Morgunblaðið - 12.07.2014, Blaðsíða 32

Morgunblaðið - 12.07.2014, Blaðsíða 32
32 MINNINGAR MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 12. JÚLÍ 2014 ✝ Jónína Guð-mundsdóttir, oftast kölluð Nína, fæddist á Þingeyri 29. júlí 1916. Hún lést á Hjúkrunar- heimilinu Tjörn á Þingeyri 2. júlí 2014. Foreldrar henn- ar voru Magn- fríður Benjamíns- dóttir, f. 1876, d. 1959, og Guðmundur Þorláks- son, f. 1876, d. 1932. Hálf- bróðir Jónínu var Böðvar Guð- mundsson, f. 1927, d. 2000. Jónína giftist 5. febrúar 1938 Birni Jónssyni, sjómanni og síðar fiskimatsmanni, f. 18.8. 1910, d. 8.8. 1988. For- eldrar hans voru Guðrún Gísladóttir og Jón Guðmundur Jóhannsson í Lækjartungu. Jónína og Björn eignuðust þrjú börn: 1. Birna, f. 1941, d. 2007, maki Júlíus G. Bjarna- son, f. 1939. Börn þeirra eru: a) Magnfríður, f. 1961, dóttir Katla, f. 1989, í sambúð með Tómasi Andra Axelssyni. b) Finnbogi Helgi Snæbjörnsson, synir þeirra eru Alexander Al- mar, f. 1995, Aron Atli, f. 2002 og Alvar Auðunn, f. 2007. d) Birna, f. 1980, sambýlismaður Gestur Valur Svansson, börn þeirra eru Andri Blær, f. 2003, og Jóhanna Guðrún, f. 2007. 3. Kolbrún, f. 1953, maki Bjarni Jónsson, f. 1959. Börn: Jón Björn, f. 1974, maki Steinunn Svansdóttir, sonur Tómas Logi, f. 2003, fyrir átti hann Drífu Hrönn, f. 1998, og hún Eið Snæ, f. 1996. b) Harpa Hrund, f. 1978, sambýlismaður Helgi Magnús Valdimarsson, sonur Kári Hrafn, f. 2011, fyr- ir átti hún Freyju Rún, f. 2001, og hann Huga Baldvin, f. 2004. c) Þóra, f. 1983, sambýlis- maður Jón Einar Valdimars- son. Jónína bjó mestalla ævina á Þingeyri og var elst allra íbúa Ísafjarðarbæjar við andlát. Hún var síldarstúlka um 1935- 38, bæði í Ingólfsfirði og á Siglufirði, húsmóðir, starfaði við fiskvinnslustörf og við mötuneyti við Hraðfrystihús Dýrfirðinga og fleiri fyrirtæki í firðinum. Hún var mikil áhugakona um garðrækt, póli- tík og íslenskan handbolta. Jónína verður jarðsungin frá Þingeyrarkirkju í dag, 12. júlí 2014, kl. 14. Bjarni Már, f. 1962, maki Jóna Björg Björgvins- dóttir. Börn þeirra eru Kolbrún Birna, f. 1990, og Júlíus Freyr, f. 2001. c) Björn Starri, f. 1967, sambýliskona Bo- zena Teresa Bialk. Börn hennar eru Dagný, f. 1993, Daníel, f. 1997, og Alexandra, f. 2000. c) Ragna Valdís, f. 1973, dóttir Birna, f. 2010. 2. Páll, f. 1944, maki Jóhanna Björg Ström, f. 1948. Börn þeirra eru: a) Jónína, f. 1966, maki Jón Arnar Magnússon, sonur þeirra Magnús Páll, f. 1999, samfeðra eru Þorkell og Bryndís. b) Viktor, f. 1968, sambýliskona Signý Þöll Krist- insdóttir, börn þeirra eru Mar- grét Embla, f. 2008, og Auður Alma, f. 2010. Fyrir átti Viktor þau Guðna Pál, f. 1987, sam- býliskona Eva Alfreðsdóttir, og Viktoríu Kristínu, f. 1997. c) Elva Björg, f. 1975, maki Það er komið að leiðarlokum Nínu tengdamóður minnar og fylgjum við henni til grafar á Þingeyri, en hún lést 2. júlí. Hana vantaði örfáa daga upp á að verða 98 ára gömul og var hún orðin södd lífdaga. Hennar kynslóð upplifði kreppuna upp úr 1930 og voru þau hjón Björn og Nína eð- alkratar enda studdu þau hreyfingar verkalýðsstéttarinn- ar og fylgdu Alþýðuflokknum að málum. Nína vann ýmis störf um ævina, s.s. á símstöð- inni og í frystihúsinu. Hjónin