Morgunblaðið - 01.05.2014, Síða 35

MINNINGAR 35
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 1. MAÍ 2014
Elsku amma. Það er komið að
þeirri stund sem við vissum öll að
myndi koma fyrr en síðar. Þrátt
fyrir það er gríðarlega erfitt að
sætta sig við að þú sért farin og
við getum ekki heimsótt þig
framar. Ég og börnin söknum þín
rosalega mikið en huggum okkur
við það að þú ert núna komin til
afa og á leiðinni til hans þurftirðu
ekki að þola miklar kvalir.
Elsku amma, þegar ég heyrði
að þú værir farin varð ég svo reið
við sjálfa mig að hafa ekki kíkt í
heimsókn til þín nýlega. Mig
langaði svo að fá að kveðja þig.
Það er svo skrýtið að hugsa til
þess að á föstudaginn þegar ég
var á heimleið með börnin lang-
aði mig í heimsókn til þín.
Hins vegar ákváðum við að
fara heim og var hugsunin að
fara í heimsókn til þín daginn eft-
ir. Það var síðan hringt í mig
rúmlega klukkustund síðar og
mér tjáð að þú værir dáin. Ég
varð svo reið í fyrstu að hafa ekki
farið til þín fyrr um daginn eins
og ég ætlaði en áttaði mig síðan á
að líklegast hefði það ekki verið
sniðugt fyrir börnin að sjá þig
veika. Þess í stað vil ég líta svo á
þessar sterku hugsanir til þín
þennan dag að þú hafir verið að
kveðja mig. Líklegast var þetta
þín leið að segja bless. Ég vil alla-
vega trúa því elsku amma mín.
Jóhanna Hall
Kristjánsdóttir
✝ Jóhanna HallKristjánsdóttir
fæddist í Alberts-
húsi á Ísafirði 20.
desember 1924,
Hún lést á Hrafn-
istu í Hafnarfirði
18. apríl 2014.
Útför Jóhönnu
fór fram frá Víði-
staðakirkju 25. apr-
íl 2014.
Það eru svo margar
yndislegar stundir
sem ég man með
þér. Þú varst alltaf
jafnglöð að sjá mig
og börnin, ljómaðir
öll og þú krafðist
ávallt þess að fá tvo
kossa hvora á sína
kinnina og stundum
fleiri. Það var svo
yndislegt og sýndi
bara hversu mikið
þú elskaðir okkur börnin. Þegar
ég sýndi Adam mynd af þér og
sér á borðinu hjá okkur þar sem
ég er með kveikt á kerti sagðist
hann sakna þín, já mikill er sökn-
uðurinn. Við erum rosalega
heppin að hafa fengið að kynnast
þér. Með tárin í augunum kveðj-
um við þig með þessum fallegu
orðum:
Þegar ég hugsa um engla,
þá hugsa ég um þig
með þitt fallega bros og verkin þín góð.
Ég heyrði að þú værir farinn.
Nei, það getur ekki verið satt.
Þegar ég hugsa um engla,
þá hugsa ég um þig.
Guðs blessun til þín, engill,
hvert sem þú ferð.
Þótt þú sért farinn,
þá veistu af hjörtum okkar
fullum af sorg.
En við styðjum hvert annað
og höldum veginn áfram, án þín.
Ég sé þig aftur, elsku engill,
þegar tími minn kemur.
Þegar ég hugsa um engla,
þá hugsa ég um þig.
(KK, þýtt.)
Hvíl í friði, elsku amma.
Díana Ósk og börn.
Í örfáum orðum langar mig að
minnast hennar Hönnu og þess
tíma sem við unnum saman í
Blómabúðinni Burkna. Leiðir
okkar lágu þó ekki fyrst saman
sem samstarfskonur, heldur sem
sængurkonur á fæðingardeild
LSH. Ekki þekktumst við þar.
