Fréttir - Eyjafréttir - 17.02.2000, Blaðsíða 11

Fimmtudagur 17. febrúar 2000
Fréttir
11
hann úr Eyjum - Fyrir ári byrjuðu þau að skrifast á og ástin kviknaði
einbimi og vann sem deildarstjóri í
einni af stórverslunum í borginni
Kharkov þar sem ég er fædd og upp-
alinn,“ segir Katerina. „Þessi verslun
er ekki eins og það sem þið kallið
stórmarkað þvf hún var deildarskipt.
Ég hafði menntað mig til að vinna í
verslun eins og þessari, ég veit allt um
kjöt, fisk, grænmeti og sælgæti, hvem-
ig á að meðhöndla þessar vömr og
geyma. Einnig allt sem lýtur að reikn-
ings- og bókhaldi. Það tók mig þrjú ár
í framhaldsskóla að læra þetta fag.“
Úkraína var eitt af sovésku lýðveld-
unum en Sovétríkin vom að liðast í
sundur þegar Katerina er að alast upp.
Hún segir að það umrót hafi að mestu
leyti farið fram hjá henni og hún var
alin upp sem Úkraínumaður en ekki
sem sovétborgari. „Þessar breytingar
stóðu sem hæst þegar ég er 13 eða 14
ára. Þá er Gorbaschof kominn til valda
en ég man ekkert eftir því hvort
Sovétríkin og kommúnisminn var
góður eða slæmur. Ég ólst upp í nýju
landi og mín kynslóð er Ukraínumenn
og það kom fram í allri minni skóla-
göngu. Sjálf er ég komin af góðri
fjölskyldu, mamma er píanókennari
en pabbi var hermaður. Hann lést fyrir
um ári. Ég fékk góða menntun og átti
alla möguleika á að skapa mér góða
framtíð í landinu. Ég er því ekkj að
flýja land.“
Horft til vesturs
Aðspurð um heimaborg sína segir
Katerina að Kharkov hafi verið
höfuðborg landsins til ársins 1936
þegar Kiev tók við hlutverkinu.
„Borgin er 400 ára gömul, var stofnuð
af Pétri mikla Rússakeisara sem virki.
Kharkov er falleg borg, þama er mikið
af fallegum byggingum, margir há-
skólar og verksmiðjur alls konar. Um
lífið í Úkraínu er það almennt að segja
að efnhagsástandið hefur ekki náð sér
á strik eftir fall Sovétríkjanna. Sérstak-
lega á þetta við um þungaiðnað, sem
varð fyrir miklu áfalli þegar Sovétríkin
liðu undir lok en matvælaframleiðsla
er mikil og góð. Þrátt fyrir þetta segir
Katerina að ungt fólk sé bjartsýnt á
framtíðina enþað horfi óneitanlega til
Vesturlanda.
„Bandaríkin eru þar efst á blaði.
Unga fólkið gerir meira af því að bera
saman eigin aðstæður og aðstæður
fólks fyrir vestan. Það sér allan
lúxusinn sem kemur fram í banda-
rískum bíómyndum og sjónvarpi svo
er spuming hvort það sé rétt mynd
sem þar er dregin upp eða ekki.“
Katerina er vön meiri stöðugleika í
veðrinu en hún kemur til með að lifa
við í Vestmannaeyjum en hún hræðist
það ekki. „Heima er sumarið heitt en
það er sumar í fimm mánuði, frá maí
til september. Vetur em harðir, með
snjó og frosti í íjóra til fimm mánuði
en það er ekki eins vindasamt og hér í
Vestmannaeyjum. Umhverfis borgina
er mikil náttúmfegurð og þar gefst
borgarbúum möguleiki á að njóta
lífsins úti í náttúrinni, sama hvort það
er að vetri til eða á sumrin.“
Hvað með vestræna ferðamenn, em
þeir fjölmennir hjá ykkur? „Nei, þeir
em ekki svo mjög áberandi en senni-
lega hefur þeim fjölgað á allra síðustu
ámm. Aftur á móti er mikið um
erlenda námsmenn í Kharkov. Þeir
koma frá Evrópu, Miðausturlöndum
og frá löndunum í kring. Menning
Úkraínu stendur á gömlum merg og
það er sagt að öll slavnesk menning
eigi rætur sínar að rekja til Úkraínu.
Sem dæmi þá er Kiev miklu eldri en
Moskva. Já, maður getur ekki verið
annað en stoltur af uppmna sínum.
