Morgunblaðið - 11.11.2014, Blaðsíða 30

30 MENNING
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 11. NÓVEMBER 2014
Smiðjuvegi 9, 200 Kópavogi ■ Sími 535 4300 ■ axis.is ■ Opið: mán. - fös. 9:00 - 18:00
Fataskápur
Hæð 2100 mm
Breidd 800 mm
Dýpt 600 mm
Tegund: Strúktúr eik
TIL Á LAGER
S KÁPATI LB OÐ
Verð58.900,-m. vsk.
AF AIRWAVES
Davíð Már Stefánsson
davidmar@mbl.is
Smiðshöggið var rekið á Ice-land Airwaves 2014 á Hlíðar-enda síðastliðið sunnudags-
kvöld en sveitirnar War on Drugs
og The Flaming Lips stigu þá á svið
í Vodafonehöllinni. Því miður
fengu ekki allir að vera með í þeim
fagnaði þar sem takmarkaður
miðafjöldi var í boði og ekki allir í
stöðu eða stemningu til að bíða í
nokkra klukkutíma á föstudags-
morgni til að tryggja sér miða á
tónleikana. Meira um það síðar.
  
Búið var að lappa upp á Voda-fonehöllina og umgjörðin þar
til fyrirmyndar. Vel tókst til við að
halda röðum, sem settu svip sinn á
hátíðina að vanda, í lágmarki og
góður aðgangur að veitingum sem
og salernisaðstöðu. Íþróttahöllin
var teppalögð og hljómburður
ágætur. Tæknin var þó eitthvað að
stríða bandarísku sveitinni War on
Drugs sem léði áheyrendum tóna
sína í upphafi kvölds og skruðn-
ingar settu hálfpínlegan blæ á ann-
ars ágæta framkomu. Tónleika-
gestir voru einum of rólegir í
tíðinni og virtust margir hverjir
einungis bíða eftir því að meðlimir
The Flaming Lips létu sjá sig.
Adam Granduciel, söngvari sveit-
arinnar, virtist skynja það og tjáði
gestum oftar en einu sinni að The
Flaming Lips væru alveg að fara að
stíga á svið og reyndi þannig að
ylja mannhafinu. War on Drugs er
frábær sveit og lög á borð við „Red
Eyes“ virkilega falleg. Sveitin hefði
þó eflaust notið sín betur sem aðal-
númer tónleika þar sem áheyr-
endur væru mættir til að hlýða á þá
en ekki að telja niður sekúndurnar
þar til næsta band mætti á svæðið.
  
Eins og hendi væri veifað varsviðið orðið skreytt og fiðr-
ingur kominn í mannskapinn. Höll-
Kynmök – samþykki – fagurt land Ísa
Morgunblaðið/Eggert
Frjór Wayne Coyne, söngvari The Flaming Lips, er frumkvöðull í sviðsframkomu eins og sannaðist í gær.
in var temmilega troðin og ágætis
pláss til dansspora og annarra láta-
láta. Mannhafið þéttist þó talsvert
þegar Wayne Coyne birtist á svið-
inu í glimmerbúningi í fylgd tröll-
vaxinnar fiðrildabrúðu og einhvers
sem líktist bjagaðri útgáfu af Lisu
Simpson. Sveitin heilsaði áheyr-
endum með hinu angurværa „The
Abandoned Hospital Ship“ af plöt-
unni Clouds Taste Metallic og var
sú kveðja einkar góð. Konfettí-
ruslið var fljótlega kynnt til sög-
unnar og í bland við blöðrur og
annan óskapnað myndaði það þétt
teppi yfir skarann. Gleðin var mikil
og á ákveðnum tímapunkti gerði sú
tilfinning vart við sig að maður
væri staddur á einhvers konar leik-
skólaskemmtun fyrir fullorðna.
Slík var yfirdrifin gleðin. Yfirleitt
er slíkt til ama en þarna náði fögn-
uðurinn til fjöldans og útkoman
einkar skemmtileg.
  
The Flaming Lips tók flesta afsínum helstu slögurum og kon-
unni sem neitaði að borða hlaup
var fljótlega gert hátt undir höfði.
„Race For The Prize“, „Yoshimi
Battles the Pink Robots, Pt. 1“ og
„Do You Realize??“ fengu einnig að
njóta sín en allt ætlaði um koll að
keyra þegar síðastnefnda lagið óm-
aði í höllinni. Coyne stóð auk þess
við stóru orðin og tróð sér í plast-
boltann góða og hljóp um áhorf-
endaskarann eins og hamstur í
hamstrakúlu. Sveitin hefur unnið
náið með ýmsum listamönnum upp
á síðkastið og gaf út plötuna With a
Little Help from My Fwends nýlega
en kveðjulag sveitarinnar var ein-
mitt „Lucy in the Sky with Dia-
monds“ sem hún vann í samstarfi
við Miley Cyrus og Moby. Gleðin
tók þar með enda sem og hátíðin
öll, fyrir utan bandaríska rapp-
arann Zebra Katz sem átti nokkur
lög eftir á Húrra. Flestir hafa þó
hoppað úr þeirri skrumlest enda
lítilmennskuljóminn, sem lýsti upp
ófá andlit þegar þau fréttu að
bandarískur rappari væri farinn að
gera sig heimakominn í miðbæ
Reykjavíkur, farinn að dvína.
  