Kom það síðar í ljós, í einu spjalli
okkar, að við hefðum verið á fæð-
ingardeildinni á sama tíma,
Hanna með sitt yngsta barn en
ég með mitt elsta. Má segja að
það hafi verið upphafið af kynn-
um okkar. Við Hanna unnum
saman í 18 ár og langar mig örlít-
ið að minnast þeirra. Þegar við
Hanna unnum saman var staða
blómaverslana með allt öðrum
hætti en er í dag. Mikil sala var í
alls kyns blómaskreytingum og
þá sérstaklega fyrir jólin. Mikið
var lagt upp úr því að verslunar-
gluggi blómabúðarinnar væri
sem fagurlegast skreyttur áður
en verslunardyrnar væru opnað-
ar í byrjun desember og vorum
við mættar til vinnu fyrir klukk-
an 6 að morgni, til að gera
gluggann kláran. Í þá daga tíðk-
aðist hjá mörgum fjölskyldum að
fara í bíltúr á aðventunni og
skoða í verslunarglugga, þannig
að ekki mátti glugginn í Burkna
vera neitt annað en sem jólaleg-
astur. Skreytingarnar sem við
Hanna gerðum í tuga tali, ásamt
öðrum samstarfskonum, tóku
mið af tískusveiflum eins og ann-
að. Ýmist voru þær úr greni eða
þurrkuðum blómum, um tíma
voru skreytingar úr trélurkum
eða trjágreinum mjög vinsælar.
Ég minnist þess hve Hanna var
sérstaklega ósérhlífin þegar kom
að því að útvega þessar greinar.
Hún fór með eiganda Burkna,
vopnuð sög, út í hraun eða hvar
þar sem sjálfsprottið birki hafði
fest rætur, til að afla skreytinga-
efnis. Síðan sá Hanna um að mála
greinarnar og lurkana hvíta og
strá glimmeri yfir. Allt tók þetta
sinn tíma, en Hanna sinnti þessu
verki með brosi á vör. Unnið var
myrkranna á milli á aðventunni
og var það ósjaldan sem vinnu-
dagurinn var 16-18 tímar. Það
kom ekki að sök því alltaf var
jafngaman að taka þátt í jólaund-
irbúningnum með Hönnu og hin-
um samstarfskonunum. Mikið
var hlegið og gert grín og hlátra-
sköllin bárust fram í búð. Sjálf-
sagt má nú viðurkenna að örlítill
svefngalsi hafi verið kominn í
mannskapinn þegar langt var lið-
ið á kvöld og vinnudagurinn ekki
á enda. Að lokum langar mig að
minnast á eitt atvik sem kemur
mér alltaf til að hlæja og minnast
Hönnu sem kærrar samstarfs-
konu. Eitt kvöldið á aðventunni
höfðum við gert jólaskreyting-
arnar eins og svo oft áður og rað-
að tilbúnum kertaskreytingum í
hillur í kringum okkur í skreyt-
ingaraðstöðunni. Eitthvað var
það sem vakti áhuga Hönnu á
einni skreytingunni sem var uppi
í hillu. Hún stóð upp og fór að
skoða málið aðeins betur. Hún
tók höndum um kertið sem stóð
fagurrautt í skreytingunni með
greni og köngla allt um kring, leit
á mig og sagði: „Magga mín.
Á kveikurinn örugglega ekki
að snúa upp á kertinu?“ Og trúið
mér, við fengum enn eitt hláturs-
kastið og með hláturinn ómandi í
minningunni vil ég þakka fyrir að
hafa verið þeirrar gæfu aðnjót-
andi að hafa kynnst Hönnu. Fjöl-
skyldu hennar sendi ég samúðar-
kveðjur og ég veit að góðar
minningar ylja þeim á erfiðri
kveðjustund.
Margrét Pétursdóttir.
HINSTA KVEÐJA
Með þessu ljóði kveð ég
ástkæru Hönnu mína.
Þakka þér kærleikann, hjartalag
hlýtt,
af gæsku þú gafst yl og hlýju.
Í heimi guðsenglanna hafðu það
blítt,
uns hittumst við aftur að nýju.
(Höf. ók.)
