Morgunblaðið - 15.11.2014, Side 48

48 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 15. NÓVEMBER 2014
Rókókó-tilbrigðin
eftir Pjotr Tsjaj-
kovskíj, glæsileg og
dramatísk, var síð-
asta tónverkið sem Sinfóníu-
hljómsveit Íslands lék fyrir Ingj-
ald Hannibalsson. Að venju sat
Ingjaldur á fremsta bekk. Hann
var fölur á brá. Þannig víxlaðist
það í hléinu, þennan fimmtudag í
október, að við tveir urðum fyrstir
til að ganga út úr Eldborginni.
Það gladdi mig að rekast óvænt á
minn góða félaga. Við spauguðum
og kímdum en skyndilega snerist
Ingjaldur á hæli og gekk niður
hinn mikla Hörpustiga. Eftir
hléið tók ég eftir því að hann kom
ekki aftur til sætis síns og lét
Shostakovitsj sigla sinn sjó. Ingj-
aldur varð bráðkvaddur rúmum
sólarhring síðar. Hann er okkur
vinnufélögunum í Háskóla Ís-
lands harmdauði.
Leiðir okkar Ingjalds lágu
fyrst saman árið 1974 þegar hann
var að undirbúa framhaldsnám í
iðnaðarverkfræði við Ohio State
University. Þaðan lukum við báð-
ir doktorsprófi. Fyrstu árin eftir
að Ingjaldur kom frá Ohio starf-
aði hann fyrir fyrirtæki og samtök
og ég sá hann aðeins á hlaupum
uns hann varð kennari í fullu
starfi við Háskóla Íslands. Störf
hans á þessum fyrsta áfanga
starfsævinnar færðu honum fróð-
leik um íslenskan iðnað og út-
flutningsgreinar. Hann stýrði
meðal annars Iðntæknistofnun og
Útflutningsráði og lærði á ís-
lenskt atvinnulíf, sem síðar gagn-
aðist vel við kennslu og rannsókn-
ir í háskólanum. Ingjaldur lagði
meiri áherslu á hagnýta þekkingu
en kenningar þótt gáfur hans
gerðu hann jafnvígan á hvort
tveggja. Hann var einkar fróður
og áhugasamur um milliríkja-
verslun. Ingjaldur var vinsæll
kennari og jafnframt einn öflug-
asti stjórnandi sem skólinn hefur
átt. Hann stýrði deild sinni árum
saman, vann að byggingarmálum
háskólans og tók ríkan þátt í áætl-
anagerð um framtíð skólans. Í
þessum störfum fór orð af honum
fyrir einstakan dugnað, réttsýni
og heiðarleika. Ingjaldur var geð-
betri og stilltari en flest okkar.
Hann var hnarreistur, atorku-
samur, óstöðvandi. Með léttri
sveiflu fleyttu góðar gáfur og
atorka syni einstæðrar móður frá
barnaskóla til doktorsprófs og
áfram til ábyrgðarstarfa. Ingjald-
ur var einfari, flögraði milli landa
og var ástríðufullur safnari. Hann
safnaði löndum, heimsótti nær
200 lönd, og einnig óperusýning-
Ingjaldur
Hannibalsson
✝ IngjaldurHannibalsson
fæddist 17. nóv-
ember 1951. Hann
lést 27. október
2014. Útför Ingj-
alds fór fram 13.
nóvember 2014.
um, sá allar nýjar
uppfærslur í helstu
óperuhúsum Vest-
urlanda. Ingjaldur
unni tónum og orðs-
ins list. Vegna sjón-
truflunar – hann
skynjaði ekki þrí-
vídd – var það rök-
rétt fyrir hann að
velja sér sæti á
fremsta bekk, þótt
það væri ekki
áhættulaust. Ég minnist þess að
hafa setið fáeinum sætaröðum
fyrir aftan hann í Borgarleikhús-
inu og horft á fræga leikara í
heimsókn frá Þýskalandi túlka
Sporvagn Tennessee Williams
með ærslum og vatnsgusum yfir
gesti næst sviðinu og bleyta ræki-
lega í mínum manni. Til æviloka
valdi Ingjaldur fremstu röð, sat
þar ótruflaður umlukinn fegurð.