Að lokum er tilvalið að bölsót-ast eilítið yfir skipulagi hátíð-
arinnar og þá helst fyrirkomulagi
tónleikanna í Vodafonehöllinni.
Það er frekar lélegt að nota The
Flaming Lips og War on Drugs
sem póstersveitir fyrir hátíðina,
trekkja þannig að fjölda gesta sem
kaupa sér miða dýrum dómum en
komast síðan ekki á tónleikana þar
sem þeir hafa ekki tök á að bíða í
margra klukkutíma röð á föstu-
dagsmorgni til að tryggja sér miða
á tónleika – sem þeir voru þegar
búnir að kaupa sig inn á! Ég ræddi
til að mynda við erlendan gest sem
hafði flogið hingað til lands til að
sjá sveitirnar tvær en hafði ekki
hugmynd um að hann þyrfti að
rífa sig á fætur til að bíða í röð eft-
ir miðum – og missti því af þeim.
Að sama skapi ræddi ég við ófáa
hátíðargesti sem voru einfaldlega
í vinnu á föstudagsmorgni og
misstu því af sunnudagstónleik-
unum.
Einnig þykir mér sérkennilegt
að þeir sem ekki voru á hátíðinni
skyldu geta keypt sér miða á tón-
leikana, þegar færri hátíðargestir
komust að en vildu. Það væri gam-
an að sjá öðruvísi útfærslu á næsta
ári, til að mynda gætu þeir sem
vildu sjá lokatónleikana einfaldlega
borgað nokkrum krónum meira
fyrir hátíðarpassann sinn. Þannig
yrði þetta fyrstur-kemur-fyrstur-
fær-vesen vonandi úr sögunni. Ice-
land Airwaves er engu að síður frá-
bær hátíð, og mjög vel þegin, en
lengi má gott bæta.
Þess má einnig geta að það er
hvorki hægt að reykja í Hörpu né
Listasafninu án þess að fara út og
bíða í klukkutíma röð til þess að
komast inn aftur. Það þarf að bæta
úr því.
Kveðja,
fúli gaurinn.
» Gleðin var mikil ogá ákveðnum tíma-
punkti gerði sú tilfinn-
ing vart við sig að mað-
ur væri staddur á
einhvers konar leik-
skólaskemmtun fyrir
fullorðna. Slík var yf-
irdrifin gleðin.
Spænskir kvikmyndadagar hefjast í
Bíó Paradís á fimmtudaginn kemur
og standa til sunnudags. Boðið
verður upp á fjórar ólíkar kvik-
myndir, sem allar verða sýndar
með enskum texta og er aðgangur
að hátíðinni ókeypis.
Rómantíska gamanmyndin Pri-
mos (Frændsemi) segir frá þremur
spænskum frændum í leit að karl-
mennskunni á æskuslóðum eftir að
einn þeirra, Diego, er yfirgefinn við
altarið í eigin brúðkaupi.
Leikstjórinn Pablo Berger segir
sögu Mjallhvítar í kvikmynd sinni
og heimfærir upp á Spán, en Mjall-
hvít lærir að verða nautabani hjá
föður sínum meðan ill stjúpmóðir
hennar bruggar henni launráð. Dag
einn strýkur Mjallhvít að heiman
og rekst þá á sjö dverga sem allir
eru nautabanar. Minnislaus heldur
hún áfram að iðka list nautabanans
svo úr verður eftirminnilegt æv-
intýri.
Leikstjórinn segir myndina óð til
þögulla kvikmynda í Evrópu á
fyrrihluta síðustu aldar en sögu-
sviðið er Spánn árið 1920.
Í myndinni 18 comidas (18 réttir)
er fylgst með spænsku mannlífi í
gegnum borðhald átján ein-
staklinga í borginni Santiago de
Compostela.
Rómantíska gamanmyndin Fuera
de Carta (Sérréttur kokksins)
fjallar um samkynhneigðan mat-
reiðslumeistara sem er heltekinn af
velgengni veitingastaðarins sem
hann rekur og gerir allt sem hann
getur til þess að öðlast hina frægu
og eftirsóttu Michelin-stjörnu.
Hann neyðist hinsvegar til þess að
endurmeta gildi sín þegar börnin
hans úr fyrra hjónabandi koma
óvænt í heimsókn til hans. Og til
þess að flækja málin ögn meira, þá
flytur fyrrverandi atvinnumaður í
fótbolta frá Argentínu við hliðina á
honum. Allar nánari upplýsingar
um myndirnar og sýningartíma eru
á vefnum bioparadis.is.
Kokkur í klípu Matreiðslumaðurinn
er heltekinn af Michelin-stjörnum.
Spænskir kvik-
myndadagar