Minningin um Hönnu
verður vel geymd í hjarta
mínu um ókomin ár.
Sandra.
Með söknuði minnist ég föð-
ur míns sem oftast var kallaður
Silli. Manns sem háði langt og
erfitt stríð síðustu ævimánuð-
ina. Það er margs að minnast,
en efst eru í huga mínum ýms
atvik tengd sjómennskunni. Við
feðgar áttum það sameiginlegt
að hafa valið sjómennsku sem
fyrripartsstarf. Pabbi hafði þó
endalausan áhuga á fiskeríi og
öllu sem því viðkom þótt hann
væri hættur til sjós. Þegar ég
fór fyrsta sinn á togara bjó
pabbi mig undir það inni í bíl-
skúr heima. Mér var kennt að
splæsa og taka í kríulöpp.
Einnig fékk ég leiðbeiningar
um hvernig skyldi bera sig að
við hin ýmsu störf um borð.
Það var þó eitt atriði sem fest-
ist í huga mínum. Ég skyldi
alltaf vera vakandi fyrir því
sem þyrfti að gera og ekki láta
segja mér hlutina, heldur
ganga í þá. Honum fannst það
mjög mikilvægt að til þess að
verða góður sjómaður yrði
maður að hafa þetta á tæru.
Eins eru það sjóferðirnar á
sumrin þegar hann var enn við
skipstjórn og ég 8-12 ára að fá
að fara með í humartúr. Oftast
var ég svo sjóveikur að ég
komst ekki fram í lúkar til að
borða en hélt mig aftur í stýr-
ishúsi eða úti á dekki. Pabbi
færði mér matinn upp í stýr-
ishús. Þegar komið var í land
var ég hættur við að verða sjó-
maður en gleymdi því auðvitað
strax og sjóriðan hvarf og byrj-
aði að rella um að fá að fara
með aftur. Þegar ég keypti mér
Kristján Bjarni
Einarsson
✝ Kristján BjarniEinarsson
(Silli), fv. skipstjóri,
fæddist á Ísafirði
16.10. 1936. Hann
lést á Hrafnistu í
Reykjavík 15.4.
2014.
Útför Kristjáns
fór fram frá Kálfa-
tjarnarkirkju 23.
apríl 2014.
smábát 25 ára
gamall var spenn-
ingurinn ekki
minni hjá honum
en mér að komast
með á færi. Hann
tók sér óvenjulangt
sumarfrí til að geta
komið með vestur
á firði á færavertíð.
Þar var hann í ess-
inu sínu, gleymdi
öllu öðru og ein-
beitti sér að veiðunum. Okkur
gekk glimrandi vel og átti hann
þar auðvitað mestan þáttinn.
Tvö atvik standa upp úr í minn-
ingunni frá því sumri. Það fyrra
þegar við vorum staddir á Nes-
dýpi í blíðalogni og þoku í mok-
fiskeríi að fylla bátinn, hvað
hann fylgdist vel með hverning
báturinn hlóðst og vildi hætta
þótt enn væri fiskur undir. Þar
sýndi hann syninum hvað er að
vera góður og skynsamur sjó-
maður þótt veiðigleðin sé sterk.
Hitt atriðið er þegar við fórum
norður á Hornbanka og lentum
í bandvitlausum smáfiski sem
var svo gráðugur að það komu
allt upp í sex fiskar upp á fjór-
um krókum. Pabbi tilkynnti
mér að hann væri í sumarfríi
frá veiðieftirlitsstörfum og væri
háseti á bátnum og hefði ekkert
um þetta smáfiskadráp að
segja. Pabbi var farsæll skip-
stjóri og síðar veiðieftirlitsmað-
ur og sinnti sínum störfum af
áhuga og heilindum.
Nú andar suðrið sæla vindum
þýðum;
á sjónum allar bárur smáar rísa
og flykkjast heim að fögru landi ísa,
að fósturjarðar minnar strönd og
hlíðum.
Ó, heilsið öllum heima rómi blíðum
um hæð og sund í drottins ást og
friði;
kyssið þið, bárur, bát á fiskimiði;
blásið þið, vindar, hlýtt á kinnum
fríðum.