Nú er förusveinninn hugprúði
kominn á leiðarenda. Hann var
burðarstólpi Viðskiptafræðideild-
ar og ráðsmaður Háskólans alls.
Við minnumst hans með söknuði,
hlýju og þakklæti. Blessuð sé
minning Ingjalds Hannibalsson-
ar.
Þráinn Eggertsson.
Fallinn er frá góður félagi og
vinur, Ingjaldur Hannibalsson.
Hans er og verður sárt saknað og
ekki augljóst með hvaða hætti á
að fylla það skarð sem hann skilur
eftir í okkar röðum. Við hófum
störf við viðskipta- og hagfræði-
deild Háskóla Íslands um síðustu
aldamót og áttum alla tíð náið og
gott samstarf við Ingjald. Hann
var okkar mentor og fyrirmynd í
mörgu.
Um árabil gegndi Ingjaldur
leiðtogahlutverki í deildinni.
Fyrst sem skorarformaður við-
skiptaskorar, þá sem deildarfor-
seti viðskipta- og hagfræðideildar
og nú síðustu ár var hann deild-
arforseti viðskiptafræðideildar.
Við gegndum einnig margvísleg-
um trúnaðarstörfum fyrir deild-
ina og skólann á þessum tíma og
því varð samstarfið mjög náið og
þannig kynntumst við manneskj-
unni Ingjaldi. Þar var á ferð góð-
viljaður og greiðvikinn maður,
hann var úrræðagóður og vakinn
og sofinn yfir velferð Háskóla Ís-
lands, starfsfólki deildarinnar og
nemendum hennar. Ingjaldur
vildi öllum allt vel og hallaði aldrei
máli nokkurs manns. Það kom þó
fyrir að okkur þótti verulega á
hann hallað.
Stundum er sagt um einhvern
að viðkomandi hafi ferðast út um
allan heim. Oftar en ekki eru
þetta ýkjur en það átti ekki við um
Ingjald. Hann hafði bókstaflega
ferðast um allan heim en í haust
náði hann því takmarki að ferðast
til allra landa innan Sameinuðu
þjóðanna, 193 að tölu. Ævin-
týraþráin var mikil og leiddi hann
víða. Líklega hefur hún verið hon-
um í blóð borin en sem nemandi í
Menntaskólanum í Reykjavík tók
hann, ásamt öðrum nemendum,
þátt í hungurvöku sem hafði þann
tilgang að vekja þá sjálfa og aðra
til umhugsunar um þá hungurs-
neyð sem ríkti víða í heiminum. Af
þessu tilefni ræddi blaðamaður
við Ingjald sem sagði m.a.: „Ég
kom hingað að töluverðu leyti af
ævintýraþrá.“
Það var létt yfir Ingjaldi í lok
sl. sumars þegar hann hafði lokið
því ætlunarverki sínu að heim-
sækja öll lönd innan Sameinuðu
þjóðanna. Þá sagði hann okkur að
næsta verkefni væri að helga
starfskrafta sína uppbyggingu
háskóla í þróunarlöndum. Þegar
við spurðum hann hver væri lyk-
illinn að því að heimsækja öll
þessi ólíku lönd án teljandi vand-
ræða sagði hann: „Með því að
vera kurteis og brosa.“ Megi
þetta verða sem flestum leiðar-
ljós. Guð blessi minningu Ingj-
alds.
Gylfi Dalmann Aðalsteinsson,
Þórhallur Örn Guðlaugsson.
Gamall og góður skólafélagi og
vinur er fallinn frá langt fyrir ald-
ur fram, vinur sem hefur haft
meiri áhrif á líf mitt en margur
hefði haldið.
