Öldu-
götu 48 í Hafnarfirði. Já ótrúlega
margt gátum við rifjað upp. Ég
man að móðir mín skrifaði mér til
Þýskalands og sagði mér að í
blokkina væri flutt fjölskylda
sem henni litist vel á, ungt og fal-
legt par. Hann er kennari og spil-
ar á hljóðfæri, stóð í bréfinu.
Orrustunni er lokið og kallið
komið, en margs er að minnast og
margt að þakka. Minningin um
góðan dreng lifir, áherslur og við-
horf skólamannsins Ragnars
Gíslasonar lifa áfram. Í ársbyrjun
2002 tók Ragnar við starfi skóla-
stjóra Garðaskóla og leiddi þar
áfram áherslur skólans á sterka
faggreinakennslu og fjölbreytt
námsframboð. Í öllum samskipt-
um við bæjaryfirvöld hafði Ragn-
ar hagsmuni nemenda í fyrir-
rúmi. Nemendur í Garðaskóla
hafa verið mjög jákvæðir gagn-
vart skólanum sínum, líður þar
vel og ná góðum árangri í námi.
Það er ekki síst Ragnari Gísla-
syni að þakka, en hann innleiddi,
með sínu nefi, uppbyggingar-
stefnuna sem styrkti enn betur
jákvæðan skólabrag í Garða-
skóla.
Um leið og ég votta Ingi-
björgu, börnum og barnabörnum
mína dýpstu samúð vil ég fyrir
hönd Garðabæjar þakka Ragnari
fyrir samfylgdina og framlag
hans til okkar samfélags.
Gunnar Einarsson,
bæjarstjóri Garðabæjar.
Kveðja frá Garðaskóla
Það er áfall fyrir skóla að
missa skólastjórann sinn og hug-
ur starfsmanna í Garðaskóla er
hjá fjölskyldu Ragnars Gísla-
sonar sem hefur staðið eins og
klettur og stutt við hann í veik-
indum undanfarin misseri.
Í veikindum Ragnars hafa
nemendur og samstarfsfólk í
Garðaskóla fundið að hjartsláttur
skólans hefur dofnað lítið eitt.
Hlutverk Ragnars í skólanum var
að stýra áherslum, beina athygli
að því sem vel var gert og hlúa að
því. Hann tryggði að forsendur
framúrskarandi skólastarfs væru
til staðar. Þetta gerði hann með
því að hlusta vel á nemendur,
bæta aðbúnað og öryggi þeirra
og kenna bæði nemendum og
starfsmönnum að þekkja sjálfa
sig betur.
Ragnar kynnti hugmyndir
uppbyggingarstefnunnar í
Garðaskóla og innleiddi þær í
starfshætti skólans á þann hátt
að starfsmönnum fannst þeir í
raun alltaf hafa unnið samkvæmt
sömu hugmyndafræði. Það er
mikil list að stýra fólki þannig að
því finnist það vera að stjórna sér
sjálft og þessari list beitti Ragn-
ar. Hann byggði upp jákvæðan
skólabrag á markvissan hátt
löngu áður en það fyrirbæri var
skilgreint í lögum um grunn-
skóla.
Ragnar beindi athygli nem-
enda og starfsfólks að eigin líðan
og kenndi að ef okkur líður ekki
vel þá getum við ekki unnið vel.
Nærvera Ragnars var alltaf hlý
og skemmtileg. Hann gaf sig að
hverjum nemanda, fylgdist með
litlum en mikilvægum málum og
dreifði umhyggju og gleði í starfi
skólans.
Við brottfall Ragnars skóla-
stjóra þurfa starfsmenn og nem-
endur Garðaskóla að skapa sér
nýjan hjartslátt. Veganestið frá
Ragnari styrkir okkur á þeirri
vegferð og minningin um góðan
samstarfsmann og umhyggju-
saman leiðtoga mun lifa í skólan-
um.
„Sorgin er gríma gleðinnar.
Og lindin, sem er uppspretta gleðinnar,
var oft full af tárum.
Og hvernig ætti það öðruvísi að vera?
Þeim mun dýpra sem sorgin grefur sig
í hjarta manns, þeim mun
meiri gleði getur það rúmað.