(Jónas Hallgrímsson)
Einar Birgir Kristjánsson.
Elsku amma mín.
Nú er kallið komið og við þurfum
að kveðja þig sem er svo sárt. Þú
varst svo mikil kraftaverkakona í
öllum þínum veikindum. Þú varst
sjálfstæð og dugleg en líka
ákveðin og þrjósk. Ég tel að þetta
sé það sem þurfti til að kljást við
lífið. Þú varst líka mjög lífsglöð
og jákvæð félagslynd kona.
Þú varst mér miklu meira en
amma. Ég ólst upp hjá þér og afa
með mömmu til 16 ára aldurs á
Eiríksgötunni, þar bjó líka
langamma mín. Ég var heppin
stúlka, dekrað var við mig á öll-
um hæðum. Við áttum líka góðar
stundir í ferðalögum með fjöl-
skyldu og vinum. Á hverjum
sunnudegi komu systkini þín og
fjölskylda saman og áttum við
góðar stundir. Fyrir sjö árum dó
mamma og þá gekkst þú mér í
móðurstað, við vorum miklar vin-
konur, hringdum hvor í aðra
mörgum sinnum á dag. Ég á svo
sannarlega eftir að sakna símtala
okkar og vinskapar. Við skrupp-
um oft saman í búðir og þá lá leið-
in oft á veitingastaði. Þú vildir
allt fyrir mig, Björgvin og börnin
okkar gera, alveg sama hvað það
var. Það var aldrei neitt mál. Við
þökkum þér fyrir það. Þú varst
alltaf svo hlý og góð við börnin
okkar og áttu þau góðar stundir
með þér og fallegar minningar.
✝ Erna Smith,fyrrverandi
kaupmaður, fædd-
ist 4. mars 1937.
Hún lést í Sóltúni,
Reykjavík, 19. apríl
2014.
Útför Ernu fór
fram frá Fossvogs-
kirkju 25. apríl
2014.
Þú keyptir þér íbúð
í Njarðvík á sex-
tugsaldri og varst
svo stolt af fyrstu
íbúðinni. Þú áttir
þar fallegt heimili.
Mér fannst þú bara
svo ein þar en þér
leið vel og eignaðist
góða vini þar sem
reyndust þér vel og
léttu af mér áhyggj-
um mínum um ein-
veru þína. Fyrir einu og hálfu ári
fluttir þú í Sóltún og það var ynd-
islegur tími. Við fjölskyldan tók-
um þátt í félagsstarfi með þér og
skemmtum okkur vel. Við spjöll-
uðum, spiluðum, borðuðum og
horfðum á sjónvarpið saman. Á
Sóltúni kom handavinnuáhugi
þinn aftur og eigum við fallega
muni eftir þig. Þú áttir góða vini
og fjölskyldu enda varst þú for-
inginn í að halda fólki saman,
halda og skipuleggja veislur og
ferðalög til að fá fólk saman og
eiga góðar minningar. Allt skipu-
lagt tímanlega og aldrei neitt mál
að skreppa túr um landið. Ég
minnist þín á hverju kvöldi er ég
breiði yfir mig sængina sem þú
gafst mér, umvafin hlýju frá þér.
Það er mikil sorg að þú skyldir
ekki ná útskrift Thelmu af bak-
arabraut en þú varst byrjuð að
skipuleggja veisluna, panta sal-
inn og þú keyptir húfuna fyrir
hana, svo þú tekur þátt í henni
með okkur í hjörtum okkar. Við
erum líka ánægð að þú skyldir sjá
fína og fallega heimilið þeirra
Thelmu og Begga. Ég elska þig
elsku amma og þakka þér fyrir
allt.
Ég vil þakka starfsfólki Sól-
túns fyrir frábæra umönnun og
hlýhug til okkar. Og Jóni djákna,
sem reyndist fjölskyldu minni
má gleyma þegar við og tvær vin-
konur þínar, Elín og Magga, fór-
um saman í bæinn að versla eða
fórum á Flúðir að ná í grænmeti.