Leiðir okkar Ingjalds lágu
fyrst saman í MR, þar sem ým-
islegt skemmtilegt var brallað. Að
stúdentsprófi loknu hafði ég
skráð mig í nám við HÍ sem átti að
hefjast í október, en hitti Ingjald í
ágúst, skömmu áður en skólinn
átti að hefjast í verk- og raunvís-
indadeild. Eftir spjall okkar varð
ég spenntari fyrir að byrja strax,
þar sem eðlisfræði og stærðfræði
hefðu orðið að víkja í fyrirhugaða
náminu mínu. Segja má að ég hafi
elt hann í eðlisverkfræði þar sem
alls 8 nemendur hófu nám. Í hópn-
um voru ólíkir einstaklingar og
voru fleiri en ég, sem vissu ekki
vel hvað þeir vildu. Flestir fóru
inn á aðrar brautir raunvísinda,
Ingjaldur og fleiri í stærðfræði en
ég í jarðeðlisfræði, sem var að
taka fyrstu skrefin í BS-námi við
HÍ á þessum tíma. Við Ingjaldur
vorum saman í verklegu í einu
faginu og kom þá enn og aftur vel
í ljós hvað hann var mikill af-
burðanemandi, venjulega mörg-
um skrefum á undan mér þegar
við vorum að gera skýrslur. Eftir
áramót á 3. ári hitti ég Ingjald
þegar ég var á heimleið úr skól-
anum. Hann sagðist vera að fara á
skrifstofu Fulbright með umsókn
og stakk upp á að ég kæmi með,
sem ég og gerði. Ég fékk eyðu-
blöð og smá frest til að sækja um.
Bæði fórum við síðan til Banda-
ríkjanna, en þar lágu leiðir okkar
aðeins einu sinni saman þegar
hann kom að heimsækja mig og
fjölskyldu mína til North Car-
olina. Við maðurinn minn höfðum
þá eignast dóttur. Leiðir okkar
Ingjalds skildi, ég flutti til Sví-
þjóðar með litlu fjölskyldunni
minni, en hann var áfram í Banda-
ríkjunum.
Enn einu sinni erum við minnt
á hve lífið er hverfult, tíminn er
skyndilega hlaupinn frá okkur.
Góður maður er farinn allt of
snemma og tækifæri til að hittast
eru ekki lengur fyrir hendi. Ef ég
gæti myndi ég þakka honum fyrir
vináttu og öll þau góðu áhrif sem
hann hafði á líf mitt. Minningarn-
ar lifa um góðar stundir, góðan
dreng, sem ég virti mikils.
Svanbjörg Helga
Haraldsdóttir (Svana).
Við fráfall samferðamanns
sækja minningarnar að og Ingj-
aldur á svo sannarlega sinn hluta
af þeim. Ég kynntist honum í
febrúar 1983 þegar hann tók við
sem forstjóri Iðntæknistofnunar
Íslands. Þá þegar þekkti hann til
starfseminnar hafandi setið í
stjórn stofnunarinnar og hafði
hugmyndir um aukna starfsemi.
Þannig háttaði til að stofnunin var
á þremur starfsstöðvum á höfuð-
borgarsvæðinu en hann vildi
koma þeim undir sama þak og
vann ötullega að því. Varð úr að
byggt var við þáverandi starfsemi
á Keldnaholti en á meðan voru að-
alstöðvarnar fluttar þangað og
þrengt svo að starfseminni að við
sögðum í gamni að við sætum á
hnjánum hvert á öðru. Þetta var
skemmtilegur tími en jafnframt
mjög krefjandi fyrir starfsmenn.
Ingjaldur hafði skýrar hugmynd-
ir um eflingu starfseminnar og
verksviðum og jafnframt starfs-
mönnum fjölgaði á þeim tíma sem
hann var forstjóri stofnunarinnar.
Á þessum árum voru tölvur að
byrja að koma á markað og minn-
ist ég þess þegar starfsmenn
skiptust á að komast í fyrstu tölv-
una til að sinna verkefnum. Ingj-
aldur lagði sig fram um að efla
samheldni starfsmanna sem voru
nú samankomnir í einni starfs-
stöð. Hann lagði áherslu á að
starfsmenn gerðu eitthvað saman
og við fórum í ferðir saman sem
var góð leið til að efla starfsand-
ann. Ingjaldur hætti hjá okkur
1986 og fór til starfa á Álafossi.
