Morgunblaðið - 11.11.2014, Síða 20

20 UMRÆÐAN
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 11. NÓVEMBER 2014
Mikið hefur verið
skrifað og rætt á ljós-
vakamiðlum um flug-
vallarmálið svokallaða.
Kannski er það að bera
í bakkafullan lækinn að
hefja frekari umræðu
um þetta mál en samt
finnst mér orðið all-
nokkuð um rang-
færslur og pólitískan
áróður sem ekki stenst skoðun í
framsögn margra í þessu máli.
Nú er Reykjanesfjallgarðurinn
orðinn nýjasta útspilið um ágæti
Reykjavíkurflugvallar. Einnig var
um daginn haft á orði að vernda
þyrfti flugvöllinn vegna þess að Bret-
ar hefðu gefið okkur hann og væri
það merkilegt mál og nóg til þess að
flugvöllurinn yrði þar sem hann er.
Einnig er svo komið að vernda þarf
flugvallarsvæðið fyrir bygg-
ingabröskurum! Heyr á endemi!
Ein frásögn þekkts
fjölmiðlamanns var að
ekki væri ráð að færa
innanlandsflugið til
Keflavíkurflugvallar
þar sem þar væri svo oft
þoka. Undirritaður hef-
ur ekki orðið var við
þoku í heimabyggð síð-
an hann var 12 ára (65 í
dag).
Landsbyggð-
arþingmaður sagði eitt
sinn að „flugvöllurinn“
hefði bjargað mörgum
mannslífum!
Svona umræða er í mínum huga
innihaldslaus og illa ígrunduð af við-
komandi fólki sem ekki virðist hafa
þjóðarhag að leiðarljósi.
Reykjavíkurflugvöllur ef kalla
skyldi flugvöll er barn síns tíma.
Flugumferð um þennan flugvöll hef-
ur valdið borgarbúum á vissum svæð-
um í nágrenni vallarins miklum
óþægindum um áratuga skeið sökum
hávaða m.a. og mengunar svo eitt-
hvað sé nefnt.
Þessi flugvöllur er staðsettur á
besta byggingarsvæði borgarinnar
þar sem ætti að rísa háhýsabyggð í
anda tillögu Hrafns Gunnlaugssonar,
hann er góður hugmyndasmiður, og
gera borgina þar með enn glæsilegri
en hún er þegar.
Borgina okkar vantar þetta svæði
til að byggja upp veglegan miðborg-
arkjarna. Að byggja nýjan innan-
landsflugvöll í nágrenni borgarinnar
kostar mikið fé . Sumir hafa sagt að
kostnaður við nýjan flugvöll yrði um
12 milljarðar. Ég er þess full viss að
kostnaður yrði mun meiri, 50 til 60
milljarðar væri nærri lagi. Nýr flug-
völlur í nágrenni borgarinnar verður
alltaf fyrir í tímans rás.
Keflavíkurflugvöllur er tilbúinn að
taka við öllu flugi á höfuðborg-
arsvæðinu, án þess að það kosti þjóð-
ina eina krónu. Flugbrautirnar eru til
staðar, þjónustan er til staðar, ásamt
flugskýlum. Flugöryggi um Keflavík-
urflugvöll er vel þekkt.
Aðstaða fyrir Landhelgisgæsluna
okkar yrði með því besta sem hugsast
getur, bæði á Keflavíkurflugvellinum
og síðast ekki síst eru hafnirnar þær
bestu við Faxaflóann til að þjóna
gæslunni.
Við flutning Landhelgisgæslunnar
til Keflavíkurflugvallar skapaðist mun
betri aðstaða fyrir starfsemina.
Atvinnumál eru í brennidepli á
Reykjanessvæðinu. Það er rétt hjá
fráfarandi bæjarstjóra Reykjanes-
bæjar, að byggðarlagið hafi orðið
verst úti á landsvísu varðandi at-
vinnumál þjóðarinnar frá upphafi.
Ekki þarf það mál frekari útskýringa
við.
Það er mikil arðsemi fólgin í því að
flytja allt flug frá Reykjavík til Kefla-
víkurflugvallar. Þegar menn eru að
tala um fjarlægðir þá stekkur mér
bros á vör. Menn gleyma því að Ísland
er eyja og fjarlægðirnar eru ekki til
að torvelda flugmönnum að ná í tæka
tíð með sjúklinga til áfangastaðar.
Ef menn eru svo skyni skroppnir að
halda það að „flugvöllur“ geti bjargað
mannslífum hvað geta þá læknarnir
gert umfram það? Við hér í Reykja-
nesbæ höfum gott sjúkrahús sem get-
ur auðveldlega þjónað bráðatilfellum
ef flogið er með sjúka af landsbyggð-
inni sem þarfnast bráðaaðgerða. Ætli
það taki ekki um 10 til 12 mín. um-
framtíma að fljúga til Keflavík-
urflugvallar?