Það var frábært að fá þig á Sól-
tún, þá gátum við eytt meiri tíma
til að spjalla saman og spila. Það
var ógleymanleg stund að sjá þig
föndra alla þessa fallegu gripi
sem þú hafðir gert og ég hjálpaði
þér að setja þá í jólapakka til að
gleðja vini og ættingja. Einnig
fannst mér frábært að sjá þig
ganga fyrir mig í sjúkraþjálfun
eftir stönginni fram og til baka
eftir erfið veikindi. Ég get lýst
þér í tveimur orðum; frábær
amma. Mér fannst alltaf gaman
að tala við þig í síma á hverjum
degi og alltaf gátum við talað um
daginn og veginn. Þú hafðir mik-
inn áhuga á náminu mínu og það
þótti mér vænt um. Ég get ekki
lýst því hvað ég er þakklát fyrir
að þú gast gefið mér útskriftar-
húfuna núna áður en þú kvaddir
okkur, því þá get ég haft þig í há-
sætinu hjá mér. Mér finnst leið-
inlegt að þú getir ekki komið í
veisluna því þú elskaðir veislur.
Ég get ekki lýst því hvað ég
sakna þín og mig vantar alltaf að
hringja í þig og koma í heimsókn.
En amma, ég mun passa mömmu
og klára námið mitt með stæl eins
og þú vildir. Hvíl í friði elsku
amma.
Þín langömmustelpa,
Thelma Rós Björgvinsdóttir.
HINSTA KVEÐJA
Elsku amma. Hvíldu í
friði.
Mér finnst mjög ósann-
gjarnt að hafa einungis
þekkt þig í 11 ár en það
voru mjög góð ár. Við
horfðum alltaf saman á Ís-
land got talent það voru
mjög góðir tímar. Ég bara
get alls ekki lýst því hvað
ég sakna þín rosalega mik-
ið, þú varst svo góð.
Kveðja, ömmustelpan
þín,
Stefanía Ósk.
sérstaklega vel. Guð geymi þig
amma. Hver minning er dýrmæt
perla.
Þín ömmustelpa,
Erna Stefanía.
Elsku amma hin. Ég ólst upp
með mömmu og ömmu og lang-
ömmu og ég kallaði þig alltaf
ömmu en það gekk ekki því ég
fékk alltaf svar frá báðum í einu.
Þá ákvað ég að kalla þig ömmu
hina. Nú ertu farin frá mér. Ég
sakna þín mikið því þú varst svo
góð amma, en ég hugga mig við
það að þér líður betur núna, þeg-
ar þú ert komin til mannsins þíns,
dóttur, mömmu þinnar og pabba
og litla bróður. Þú ert komin
heim í heiðardalinn, komin heim
með slitna skó í leit að ró. Ég vil
þakka þér fyrir allt sem þú hefur
gert fyrir mig og hjálpað mér í
gegnum mín 20 ár, þau eru búin
að vera ógleymanleg. Það er ekki
hægt að segja annað en að þú
sért besta langamma sem ég veit
um og mikil hetja miðað við það
sem þú hefur gengið í gegnum
síðan þú varst 35 ára. Ég vil
minnast okkar góðu stunda sam-
an þegar við fórum saman í bæ-
inn, út að borða, í afmæli og ekki
Erna Smith
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
vináttu við andlát
GEIRS ZOEGA.
Sigríður E. Zoega og fjölskylda.
✝
Útför ástkærs eiginmanns míns og föður
okkar,
MAGNÚSAR GUÐMUNDSSONAR,
fyrrverandi eftirlitsflugstjóra
og flugeftirlitsmanns,
sem lést sunnudaginn 27. apríl, fer fram frá
Bústaðakirkju mánudaginn 5. maí kl. 13.00.
Agnete Simson,
Bragi Magnússon,
Guðný Magnúsdóttir,
Guðmundur Magnússon,
Una Þóra Magnúsdóttir.