Eftir að Ingjaldur hætti störf-
um var alltaf gaman að hitta hann
þótt tilfallandi væri og hann var
vel virtur meðal okkar fyrrver-
andi samstarfsmanna hans. Ný-
sköpunarmiðstöð Íslands tók við
starfsemi Iðntæknistofnunar Ís-
lands og Rannsóknarstofnunar
byggingariðnaðarins á árinu 2007
og á ársfundi Nýsköpunarmið-
stöðvar Íslands árið 2012 var
ákveðið að bjóða eldri starfs-
mönnum sérstaklega til smásam-
sætis eftir fundinn. Okkur til
ánægju mætti Ingjaldur og hafði
mjög gaman af að vera með okkur
og rifja upp gömul kynni við okk-
ur og aðra eldri starfsmenn.
Við þökkum Ingjaldi fyrir
ánægjulega samfylgd. Blessuð sé
minning þín.
F.h. fyrrverandi samstarfs-
félaga hjá Iðntæknistofnun Ís-
lands,
Sigríður Halldórsdóttir.
Ingjaldur Hannibalsson varð
forstjóri Álafoss hf. árið 1985.
Hann kom eins og ferskur and-
blær inn í níutíu ára menningu
fyrirtækisins.
Frumkvöðullinn Ingjaldur var
opinn fyrir íslenskri hönnun.
Hann hafði áhrif á nýja hátískul-
ínu Álafoss árið 1986. Það var
ógleymanlegt að kynna litaglaða
fatalínu í Kaupmannahöfn sem
náði athygli undir blikkandi neon-
ljósum. Ingjaldur hafði einnig
skoðun á því hvers konar tísku-
sýningarfólk ætti að sýna vöruna.
Hann lagði áherslu á að aðeins
besta fólkið væri valið, fólk sem
gæti sýnt að því liði sjálfu vel í
flíkunum.
Hugsuðurinn Ingjaldur var
fljótur að hugsa þegar fréttir bár-
ust af leiðtogafundi Reagans og
Gorbachevs árið 1986. Hann
stormaði inn á markaðsdeild og
kallaði glaðlega: „Hafið þið heyrt?
Nú er tækifæri, við verðum að
nýta okkur þetta.“ Það átti að
dubba íslensku forsætisráð-
herrafrúna upp í íslenska kápu,
skipuleggja ullarvörusýningu fyr-
ir frú Gorbachev og færa henni ís-
lenska flík. Það var hringt í mann
og annan til þess að skipuleggja
drauminn. Eitt kvöldið var Ingj-
aldur mættur á bláa Saabnum sín-
um með fulla ferðatösku af ullar-
fatnaði. Við vorum á leið heim til
forsætisráðherra. Draumur Ingj-
alds varð að veruleika; íslenska
ullin fékk frábæra kynningu.
Starfsmaðurinn Ingjaldur var
léttur í lundu. Ógleymanleg er
árshátíð þegar vaskir sveinar
birtust í ballettbúningi og döns-
uðu atriði úr Svanavatninu. Ingj-
aldur fór þar fremstur í flokki,
klæddur í tjullpils og sokkabuxur.
Þá var hlegið.
Óperuunnandinn Ingjaldur
sótti óperur víða um heim. Eitt
sinn fórum við í óperuna í Stutt-
gart. Það var tilhlökkun að hlýða
á Boheme eftir Puccini. Ingjaldi
mislíkaði nútímauppfærslan. Það
kom ekki til greina að halda sýn-
inguna út. Óperuhúsið var yfir-
gefið í hléinu.
Ferðalangurinn Ingjaldur var
þekktur fyrir vel skipulagðar
ferðir. Ég minnist viðskiptaferðar
þar sem tæpt stóð með tengiflug.
Það mátti engu muna að hann
missti af fundi. Ingjaldur sagðist
samt ætla að leggja í ferðina.
Hann lagðist yfir veðurkort og
vindaspár fyrir Atlantshaf. Sam-
kvæmt útreikningum hans var
meðvindur. Flugvélin myndi
lenda 20 mínútum fyrr en áætlað
var. Það stóð heima og Ingjaldur
náði fundi.
