Morgunblaðið - 16.06.2014, Qupperneq 21

MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 16. JÚNÍ 2014
✝
Ástkær móðir, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
MATTHEA PÁLÍNA ÞORLEIFSDÓTTIR,
andaðist á hjúkrunarheimilinu Droplaugar-
stöðum aðfaranótt miðvikudagsins 11. júní.
Sigríður Sigurðardóttir, Pétur Stephensen,
Ásta Sigurðardóttir, Haukur Gröndal,
María Guðrún Sigurðardóttir, Bjarni Guðmundsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær sonur okkar
KERAN STUELAND ÓLASON
lést á heimili sínu miðvikudaginn 11. júní.
Útför hans fer fram frá Digraneskirkju í dag,
mánudaginn 16. júní kl 15.00.
Innilegar þakkir fyrir stuðning og samhug í
gegnum árin.
Óli Ásgeir Stueland, Hulda Jónasdóttir.
✝
Hjartans þakkir til allra ættingja og vina sem
sýndu okkur hlýhug og samúð við andlát og
útför ástkærs eiginmanns, föður, tengda-
föður, afa og langafa,
ELLERTS BJÖRNS SKÚLASONAR
verktaka,
Bergási 11,
Reykjanesbæ.
Sérstakar þakkir til starfsfólksins á B2 Tauga-
lækningadeild á Landspítala, Fossvogi fyrir
einstaka umönnun og hlýju.
Elín Guðnadóttir,
Elínborg Ellertsdóttir, Bjarne P. Svendsen,
Vigdís Ellertsdóttir,
Björn Viðar Ellertsson, Helena Guðjónsdóttir,
Ómar Ellertsson, Árni Kr. Einarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
AGNAR HERMANNSSON,
ýtustjóri á Sauðárkróki,
lést á Landspítalanum Fossvogi 9. júní.
Útför verður gerð frá Sauðárkrókskirkju
miðvikudaginn 18. júní kl. 14.
Anna Lilja Leósdóttir
Ásta Rósa Agnarsdóttir
Hermann Agnarsson Geirlaug Ingibjörg Jónsdóttir
Vilhjálmur Leó Agnarsson Halla Sigurjónsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn.
✝ Ragnar Böðv-arsson fæddist
í Bolholti á Rang-
árvöllum 27. júní
1935. Hann lést á
Heilbrigðisstofnun
Suðurlands á Sel-
fossi 24. maí 2014.
Foreldrar hans
voru hjónin Böðv-
ar Böðvarsson
bóndi í Bolholti, f.
14. ágúst 1889, d.
24. apríl 1967, og kona hans
Gróa Bjarnadóttir, f. 5. ágúst
1900, d. 28. mars 1980.
Systkini Ragnars voru
Árni Böðvarsson, f. 15. maí
1924, d. 1. september 1992,
kvæntur Þórunni Ágústu
Árnadóttur, Ingólfur Páll
Böðvarsson, f. 27. janúar
1926, d. 19. júní 1993, kvænt-
ur Sigríði Unni Ottósdóttur,
Guðbjörg Böðvarsdóttir, f. 3.
janúar 1932, var gift Ingva
Þorgeirssyni, og Bjarni
Böðvarsson, f. 3. apríl 1938,
kvæntur Kristínu Bjarnveigu
Tryggvadóttur.
Hinn 9. júní 1973 kvæntist
hann Jennýju
Magnúsdóttur frá
Árnagerði í Fljóts-
hlíð, f. 21. febrúar
1935, d. 13. nóv-
ember 1987. Eftir-
lifandi sonur
þeirra er Böðvar
Jens Ragnarsson,
f. 12. mars 1974.
Ragnar lauk bú-
fræðiprófi frá
Hvanneyri 1955.
Hann bjó á Voðmúlastöðum
1958-1972 en gerðist þá verk-
stjóri í Víðinesi á Kjalarnesi,
en átti heima á höfuðborgar-
svæðinu 1974-83 og stundaði
þá lengst af skrifstofustörf.
