Morgunblaðið - 01.10.2014, Blaðsíða 21

MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 1. OKTÓBER 2014
✝ GuðmundurRagnar Ein-
arsson fæddist í
Gerðum í Stokks-
eyrarhreppi 1.
október 1933. Hann
lést í Reykjavík 21.
september 2014.
Foreldrar hans
voru Einar Sveinn
Vilhjálmsson sjó-
maður, f. 17.2.
1900, d. 4.1. 1969,
og kona hans Elísabet Guð-
mundsdóttir húsmóðir, f. 8.2.
1898, d. 3.6. 1973. Systkini Guð-
mundar: Vilhjálmur Tryggvi
Einarsson, f. 14.11. 1930, d.
28.12. 1999, og Kristbjörg Ein-
arsdóttir, f. 6.1. 1937. Eiginkona
Guðmundar var Guðmunda Arn-
finnsdóttir, húsmóðir og verka-
kona, f. 27.3. 1929, d. 6.2. 1998.
Foreldrar hennar voru Arnfinn-
ur Jónsson og Svava Guðbjörg
Guðjónsdóttir. Dóttir Guð-
mundar og Guðmundu er El-
ísabet Guðmundsdóttir, f. 31.1.
1957. Börn hennar
eru Aþena Ómars-
dóttir, f. 1973, gift
Arnari Guðlaugs-
syni og eiga þau 4
börn, Úlfur Árna-
son, f. 1979, og Jó-
hann Finnsson, f.
1988, sambýliskona
hans er Ása Sigurð-
ardóttir og á hún
fyrir 1 dóttur. Fyr-
ir átti Guðmunda
soninn Ásgeir Svavar Ólafsson,
f. 1951, hans kona er Hrefna
Tómasar og eiga þau 2 syni.
Sambýliskona Guðmundar síð-
ustu æviárin var Jónína Guðrún
Gústavsdóttir, f. 21.11. 1940.
Guðmundur bjó á Stokkseyri
alla ævi, hann fór til sjós um
fermingu og stundaði sjó-
mennsku fyrstu starfsárin en
vann lengst af sem múrari.
Útför Guðmundar fer fram
frá Stokkseyrarkirkju í dag, 1.
október 2014, og hefst athöfnin
kl. 14.
Í dag, 1. október, er jarðsettur
Guðmundur Einarsson eða
Gummi eins og hann var oftast
kallaður, en Gummi var fæddur
þann dag fyrir 81 ári.
Ég hef þekkt Gumma alla mína
ævi enda voru faðir minn heitinn
og Gummi æskuvinir, báðir fædd-
ir og uppaldir á Stokkseyri. Faðir
minn lést á besta aldri, aðeins 49
ára að aldri, og var okkur öllum
harmdauði, ekki síst Gumma sem
missti þá sinn besta vin. Faðir
minn flutti til Reykjavíkur og
stofnaði þar sína fjölskyldu en
foreldrar hans bjuggu á Stokks-
eyri til dánardægurs og því voru
afar tíðar ferðir okkar fjölskyld-
unnar þangað austur. Aldrei var
af stað farið án þess að koma við í
Merkisteini hjá Mundu og
Gumma. Það var alltaf tilhlökk-
unarefni að mæta í allar kræsing-
arnar sem Munda töfraði fram á
svipstundu.
Gaman var að fylgjast með
æskuvinunum er þeir hittust á
Stokkseyri og var það ávallt
þeirra fyrsta verk að fá sér göngu
niður í fjöru, þar leið þeim vel
saman félögunum.
Um verslunarmannahelgi fyrir
um átta árum hringdi ég í Gumma
og stakk upp á því við hann að
kíkja til okkar í kaffi upp í sum-
arbústað móður minnar, þar sem
ég vissi að hann myndi vera einn
að sýsla heima við eins og svo oft
áður.
Gummi tók vel í þetta og fékk
sér bíltúr austur á Flúðir og urðu
þær ferðir fleiri næstu misserin.
Varð það úr að þau móðir mín
tóku saman og flutti Gummi á
endanum til móður minnar í
Kópavog og síðar til Reykjavíkur
eftir að hún fluttist þangað fyrir
tæpum tveimur árum. Gummi
átti þó enn hús sitt á Stokkseyri.