tóku virkan þátt í starfi Verka- lýðsfélagsins Brynju á Þingeyri og var Björn formaður þess um tíma. Einnig voru þau þátttak- endur í pöntunarfélaginu auk þess að nýta sér lestrarfélagið, sem var mikilvægur þáttur í menningarlífinu á staðnum. Þeir eru orðnir nokkrir ára- tugirnir síðan ég kynntist Kol- brúnu, dóttur þeirra Björns og Nínu, og voru samskipti okkar ávallt góð þó að ekki værum við sammála um öll málefni eins og gengur og gerist. Nína var trú- uð en ég trúlaus og skapaði það stundum umræðu en að sjálf- sögðu vorum við ekki sammála um lífsskoðunina eða hlutverk þess ósýnilega. Að sjálfsögðu var pólitík rædd og ekki var eining um öll málefni. En aldrei varð okkur sundurorða enda samtölin ávallt á vinsamlegum nótum. Andlát náinnar persónu er alltaf erfitt og sorglegt en ég vil nota þetta tækifæri til að beina sjónum að lífinu og mik- ilfengleika þess og þeim mörgu minningum sem aðstandendur eiga hver um sig um samskipti sín við Nínu. Þegar hún varð níræð mætti nánast allur ætt- leggur hennar vestur á Þing- eyri til að halda upp á þennan merkilega dag. Þegar tækifæri gafst heim- sóttum við Kolbrún og börn þau Bjössa og Nínu bæði að sumri sem og um jól og alltaf var vel tekið á móti okkur og tilhlökkun ömmu og afa að fá að hitta barnabörnin og skot- tast aðeins með þau. Eins komu þau stöku sinnum í heimsókn til okkar í höfuðborgina og voru þá fagnaðarfundir. Við Kolbrún vorum svo lán- söm að hafa Nínu innibúandi hjá okkur í nokkurn tíma eftir að Björn var látinn og við flutt heim til landsins eftir margra ára dvöl erlendis. Hún bjó á efri hæðinni og hafði hana fyrir sig og föggur sínar. Mér fannst það ágætt fyrirkomulag en hún valdi síðar að flytja aftur í Dýrafjörðinn þegar langþráð elliheimili var reist á staðnum og bjó Nína þar allt til loka við góða aðhlynningu starfsfólks. Mér er einnig minnisstætt þegar hún átti 95 ára afmæli, en hún hafði gefið út þá yfirlýs- ingu að hún vildi alls ekki vera heima þann dag heldur heim- sækja gömlu síldarverksmiðj- una í Ingólfsfirði á Ströndum! Nína hafði ásamt fleiri Dýrfirð- ingum unnið við síldarvinnslu þar í kringum 1935. Að sjálf- sögðu var orðið við óskum hennar og fórum við Kolbrún ásamt Palla og Lillu og gistum fyrst í Djúpuvík áður en Ing- ólfsfjörður var heimsóttur á af- mælisdaginn. Sama dag var haldið heim á leið og gist í Heydölum í Djúpinu og snædd- ur málsverður til heiðurs af- mælisbarninu. Skemmtu allir sér vel og þó sérstaklega Nína. Að lokum vil ég þakka fyrir 35 ára samfylgd með Nínu og ánægjuleg kynni okkar. Megi minning hennar lengi lifa. Bjarni Jónsson. Elsku amma, eða vinkona mín eins og við oftast kölluðum hvor aðra þegar ég var lítil stelpa. Ég var á leiðinni til þín með fjölskylduna mína vestur á Þingeyri núna í næstu viku til að fá að hitta þig kannski í síð- asta sinn. Við náðum ekki að kveðjast augliti til auglitis svo ég vil fá að kveðja þig með þessum orðum. Þú varst alveg einstök kona í mínum augum. Þú varst góð í að segja sögur, sumar mörgum sinnum. Þú varst með einlægan hlátur sem allir smituðust af en á sama tíma gastu líka kallað ýmislegt sem börn ættu ekki að heyra, sérstaklega þegar þú fylgdist með handboltanum hjá „strák- unum