Árið 1983 fluttu þau Jenný að
Kvistum í Ölfusi, en Jenný lést
1987. Ragnar bjó áfram á
Kvistum en 1996 flutti hann
ásamt Böðvari Jens syni sínum
til Selfoss og bjó þar til
dauðadags. Þar vann hann
m.a. að ritun bóka um fimm
sveitir í Rangárþingi.
Útför Ragnars fór fram í
kyrrþey frá Selfosskirkju 5.
júní 2014.
Ragnar Böðvarsson fræði-
mann frá Bolholti á Rangárvöll-
um þekkti ég frá vori 1995 þeg-
ar ég fyrir atbeina Magnúsar
heitins Finnbogasonar oddvita á
Lágafelli í Austur-Landeyjum
kom til liðs við Ragnar að halda
áfram með Landeyingabók. Ég
tók eftir því við fyrstu kynni að
Ragnar var suðrænn í útliti.
Valgeir heitinn Sigurðsson,
fræðimaður á Þingskálum á
Rangárvöllum, hafði tekið að sér
haustið 1985 að skrifa ábúenda-
töl fyrir fimm hreppa í vest-
urhluta Rangárvallasýslu. Áður
hafði Valgeir lokið við bók um
sína heimasveit, Rangvellinga-
bók, sem kom út 1983 og er fyr-
irmyndin að bókunum. Valgeir
varð bráðkvaddur í byrjun febr-
úar 1994. Hann hafði ætlað sér
að klára fyrst Austur-Landeyj-
ar.
Ragnar hafði búið á Voðmúla-
stöðum í Austur-Landeyjum frá
1958 til 1972 og þekkti vel til í
sveitinni. Eftir því sem ég best
veit var það Grétar Haraldsson
bóndi í Miðey sem nefndi það
fyrstur manna við Ragnar að
ljúka við ábúendatalið. Grétar
vissi nefnilega að Valgeir og
Ragnar voru jafnaldrar og ná-
grannar af Rangárvöllunum og
það myndi ekki standa í Ragnari
að taka að sér ritstjórnina.
Enda kom það fljótt í ljós að
hann kunni vel til verka. Hann
var ótrúlega fljótur að þekkja
allar kirkjubækur, manntöl og
skiptabækur svo að dæmi sé
tekið.
Ragnar var óvenjugóður ís-
lenskumaður og vildi alls ekki
láta sjást eftir sig á prenti flatan
stíl og sviplausan. Ég viður-
kenni fúslega að ég hafði aldrei
roð við Ragnari í málfræðinni.
Við lukum við ábúendatöl fyrir
Austur-Landeyjar, Landsveit,
Holtahrepp, Ásahrepp og Djúp-
árhrepp. Hver bók gerir grein
fyrir ábúendum og fjölskyldum
þeirra eins langt aftur og heim-
ildir ná. Bróðir Valgeirs, Ing-
ólfur heitinn Sigurðsson fræði-
maður á Þingskálum, var með
okkur Ragnari á meðan hans
naut við en hann lést í mars
2003.
Ég tók fljótt eftir því að
Ragnar var óvenjulega vel gef-
inn og gerður maður. Hann var
búfræðingur frá Hvanneyri en
hefði auðveldlega getað stundað
hvaða langskólanám sem var ef
hann hefði átt þess kost. Ragnar
var áhugamaður um íslenska
menningu, hann söng mörg ár í
kór á Selfossi, hafði brageyra
sem kallað er. Hann kunni þar
að auki allar reglur þar um og
heyrði þess vegna á augabragði
hvort ferskeytla væri rétt kveð-
in og var lengi félagi í Kvæða-
mannafélaginu Iðunni. Einnig
tók ég eftir því í fari Ragnars
hvað hann var almennt fordóma-
laus.
Ritstörfunum lauk í desem-
ber 2010 með bókinni um Djúp-
árhreppinn. Við héldum áfram
að tala saman í síma – mest um
sagnfræði og ættfræði. Tvær
ferðir fórum við austur að Skóg-
um undir Eyjafjöllum að hitta
vin okkar Þórð Tómasson.
