Fréttir - Eyjafréttir - 02.03.2000, Blaðsíða 10

10
Fréttir
Fimmtuudagur 2. mars 2000
Fréttirtaka hús á sýslumannshjónunum, Karli Gauta Hjaltasyni og Sigurlaug
Að hér sé allt mest
Karl Gauti Hjaltason er
sýslumaður og þá
jafnframt lögreglustjóri
Vestmannaeyja. Hann
hefur gegnt því starfi í
tæplega tvö ár. Áður en
hann hóf störf í Eyjum
hafði hann unnið hjá
sýslumannsembættinu í
Keflavík og á Selfossi.
Engu að síður var hann
þá búsettur í Kópavogi
ásamt fjölskyldu sinni
og sótti því vinnu til
Keflavíkur og á Selfoss.
Karl Gauti er kvæntur
Sigurlaugu Stefáns-
dóttur og eiga þau tvo
syni, Alexander 6 ára
og Kristófer 3 ára.
Kristófer er tvíburi en
hinn tvíburann misstu
þau aðeins þriggja
mánaða, en hann
fæddist með ólæknandi
hjartagalla.
Orustur heima og heiman
Það er kafaldsbylur þegar blaðamaður
bankar upp á hjá Karli Gauta og
Sigurlaugu á Höfðaveginum kvöld eitt
snemma í febrúar, eftir að hafa klofað
snjóinn í hné í leit að dyrunum. „Það
festir aldrei snjó í Eyjum,“ segi ég,
þegar ég hef heilsað og mér boðið að
ganga í bæinn.
„Eg hef lengst af búið í Austur-
bænum í Kópavoginum, fram að því
að við flytjum til Vestmannaeyja,“
segir Karl Gauti. „Konan bjó hins
vegar í Vesturbænum, þannig að við
eigum bæði sameiginlegan uppruna í
Kópavoginum þó að við séum úr sitt
hvorum bæjarhlutanum. Foreldrar
mínir eru austan af Fjörðum og úr
Húnavatnssýslu. Eg á fjóra bræður og
eina systur og voru stundum háðar
orustur okkar á milli, eins og gengur.
Við tveir yngstu sameinuðumst þá
gegn öðrum eldri bróður okkar og rétt
fyrir fermingu vorum við famir að
hafa hann undir. Það voru Iíka aðrar
skæmr, því á þessum tíma voru oft
háðar skærur milli bæjarhluta. Það var
rígur milli Austurbæjar og Vestur-
bæjar í Kópavogi og við vorum ekkert
mikið að hætta okkur vestur yfír gjá,
nema þegar nauðsyn bar til, eins og
þegar við þurftum að sækja þangað í
skólasund. En krakkamir í mínu
hverfi, sem var mjög austarlega, fóm
og herjuðu á nágrannana á Lyng-
brekkunni og í Fossvoginum, þetta
vom heljar omstur, stundum kannski
50 í hvom liði og allt upp í nálega
hundrað þegar við sigruðum Foss-
voginn, en það komu nú allir ósárir frá
þessu eftir því sem ég best man. A
þessum ámm var Breiðholtið að vaxa
og hafði það orð á sér að vera mikill
SIGURLAUG, Alexander, Kristófer og Karl Gauti.
villingastaður og sló okkur Kópa-
vogsbúa gjörsamlega út að því leyti.“
„Já, ég bjó í Vesturbænum í Kópa-
vogi, en foreldrar mínir em frá
Akureyri og úr Þingeyjarsýslu. Eg
varð kannski meira var við Austur-
bæingana, þar sem þeir þurftu að
koma í Vesturbæinn til að fá afnot af
sundlauginni og leikfimihúsinu," segir
Sigurlaug.
Annars segja þau bæði að mjög
fijálslegt hafi verið að alast upp í
Kópavoginum og að bærinn hafi
frekar minnt á þorp úti á landi. „Það
má kannski segja að umhverfið hafi
verið opið og þvingunarlaust, svona
kannski líkara sveit en bæ,“ segir Karl
Gauti.
„Það var dálítið öðru vísi þar sem
ég ólst upp, byggðin var þéttari" segir
Sigurlaug. „En það var stutt niður í
Qöruna á Kársnesinu heiman frá mér
og við krakkamir lékum okkur þar oft
og fómm í fjömleiðangra."
Virðing fyrir öllum
Karl Gauti segist aldrei hafa hugsað
um stétt eða stöðu fólks á þessum
ámm, en hann hafi kannski skynjað
ákveðnar breytingar varðandi Jretta í
þjóðfélaginu hin seinni ár. „Eg ólst
ekki upp við ákveðnar hugmyndir um
stéttarstöðu fólks. Foreldrar mínir
brýndu frekar fyrir manni að allir
hefðu í raun sömu tækifæri og ættu að
hafa, og það held ég að sé mjög sterkt
í íslendingum. Fólk var að koma yfir
sig húsnæði og hafa í sig og á, lífið
snerist um þetta held ég. Það var oft
sagt við mann að það hefði ekki
drepið neinn að vinna og maður komst
ekki upp með neitt væl. Þetta er ríkt í
mér að því ég held og ég ber mikla
virðingu fyrir vinnandi fólki."
En hvar lágu leiðir ykkar fyrst saman?