okkar“ eða varst ósam- mála einhverjum stjórnmála- manni í sjónvarpsfréttunum. Þú hafðir áhuga á að klæðast fínum fötum og settir upp vara- lit á ótrúlegustu stöðum til að vera vel til höfð. Þú varst al- gjör dansdrottning á yngri ár- um og þið afi höfðuð gaman af því að ferðast um landið. Þú varst mikill fuglavinur og áttir fallegasta garð sem ég hafði séð sem lítil stelpa. Ég vil þakka þér fyrir að kenna mér að virða dýr og náttúruna. Ég vil þakka þér fyrir öll sumrin sem ég kom til þín sem stelpa, sem í mínum augum voru eins og að koma í Paradís. Alltaf þegar ég kom úr fluginu frá Reykjavík hafðir þú pantað það sem ég kallaði alvörumjólk, frá bóndanum sem beið mín á tröppunum í mjólkurbrúsa þótt þú værir fyrir löngu farin að kaupa mjólk í fernu út úr búð. Takk fyrir alla lítrana af rab- arbaragraut sem enginn gerði betur enn þú. Takk fyrir allt hrósið og knúsin sem þú gafst mér endalaust þegar ég var lítil stelpa. Þín vinkona og dótturdóttir, Harpa Hrund Bjarnadóttir. Elsku amma, í dag fylgjum við þér til hinstu hvílu. Minn- ingar hafa streymt fram und- anfarna daga eftir fráfall þitt og við systkinin höfum rifjað upp sögur af þér og afa. Síðar í þessum mánuði hefðir þú orðið 98 ára gömul. Það er hár aldur og það hafa verið forréttindi að eiga þig sem ömmu svona lengi. Þú elskaðir blóm og garðinn þinn, enda var hann ótrúlega fallegur og þú eyddir löngum stundum þar. Amma var mjög pólitísk og munum við eftir heimsóknum þingmanna í kaffi til þeirra afa. Hún var skoð- anamikil enda hikaði hún ekki við að rífast við sjónvarpið þeg- ar umræðuþættir voru og gat þá fussað, sveiað og bölvað. Amma hafði mjög sterkar skoð- anir og munum við eftir mörg- um rökræðum milli hennar og pabba þar sem hann sat við eldhúsborðið en hún stóð og hafði pabbi lúmskt gaman af að æsa hana upp. Amma hafði mikla frásagnarfærni og það var erfitt að komast að þegar hún átti orðið. Hún sagði skemmtilega frá og með mjög leikrænum tilburðum og hefði sennilega getað orðið góð leik- kona. Amma var húmoristi og sá oft spaugilegur hliðar lífsins. Alltaf var hún tilbúin að hjálpa við heimalærdóminn og eigum við ófáar minningarnar um þegar við sátum og lásum fyrir hana heimalesturinn. Alla tíð las amma mjög mikið og mun- um við eftir dönsku blöðunum sem voru alltaf til á heimilinu. Segja má að tíminn milli klukk- an fimm og sex á daginn hafi verið hennar tími, þá naut amma sín og horfði á Leið- arljós, Glæstar vonir eða aðrar sápuóperur og þegar það var í sjónvarpinu mátti alls ekki trufla hana og ef maður kom í heimsókn á þessum tíma fékkstu enga ömmuþjónustu. Hreinskilni, rökfesta og hlýja eru orðin sem koma upp þegar hugsað er til ömmu. Hún var sérstaklega góð kona sem vildi öllum vel, var fjölskyldan henni mjög kær og hlúði hún vel að sínum nánustu. Þegar farið var í heimsókn til ömmu var ávallt boðið upp á eitthvað og var henni mikið í mun að eiga eitthvað til að bjóða, oft- ast voru það kleinur sem hún gerði svo góðar. Elsku amma, þú varst okk- ur sannarlega góð fyrirmynd, staðföst, trygg og trú. Að lok- um ætlum við að fara með bæn sem þú kenndir okkur öllum og við höfum alltaf varðveitt í hjarta okkar: Vertu yfir og allt um kring með