Seinni ferðin var farin í apríl
2012. Og seint í ágúst 2012 fór-
um við dagsferð til Vestmanna-
eyja til þess að vera viðstaddir
dagskrá um Rangæinga sem
flutt höfðu til Vesturheims.
Ég er afar þakklátur fyrir
samstarfið við Ragnar Böðvars-
son. Að leiðarlokum sendi ég
innilegar samúðarkveðjur til
Böðvars og nánustu ættingja
Ragnars Böðvarssonar.
Þorgils Jónasson.
Okkur fækkar óðum sem ól-
umst upp í litla samfélaginu við
ána, Ytri Rangá, fyrir um og
eftir miðja síðustu öld. Í dag var
ég í jarðarför gamals nágranna,
Ragnars Böðvarssonar, sem átti
heima hér í nágrenninu fram yf-
ir tvítugt. Ragnar var fjórum ár-
um eldri en ég svo við vorum
ekki leikfélagar, en hann var
mikill félagi Valgeirs, bróður
míns, sem var á svipuðum aldri
og hann. Þeir voru ásamt fleiri
strákum hér í nágrenninu oft í
leikjum og íþróttum (við frum-
stæð skilyrði en með miklum
áhuga) sem stálpaðir strákar og
unglingar, og ég var þá ekki
langt undan. Eftirfarandi minn-
ingabrot eru frá því ég man
fyrst eftir Ragnari fyrir nær
sjötíu árum: Það er september,
heyskap er lokið hjá okkur. Bol-
holtsfólkið er að hirða það síð-
asta af Móanum, blett sem það
hafði innan sandgræðslugirðing-
ar, pabbi labbar til þeirra, ég
elti pabba eins og ég gerði oft á
þessum á þessum árum. Böðvar,
bóndinn, var að binda með
Böggu, dóttur sinni, sem þá hef-
ur verið 12-13 ára. Gilli, bóndinn
á Kaldbak, kemur ríðandi með
tvo til reiðar, næst man ég að
karlarnir eru komnir á þeysireið
og pabbi reiðir mig, fyrir ofan
Höfðalæk mætum við dreng
með hest og heygrind, sem ríður
ofan á aktygjunum. Þarna kem-
ur hann Ragnar, segir pabbi við
mig, hann var að flytja hey
heim, þónokkurn spotta. Pabbi
talar um hvað hann sé duglegur,
bara níu ára. Ef þetta er rétt
munað hefur þetta verið 1944 og
ég langt komin á fimmta árið.
Svona var lífið þá. Hitt minn-
ingabrotið er líklega frá því vor-
ið eftir, ég er stödd upp í melum
(Þorsteinsmelum) og Ragnar er
með mér og er að sýna mér
kríuunga nýkomna úr eggi, það
fannst mér gaman. Krían var ill
en ég var ekkert hrædd, Ragnar
passaði mig. Bjarni var þarna
líka. „Lengi man til lítilla
stunda.“ Eftir að Ragnar flutti
úr nágrenninu hitti ég hann ekki
oft um árabil, en síðustu tuttugu
árin höfum við svo haft meira
samband, bæði hittumst við oft-
ar og töluðum saman í síma allt-
af öðru hvoru. Ragnar var hlýr
og glaðlyndur maður sem gam-
an var að spjalla við enda þekkt-
um við það sama frá gömlum
dögum og áttum sameiginlegar
minningar. Ég talaði síðast við
hann í síma í vetur, febrúar-
mars, þá var hann orðinn veikur
en kvartaði ekki. Þá talaði hann
um að koma í heimsókn á vor-
dögum og ræða við mig um rit-
gerð sem hann var að skrifa um
vöð á Ytri- Rangá. Það verður
því miður ekki. Hann fór yfir
annað vað og eins og Grímur
Thomsen sagði forðum:
„Enginn þetta þekkir vað,
þó munu allir ríða það.“
Minningin lifir um góðan
dreng.
Sólveig Sigurðardóttir,
Þingskálum.