Það er mjög þekkt að alþjóða-
flugvellir séu í ca. 40 til 50 km fjar-
lægð frá höfuðborgum landa, þar má
nefna Gardermoen í Noregi, Norð-
menn eru afar ánægðir með að hafa
flugvöllinn í þessari fjarlægð frá
borginni. Einnig má nefna JFK Air-
port í New York, það tekur jafn lang-
an tíma að aka frá JFK inn í borg og
það tekur undirritaðan að aka frá
Reykjanesbæ til höfuðborgarinnar á
löglegum hraða.
Höldum við virkilega að þjóð, sem
er 300 þúsund íbúar, hafi endalaust
peningamagn til ráðstöfunar til að
byggja óþarfa og eyða tugum ef ekki
hundruðum milljarða til að þjóna
fáum í stað þess að horfa á heildar-
niðurstöðu málsins, hagkvæmni,
sparnað og útkoman yrði mikil arð-
semi fyrir þjóðabúið?
Ég legg til að menn hætti að slá sér
á brjóst og halda að persónulegt skít-
kast á pólitíska andstæðinga þeirra
sé lausnin í svona stóru máli sem
varðar þjóðarhag. Þessi skrif eru að-
eins mín skoðun á málinu.
Bestu kveðjur til ykkar allra.
Flugvallarmál
Eftir Gunnar
Andra Sigtryggs-
son
Gunnar Andri
Sigtryggsson
» Borgina okkar vant-
ar þetta svæði til að
byggja upp veglegan
miðborgarkjarna.
Höfundur er fyrrverandi
lögreglumaður.
Það blæs ekki byr-
lega hjá öldruðum
þessa dagana, og fram-
tíðin ekkert sem brosir
öllum mót. Samt er
einn hópur fólks, sem á
sér miklum mun dekkri
framtíð í samfélagi
okkar, og ekkert bend-
ir til að eitthvað rætist
úr á þeim bæ, en það er
hin uppvaxandi kyn-
slóð.
Forræðishyggja, ímynduð vernd,
vantraust, boð og bönn eru það svart-
nætti, sem brosir þeim öllum mót, og
krefst þess að stýra þeim inn í fram-
tíð, sem þau eiga engan þátt í að
móta. Reglugerðir til „verndar“ þeim
eru til í þúsunda vís, þau mega ekki
vinna, lyfta kassa sem er þyngri en 10
kíló, leika sér annars staðar en á af-
girtum svæðum, hjóla nema í brynju
eða opna tölvu, nema hún sé varin
fyrir óvættum. Þau eiga að læra allt á
bók, og þó að meirihluti þeirra vilji
innst inni læra hand-
verk eða verknám, þá er
þeim bent á villu síns
vegar, enda ekki til nóg-
ur skólakostur fyrir svo-
leiðis, því það kostar
peninga.
Þau mega ekki
byggja sér hús, og þess
vandlega gætt, með
reglugerðum skattofsa,
svimandi háu lóðaverði
til verndar fast-
eignaverði, og nánast
öllu því sem varðhundar kerfisins
geta upp fundið. Þau mega ekki vinna
fram eftir, þau sem eru á annað borð í
vinnu, og Alþýðusambandið sér til
þess að þau lendi ekki í launaskriði.
Það er engin furða þótt ungmenna-
samtök stjórnmálaflokkanna séu fá-
menn. Stjórnmálin hafa skapað þenn-
an heim og hann er alls ekkert
aðlaðandi fyrir ungt fólk. Ungt fólk er
búið í 12, 15, 18 ár að þola það að vera
sagt hvern einasta dag í lífi sínu í
skóla hvað það eigi að gera hugsa
beygja sig undir, vita. Allt í einu átta
þau sig á því að þau eru ein í heim-
inum. Núna tekur tamningin við, láta
þau læra, að þau eru í þessum heimi
til að aðlaga sig láglaunakerfinu.
Svelta, eins og Oliver Tvist, þangað til
hvaða vinna sem er sé betri en ekki.
Stjórnmálin snúast um að segja
þeim að það sé verið að útbúa fyrir
þau húsnæði, sem þau eigi að búa í,
og auðvitað er þeim samkvæmt
reglugerð bannað að breyta því. Þrjú
til fögur þúsund íbúðir, segir einn,
verkalýðshreyfingin á að byggja
handa þeim, segir annar, en engum
dettur í hug að hafa unga fólkið með í
ráðum, enda segja fræðingarnir, að
það geti ekki lesið sér til gagns.
Hvaða vit hefur ungt fólk til að taka
ákvarðanir um framtíð sína, skipu-
leggja íbúðabyggð og umhverfi sem
það sér í huga sínum og vill taka þátt í
að byggja það upp?
Lítum til unga fólksins, tifandi á
tölvurnar, símana, og við sjáum að
þau eru búa sér til annan heim, enda
ekkert fyrir svo marga í honum þess-
um. Margir reyna að leita þeirra í
þessum heimi þeirra og reyna að seil-
ast þar til, en allt of oft er það gervi,
og þau vita það. Hvers vegna er ekki
hægt að nálgast þau á jafnrétt-
isgrundvelli, tala við þau eins og full-
orðið fólk, en ekki niður til þeirra? Af
hverju eru þeim ekki opnaðar leiðir
til að lifa, gera eitthvað sem höfðar til
þeirra? Gera eitthvað með þeim?