eilífri blessun þinni, sitji Guðs englar saman í hring sænginni yfir minni. (Sig. Jónsson frá Presthólum) Systkinin á Brekkugötu, Jónína, Viktor, Elva, Birna. Elsku amma Nína kvaddi okkur skömmu fyrir 98 ára af- mælið. Við kveðjustund er mér efst í huga umhyggja ömmu í yfir hálfa öld og sú innsýn sem ég fékk í líf hennar kynslóðar í sjávarþorpi á Vestfjörðum, af nákvæmum og oft á tíðum líf- legum frásögnum ömmu. Í gegnum sögu hennar, og einn- ig langömmu minnar og nöfnu, sá ég konur sem dreymdi um að mennta sig meira en höfðu ekki tækifæri til þess vegna fátæktar. Amma Nína missti föður sinn 15 ára og þurfti að vinna fyrir heimilinu. Má rekja sögu fiskvinnslu á landinu í stafsævi hennar: saltfiskverk- un, síldarsöltun og hraðfrysti- hús. En lífið var ekki bara fiskur. Amma var létt á fæti og dansleikir fyrir sjómenn í vari í Dýrafirði og á síldar- plönum á Ströndum komu oft upp í sögum frá yngri árum. Eftir að þau Bjössi afi byggðu sér hús við Brekkugötuna ræktaði hún fallegan garð í frístundum . Hún hafði yndi af blómum og bókum og var þakklát fyrir að geta lesið í ell- inni. Amma Nína var alla tíð áhugasöm um þjóðmálaum- ræðu og fréttir af umheimin- um og lág ekki á skoðunum sínum um menn og málefni. Hún hefði án efa staðið sig vel í þrætupólitíkinni á alþingi og barist þar fyrir jöfnuði og betri kjörum fyrir alþýðuna og þá sem minna mega sín. Afi Bjössi lést fyrir rúmum 25 ár- um. Amma talaði alltaf vel um hann þegar hún rifjaði upp æfi sína síðustu árin og auðheyrt að hún syrgði hann. Það var líka mikið áfall að elsta barnið hennar, Birna móðir mín, fór á undan henni fyrir um sjö ár- um. Ég trúi því að þau hafi tekið vel á móti ömmu og að hún hafir yfirgefið jarvistina sátt með langt lífshlaup. Minn- ingin um góða ömmu mun lifa. Ó, sláðu hægt mitt hjarta og hræðstu ei myrkrið svarta. Með sól og birtu bjarta þér birtist vor á ný. Og angan rósa rauðra, mun rísa af gröfum dauðra. Og vesæld veikra og snauðra mun víkja fyrir því. (Steinn Steinarr) Magnfríður. Margar minningar koma upp í huga mínum þegar ég hugsa til ömmu minnar. Á hverju sumri frá sex ára aldri fór ég til Þingeyrar til þess að eyða sumrinu hjá ömmu og afa. Á þessum aldri var ég vanur að stunda bryggjuveiði og þótti það ekki leiðinlegt. Sú iðja gekk oft langt fram á kvöld og þurfti amma iðulega að hóa í mig þegar komið var að mat- artíma. Var hún þá vön að ganga út á veröndina og góla á strákinn sinn „Jombi, komdu heim“. Þegar ég óx úr grasi fór ég að stunda sjómennsku á sumrin með Palla og Viktori, frændum mínum. Alltaf sá amma til þess að ég færi rétt klæddur út á sjóinn og passaði upp á að ég vaknaði á réttum tíma fyrir hverja sjóferð. Amma var mjög trúuð og var sú manneskja sem kenndi mér faðir vorið og aðrar bænir í bernsku. Þó svo ég sé ekki trú- aður í dag, minnist ég þó þess ætíð. Amma hafði mjög sterkar stjórnmálaskoðanir og var iðu- lega gaman að hlusta á hana og Pál, son hennar, ræða stjórn- mál. Elsku amma, veit þú ert komin á betri stað, kær kveðja og takk fyrir allt sem þú gafst mér. Jón Björn, Steinunn og börn. Fyrstu kynni mína af ömmu Nínu voru fyrir rúmum 50 ár- um þegar hún, ein síns liðs, tók á móti mér í þennan heim á heimili sínu