Við lifum og viljum lifa kyrrlátu lífi
og komumst upp með það,“ segir
Katerina.
Þar sem Hlynur verður, þar
verð ég
En hvað teymdi þig til Vestmanna-
eyja? „Það er bara ein ástæða fyrir
því,“ segir Katerina um leið og hún
lítur til Hlyns. „Astæðan er Hlynur
sem er yndislegur maður og það er
sama hvar hann verður í framtíðinni,
þar verð ég,“ sagði hún og lagði
áherslu á orð sín. „Upphafið af kynn-
um okkar er enskunámið sem ég
byrjaði á fyrir einu og hálfu ári. Það
kom að því að mig vantaði að komast
í samband við einhvem sem talar
ensku og víða í Kharkov em litlir
klúbbar sem hjálpa fólki að komast í
kynni við fólk sem tala erlend
upp fyrir haus og þess fullviss að þeim
sé ætlað að mgla saman reytum löngu
áður en þau hafa séð hvort annað. Það
var einhver samhljómur í bréfunum og
símtölunum sem varð þess valdandi
að þau urðu að fá tækifæri til að sjá
hvort annað. „Það var svo í ágúst á
síðasta ári að Hlynur bauð okkur
mömmu til Islands og út til
Vestmannaeyja," segir Katerina.
„Astin varð til í gegnum bréfin og
símtölin og þegar við loksins sáum
hvort annað varð hún ennþá heitari,"
segir Katerina. „Ferðin var líka mikið
að við fómm upp á fastalandið þar
sem Hlynur sýndi okkur marga fallega
staði.“
„Þá tmlofuðum við okkur,“ segir
Hlynur. „Við fundum þama að við
áttum framtíð saman. Katerina fór svo
út aftur til að ganga frá sínum málum
ogkom svo til baka 15. desember og
þá til að setjast hér að.“
Katerina viðurkennir að hún sakni
móður sinnar sem líka saknar hennar.
„En mamma sættir sig alveg við að
ég flytji til íslands því hún veit að ég
er hamingjusöm og ánægð. Hún veit
okkur í næstu viku, þann 26. febrúar
næstkomandi. Við höfum fundið að
við eigum saman og viljum innsigla
það með giftingu og brúðkaupi,“ segir
Hlynur.
Eins og áður hefur komið fram er
Katerina einbimi og má segja að
Hlynur hafi alist upp sem einbimi því
bróðir hans er 17 ámm eldri. Kemur
þetta til með að hafa áhrif á bama-
fjöldann? „Nei,“ svaraði Katerina að
bragði.
„Við stefnum að stórri fjölskyldu og
ætlum að eiga mörg böm.“
Hvað með vinnu? „Núna er ég að
læra íslensku og þegar ég hef náð
henni fer maður kannski að hugsa til
þess að Ieita að vinnu. Það verður
mikilsvert fyrir mig að læra íslensk-
una.“
KATERINA er vön meiri stöðugleika í veðrinu en hún kemur til með að lifa við í Vestmannaeyjum en
hún hræðist það ekki.
tungumál. Nafnið mitt fór í blað þar
sem sagt var að ég óskaði eftir
pennavini til að skrifast á við á ensku.“
Þegar þama var komið sögu var
komið að þætti Hlyns sem fyrir til-
viljun fékk umrætt blað í hendur. ,,Ég
sá nafnið hennar og ákvað að skrifa
henni bréf,“ segir Hlynur. „Þetta var í
febrúar í fyrra og fljótlega fékk ég svar
bréf frá henni. Bréf gengu svo á milli
okkar en fljótlega fómm við að nota
símann. Auðvitað rauk símareikn-
ingurinn upp úr öllu valdi en það var
bara allt í lagi því fundum fljótt að við
áttum vel saman,“ bætti Hlynur við.
Ást og aftur ást
Saga Katerinu og Hlyns er rómantísk í
meira lagi því þau em orðin ástfangin
ævintýri fyrir mig því ég hafði aldrei
komið til útlanda áður. Við flugum
hingað með millilendingu í Frankfurt
í Þýskalandi.“
Það var fátt sem kom Katerinu á
óvart á íslandi og það þakkar hún
Hlyni.
„Hann var búinn að lýsa öllu fyrir
mér af mikilli kostgæfni þannig að ég
vissi nokkuð vel hverju ég gat átt von
á. Átti það ekki síst við um Vest-
mannaeyjar."
Hver er helsti munurinn á Kharkov og
Vestmannaeyjum?