Síðasta áratug liðinnar aldar
og þann fyrsta á núverandi öld
var Ragnar Böðvarsson einn
þaulsætnasti fræðimaðurinn á
Héraðsskjalasafni Árnesinga.
Þá vann hann að ritun byggða-
sögu sveitarfélaga í Rangár-
vallasýslu og kirkjubókafilmur
úr því héraði geymdu mikilvæg-
an fróðleik í þeim rannsóknum.
Það var honum mikill léttir að
geta sótt þau fræði í heima-
byggð og sparað sér tímafrekan
akstur til Þjóðskjalasafns Ís-
lands í Reykjavík. Skipulögð og
nákvæm vinnubrögð hans vöktu
athygli og bækurnar birtust síð-
an hver af annarri. Einyrkjan-
um í stöðu héraðsskjalavarðar
varð Ragnar hinn trausti félagi
og vinur og stóð þar oft vaktina
á auglýstum opnunartíma ef að-
stæður kölluðu héraðsskjalavörð
af vettvangi. Yfir kaffibolla bar
margt á góma og það vakti að-
dáun hversu fjölfróður Ragnar
var. Vel kveðnar vísur voru hluti
áhugamála hans og kunnátta á
því sviði með ólíkindum. Minn-
isstæðust verður mér þó sam-
stund okkar tveggja yfir kaffi-
bolla þegar jarðskjálftinn mikli
reið yfir kl. 16.46 þann 29. maí
2008. Þá mun samræða okkar
hafa fallið niður í nokkrar sek-
úndur en að skjálftanum loknum
var gengið út og engin óttavið-
brögð sáust á Ragnari. Ragnar
mun lifa mér í minni sem góður
vinur og hámenntaður einstak-
lingur án skólagöngu. Á því sviði
stóð hann mörgum langskóla-
gengnum langtum framar. Ég
votta þér, Böðvar Jens Ragn-
arsson, og öðrum aðstandendum
mína innilegustu samúð.
Björn Pálsson, fv.
héraðsskjalavörður.
Ragnar
Böðvarsson
✝ Margrét Jónas-dóttir fæddist í
Reykjavík 21. mars
1925 og lést á
Hjúkrunarheimil-
inu Eir hinn 26. maí
2014.
Foreldrar Mar-
grétar voru Jónas
Jónasson frá Hellu-
vaði, f. 27. sept-
ember 1897, d. 2.
september 1964, og
Mínerva Málfríður Jósteins-
dóttir frá Kárastöðum, f. 27.
nóvember 1896, d. 15. febrúar
1971. Margrét var fyrir miðju í
sínum systkinahópi en eldri
systkini voru Elín, f. 28. nóvem-
ber 1914, d. 10. maí 2005, og
Theódór, f. 18. febrúar 1921, d.
10. júní 2013. Yngri systkini
Margrétar eru tvíburasysturnar
Bryndís og Hjördís, fæddar 5.
maí 1934.Eigin-
maður Margrétar
var Þorsteinn Guð-
mundsson, f. 13.
maí 1923, d. 19. júní
2001. Börn þeirra
eru: 1) Sigurrós, f.
24. maí 1945, d. 23.
desember 1945. 2)
Haraldur, f. 17.
desember 1946,
börn hans eru
Bryndís, Mitchell,
Nikulás og Kristófer. 3) Sigur-
rós, f. 21. september 1948, dóttir
hennar er Krista og barnabörn
Cecilia og Adelaide. 4) Hilmar
Páll, f. 5. ágúst 1954, börn hans
eru Alexandra og Shaun. 5) Ei-
ríkur, f. 25. mars 1964, sonur
hans er Trevor.
Margrét var jarðsungin 30.
maí 2014 í Dómkirkjunni í
Reykjavík.