að Brekkugötu 24 á Þingeyri. Þessi heiðurskona hélt síðan áfram að stjana við mig þegar ég bjó á heimili ömmu og afa á sumrin öll mín unglingsár þegar ég dvaldi á Þingeyri og stundaði sjóinn með Palla frænda. Þegar ég lít til baka þá átta ég mig á hve dýrmætt það var að fá að dvelja á heimili ömmu og afa á unglingsárunum og kynnast lífsgildum þeirra sem stunduðu sína vinnu af alúð og voru ósér- hlífin í öllu sem þau tóku sér fyrir hendur. Megin tilgangur lífsins hjá þeim var að hlúa að sínum nánustu umfram allt annað og ég minnist þess ekki að amma Nína hafi nokkurn tíma sagt styggðaryrði um sína nánustu, þó svo að hún hefði sterkar skoðanir og réttlætis- kennd og léti ráðamenn oft hafa það óþvegið, þó oftast í eintali við útvarpstækið. Eftir að við Jóna hófum okk- ar búskap á Þingeyri þá var það hluti af tilveru okkar að heimsækja ömmu og afa á Brekkugötuna þar sem spjallað var um lífið og tilveruna, maður kom aldrei að tómum kofanum hjá ömmu í þjóðfélagsumræð- unni þar sem hún fylgdist vel með öllu og hafði ákveðnar skoðanir á hlutunum og hafði hún gaman af því að spjalla við gesti sína á milli þess sem hún lagði sig fram um að troða í þá alls kyns góðgæti þar til allir stóðu á blístri. Það sem reyndist mér erf- iðast í samskiptum mínum við ömmu Nínu var að gera henni greiða, bíltúrar og annað smá- legt, þar sem hún linnti ekki látum að reyna að gjalda fyrir greiðann því hún vildi aldrei skulda neinum neitt þó svo hún væri alltaf reiðubúin að stjana við aðra án endurgjalds. Þetta lýsir vel hennar kynslóð sem ég er ævinlega þakklátur fyrir að kynnast með því að umgangast hana og hlusta á fjölmargar sögur af lífsbaráttu samferða- manna á fyrrihluta síðustu ald- ar. Elsku amma Nína, nú ert þú farin yfir móðuna miklu eftir nær heila öld hérna megin og við sem fengum að kynnast þér geymum með þakklæti og hlý- hug minninguna um þig sem sterka og litríka persónu. Meg- ir þú hvíla í friði með fjölmörg- um vinum og ættingjum þínum sem fóru langt á undan þér. Bjarni, Jóna og börn. Jónína Guðmundsdóttir Virðing, reynsla & þjónusta Allan sólarhringinn 571 8222 Svafar: 82o 3939 Hermann: 82o 3938 Ingibjörg: 82o 3937 www.kvedja.is svafar & hermann ✝ Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma, RAGNHEIÐUR KRISTINSDÓTTIR, Hrafnistu, Hafnarfirði, verður jarðsungin frá Hafnarfjarðarkirkju þriðjudaginn 15. júlí nk. Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir en þeim sem vilja minnast hennar er bent á líknarstofnanir. Ásta Úlfarsdóttir, Kristinn Þórir Sigurðsson, Þórunn Úlfarsdóttir, Haraldur Þór Ólason, Ásgeir Úlfarsson, Ína Skúladóttir, barnabörn og barnabarnabörn. ✝ Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi, sonur og bróðir, STEINAR ÞÓR GUÐJÓNSSON, lést aðfaranótt mánudagsins 7. júlí. Hann verður jarðsunginn frá Grafarvogskirkju mánudaginn 14. júlí kl. 15.00. María Jolanta Polanska, María Magdalena Steinarsdóttir, Hjörleifur Björnsson, Sandra M. Steinarsdóttir Polanska, Kjartan Guðjónsson, Árna Steinunn Rögnvaldsdóttir, Hilmar Guðjónsson, Agnes Henningsdóttir, Marta Guðjónsdóttir, Kjartan G. Kjartansson, Raggý Björg Guðjónsdóttir og barnabörn.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.