Hugur Gumma var þó tíðum þar
austur frá og voru því ófáar ferðir
hans þangað. Hann var natinn við
að dytta að húsi sínu og garðinum
þar í kring, fylgjast með kartöflu-
garðinum, bóna bílinn og ýmis-
legt fleira. Gummi var einkar ljúf-
ur og geðprúður maður og hafði
góða nærveru. Það var mikið
happ fyrir okkur fjölskylduna að
Gummi skyldi mæta á Flúðir
forðum daga þar sem hann og
móðir mín fundu kærleik og vin-
skap hvort hjá öðru og áttu fal-
legan og góðan tíma saman þessi
átta ár.
það verður heldur tómlegt nú
hjá móður minni er hennar besti
félagi er horfinn á braut. Missir
hennar er mikill og elsku Ellu
dóttur Gumma sem var hans
augasteinn og sem alltaf var til
staðar fyrir hann alla tíð. Mér er
efst í huga á þessum tímamótum,
þakklæti til Gumma fyrir góð
kynni og góða samveru í fjölda
ára.
Elsku mömmu, Ellu og öðrum
ástvinum votta ég innilega sam-
úð.
Sigurbjörg Alfreðsdóttir.
Fyrir akkúrat einu ári sat ég
við veisluborð að halda upp á átt-
ræðisafmæli afa, hann var búinn
að vera veikur en var á góðri leið
með að ná sér, við áttum góð jól,
vor og sumar og hann virtist stál-
sleginn. Í dag mun ég setjast við
annars konar veisluborð og þakka
fyrir samveruna síðustu 40 árin.
Fyrstu minningar mínar um
afa eru úr Merkisteini þegar ég
var lítil stelpa, í mínum huga var
hann háaldraður maður en þá
hefur hann verið rétt skriðinn yfir
fertugt, eins og ég er í dag. Ég
var mikil afastelpa og sótti í að
vera með honum, hvort sem hann
var að fara að vitja um netin,
sinna hrossunum eða fara upp í
Heiði, alltaf var ég komin í stíg-
vélin, tilbúin í slaginn. Hann hafði
ekkert val, litla afastelpan tróð
sér í gegnum þykka skrápinn sem
fáir komust í gegnum, og á kvöld-
in sat ég í fanginu á honum og
stalst til að drekka kaffið hans
meðan hann svaf yfir sjónvarp-
inu.
Afi var ekki maður margra
orða og undi sér yfirleitt best einn
með sjálfum sér eða með fáum út-
völdum, en hann gat verið ein-
staklega orðheppinn og hafði hár-
beittan húmor þegar þannig lá á
honum. Hann var vinnuþjarkur
og fannst best að hafa nóg fyrir
stafni, sveitamaður fram í fingur-
góma og kunni hvergi betur við
sig en á Stokkseyri.
Afi og amma bjuggu í Merk-
isteini alla þá tíð sem ég man eftir
mér og skutu skjólshúsi yfir þá
sem með þurftu, þar bjuggum við
mæðgur þegar ég var barn, Svava
langamma mín og Tryggvi, bróðir
afa. Þau hjónin voru af gamla
skólanum, þar skorti engan neitt
en þar þekktist heldur ekki óhóf
og þó að ekki væri bruðlað með
peninga voru þau höfðingjar heim
að sækja, amma var einstök hús-
móðir sem sá um heimilið af
stakri prýði og alltaf var hlaðið
borð ef gesti bar að garði.
Eftir fráfall ömmu árið 1998
var hann vængbrotinn maður, en
eftir nokkurra ára einsemd hófu
þau Nína búskap og eru hún og
hennar börn nú stór hluti af fjöl-
skyldunni og verða áfram um
ókomna tíð.
Í dag hafði ég hugsað mér að
drekka kaffi með afa og fagna
einu ári til viðbótar, en þess í stað
mun ég bera hann til grafar. Við,
fjölskyldan kveðjum hann með
sorg í hjarta en minningarnar
munu lifa með okkur að eilífu.
Hvíl í friði, elsku afi.
Aþena.
Guðmundur
Ragnar Einarsson
✝ Erlingur ÞórRagnarsson
fæddist á Þor-
grímsstöðum í
Breiðdal 28. júlí
1943. Hann lést á
sjúkrahúsinu á
Sauðárkróki 18.
september 2014.