Gestgjafinn Ingjaldur var
höfðingi. Ógleymanlegt er fer-
tugsafmælið hans á Nesbalanum
þar sem borð svignuðu af veiting-
um. Stoltur var hann af gómsætu
pavlovu-tertunni sem hann útbjó
sjálfur eftir uppskrift frá banda-
rískum skólasystkinum. Gestrisni
hans naut sín einnig við móttöku
erlendra gesta. Umboðsmenn
Álafoss gleyma því seint. Hákarl
og brennivín í ískulda við gos-
hverinn Grýlu í Hveragerði var
minnisstæðari en virðuleg veit-
ingahúsaferð.
Áhrifavaldurinn Ingjaldur
hafði áhrif á marga. Hann birtist
með jöfnu millibili í lífi mínu og
hafði áhrif á störf mín. Aðals-
merki Ingjalds var heiðarleiki og
hlýtt og yfirvegað viðmót. Hann
var sannarlega litríkur persónu-
leiki, rétt eins og litaglöðu Ála-
fossflíkurnar forðum daga. Bless-
uð sé góð minning.
Ásdís Emilsdóttir Petersen.
Ingjaldi leið best í flugvél –
svífandi um loftin blá á leiðinni til
ævintýralands. Þegar ég spurði
hann af hverju svaraði hann
hugsi: „Það er bara notalegt og
svo getur enginn náð í mig.“ Sum-
ir samferðamenn setja dýpri spor
í lífsveg manns en aðrir. Ingjaldur
var einn þeirra. Hann var engum
líkur, með hárið úfið og brosið sitt
milda. Ingjaldur var svo sannur á
sinn máta, hann var ekkert að
þykjast. Alltaf aðeins utan við sig
en samt með allar staðreyndir á
hreinu. Mætti á alla viðburði
deildarinnar þegar hann var á
landinu. Byrjaði helst hvern
vinnudag á að fara í háskólarækt-
ina. Gekk allt, átti ekki bíl enda sá
hann ekki tilgang í því að fara út
úr miðbænum, svona alla jafna,
nema út á flugvöll.
Ingjaldur átti tvö vegabréf til
að flýta fyrir vegabréfsáritunum
á ferðum sínum. Hann ferðaðist
ekki eingöngu til nýrra landa
heldur fór reglulega til að njóta
menningar í stórborgum heims-
ins. Hann gegndi margvíslegum
ábyrgðarstörfum fyrir Viðskipta-
deild Háskóla Íslands. Þegar
hann lét af störfum deildarfor-
seta, í sumar, eftir langa og
stranga stjórnartíð, einbeitti
hann sér að því að ljúka við að
koma til allra landa Sameinuðu
þjóðanna. Háskóli Íslands var
ekki bara vinnustaður heldur lífs-
köllun hans. Hann þekkti hvern
krók og kima Háskólans, hvern
starfsmann, lög og reglur, sögu
skólans og taktinn í starfinu.
Hafði brennandi áhuga á kennsl-
unni og nemendum sínum. Til-
einkaði sér nýjar kennsluaðferðir
og ferðaðist með nemendum um
heiminn. Ákafur að sýna þeim það
sem hann þekkti. Deila með okk-
ur hinum af reynslu sinni.
Ég sé hann fyrir mér síðasta
vor taka við blómum og gjöf frá
útskriftarárgangi MBA. Hann
var næstum klökkur þegar hann
settist aftur svo stoltur og ánægð-
ur. Hann hvíslaði að mér að þetta
væri frábær hópur en hann hafði
sagt það við mig um aðra hópa.
Hver hópur var í uppáhaldi hjá
honum. Ég sé hann standa svo
glaðan og reifan, í haust þegar
hann kynnti samstarfsfólki sínu
ferðir sumarsins. Þegar hann
lauk við að komast til þeirra landa
heimsins sem erfiðast er að heim-
sækja. Það var lærdómsríkt og
gefandi að vinna með Ingjaldi.