Margrét mágkona hefur lokið
viðburðaríkri 89 ára ævigöngu
og hlotið leg hjá Þorsteini, ást-
kærum eiginmanni frá 1945. Þau
voru af styrkum stofnum og
jafnræði með þeim um menning-
arlegt uppeldi. Hafði fólk ekki
kynnst fegurri framkomu en
þeirra. Þau stofnuðu heimili á
Selásbletti, og hóf hann starf við
Ísafoldarprentsmiðju 1942, m.a.
við setningu Morgunblaðsins, en
hún helgaði sig stækkandi heim-
ili. Var sár harmur að þeim kveð-
inn við andlát Sigurrósar dóttur
þeirra. Önnur tvö börn fæddust
hér, Haraldur og Sigurrós.
Orðstír Steina hafði borist út,
og var leitað til hans að starfa
við íslensku blöðin í Winnipeg,
og tók fjölskyldan sig því upp
1954. Fastmælin héldu þó ekki,
og leitaði hann annars starfs.
Heimför var svo áformuð eftir
tveggja ára dvöl, en fyrst vildu
þau sjá Vesturheim, og leiddi
skoðunin af sér atvinnu í Los
Angeles, þar sem veðurfar er
hvað blíðast.
Vestra buðu þau fljótt ömm-
unum, Mínervu og Sigurrós, í
heimsókn 1958, og var þeim sleg-
ið upp ásamt Margréti, Þorsteini
og Hilmari Páli sem stórviðburði
á forsíðu blaðs hans Daily
Breeze, og greint glöggt frá gjöf-
um og matföngum og áliti á landi
og lýð. Lýsti það áhuga á þeim
og virðingu fyrir Steina svo
snemma á ferli hans.
Árið 1964 dreymdi mig
(Bjarna) vestur, að kom í eldhús,
hvar Margrét stundaði listilega
matreiðslu. Fann rektor háskól-
ans þá upp á að senda mig sem
gistiprófessor til Pomona Col-
lege, um stundarakstur frá LA,
og var Jón Bragi með okkur til
að kynnast landi og þjóð. Var þá
ómetanlegt að njóta ráðgjafar og
gestrisni frændfólksins. Liðkað-
ist senn um ferðahug og dug.
Þjóðhátíðarsumarið 1974 komu
þau heim og var fylgt í hringferð
um landið, og árið eftir fórum við
ásamt Jóni Braga, konu og dótt-
ur hringferð um vestrið og var
tekið með kostum og kynjum.
Fleiri ferðir voru síðar farnar af
sértilefnum.
Smekkvísi og listfengi voru
Margréti í blóð borin. Þegar létt-
ist um barnaforsjá stundaði hún
í vaxandi mæli fjölbreytta
skreytilist. Starf Þorsteins var
að sjálfsögðu viðurhlutameira og
tileinkaði hann sér jafnharðan
allar tölvunýjungar og fylgdi eft-
ir í verki og varð stjórnandi í um
100 manna prentsal. Við starfs-
lok hans í maí 1988 var kynnt
þvert yfir forsíðu blaðsins:
„Steini Gudmundsson retiring“
með stórri mynd og fjöllun um
áform. Reyndist vandkvæðum
bundið að fá eftirmann, sem
treysti sér í spor hans. Í skóla
barnanna varð algjört upphlaup
af sama tilefni, en hann hafði
sýnt nemendum mikla ræktar-
semi.
Heit ósk þeirra hjóna var að
enda ævina hér heima. Eftir tals-
verða leit að bústað urðu þau
ánægð með sama fjölbýlishús og
við vorum að velja og fluttu inn
um svipað leyti, 1995. Var gagn-
kvæm ánægja með það nábýli.
Um leið afréðu þau að dvelja
hluta árs hjá börnum sínum ytra
og taka eftir atvikum á móti
þeim hér heima. Þorsteini auðn-
aðist þó ekki langlífi og andaðist
hann í júní 2001, og eru þau nú
sameinuð í faðmi fósturjarðar og
um leið, að við trúum, í fyllstu
hamingju í andans veröld.
Rósa og Bjarni Bragi.
Margrét
Jónasdóttir
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla
útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í
hægra horninu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“
valinn úr felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir birtingu á útfarardegi verður greinin
að hafa borist eigi síðar en á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á
föstudegi ef útför er á mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist, enda þótt grein ber-
ist áður en skilafrestur rennur út.
Minningargreinar