Móðir hans er
Guðrún Erlings-
dóttir frá Þor-
grímsstöðum í
Breiðdal, f. 10.9. 1923. Faðir
hans var Ragnar Björgvinsson,
f. í Suður-Múlasýslu 28.2. 1915,
d. 18.7. 1982.
Fyrri eiginkona Erlings er
Gróa Rannveig Sigurbergs-
dóttir, f. 1944, frá Svínafelli í
Nesjum, þau skildu.
Þeirra börn eru: 1) Þóra
María Erlingsdóttir, f. 1968,
maki Magnús Jónsson, f. 1966,
börn: a) Viktoría Bjarney, f.
f. 1994, 2) Svanberg Guð-
leifsson, f. 1970, maki Vilhelm-
ína S. Smáradóttir, f. 1974,
börn: a) Ólafía Ósk, f. 2003, b)
Elmar Örn, f. 2003. 3) Sverrir
Örn Sverrisson, f. 1984. Maki
Rabia’tul Binte Sazali, f. 1983.
Systkini Erlings sammæðra
eru : Kristín Ingadóttir, f. 1948,
Hulda Sigríður Ingadóttir, f.
1950, Hjörtur Ingason, f. 1952.
Systkini Erlings samfeðra:
Sigrún, f. 1946, Jóhanna Sig-
urbjörg, f. 1948, Gunnar Þórð-
ur, f. 1949, d. 1975, Bjarni
Metúsalem, f. 1950, d. 2004, og
Björgvin Jónas, f. 1958.
Erlingur ólst upp á Þor-
grímsstöðum í Breiðdal en fór
ungur að heiman að vinna fyrir
sér við fiskvinnslu og sjó-
mennsku á ýmsum stöðum á
landinu en settist svo að á Höfn
í Hornafirði þar sem hann
stofnaði fjölskyldu og vann
lengst af á sjó en síðustu ár
starfsævinnar við fiskvinnslu.
Síðustu sjö árin bjó hann á
Sauðárkróki.
Útför Erlings fer fram frá
Sauðárkrókskirkju í dag, 1.
október 2014, kl. 14.
1992, b) Daníel, f.
1995, c) Ríkey, f.
2000. 2) Rúnar Erl-
ingsson Silfur, f.
1970, maki Vero-
nica Silfur, f. 1969,
börn þeirra a) Isar
Jonas, f. 1999, b)
Eskil Olof, f. 2001,
c) Ragnar Erik, f.
2003. 3) Heiðar
Björgvin, f. 1972,
maki Stefanía Ljót-
unn Þórðardóttir, f. 1969,
þeirra sonur: Hafþór Logi, f.
2000.
Eftirlifandi eiginkona Er-
lings er Bryndís Guðmunds-
dóttir, f. á Siglufirði 1947.
Hennar börn eru: 1) Hallfríður
Guðleifsdóttir, f. 1967, maki
Hilmar Haukur, f. 1961, börn:
a) Sandra, f. 1990, maki: Birkir
Fannar, f. 1988, barn þeirra
Haukur Freyr, f. 2012, b) Íris,
Elsku Elli, með tár á kinn sest
ég niður og skrifa kveðjuorð til
þín.
Þú varst yndislegur tengda-
pabbi og afi barna minna, félagi
og góður vinur. Jákvæður, bros-
mildur og hjálpsamur með ein-
dæmum hvort sem eitthvað
þurfti smáviðgerð eða að veita
góð ráð. Enda á heimili okkar
Svanbergs ert þú Elli afi sem
vissi allt og var alltaf til í að
leika. Því voru þau ófá, símtölin
til þín þar sem Elmar Örn vant-
aði upplýsingar og þá lá beinast
við að hringja og spyrja Ella afa.
Já, það er svo margs að minn-
ast og margs að sakna. Brosandi
í gegnum tárin þá koma margar
góðar minningar og ein þeirra
var hinn 21. maí 2004 þegar þið
Bryndís báðuð mig og krakkana
um að koma lengri leiðina upp á
Einarsstaði og hitta ykkur að-
eins í Breiðdalnum á leið okkar
allra í sumarbústaðaferð með
fjölskyldunni. Þarna áttum við
yndislega stund í Heydalakirkju
þar sem ég og mamma þín feng-
um þann heiður að vera svara-
menn ykkar í brúðkaupinu og
Elmar Örn og Ólafía Ósk stóðu
við hlið ykkar uppi við altarið.