Hann var nákvæmur og úrræða-
góður og vann fyrir deildina af
heilum hug. Síðasta haust unnum
við nánar saman þegar ég gegndi
stöðu varadeildarforseta í eitt
misseri. Ég sá nýja hlið á honum,
ljúfan og viðkvæman mann sem
vildi öllum vel. Nú er fallinn frá
mætur og góður drengur. Ingj-
aldur er lagður af stað í sína
hinstu ferð. Hans verður sárt
saknað. Megi allir góðir vættir
fylgja vini mínum og samstarfs-
manni í hans hinsta flugi. Á þeirri
vegferð mun sál hans svífa á
vængjum þakklætis og heilinda.
Árelía Eydís Guðmundsdóttir
Okkur sem stunduðum MBA-
nám við Háskóla Íslands 2012-
2014 langar að minnast Ingjalds
Hannibalssonar í fáeinum orðum.
Fyrir okkur var Ingjaldur
órjúfanlegur hluti af náminu.
Fyrstu kynni okkar voru þegar
hann tók á móti hópnum við upp-
haf námsins og kynnti okkur há-
skólaumhverfið og byggingar
skólans með stolti. Hann kenndi
hópnum tvö námskeið þar sem
hann miðlaði af mikilli reynslu og
þekkingu á sinn einstaka hátt. Í
byrjun virkaði hann dálítið form-
fastur og ósveigjanlegur en við
nánari kynni kom í ljós ljúfur og
listhneigður maður sem bar hag
nemenda og Háskólans fyrir
brjósti. Ingjaldur hafði mikinn
metnað fyrir MBA-náminu, hann
lagði sig fram við að nota fjöl-
breyttar kennsluaðferðir og gerði
jafnframt ríkar kröfur til nem-
enda sinna.
Ingjaldur heilsaði gjarnan upp
á hópinn í kaffihléum, líka í þeim
námslotum þar sem hann kenndi
ekki. Þannig fylgdist hann vel
með hópnum í gegnum allt námið.
Hann fór einnig með okkur á
margvísleg mannamót í tengslum
við námið og lét sig sjaldan vanta.
Í ógleymanlegri námsferð til
Finnlands, þar sem farið var í
skemmtilegar fyrirtækjaheim-
sóknir, var hinn víðförli prófessor
í forsvari fyrir hópnum og fór á
kostum. Þannig var hann alltum-
lykjandi í MBA-náminu.
Í júní síðastliðnum kvaddi
Ingjaldur hópinn á lokahófi í Iðnó
á fallegu og sólríku sumarkvöldi.
Þar lék hann á als oddi og gerði
meðal annars góðlátlegt grín að
ýmsum uppákomum úr Finn-
landsferðinni. Ljóst var að hann
hafði haft gaman af ferðinni ekki
síður en við hin. Það kom svo í
hlut Ingjalds sem deildarforseta
viðskiptafræðideildar að afhenda
okkur prófskírteinin. Þannig lok-
aði hann hringnum með okkur og
því ferli sem hófst þegar hann tók
á móti okkur í ágúst tæpum
tveimur árum fyrr.
Frá þessum tveimur árum er
margs að minnast en ofarlega í
huga er þakklæti fyrir að hafa
fengið að kynnast heiðursmann-
inum Ingjaldi Hannibalssyni sem
skilur eftir sig stórt og vandfyllt
skarð.
Um leið og við þökkum Ingjaldi
fyrir samfylgdina vottum við að-
standendum hans og samstarfs-
fólki okkar dýpstu samúð.
Fyrir hönd MBA-nemenda við
Háskóla Íslands 2012-2014,
Jóhanna og Magnús.
önnumst við alla þætti
þjónustunnar
Þegar
andlát ber
að höndum
Með virðingu og umhyggju að leiðarljósi
Vesturhlíð 2 - Fossvogi - Sími: 551 1266 - www.utfor.is
Við þjónum allan sólarhringinn
Elín Sigrún Jónsdóttir
framkvæmdastjóri
Ellert Ingason
útfararþjónusta
Þorsteinn Elísson
útfararþjónusta
Hugrún Jónsdóttir
útfararþjónusta
Ísleifur Jónsson
útfararstjóri
Jón G. Bjarnason
útfararþjónusta
Guðmundur Baldvinsson
útfararþjónusta
Frímann Andrésson
útfararþjónusta