„Hann felst aðallega í því að Khark-
ov er stórborg en Vestmannaeyjar lítill
bær. Hér er lífið því miklu rólegra og
það kann ég vel að meta. Við mamma
dvöldumst hér í einn mánuð og skoð-
uðum ekki bara Vestmannaeyjar því
líka að ég hef fundið mann sem ég vil
vera með og stofna fjölskyldu með
honum. Það hjálpar líka til að við
komum hingað saman í sumar og svo
getum við alltaf hringt í hvor aðra.
Mamma veit að hverju ég geng héma
og hefur kynnst ættingjum og vinum
Hlyns. Allir sem við höfum hitt hafa
verið mjög vinsamlegir, segir Kate-
rina.
Brúðkaup í næstu viku
Það verður ekki sagt að kynni Hlyns
og Katerinu hafi borið að með hefð-
bundnum hætti, Það var algjör til-
viljun en þama lágu leiðir okkar
saman og nú eigum við íbúð í Eyjum
og hér ætlum við að setjast að og
stofna heimili. Við ætlum svo að gifta
Er að læra íslensku
Yfir kaffibolla og ljúffengum kökum,
sem Katerina hefur sjálf bakað, heldur
spjallið áfram. Þar kemur enn betur
fram hvað þau em staðráðin í að láta
hlutina ganga upp. Þau búa á neðri
hæð hjá foreldrum Hlyns, Sigmund
Jóhannssyni, teiknara og uppfinninga-
manni og Helgu Ólafsdóttur, konu
hans. Katerina sækir mikið til þeirra,
ekki síst þegar Hlynur er í vinnunni en
hann er lögreglumaður og vinnur á
vöktum. „Það er lán í óláni að
mamma talar ekki orð í ensku þannig
að þær verða að notast við íslenskuna
og það hjálpar Katerinu að ná málinu
okkar,“ segir Hlynur.
„Helga hefur reynst mér mjög vel
og hjálpar mér mikið við að læra á
daglegt líf. Þar á ég við mat og fleira
sem skiptir máli. Bæði Sigmund og
Helga hafa tekið mér mjög vel og það
er gott að vita af þeim á efri hæðinni,
ekki síst þegar Hlynur er á vöktum,“
segir Katerina.
Hvort býður þú upp á íslenskan eða
úkraínskan mat? „Ætli það sé ekki
blanda af hvoru tveggja. Matur í
Úkraínu er heldur meira kryddaður en
matur á Islandi en það munar ekki
miklu. Mér finnst aftur á móti meiri
munur á að kaupa í matinn. Heima er
miklu meira úrval af matvöru, á það
við fisk, kjöt og grænrneti."
Ert þú ekkert hrædd um að þér eigi
eftir að leiðast? „Nei,“ svarar Kater-
ina. „Þegar Hlynur er að vinna hef ég
Helgu og Sigmund og svo finnst mér
að kona geti alltaf fundið sér eitthvað
við að vera á heimilinu. Hér býr önnur
kona frá Úkraínu sem var komin á
undan mér. Ég hef hitt hana og við
höfum ræðst við í síma og við eigum
örugglega eftir að kynnast. Þegar ég
hef náð tökum á íslenskunni kemst ég
í betra samband við heimamenn."
Hlynur tekur undir með henni og
segir að miðað við hvað hún var fljót
að læra ensku verði íslenskan henni
ekki fjötur um fót. Þó að Katerina sé
komin til Islands og ætli sér að setjast
hér að er greinilegt að hún er stolt af
slavneskum uppruna sínum og
föðurlandi sínu. Nú er hún á leiðinni
að verða íslenskur ríkisborgari, en
hvenær reiknar hún með að verða
íslendingur í hugsun? „Ég veit það
ekki og er ekki mikið að velta því íýrir
mér en auðvitað kemur að því að
maður fer að horfa á lífið og tilveruna
frá íslensku sjónarhomi. Þetta er samt
ekkert stórmál, það sem skiptir mig
mestu er að mér líður vel, ég er
ástfangin og hamingjusöm og bjartsýn
á framtíðina. Við Hlynur eigum fallegt
heimili og okkur líður vel saman. Eg
get ekki beðið um öllu meira.“
Næst berst talið að brúðkaupinu
sem er á næsta leyti og kemur þá í Ijós
að Katerina tilheyrir rússnesku
rétttrúnaðarkirkjunni. Þau segja að það
sé engin fyrirstaða. „Lúterska kirkjan
hefur jákvætt viðhorf til annarra
kirkjudeilda þannig að þetta er ekkerl
vandamál," segja þau.