Mikið var þetta falleg athöfn og
yndislegur dagur.
Það er stutt á milli gleði og
sorgar en minningar lifa um
ókomna tíð.
Þegar við lögðum af stað til
ykkar í sumarbústaðaferðina nú í
sumar þá var ætlunin að eiga
saman góðar stundir á Suður-
landi. Þessar stundir urðu aðeins
nokkrir klukkutímar í sumarbú-
stað en eftir það tók við spít-
aladvöl hjá þér og hörð barátta
við þetta illvíga mein.
Elsku Elli minn, með þessum
fáu orðum kveð ég þig og veit að
þér líður vel.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
Grátnir til grafar
göngum vér nú héðan,
fylgjum þér, vinur. Far vel á braut.
Guð oss það gefi,
glaðir vér megum
þér síðar fylgja’ í friðarskaut.
(Vald. Briem.)
Elsku fjölskylda. Innilegar
samúðarkveðju og megi Guð gefi
ykkur styrk og vera með ykkur.
Hjartans kveðja,
Vilhelmína S. Smáradóttir.
Í dag kveð ég minn kæra
tengdaföður, hann Ella, og sú
kveðjustund finnst mér hafa
komið allt of fljótt. Ég man þá
stund er ég fyrst kom inn á heim-
ili hans, þá vakti það athygli
mína hve allt var snyrtilegt,
hreint og fínt, blómstrandi potta-
blóm í gluggum, að ógleymdum
risakaktusunum ógurlegu, sem
blómstruðu samt svo fallega. En
svona var Elli, allt sem hann
vann og gerði, var gert með svo
mikilli snyrtimennsku og vand-
virkni. Og listakokkur var hann,
hvort sem var hverdagsmatur
eða veislumatur. Ég man vel eft-
ir fyrsta aðfangadagskvöldinu
með þeim feðgum, ég vissi að það
yrðu rjúpur í matinn sem ég
hafði aldrei smakkað fyrr og
lyktin sem tók á móti mér fannst
mér framandi og skrítin og
þarna stóð tengdapabbi, búinn
að dekka upp fallegt jólaborð,
með rjúkandi rjúpurnar, og mik-
ið naut hann þess að borða þær,
enda eitt það besta sem hann
fékk. Eftir þetta minnir rjúpna-
lyktin mig alltaf á hann. Þegar
við Heiðar byrjuðum að búa sam-
an, bjuggum við fyrsta árið hjá
tengdapabba og það var yndis-
legur tími, enda var hann mikið
ljúfmenni í umgengni og léttur í
lund. Þær voru margar góðar
stundirnar við eldhúsborðið þar
sem við sátum með kaffibollann,
og hann sagði sögur og fór með
vísur um atburði og samferða-
fólk, flestar í glettnari kantinum.
Elli fór oft til Þorgrímstaða í
Breiðdal til að heimsækja Guð-
rúnu móður sína og bræður
hennar, Hlífar og Gunnar. Synir
hans muna líka eftir mörgum
ferðum í Breiðdalinn sem þeir
fóru saman á rjúpnaveiðar en
Elli hafði mjög gaman af veiðum
og kenndi sonum sínum allt sem
hann gat í sambandi við þær.
Það var yndislegt þegar Elli
fann aftur lífsförunaut, hana
Bryndísi sína, og finna líka að
börnin hennar tóku honum opn-
um örmum. Það var alltaf gott að
koma til þeirra bæði á Höfn og
svo á Sauðárkrók, þar sem þau
bjuggu síðustu sjö árin. Og alltaf
beið manns hlaðið veisluborð.
Þau nutu þau þess líka að ferðast
saman, bæði innanlands og utan,
og hittu oft góða vini í leiðinni.
Elli var duglegur að fylgjast
með barnabörnunum sínum og
Bryndísar þótt þau byggju flest í
fjarlægð. Oft hringdi hann í okk-
ur, stoltur til að segja okkur
fréttir af þeim. Hann hringdi líka
til að spyrja Hafþór frétta,
hvernig gengi í boltanum, hvern-
ig gengi hjá Man. United og síð-
ast en ekki síst gátu þeir spjallað
um veðrið, þar sem það var alltaf
betra veður hjá þeim sem átti
síðasta orðið.