Þegar þú ert sorgmæddur, skoðaðu þá
aftur huga þinn, og þú
munt sjá, að þú grætur vegna þess,
sem var gleði þín.“ (Spámaðurinn)
Fyrir hönd starfsmanna
Garðaskóla,
Brynhildur Sigurðardóttir.
Við viljum minnast Ragnars
Gíslasonar skólastjóra fáeinum
orðum. Leiðir okkar lágu saman
þegar við gengum til liðs við
starfshóp um samfélagsfræði,
snemma á áttunda áratug síðustu
aldar. Verkefni hópsins var að
semja nýtt námsefni í samfélags-
greinum, ekki aðeins í átthaga-
fræði, sögu, landafræði og fé-
lagsfræði, heldur átti efnið að
hafa miklu víðari skírskotun og
sækja til fleiri sviða, m.a. sál-
fræði, heimspeki og mannfræði.
Hópurinn starfaði á vegum skóla-
rannsóknadeildar menntamála-
ráðuneytisins undir stjórn dr.
Wolfgangs Edelstein, þess mikla
hugsuðar og skólamanns.
Ragnar var kallaður í hópinn
vegna þess að af honum fór það
orð að hann væri framúrskarandi
kennari, þó ungur væri, rétt rúm-
lega tvítugur. Þær kennsluað-
ferðir sem áhersla var lögð á í
þessu þróunarstarfi höfðuðu til
hans; leitarnám, hópvinnubrögð,
samræður, vettvangsnám og
hvers konar skapandi vinna.
Margt af þessu hafði hann prófað
með nemendum sínum og sam-
kennurum í Öldutúnsskóla í
Hafnarfirði með góðum árangri.
Fljótlega höguðu atvik því svo
að við urðum nánir samstarfs-
menn og störfuðum náið saman í
rúman áratug við námskrár- og
námsefnisgerð.
Við nutum góðs af hæfileikum
hans og lifandi áhuga. Ragnar
var lausnamiðaður og drífandi
dugnaðarforkur. Margþættir
hæfileikar hans nutu sín vel í
þessu starfi. Hann tók snemma
að sér að stýra öllu umbroti á
námsefninu en á því sviði varð
hann fljótt meistari, enda hug-
myndaríkur og útsjónarsamur.
Hann var fundvís á snjallar
lausnir, hvort heldur var að setja
texta og myndir fram með áhuga-
vekjandi hætti, eða að móta ögr-
andi og skapandi verkefni. Allt
framlag hans litaðist af áhuga
hans á því að leggja af mörkum til
enn betri skóla.
Minnisstæð er ferð okkar til
Póllands með þeim Ingibjörgu
árið 1980, rétt áður en járntjaldið
féll. Verkefni okkar var að safna
efni til nýs námsefnis um Evrópu
– en þetta viðfangsefni var hon-
um sérstaklega hugleikið.
Seinna skildu leiðir í störfum,
en alltaf var stutt á milli okkar
þegar við hittumst. Kraftur,
metnaður, góðvild og fag-
mennska einkenndi allt það sem
hann tók sér fyrir hendur; hvort
heldur var kennsla, útgáfa,
skriftir eða skólastjórnun.
Við kveðjum hugsjónamann og
eldhuga í sorg, en með þakklæti
fyrir allt sem hann lagði af mörk-
um. Við biðjum allar góðar vættir
að styðja fjölskyldu hans og ást-
vini.
Ingvar Sigurgeirsson,
Erla Kristjánsdóttir.
Það var stór hópur af nemend-
um sem mætti í stóra sal Öldu-
túnsskóla haustið 1971 til að hefja
nám í 1. bekk. Margir höfðu verið
áður í skólanum í tímakennslu
sem þá var en aðrir að mæta í
fyrsta sinn. Spenningur í lofti í
hvaða bekk menn færu og hver
yrði kennari. 1964-árgangurinn
var stór árgangur og var því skipt
í fjóra bekki. Þegar búið var að
skipta í bekki og þrír reyndir
kennarar búnir að draga miða
Blómaverkstæði Binna | Skólavörðustíg 12 | Sími: 5613030
ALLAR SKREYTINGAR UNNAR
AF FAGMÖNNUM