„Við byrjuðum saman fyrir 20
ámm og kynntumst fyrst í gegnum
sameiginlegan vinahóp þegar við
vomm unglingar. Við fómm hins
vegar ekki að búa fyrr en ég var um
tvítugt og þá leigðum við í tvö eða
þrjú ár í Reykjavík, þegar Gauti fór í
lögfræðina, en fluttum fljótlega aftur í
Kópavoginn. Það er off þannig að fólk
vill vera á sínum heimaslóðum."
Ákvörðun tekin á síðustu
stundu
Karl Gauti var í Verslunarskólanum
og segir að hann hafi alls ekki verið
ákveðinn með hvaða framhaldsnám
hann ætti að fara í. „Eg á góðar
minningar úr Versló og við hittumst
reglulega til að rifja upp skóladagana.
Þegar ég innritaði mig í HÍ stóð valið
á milli viðskiptafræði eða lögfræði. Eg
ntan vel þegar ég gekk inn í aðal-
bygginguna til þess að skrá mig, ég
ákvað ekki að fara í lögfræði fyrr en á
þeirri stundu sem ég fýllti út eyðu-
blaðið, ég hugsaði með mér hvort lægi
nú betur fyrir mér og þá kom stærð-
fræðin upp í hugann. Eg hafði verið
ágætur í bókfærslu og hagfræði en var
lakari í stærðfræðinni og valdi þess
vegna lögfræðina, því ég taldi mig vel
geta lesið.“
Sigurlaug byrjaði að vinna í Al-
þýðubankanum og síðar í Islands-
banka, þar sem hún starfaði í 15 ár.
„Eg ætlaði nú aldrei að vera svona
lengi í bankanum, þetta bara þróaðist
svona að ég fór ekki í frekara nám.
Það eru því viðbrigði fyrir mig, eftir
að við komum til Eyja að vera ekki að
vinna úti, en ég hef líka notið þess að
vera heima með strákunum."
Hvað finnst þeim hvoru um
annað?
Hvemig myndir þú lýsa Sigurlaugu
sem karakter, Karl Gauti?
„Silla er mjög samviskusöm og reglu-
föst, það em kannski hennar helstu
einkenni, hún er líka félagslynd, góð-
viljuð og réttsýn. Þetta eru kostir sem
ég met mjög rnikils."
En Sigurlaug hvemig myndir þú lýsa
karakter Karls Gauta?
„Hann er kraftmikill og duglegur,
svo er hann mikill Ijölskyldumaður og
líflegur. Hann er líka góður húmoristi.
Hann er sjálfstæður í skoðunum og
getur tekið ákvarðanir án þess að hlut-
imir séu að þvælast fyrir honum. Hins
vegar á hann auðvelt með að leita ráða
hjá öðmm ef hann telur sig þurfa þess,
þó hann sé mikill einstaklings-
hyggjumaður.“
Karl Gauti tekur undir þessi orð
Sigurlaugar með að leita ráða og eigi
það líka við í vinnunni. „I flestum
tilfellum finnst mér ekki erfitt að taka
ákvarðanir í málum svona dags dag-
lega, en sumt vinnur maður í samstarfi
við vinnufélagana, en embættið hefur
á að skipa miklu einvalaliði, bæði á
skrifstofu og í lögreglunni, og reynist
þetta því alla jafna auðvelt. Hins vegar
koma alltaf upp erfiðari mál og þá
reynir maður að taka skynsamlega
ákvörðun og ekki sakar ef unnt er að
fylgja hjartanu örlítið, ef ekki er til að
dreifa afdráttarlausum lagareglum. Ég
fylgi þá minni sannfæringu, en annars
á ég mjög létt með að taka upp símann
og ráðfæra mig við menn sem ég
treysti vel. Ég á marga góða vini í
stéttinni sem ég get leitað til, t.d. hef
ég getað leitað í smiðju bæði hjá
Kristjáni Torfasyni og Georg Lárus-
syni, fyrirrennurum mínum. Sem
betur fer eru til dæmis refsilög yfirleitt
afdráttarlaus, og ef menn bijóta af sér
finnst mér engin ástæða til þess að
hleypa þeim manni frá sínu broti og
geri það ekki. En í öðrum tilfellum er
ég fyrsti maður til þess að sveigja
eitthvað til, ef lögin leyfa eitthvert mat
eða málamiðlun, sem er reyndar
sjaldan. Hins vegar þarf þá líka alltaf
að huga að jafnræðinu, það er alls ekki
sanngjamt að hegna einum fyrir það
sem öðrum leyfist. Að því leyti er ég
ekki stífur í mínu starfi.“
Ætlaði sér í lögmennsku
Eftir að þú hafðir lokið lögfræðinni, lá
metnaður þinn í að fara beint í opin-
bera embættismannageirann?
„Nei, alls ekki. Ég held að ég hafi
haft uppi áætlanir um að fara út í lög-
mennsku, en ekki að gerast
embættismaður. Fyrir útskriftina fékk
ég svo strax vinnu sem fulltrúi í af-
leysingum hjá Jóni Eysteinssyni
sýslumanni í Keflavík og var þar í eitt
ár og síðan var ég starfsmaður hjá
ríkisskattanefnd í nokkra mánuði.
Launin þar voru nú þannig að ég fór
strax að líta í kring um mig að annarri
vinnu, þá hafði Andrés Valdimarsson,
sýslumaður á Selfossi, samband við
mig og ég sló til og var þar í sjö og
hálft ár. Ég ætlaði nú ekki að stoppa
svona lengi á Selfossi og hugmyndin
var alltaf sú að fara út í sjálfstætt og ég
var stundum kominn á fremsta hlunn
með það."
Karl Gauti segir að hann hafi verið