Ég er svo þakklát fyrir þá
yndislegu daga sem Elli og
Bryndís dvöldu hjá okkur í apríl
síðastliðnum þegar Hafþór Logi
fermdist og ekki grunaði okkur
að það væri í síðasta skipti sem
við hittum Ella, hressan og kát-
an.
En skjótt skipast veður í lofti,
í júní greindist Elli með illvígt
krabbamein í höfði og lést hann
18. september síðastliðinn eftir
erfiða baráttu við það. Elsku
Bryndís og Sverrir Örn, þið stóð-
uð við hlið hans allan tímann í
veikindunum, trygg og trú, elsku
Guðrún, Þóra, Rúnar, Heiðar,
Halla og Svanberg og allir aðrir
aðstandendur, ég votta ykkur
öllum mína dýpstu samúð. Minn-
ing um yndislegan og góðan
mann mun lifa áfram með okkur
öllum.
Stefanía L. Þórðardóttir.
Í dag kveð ég þig í síðasta
sinn, elsku afi minn.
Ég þakka fyrir allar góðu
minningarnar sem ég á um þig.
T.d. þegar við fórum að veiða og
horfðum á Stjána bláa saman
þegar ég var lítill. Það var líka
alltaf svo gott að borða hjá ykkur
ömmu. Við spjölluðum líka oft
saman í síma eftir að þú fluttir
norður og líka á Skype. Þá tölum
við um fótbolta, og Man. United
og margt fleira. Takk fyrir allar
góðu minningarnar, elsku afi
minn.
Hafþór Logi.
Erlingur Þór
Ragnarsson
HINSTA KVEÐJA
Elsku Elli afi. Við elsk-
um þig af öllu hjarta og
söknum þín mikið. Við
munum alltaf muna eftir
þér, elsku afi, og öllu því
skemmtilega sem við gerð-
um saman. Við vitum að
núna líður þér vel og hvíldu
í friði.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Vald. Briem.)
Hjartans kveðja,
Elmar Örn og Ólafía
Ósk Svanbergsbörn.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir,
tengdafaðir og afi,
JÓN AUÐUNN GUÐJÓNSSON,
Tröllateig 24
Mosfellsbæ,
lést þriðjudaginn 23. september
á hjúkrunarheimilinu Hömrum.
Útför hans hefur farið fram í kyrrþey.
Hjartans þakkir til allra sem sýndu okkur samúð og hlýhug.
Sérstakar þakkir fær allt starfsfólk Helgustofu á Hömrum
fyrir frábæra umönnun og elskulegt viðmót.
Guð blessi ykkur öll.
Þorbjörg Þórarinsdóttir,
Þórarinn Sigvaldason, Sigríður Erla Sigurðardóttir,
Guðjón Auðunsson, Sigrún Andersen,
Ingibjörg Rósa Auðunsdóttir, Ragnar Pálmason,
Ásdís Auðunsdóttir, Sveinn Valgeirsson
og barnabörn.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir,
tengdafaðir, afi og langafi,
HÓLMGEIR JÚLÍUSSON,
Hringbraut 2b,
Hafnarfirði,
lést sunnudaginn 28. september.
Kristjana Björg Þorsteinsdóttir,
Kristján Hólmgeirsson, Guðrún Sigurðardóttir,
Júlíus Hólmgeirsson, Sveinrún Bjarnadóttir,
Guðbjörg S. Hólmgeirsdóttir, Egill Kolbeinsson,
Jónas Hólmgeirsson, Rebekka Þórisdóttir,
Harry Þór Hólmgeirsson, Ólöf Jónsdóttir,
Sveinbjörn Hólmgeirsson, Hanna Björk Hafþórsdóttir,
afabörn og langafabörn.
✝
Elskuleg móðir okkar,
SIGRÚN GUÐLAUGSDÓTTIR,
Skarðshlíð 8a,
Akureyri,
er látin.
Útför hefur farið fram í kyrrþey að hennar ósk.
Börn og fjölskyldur.