Eitthvað er lítið orð, en það er þó eitt-
hvað.
Tækifæri unga fólksins
Eftir Kristján Hall » Þau eiga að læra allt
á bók, og þó að
meirihluti þeirra vilji
innst inni læra hand-
verk eða verknám.
Kristján Hall
Höfundur er eftirlaunaþegi.
Cuxhavengata 1 • Hafnarfirði • Sími 560 0000 • www.safir.is • safir@safir.is
SKIPASALA • KVÓTASALA
Sómi 797, Árgerð 2011, skoðar skipti á Skel eða Víking 30t krókabátur, skoðar skipti á grásleppubát
J192 L195
Til sölu
Til sölu
Einelti á sér mörg
ófögur andlit og forð-
ast skal að skilgreina
það þröngt, t.d. ein-
ungis út frá síend-
urtekinni, sjáanlegri
og niðurlægjandi hegð-
un í garð starfsmanns.
Ein alvarleg afleiðing
eineltis er beinlínis
uppsögn reynds starfs-
manns sem ekki hefur annað til saka
unnið en að skera sig að einhverju
leyti úr hópnum en vera vinnustaðnum
að öðru leyti dýrmætur starfskraftur.
Starfsmanninum er skyndilega tjáð að
hann „passi ekki í liðið“ út frá skipu-
lagsbreytingum og honum sagt upp á
staðnum, oft af yfirmanni sem er nýr
og óreyndur í starfi en hampað af yf-
irstjórn. Eftir stendur starfsmaður
non grata og getur ekki borið hönd
fyrir höfuð sér. Hann spyr sig meðal
annars: Hvernig lítur vinnustaður út
þar sem allir „passa í liðið“? Er fólk
ekki ólíkt og er það ekki einmitt styrk-
ur fyrirtækis að hafa slíkan mannauð?
Ofangreint einelti byggist oftast á
stjórnunarlegri vanhæfni yfirmanns
og reynir hann að bæta það upp með
því að beita brottrekstri á vinnustað
þar sem ótti, öfund, vinnuálag, skortur
á upplýsingum o.fl. eru
ríkjandi. Í raun þróar
hann andúð á tilteknum
strafsmanni sem birtist
síðan í orðalaginu „pass-
ar ekki í liðið“; lið sem
jafnvel er enn ekki búið
að stilla upp út frá glæ-
nýju skipuriti. Í aðdrag-
anda uppsagnar hættir
yfirmaður að sýna starfs-
manninum, starfssviði
hans og erindum áhuga.
Það grefur undan mannorði starfs-
mannsins og frammistaða hans er
dregin í efa innan fyrirtækisins. Öðr-
um samstarfsmönnum er brugðið
þegar þeir heyra um uppsögnina,
starfsandi versnar enda skynjar
starfsfólk óréttlætið.
Spurningar vakna: Hvernig getur
einn, jafnvel óreyndur yfirmaður,
dæmt reyndan starfsmann svona úr
leik? Af hverju þarf hann ekki að
koma með efnisleg rök fyrir uppsögn-
inni sem starfsmaður getur brugðist
við, t.d. með sínu stéttarfélagi? Af
hverju er vinnuréttur strafsmannsins
enginn í þessu máli?
Í dag er vel og fagmannlega staðið
að starfsmannaráðningum. Starfs-
manna- og mannauðsstjórar nýta sér
jafnvel viðurkenndar ráðningarþjón-
ustur til að velja hæfa starfsmenn.
Ferilskrár og kynningarbréf eru
grandskoðuð, viðtöl tekin og með-
mæla leitað. Eftir ráðningu er vel tek-
ið á móti hinum nýja starfsmanni og
hann kynntur til sögunnar innan fyr-
irtækisins.
Í ljósi þessa spyr maður: Af hverju
er ekki hægt að kveðja góðan starfs-
mann á mannsæmandi hátt?
Hér er tillaga mín: Þar sem mann-
auðsstjórnun nær í raun ekki lengra
en til sérhagsmuna fyrirtækis á líð-
andi stund þá varpar það samfélags-
ábyrgð sinni yfir á aðra aðila. Ég legg
því til að ráðningarstofur, og skyldir
aðilar, auki þjónustustig sitt um upp-
sagnarþjónustu til fyrirtækja sem
kunna ekki að kveðja gott starfsfólk.
Fagmennska við uppsagnir myndi
loksins líta dagsins ljós, öllum hags-
munaaðilum til góða. Og þessi nýja
þjónusta á mjög bjarta framtíð fyrir
sér!
Einelti, uppsögn
og ný þjónusta
Eftir Óskar
Sigurðsson
Óskar Sigurðsson
» Í aðdraganda upp-
sagnar hættir yfir-
maður að sýna starfs-
manninum, starfssviði
hans og erindum áhuga.
Höfundur er MA í heimspeki.
mbl.is
alltaf - allstaðar